குங்குமம் தோழியின் "என் ஜன்னல்" ‍வழியே...

கடந்த ஆகஸ்டு மாத குங்குமம் தோழி இதழில் "என் ஜன்னல்" என்ற பகுதியில் வெளிவந்தது. சேமிப்புக்காக இங்கேயும்.  குங்குமம் தோழி குழுவினருக்கு நன்றி!

கடந்த மே மாத ஆரம்பத்தில் டான்டலிக்குச் சென்று வந்த பயணத்தைப் பற்றியும், சமீபத்தில் வாசித்த "ஆழி சூழ் உலகு" புத்தகத்தைப் பற்றியும், இணையத்தில் அவ்வப்போது எட்டிப்பார்க்கும் தளங்களையும் பகிர்ந்துக்கொண்டேன்.. 

பப்புவுக்குதான் மிகுந்த சந்தோஷம். பத்திரிக்கை வந்த கவரில் "சந்தனமுல்லை & பப்பு"  என்று அச்சிடப்பட்டிருந்தது.:‍)

இடம் - டான்டலி:

ஊர் சுற்றுவதும், மக்களை, அவர்களது வாழ்க்கையை,பழக்க வழக்கங்களை,மொழியை அறிந்துக்கொள்வதும் மிகவும் விருப்பமானது.. சாதாரணமாக, சுற்றுலா பயணிகளிடையே  அதிகமாக புகழடையாத பகுதி அது.ஆனால், ராஃப்டிங், கேம்ப்பிங், ட்ரெக்கிங் போன்ற சாகச செயல்களை விரும்புவோர்  மத்தியில் வட கர்நாடகாவின் டான்டலி மிகப்பிரசித்தம்.

மேற்கு தொடர்ச்சி மலையின் பசுமை மாறாக்காடுகள், சுழன்று ஓடும் நதி, கலங்கலில்லாத தண்ணீர் என்று எங்குமே இயற்கைதான். காட்டில் நடுவில் ஓடும் காளி நதியின் கரையில்தான்  எங்கள் கூடாரம். 

சமீபகாலமாக, பெண்கள், குறிப்பாக சுற்றுலா பயணிகள்  தனியாக வெளியில் செல்வதே ஆபத்தானது என்பது போல பயம் இருக்கிறது. இந்த பயணத்தில் நான், மகள் பப்பு மற்றும் அம்மா என்று பெண்களாகத்தான் சுற்றினோம்.   எல்லோரும் பயமுறுத்துவது போன்ற அச்சத்தை எங்கள் பயணத்தில் எங்குமே உணரவேயில்லை. வெளி உலகம் அந்தளவுக்கு ஆபத்தானது இல்லை என்பதை முற்றிலும் புதிய இடமான ஹீப்ளியிலும்,டான்டலிலியும், குந்த் எனப்படும் மலைக்கிராமத்திலும் நாங்கள் தங்கிச் சுற்றியபோது உணர்ந்தோம்.

நமக்கு மொழி தெரியவில்லை, அந்த பகுதிக்கு புதியவர்கள் என்று தெரிந்ததும் நமக்கு உதவத்தான் எத்தனை பேர்! எளிமையான சாதாரண  மக்களிடையே மனிதம் என்றும் மரிப்பது இல்லை!

டான்டலி, மலபார் பைட் ஹார்ன்பில் எனப்படும் பறவைகளின் தேசம். குறைந்தது, 40 வகை பறவைகளையாவது நாங்கள் கண்டிருப்போம்.

டான்டலியின் காளியில் ராஃப்டிங் செல்வது தனி அனுபவம். சுழித்துக்கொண்டு ஓடும் காளி நதியை பார்க்கும்போதெல்லாம் நமது ஊர் ஆறுகள்தான் நினைவுக்கு வந்தன. இப்படி ஓடும் எத்தனை ஆறுகளை நாம் வீணாக்கி யிருக்கிறோம், அவை ஓடிய தடங்கள்கூட இல்லாமல் ! 

பிறகு, குழந்தைகளுக்காக‌ பரிசல் சவாரி. பரிசலுக்கு மேலே பறந்து நதியை கடக்கும்  ஹார்ன்பில்கள்,சிறு பறவைகள், கரையோர முதலைகள் என்று சூழலே ரொம்ப அழகு.

பலாப்பழ அப்பளமும்,தேனும், இயற்கை முறையில் பதப்படுத்தப்பட்ட ஏலமும் நிச்சயமாக நாம் வாங்கிக்கொண்டுவர வேண்டியவை. ஆர்கானிக் என்ற பெயரில் இரண்டு மடங்கு விலையெல்லாம் அங்கு இல்லை.

ஹூப்ளி பகுதியின் சுதந்திரபோராட்ட வீராங்கனை கிட்டூர் ராணி சென்னம்மா, போர்த்துக்கீசியர்களால் அடிமைகளாக கொண்டுவரப்பட்ட‌ ஆப்ரிக்க இனத்தவர்கள்,அவர்களின் வாரிசுகள் என்று வரலாற்றுத்தகவல்களுக்கும் டான்டலியில் குறைவில்லை. அன்பான மக்கள், சுவையான‌ வடகர்நாடக உணவு, சாகசம், சுத்தமான காற்று என்று மீண்டும் டான்டலிக்கு எப்போது வருவோம் என்ற ஆசையோடே திரும்பி வந்தோம்.

புத்தகம் - ஆழி சூழ் உலகு

இதுவரை நேரில் பார்த்த கடலைவேறுவிதமாக அறிந்துக்கொண்டது 'ஆழி சூழ் உலகு' நாவல் மூலம்தான். மீனவர்களை,அவர்களது வாழ்க்கையை யாரும் பெரிதாக கண்டுக்கொள்வதில்லை.

தென்தமிழக கடற்கரையோர மீனவ கிராமத்தை அதன் எல்லா  வண்ணங்களோடும் இந்த நாவல் காட்டுகிறது. ஆமந்துறை என்ற கிராமத்தின் எண்ணற்ற மனித முகங்களை, அவர்கள் எதிர்கொள்ளும் சவால்களை, கடலை, அலைவாய்கரையை, மணலை முப்பரிமாணத்தில் அறிமுகப்படுத்துகிறது 'ஆழி சூழ் உலகு'.

கிட்டதட்ட நான்கு தலைமுறைகள் வழியாக வரலாற்றின் முக்கிய நிகழ்வுகளோடு,அரசியல்   பரதவர்களின் வாழ்க்கையில் ஏற்படுத்திய மாற்றத்தை  விரிவாக பதிவு செய்கிறது. ஆங்காங்கே பொதியப்பட்டிருக்கும் நுணுக்கமான தகவல்கள் பரதவர்களின் நூற்றாண்டுகால வரலாற்றை நமக்கு புரிய வைக்கிறது.  பரதவர்களின் கடவுள் மற்றும் இயற்கை மீதான நம்பிக்கைகள், அன்றாட வாழ்க்கை, கடலோடு அவர்களது போராட்டம் அதோடு சமவெளி மக்களோடான உறவுகள், அரசியல்வாதிகளின் நயவஞ்சகம், மதம் அவர்களது வாழ்வில் செலுத்தும் ஆதிக்கம் என்று பரதவர்களின் வாழ்க்கையை ரத்தமும் சதையுமாக சொல்கிறது, இந்த நாவல்.

குமரி அம்மனே முதல் பரத்தி.  அவளையே தொழுகிறார்கள். கடலில் அவளுக்கு தேங்காய் உடைக்கிறார்கள். 

பரதவர்களின் சுறாப்பிடிக்கும் பயணமும், ஆழியில் கட்டுமரத்தில் கடந்து மீன்களை பிடிப்பதையும் படிக்கும்போது நமக்கு சிலிர்க்கிறது. நாம் அதிகமாக கண்டுக்கொள்ளாத பரதவர்கள் வாழ்க்கையை, நமக்கு தெரியாத அவர்களது அன்றாட வாழ்க்கை போராட்டத்தை இந்த நாவல் நம் கண்முன் விரிக்கிறது.

நிலத்தில் வழி தவறிப்போனால் எப்படியும் வீடு வந்து சேர்ந்துவிடலாம். ஆனால், கடலில்? ஆழியில் இயற்கையை மட்டுமல்ல, நிலத்தில் தங்களைச் சுற்றி எழும் எல்லா பிரச்சினைகளையும், அந்த எளிய பரதவர்கள் ஒரு கட்டுமரத்தின் துணையுடன் மட்டும் எதிர்கொள்வதை அருமையாக சொல்கிறது இந்த நாவல். இந்த நாவலின் ஆசிரியர் ஜோ டி குருஸ் அவர்களுக்கு மிகப்பெரிய நன்றி!

இணையம்

இணையம் எனக்கு கற்றுக்கொடுத்தது நிறைய.  தமிழ்மணம்.காம் மற்றும் http://ultraviolet.இன்/ இந்த இரண்டு தளங்களும் நேரம் கிடைக்கும்போது நான் எட்டிப்பார்ப்பவை. 

அடிப்படையில், நானும்ஒரு வலைப்பதிவர். தமிழ்மணம்.காம் ஒரு வலைதிரட்டி என்றாலும் ஒரு தளம் என்ற அளவிலே அதன் வீச்சு அசாத்தியமானது.  உலகின் எந்த மூலையில் இருந்தாலும், மனிதர்களின் அனுபவங்களை, சிந்தனைகளை நெருக்கத்தில் காட்டுவது வலைப்பதிவுகள்தான். அதையும் தாய்மொழியில் வாசிப்பது மிகவும் சுவாரசியம். மாற்றுப் பார்வைகளை, வாழ்வியல் அனுபவங்களை, பயணங்களை, புதிய முயற்சிகளை, நகைச்சுவையை, சிறு சிறு சுவாரசியங்களை, அரசியலை எனக்கு அறிமுகப்படுத்தியது தமிழ்மணம் தளம்தான். அதன்மூலமே, பல வலைப்பதிவுகள் எனக்கு அறிமுகம்.குறிப்பாக ஈழ தமிழர்களை, போராட்ட காலத்தில் அவர்களது வாழ்க்கையை,புலம்பெயர் வாழ்க்கையின் போராட்டத்தை தமிழ்மணம் திரட்டிய வலைப்பதிவுகள் வாயிலாகத்தான் அறிந்துக்கொண்டேன்.  

அல்ட்ரா வயலெட், என்பது பெண்ணியலாளர்கள்  பலர் ஒன்றாக எழுதும்   ஆங்கில தளம். இங்கு பெண்ணிய சிந்தனைகள்,  பெண்கள் சமூக ரீதியாக எதிர்கொள்ளும் பல்வேறு பிரச்சினைகள், பெண்களுக்கெதிரான நிகழ்வுகள், தீர்வுகள் என்று சகலமும் தீவிரமாக எழுதி விவாதிக்கப்படும்.

சினிமா

இரட்டை அர்த்த வசனங்கள்,வக்கிரம், பெண்களை உடல்ரீதியாக கிண்டலடிப்பது போன்றவற்றால் சினிமாவை பார்க்க விரும்பியதேயில்லை.  ஆனால், பப்புவுக்காக கார்ட்டூன் படங்களை பார்ப்பது உண்டு. அவளை மிகவும் கவர்ந்த படங்கள் பிரேவ் ,க்ரூட்ஸ் மற்றும் எபிக். 

பொதுவாக டிஸ்னி ஹீரோயின்களாக வரும் பெண்கள் அனைவரும், ஒரே மாதிரி உடலமைப்பு கொண்டவர்களாக இருப்பார்கள். சிவந்தமேனியும், பெண்களுக்கேயான உடல் வளைவுகளுடன், ஃபேஷனான‌ உடைகளோடு  பார்பி பொம்மைகள் போல இருப்பார்கள். கற்பனை கதாபாத்திரங்கள், அனிமேட்டடாகவே  இருந்தாலும் கூட , அழகை முன்னிறுத்தி,  உடலமைப்பில் ஒரு பெண் இப்படித்தான்  இருக்க வேண்டும் என்று வலியுறுத்துவது போல் இருக்கும்.

ஆனால், சமீபத்தில் பார்த்த பிரேவின் மெரிடா, க்ரூட்சின் ஈப் மற்றும் எபிக்கின்  சுட்டிப்பெண், இவர்கள் அனைவரும்  இந்த சட்டத்துக்குள் பொருந்தாதவர்களாக இருந்தனர். ஒல்லி பார்பியாக இல்லாமல், ஒழுங்கற்ற பழுப்பு முடியுடன், அலட்சியமான உடைகளோடு சற்று வீர தீர சாகசக்காரர்களாக  காட்டப்பட்டிருந்தனர்.   ஆனாலும், இதிலும் ஒரு குறை இருக்கத்தான் செய்கிறது. இந்த பெண்களுக்கேற்றவாறு ஒரு பையன் கதாபாத்திரம்  ஆபத்தில் அவர்களுக்கு உதவும்.  உதவுவது, நண்பனாக இருப்பது எல்லாம் தவறில்லைதான். ஆனால், அவர்களுக்கிடையில் ஏற்படும் க்ரஷ் சற்று நெருடலை தருகிறது.  குழந்தைகள் பார்க்கும் படங்களில் இவையெல்லாம் தேவையா? மெரிடாவை டிஸ்னியின் ஹீரோயினாக மாற்ற அவளது நடை,உடைகளில் சில மாற்றங்களை செய்தபோது இணையத்தில் அதற்கு பலத்த கண்டனம் எழுந்தது குறிப்பிடத்தக்கது.

 

பதிவர்கள் - வாசகர்கள் கவனத்திற்கு

கடந்த 2009ஆம் ஆண்டு சிங்கைநாதன்(செந்தில்நாதன்) அவர்களின் மருத்துவ சிகிச்சைக்காக பதிவர்களிடமும் வாசகர்களிடமும் உதவி கேட்டு
வங்கி விபரங்களோடு பதிவிட்டது நினைவு இருக்கும்.

பதிவு : சிங்கை நாதனுக்கு உதவுங்கள்!!

இந்தப்பதிவுக்கு வந்த கேவிஆரின் பின்னூட்டத்தையும் மற்றொரு பதிவாக வெளியிட்டிருந்தேன் - பலருக்கு செய்தி சென்றடையும் பொருட்டு.
அதில், முக்கியமாக சொல்லியிருந்தது, ஒவ்வொருவரும் தனித்தனியாக பணம் அனுப்புவதில் சிக்கல்கள் இருப்பதால் குறிப்பிட்ட நாடுகளில் ஒரு சில நண்பர்கள் பணத்தை வசூலித்து மொத்தமாக அனுப்பலாமென்றும் அவர்களது விபரங்களையும் கொடுத்திருந்தார்.

இந்தியாவில் பதிவர் நர்சிமின் வங்கிக்கணக்குக்கு அனுப்புமாறு சொல்லப்பட்டிருந்தது. அப்படி இந்தியாவிலிருந்து வசூலித்த பணம் சிங்கைநாதன் அவர்களுக்குச் சென்றடைய கிட்டதட்ட ஒரு வருட காலம்
எடுத்திருக்கிறது. அந்த செய்தியும் சமீபத்தில்தான் தெரிய வந்துள்ளது. அதோடு அவர் வங்கி ஸ்டேட்மெண்டையும் சரியாக காண்பிக்கவில்லை என்றும் தெரிகிறது. அதோடு, பதிவர்கள் வெண்பூ மற்றும் சுரேகா அவர்களின் சமீபத்திய இடுகைகளும் நினைவில் இருக்கும். அதைத் தொடர்ந்து பதிவர் நர்சிம் ஒரு இடுகையை வெளியிட்டிருந்தார், ஆனால், சில பதிவர்கள் செலுத்திய தொகை அந்த ஸ்டேட்மெண்ட்டில் இல்லாதது, ட்ரான்சாக்‌ஷன் ஐடிகளில் குழப்பம் முதலிய தகவல்கள் வெளிவந்துள்ளன.

சிங்கைநாதன் அவர்களுக்கு அனுப்பிய பணம் என்று அவர் கூறுவதில் சந்தேகம் இருப்பதால் பதிவர் நர்சிமிருந்து சரியான கணக்கை பெறுவதற்கும் அதைச் சரிப்பார்ப்பதற்கும் பதிவர்கள் முயற்சி எடுத்துவருகின்றனர், ஒரு உயிரைக் காக்க விரைந்து பணம் அனுப்பியும் எவ்வளவோ சொந்த சிக்கல்களுக்கு மத்தியிலும் நாம் அனுப்பிய பணம் சரியான நேரத்தில் சரியான நபருக்குச் சென்று சேராதது அதிர்ச்சியாக இருக்கிறது. இதில் பல செய்திகள் கூகுள் பஸ்ஸில்தான் பகிரப்பட்டிருக்கின்றன. பதிவுகளில் இல்லை.

பதிவரின் மருத்துவ உதவிக்காக நர்சிம்மிடம் பணம் கொடுத்தவர்கள் என்று பதிவர் சந்தோஷ் ஒரு இடுகையை வெளியிட்டிருக்கிறார்.
நர்சிமின் வங்கி கணக்குக்கு பணம் அனுப்பியவர்கள் மேலே குறிப்பிட்ட பதிவர் சந்தோஷின் இடுகையில் அவர் கோரியிருக்கும் தகவல்களை பின்னூட்டமாக இடவும்.

பெயர் (அதை வெளியிட வேண்டாம் என்றால் கண்டிப்பாக வெளியிடப்படாது)
மின்னஞ்சல் முகவரி
தொலைபேசி எண் (அளிக்க விருப்பம் இருந்தால்)
நர்சிமிடம் அவர்கள் அளித்த தொகை
எந்த வழியாக பணம் குடுத்திங்க அப்படிங்கிற விவரம் (Cash/Cheque/Account Transfer)

பணம் அனுப்பியவர்கள் தொந்திரவாக நினைக்காமல் இதைச் செய்யும்படி கேட்டுக்கொள்கிறேன். இப்படி உதவிக்காக அனுப்பிய பணத்தில் முறைகேடுகள் நடந்திருப்பதற்கு மிகுந்த கண்டனத்துக்குரியது. அதே சமயத்தில், பதிவுலகின் மீதான நம்பிக்கை குலைந்ததற்கு ஒரு பதிவராக வெட்கப்படுகிறேன்.

நீங்கள் அனுப்பும் தகவல்கள், எவ்வளவு தொகை ஊழலாக்கப்பட்டது என்பதை அறியும் முயற்சிதான். தயவுசெய்து தகவல்களை தந்துதவுமாறு கேட்டுக்கொள்கிறேன். மேலும், இதனை பலருக்கும் சென்று சேரும்பொருட்டு
மற்ற பதிவுலக நண்பர்களும் இவ்விடுகையை வெளியிடலாம் என்றும் கருதுகிறேன்.

#tnfisherman : இன்றிரவு உலகளாவிய பிரச்சாரம்

மீனவர்கள் கொலைகளுக்கெதிராக #tnfisherman என்ற டேகில், ட்விட்டரில் பிரச்சாரம் நடந்து வருவதை அறிவோம். இன்றிரவு, 9 மணிக்கு ’உலகளாவிய பிரச்சாரம்’ மேற்கொள்ளப்படுவதாக அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

மேலும் விபரங்களுக்கு, http://www.savetnfisherman.org/

இன்று, 9 PMக்கு, தவறாமல், அனைவரும் #tnfisherman டேக்கைகொண்டு மீனவர் கொலைகளுக்கெதிரான நமது கண்டனக்குரல்களையும்,எதிர்ப்புகளையும் பதிவு செய்வோம்.

உதவிக்கு ட்வீட்கள்: http://www.savetnfisherman.org/twits-in-english-tweetem/

அன்னா-‍‍வை வரவேற்போம்!

குரங்கிலிருந்து மனிதன் வந்தான்....பரிணாமம்,DNA,RNA எங்கேயோ கேள்விப்பட்ட மாதிரி இருக்கா?

குரங்குலேருந்துதான் மனிதன் வந்தான்னு வகுப்புலே படிச்சப்போ, அப்படின்னா, இப்போ இருக்கிற குரங்குல்லாம் ஏன் மனுச‌னா மாற மாட்டேங்குதுன்னு சிலர் வாதம் பண்ணாங்க. ஆமாந்தானே, அப்போ பரிணாமம் உண்மைன்னா ஏன் புதுசா கண்டுபிடிக்கப்பட்ட உயிர் ஒன்னுக்கூட இல்லன்னும் கேள்விகள் வந்தது. நாலு கால் குரங்குலேருந்து இரண்டு கால் மனுச‌னா மாறுவது மாதிரி படமெல்லாம் இருக்கேன்னப்போ, படமெல்லாம் யார் வேணா வரையலாம்தானேன்னும் ஒரே சண்டை. அப்புறம், இதைப் பத்தி விரிவாக மேல்நிலை வகுப்புகளில் படிப்பீர்கள்னு இருந்தது. மேல்நிலை வகுப்புக்கு வந்தப்போ, இதைப் பற்றி கீழ்வகுப்புகளில் ஏற்கெனவே படித்திருப்பீர்கள்னும் இருந்தது.

அப்புறம் எங்க?எப்படி கட் ஆஃப் மார்க் தேத்தறதுதான் நினைவெல்லாம் நித்யா!

சமீபத்துல ஒரு இடுகையை தமிழ்மணத்தில் வாசிச்சேன். என்னோட மரமண்டைக்கும் லேசா புரியறமாதிரி.பரிணாமம் என்றால் என்ன?-ன்னு அன்னா எழுதிய இடுகை. இதை தொடரா எழுதப்போறதாவும் சொல்லியிருக்காங்க. அனலிஸ்டான அன்னா, பதிவராக தமிழ்மணத்தில் இணைந்திருப்பதற்கு வாழ்த்துகள்! :-)

அதோடு, அவரது குறிப்பில், " நான் அறிவியல் விடயங்களை பொதுமக்களுக்கு விளக்க அண்மைக் காலங்களிலேயே முயன்று வருகின்றேன். இன்னும் நிறைய அனுபவமும் பயிற்சியும் தேவை. அதனால் உங்களின் கருத்துகள் (constructive criticisms) எனக்கு மிகவும் பயனுடைய தாகவிருக்கும். நன்றி." என்றும் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்.

அன்னா பதிவுலகுகிற்கு ஏற்கெனவே அறிமுகமானவர்தான். வினவின், மகளிர் தின இடுகைகளுக்காக y choromosome* உடன் ஒட்டி வரும் சலுகைகள்... என்ற இடுகையை எழுதியிருக்கிறார்.

நன்றி அன்னா. தமிழ்மணத்திற்கு நல்வரவாகுக!

தமிழ்மணம் விருதுகள் 2010

ஆமாம்,கரெக்டா கண்டுபிடிச்சுட்டீங்களே....இது நன்றி இடுகையேதான். அதோடு கொஞ்சம் முன்கதைசுருக்கமும்.......

முத‌லில், பங்கேற்ற, வெற்றி பெற்ற‌ ப‌திவ‌ர்க‌ளுக்கு வாழ்த்துக‌ள்!! :-)

பெண்கள் பிரச்னைகள், திருநங்கைகள் வாழ்வியற் சிக்கல்கள்

இல்லத்தரசிகளா, ஆயுள் தண்டனைக் கைதிகளா?

'பூக்காரி'களுக்கும் சுயமரியாதை உண்டு

பெண் பதிவர்கள் மட்டும் பங்கு பெறும் பிரிவு – எந்த இடுகைகளாகவும் இருக்கலாம்

அவுட்சோர்சிங் செய்யப்படும் கருக்களும் - வாடகை கருப்பைகளும்

கண்களுக்கு புலப்படாத புர்காக்கள்


சுயதேடல், பகுத்தறிவு, ஆன்மீகம்

சாமி என்ற கோல்கேட்.....பாதுகாப்பு வளையம்!


நூல் விமர்சனம், அறிமுகம்

அந்த "தாயை" சந்திக்க விரும்புகிறீர்களா?

யஹி ஹே ரைட் சாய்ஸ் பேபி!


அரசியல், சமூக விமர்சனங்கள்

கல்லா? மண்ணா?? (And, this is not a game!)

என்ன 'வலி' அழகே!

ராணுவத்தை அனுப்பும் முன்....


ஒன்றும் இல்லை, இதெல்லாம் பரிந்துரைக்கென்று நான் தேர்ந்தெடுத்த இடுகைகள்தான். :-)

இவ்விடுகைக‌ளைத் தேர்ந்தெடுத்துவிட்டு இதில் எத‌னை ப‌ரிந்துரைப்ப‌து என்று முடிவுக்கு வ‌ர‌ இய‌லாம‌ல் குழ‌ம்பிக்கொண்டிருந்தேன். ஏனெனில், எழுதிய எல்லா இடுகைகளும் பரிந்துரைக்க ஏற்றவை போலவே(காக்கைக்கும்...) தோற்றமளித்துக்கொண்டிருந்தது,எனக்கு. அதோடு 'பூக்காரிகளுக்கும் சுயமரியாதை உண்டு' இடுகையை பரிந்துரைத்தே ஆகவேண்டும் என்றும் தோன்றிக்கொண்டிருந்த‌து. ஏனெனில், பூக்காரியை ப‌ரிந்துரைக்காம‌ல் இருந்தால் அது என்னையே நான் ம‌றுதலிப்பதாகும். (மேலும், பெண்க‌ளுக்கு என்று ஒரு த‌னிப்பிரிவு இருந்ததால் மொத்த‌ம் நான்கு பிரிவுக‌ள் என்றும் ம‌ன‌ப்பால் குடித்துக்கொண்டிருந்தேன்.)எந்தப்பிரிவில் எதை பரிந்துரைப்பது என்பதும் ஒரு த‌னி குழ‌ப்ப‌ம். யாரிடமாவது உதவி கேட்கலாம் என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்தபோது சட்டென்று நினைவுக்கு வந்தார் தோழர்.ஏழர.

தோழ‌ர் ஏழர அவர்களுக்கு ம‌ட‌லிட்டு எனது குழப்பநிலையை சொன்னதோடு பட்டியலையும் பகிர்ந்துக்கொண்டேன். உட‌னே உத‌விக்கு வ‌ந்த‌வர், இடுகைக‌ளை வாசித்து, மாற்றுப் பார்வையையும்,வெற்றி வாய்ப்பையும் கணக்கில் கொண்டு, பிரிவுக‌ளுக்கேற்ற இடுகைக‌ளை ம‌ட‌லிட்டார். என‌க்கும் அது ஏற்புடைய‌தாக‌ இருந்த‌தால் அந்த‌ இடுகைக‌ளை ப‌ரிந்துரைத்தேன். உத‌விய‌ தோழ‌ருக்கு மிக்க‌ நன்றி! :-)

இறுதியாக, மூன்று பிரிவுகளில் மட்டும் பங்கேற்க முடியும் என்ற விதியின்படி,

பெண் பதிவர்கள் மட்டும் பங்கு பெறும் பிரிவு – எந்த இடுகைகளாகவும் இருக்கலாம்

'பூக்காரி'களுக்கும் சுயமரியாதை உண்டு

சுயதேடல், பகுத்தறிவு, ஆன்மீகம்

சாமி என்ற கோல்கேட்.....பாதுகாப்பு வளையம்!

நூல் விமர்சனம், அறிமுகம்

யஹி ஹே ரைட் சாய்ஸ் பேபி!

இவ்விடுகைக‌ளை ப‌ரிந்துரைக்கு அனுப்பினேன்.

இதில், ஒன்றைத் த‌விர‌ ம‌ற்ற‌ இர‌ண்டு இடுகைக‌ளும் தொட‌ர்ப‌திவுக‌ள். பதிவுலகில் தொடர்பதிவுகள் எனக்கு மிகவும் பிடித்தமான ஒன்று என ஏற்கெனவே குறிப்பிட்டிருக்கிறேன். எங்கிருந்தோ, யாரோ ஒருவர் ஆரம்பிக்க அது தீப்பொறியைப் போல பதிவுலகில் பரவுவதை...சங்கிலியைப் போல தொடர்வதை... நமது எண்ணங்களும் இணைவதை...வாசிக்கவும்,எழுதவும் மிகவும் பிடிக்கும்(சில தொடர்பதிவுகள் தவிர).




எனவே, இந்த விருதுகள் எனக்கு மட்டும் சொந்தமானவை அல்ல.சாமி/ஆன்மீகம் மற்றும் தண்ணீர் சேமிப்பு குறித்த தொடர்பதிவுகளை ஆரம்பித்த, அதைத் தொடர்ந்த பதிவர்கள் என்று அனைவருடையதுமான விருது இது! (’கலாச்சாரம் ஃபார் டம்மீஸ்’க்கு பிறகு வேறு தொடர்பதிவுகள் காணோமே!) இந்த வருடமும் அதைவிட சிறந்த, ஆக்கப்பூர்வமான, சுவாரசியமான தொடர்பதிவுகளை எழுதுவோம்.

வாக்கெடுப்பில், இர‌ண்டு க‌ட்டங்க‌ளிலும் வாக்களித்த ப‌திவ‌ர்க‌ள் ம‌ற்றும் வாச‌க‌ர்க‌ள் அனைவ‌ருக்கும் மிக்க‌ ந‌ன்றி. இந்நிகழ்வை சிறப்பாக முன்னெடுத்து, குறித்த தேதிகளில் நடத்திய பாங்கிற்கு த‌மிழ்ம‌ண‌ம் குழுவின‌ருக்கும், நிர்வாக‌த்தின‌ருக்கும் ப‌ணியாற்றிய‌ ந‌டுவ‌ர்க‌ளுக்கும், நெகிழ்ச்சியுட‌ன் ந‌ன்றிக‌ளையும், வாழ்த்துக‌ளையும் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன். அவ்வ‌ப்போது எழுந்த ச‌ந்தேக‌ங்கள், வாக்க‌ளிக்க‌ ம‌ட‌ல் வ‌ராத‌தைகேட்டு செய்த‌ தொந்திர‌வுக‌ளுக்கெல்லாம் பொறுமையாக‌ ப‌தில‌ளித்த‌ த‌மிழ்ம‌ண‌ம் நிர்வாக‌த்தின‌ருக்கு மிக்க‌ ந‌ன்றி.:-)

ப‌ரிசுக‌ள் வ‌ழ‌ங்கும் நூல் உல‌க‌ம் ம‌ற்றும் அலோகாவிற்கு ந‌ன்றி.

ஆழம் இது ஆழமில்ல....ஆழம் இது அய்யா…

ஏழாவது படிக்கும்போது நடந்த ஆண்டுவிழாவில் ரவி, ராதாவுடன் சேர்ந்து பரதநாட்டியம் ஆடினான். நளினமாகத்தான் வளைந்து, சுழன்று ஆடினான். அப்போதிலிருந்து, பள்ளிக்கூடம் முடிக்கும் வரைக்கும் அவனைப் பற்றி ஒரு கிண்டல் இருந்துக்கொண்டே இருந்தது. அவன் நடப்பதிலிருந்து, எழுதுவதிலிருந்து ஏன் வேதியியல் லேப்பில் கூட அவ‌னது செய்கைகள் ஒவ்வொன்றையும் குறித்ததாக - அந்த கிண்டல் இருந்தது. 'பெண்தன்மையாக இருக்கிறது' அல்லது 'பெண்ணைப் போல இருக்கிறான்' என்பதுதான் அது. பையன்கள் ரவியை விளையாட்டுகள் எதிலும் கூட்டுச் சேர்த்துக் கொள்ள மாட்டார்கள்.

அதேபோல, டாக்டர் ஆன்ட்டியின் புடவைகளை மாடியில் காய வைக்கும் அங்கிளை பற்றியும் பெரியவர்கள் மத்தியில் இதே தொனியிலான கிண்டல் இருந்தது.

'பிங்க்' நிறத்தில் அல்லது கொஞ்சம் பூ வேலைப்பாடுகள்/டிசைன்கள் கொண்ட சட்டை/குர்தாக்களை ஆண்கள் அணிந்திருந்தால் நண்பர்கள் மத்தியில் 'கேர்லிஷா இருக்கு' என்றோ 'என்ன, பொண்ணுங்க ட்ரெஸ் மாதிரி இருக்கு' என்று நிச்சயம் ஒரு வரி கமெண்டாவது இருக்கும். கோலம் போடும் ஆணையோ அல்லது கிரிக்கெட் விளையாடும் பெண்ணையோ/சுவர் ஏறும் பெண்ணையோ அவ்வளவு எளிதில் யாரும் ஏற்றுக்கொள்வதில்லை.

"பெண்மனசு " என்ற‌ தொடர்பதிவு இடுகைகள் சிலவற்றை தமிழ்மணத்தில் கணடதும் இதெல்லாம் ஞாபகம் வந்தது.

பெண் மனதை பெண்ணின் குரலில் வெளிப்படுத்தும் பாடல்கள் கொண்ட தொடர்பதிவு என்று சொல்லியிருந்தாலும், ஸ்டீரியோடைப் போன்றுதான் பார்த்ததும் தோன்றியது. "பெண் மனசு" என்றால் அது ஏதோ கடல், ஏரி, ஆழமான குளம்,சுரங்கம், புரிந்துக்கொள்ள முடியாதது என்பது போன்ற வசனங்கள் /ஆட்டோ வாசகங்களால் கூட இருக்கலாம். மேலும், மனம் என்பது மனிதர்கள் எல்லாருக்கும் பொதுவானதுதானே. (இந்த தொடர்பதிவை யார் ஆரம்பித்தார்கள் என்று தெரியாது. நல்ல நோக்கத்தில்தான் ஆரம்பித்திருக்க வேண்டும். இந்த இடுகை யாரையும் புண்படுத்த அல்ல. )

பெண்களுக்கான செருப்புகளை பார்த்திருக்கிறீர்களா? செருப்பிலிருந்து ஆரம்பிக்கும் இந்த ஸ்டீரியோடைப்பிங் எல்லாவற்றிலும் இருக்கிறது. மிகவும் ஸ்லீக்காக, நெளிவுகளுடன் பூ வேலைப்பாடுகளுடன் இருக்கும் செருப்புக ளெதுவும் எனக்கு ஒத்து வந்ததில்லை. அவர்கள் செய்து வைத்திருக்கும் அளவுகளுக்குள் என் கால்கள் எப்போதும் பொருந்தியதில்லை. செருப்புகளைத் தேர்ந்தெடுப்பதில் எப்போதும் பெருங்குழப்பம் வந்து நேரும். அதுவும், பெண்களின் கால்கள் நெளிவாக‌ ஸ்லீக்காக இருக்கும் என்பது செருப்பு உற்பத்தியாள்ர்களின் அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை போல. (என்னைப் போன்ற அகன்ற பாதமுடையவர்களைப் பற்றி அவர்கள் கொஞ்சமும் யோசிக்க மாட்டார்கள். )

அதே போல, பெண்கள் 'இப்படித்தான் இருப்பார்கள்' அல்லது பெண் மனசு 'இப்படித்தான் இருக்கவேண்டும்' என்று வரையறைகள் இருக்கிறது. அதைத்தாண்டி ஒரு பெண் அப்படி இல்லாமல் போய்விட்டால் 'பையன் மாதிரி' இல்லேன்னா 'டாம்பாய்' அதையும் தாண்டினால் இருக்கவே இருக்கிறது 'பொம்பளையா அவ". பெண்கள் எதற்கெடுத்தாலும் அழுதுவிடுவார்கள். மெல்லியல்பானவர்கள். வல்னரபிள். சாட்டர்பாக்ஸ். பல்லி கரப்பான்பூச்சிக்கு பயப்படுவார்கள். அப்புறம், வலிமையானவர்கள் என்றும் சொல்லிக் கொள்வார்கள். அதே மாதிரி பையனுக்கும். குழந்தையாக இருக்கும்போது மையிட்டு லிப்ஸ்டிக் போட்டு புகைப்படம் எடுத்து ரசிப்பவர்கள் அதே குழந்தை வளர்ந்த பின் அதையே செய்தால் ஏற்றுக்கொள்வார்களா? அல்லது தாலியை ஆண் அணிந்தால்? இப்படியிருந்தால் அவமானம் என்றுதான் எல்லோர் மனதிலும் இருக்கிறது.

தமிழ் சினிமா பாடல்களும் இதே ரகம்தான். உண்மையில் பல தமிழ் சினிமா பாடல்கள் பரிச்சயமானது கல்லூரி ஹாஸ்டலில்தான். பெரும்பாலும் 'மயங்கினேன் சொல்ல தயங்கினேன்' மாதிரி பெண்மையின் மென்மை டைப் பாடல்கள். ஓக்கே..அவற்றைப் பற்றி இன்னொரு இடுகையில். இப்போது ,இன்னொரு தொடர் இடுகை ஆரம்பிக்கலாம் என்று இருக்கிறேன்.

இந்த ஸ்டீரியோடைப்பிங்‍க்கு மாறாக/அவற்றிற்கெதிராக‌ நாம் நடந்துக் கொண்டவை பற்றி பகிர்ந்துக்கொள்ளவது தான் அது.

1. நகைகள் மேலோ அல்லது பட்டுபுடைவைகள் மீதோ பெரிதாக ஆர்வம் இருந்ததில்லை. சிறுவயதில் (ஆறாம்/ஏழாம் வகுப்பு?) கொஞ்சநாட்கள் மட்டும் கொலுசு அணிந்திருக்கிறேன். வளையல்கள் ஒருநாளும் அணிந்ததில்லை. இன்‍லாஸ் விருப்பத்திற்காக கொஞ்ச நாட்கள் பிரேஸ்லெட் அணிந்தேன். மேக்கப் மேல் ஆர்வம் இருந்ததில்லை. தவிர்க்க முடியாத சில நிகழ்வுகளின் போது மட்டும் மேக்கப் போட்டுக் கொண்டிருகிறேன்.மற்றபடி, பவுடர் கூட பூசுவதில்லை.தலைக்குப் பூ....நோ வே!

2. எம்ப்ராய்டரி, நடனம், நிட்டிங், க்ரோஷா,தஞ்சாவூர் பெயிண்டிங்,,கோலம் போன்ற நுண்கலைகளில் சூனியம். சமையல் செய்வதில் சுத்தமாக ஆர்வம் இல்லை. செய்ததும் இல்லை. இதுக்காக எத்தனையோ பேர்கிட்டே விதவிதமா திட்டு /அட்வைஸ் வாங்கியிருக்கேன்.

3. பிங்க் கலர் அப்படியெல்லாம் எனக்குப் பிடித்தது இல்லை. அதேபோல டெடிபேர், க்பியூட்,லேஸ், ஃபிரில்கள்....பிடித்ததும் இல்லை. சாக்லேட் பிடிக்கும். ஆனா, அது கேர்லியா? ;‍-)

4. சகோதரி என்று என்னை யாரும் அழைத்தாலொழிய யாரையும் அண்ணா என்று நானாக அழைத்தது இல்லை.

5. பெண்களுக்கென்று தனி கட் வைத்து வடிவைக் காட்டும் ஜீன்ஸை தவிர்ப்பதற்காக‌ ஆண்களுக்கான ஜீன்சை அணிந்திருக்கிறேன்.

.
.
.
.
.

இந்த இடுகைக்கு மறுமொழி எழுதும் முதல் ஐந்து பேரை இத்தொடர் பதிவுக்கு அழைக்கிறேன். :‍-)

லூசுப் பெண்ணே...லூசுப் பெண்ணே!

ஹாஸ்டல்லேருந்து ஊருக்கு கிளம்பறதுன்னா ஜாலி. ஏன்னா, அரைநாள் ஊர் சுத்த ப்ளான் பண்ணியிருப்போம். சாயங்காலத்துக்கு மேலேதான் பெரும்பாலும் எல்லாருக்கும் ரயில்.பெட்டியை எல்லாம் தூக்கிட்டு வந்து க்ளாக் ரூம்லே போட்டுட்டு, டவுன் ஹால் ரோடையோ, நேதாஜி ரோடையோ சுத்திட்டு ரயில் வர்றதுக்கு அரைமணி முன்னாடி ஸ்டேஷன் வர்றதுதான் குலதெய்வ வழக்கம். அப்படி ஒரு தடவை, சுத்திட்டு வெயிட்டிங் ரூம்லே வந்து உட்கார்ந்தோம். ஒவ்வொருத்தரா போய் ரெஃப்ரெஷ் பண்ணிட்டு இருந்தாங்க. எனக்கு வலப் பக்கத்திலே வேற ஒரு அக்கா. யாருன்னு தெரியாது. பார்த்ததும் சிரிச்சாங்க‌. நானும். பொருட்களை எல்லாம் வைச்சுட்டு யதேச்சையா நிமிர்ந்து பார்த்தா என்னை பார்த்து சிரிச்சுட்டு இருந்தாங்க‌.

"யூஎஸ் லேல்லாம், எதிரிலே யார் வந்தாலும் தெரியாதவங்களா இருந்தா கூட, பார்த்தா விஷ் பண்ணுவாங்க. சிரிப்பாங்க. நம்மை மாதிரி தயக்கம் எல்லாம் கிடையாது. " - முதல் முறை ‍யூ எஸ் போய்ட்டு வர்ற சீனியர்கள் சொன்னது ஞாபகத்தில் வர, 'ஓ, இவங்களும் யூ எஸ் போல இருக்கு, தெரியாதவங்களைப் பார்த்தாக்கூட சிரிக்கறாங்களே, நாமளும் இப்படிதான் இருக்கணும்' ந்னும் நினைச்சுக்கிட்டேன். சரி, ஏதாவது கேட்கலாம் என்று நினைச்சு மறுபடியும் அவங்க பக்கம் திரும்பிய போது , அவங்களுக்கு நேரா இருந்த ஜன்னலை பார்த்துக்கிட்டிருந்தாங்க‌. லேசான‌ புன்னகையோட இருந்த மாதிரி இருந்தது. எதிர்வரிசையிலே இருந்தவங்க, அறையில் இருந்தவங்க என்னையே பார்க்கற மாதிரி இருந்தது. அந்த அக்காவையும் ஒரு பார்வை பார்த்தாங்க. எனக்குதான் தன்னம்பிக்கை ஜாஸ்தி ஆச்சே! 'அட‌....இன்னைக்கு அளவுக்கு அதிகமா அழகா இருக்கோம் போல இருக்கு, செலிபிரிட்டிக்கு இதெல்லாம் சகஜமப்பா' ந்னு நினைக்கும்போதே அவர் என் பக்கம் திரும்பி சிரித்தார். இதற்காகவே காத்திருந்தது போல நானும்.

அவருக்கு பக்கத்திலிருந்தவங்க, அவங்க அம்மான்னு நினைக்கறேன்... க‌டினமான குரல்லே , யாருக்கும் கேட்காம ஏதோ சொன்னார். அதுவரைக்கும் புன்னகை பூத்த முகமா இருந்தவங்க, அவங்க‌ அம்மாவைப் பார்த்து, வாயைக் கோணலாக்கி பல்லெல்லாம் கடிச்சாங்க. ஒரு நிமிஷம் பயந்துட்டேன். அப்போதுதான் உறைச்சது....ஏதோ அப்நார்மல். ரூம்லே இருந்தவங்க‌ என்னை பார்த்த பார்வைக்கும், அடிக்கடி அந்த அக்காவை பார்த்த பார்வைக்கும் அர்த்தமும் அப்போதான் புரிஞ்சது. என்கூட இருந்த இந்த அராத்து கும்பல் கிட்டே சொன்னா ஓட்டித் தள்ளிடுவாங்கன்னு லதா கிட்டே மட்டும் சொல்ல, பேசாம‌ எல்லோருக்கும் நானே சொல்லியிருக்கலாம்னு ஆகிடுச்சு. 'நட்லூஸ் கேர்ல், நாங்க இவ்ளோ பேரு இருக்கோம், அந்த மெண்டலுக்கு உன்னை மட்டும் பார்த்து சிரிக்கணும்னு தோணியிருக்கு பாரு யா' etc etc.


"பொதுவாக எல்லாக் கலாச்சாரங்களிலுமே மனநலக்குறைவு கேலியுடனும், கிண்டலுடனும் அணுகப்படும் போது, கூடவே நமது கலாச்சாரத்தில் பிரத்யேக சமூக, மத, மாந்திரீக, மாற்று மருத்துவத் தாக்கங்களால் மனநோய்கள் வெகுவாக புறக்கணிக்கப்பட்டு, பாதிப்பு முற்றவிடப்படுகின்றன. பல வகையான மனநோய்கள் அடையாளப் படுத்தப்பட்டு அதற்கான தனிப்பட்ட சிகிச்சை அளிக்கப்படாமல் முற்றிலும் குணமாகக் கூடிய நோயாளிகள் 'பைத்தியம்', 'சைக்கோ', 'லூசு', 'மெண்டல்' என்று முத்திரை குத்தப்படுகின்றார்கள்."

என்று உமாவின் இந்த வரிகளை வாசித்ததும், இந்த சம்பவம் சட்டென்று மின்னல் வெட்டியது.

எனது நண்பர்கள், யாரையும் யாரையும் காயப்படுத்தணும்னு நினைக்கறவங்க இல்லே. ஒருத்தரையொருத்தர் கிண்டல‌டிச்சுக்கணும், ஓட்டிக்கணும் - இதுதான் முக்கியமே தவிர யாரையும் புண்படுத்தணும்னோ இல்லே வேணும்னே மனவருத்தமடையச் செய்யணும்னோ வார்த்தைகளை கொட்டறவங்க இல்ல. என்ன பண்றது, நாம் பாக்கற சினிமாலேருந்து வாசிக்கிற‌ ஜோக் வரைக்கும் மன இயல்பு பிறழ்ந்தவர்களை கேலி செஞ்சுதானே பழகியிருக்கோம். எதையாவது மாத்தி செஞ்சுட்டா இல்லே கோவம் வந்துட்டா , உடனே "லூசு" ந்னு சொல்றது ரொம்ப இயல்பா வருதுதானே. பப்பு கூட இதை சொல்ல ஆரம்பிச்சுட்டா.....:-(

இந்த வாரம் முழுக்க மனநல விழிப்புணர்வு வாரம்னு உமா இடுகையிலே சொல்லியிருக்காங்க.
"நான் வலையுலகிற்கு பழக்கமான இந்த வருடம் என்னால் செய்ய முடிந்த சிறிய அளவில் இந்த முயற்சி. மனநல/மனநோய் தொடர்பான உங்கள் கேள்விகளை எனக்கு அனுப்பினால் (umarudhran@gmail.com) அதன் விளக்கங்களை (எனக்குத் தெரியாதவற்றை ருத்ரன் மற்றும் நண்பர்களிடமிருந்து பெற்று) வலையில் பிரசுரிக்க முடியும்."

சோ, என்னோட பங்கா இந்த கேள்வி. நீங்களும் கேள்விகளை உமாவுக்கு அனுப்பி வைங்க.

ரொம்ப சின்னபுள்ளத்தனமா இருக்குன்னு யாரும் சொல்லக்கூடாது. இது மனநலம் சம்பந்தப்பட்டதா இல்லே ஆட்டிடியூட் பிரச்சினையான்னும் தெரியலை.


1. சில விஷயங்கள்லே ரொம்ப பொஸசிவ் - என்னோட க்ளோஸ் சர்க்கிள்லே. முக்கியமா, என்னோட பெரிம்மா வேற யார்க்கிட்டேயாவது கொஞ்சம் அன்பா அதாவது என்னோட கசின்ஸ்கிட்டேயோ என்னோட வயசு இருக்கிறவங்க கிட்டேயோ க்ளோசா பேசினா எனக்கு ரொம்ப J ஆகிடும். கோவம் வந்து ஒரே சண்டைதான். இப்பவும் கூட இருக்கு. ஆனா, பப்புகிட்டே அவங்க க்ளோசா இருந்தா எனக்கு சந்தோஷமா இருக்கு, ரசிக்கிறேனே தவிர ஜே வந்தது இல்லே. இப்போ பப்புவும், அதே மாதிரி...பெரிம்மாகிட்டேன்னு மட்டும் இல்லே...அவளோட க்ளோஸ் சர்க்கிள், யாரா இருந்தாலும், அவங்க எப்பவோ ஏதோ ஒரு குட்டி குழந்தையை தூக்கி கொஞ்சினதை கூட‌ மறக்கவே மாட்டா. தூங்கும்போது கரெக்டா இது ஞாபகத்துக்கு வந்துடும்.

அம்மாக்கு தப்பாத பிள்ளைன்னு வீட்டுலே ஜாலியா எடுத்துக்கிட்டாலும் இது நார்மலானதுதானா? ஹெல்தியான ஆட்டிடியுடா? (பப்புவுக்காக இல்லே, எனக்காக கேட்கிறேன். இவ்ளோ வயசாகியும் நான் மாறாதப்போ பப்புவை எப்படி சொல்றது?)

2. அவங்க என்னோட ஃப்ரெண்ட்தான். ஏதாவது ஆர்க்யூமென்ட் போய்ட்டு இருந்தா, அதுக்கு எதிரா விவாதம் பண்ணுவாங்க. அதாவது, அதுதான் அவங்க கருத்துன்னு கிடையாது. ஆனா, விவாதத்துக்கு எதிரா சொல்லணும்னுதான் அவங்க நோக்கம். அதே சமயம், அவங்க சொல்றதுதான் சரின்னு ஏத்துக்கணும்னு எதிர்பார்ப்பாங்க. அவங்க சொல்றதுதான் அந்த விவாதத்துலே கடைசி பேச்சாவும் இருக்கணும்னு நினைப்பாங்க. அங்கீகாரத்துக்காக ஏங்கறாங்கன்னு நினைசுக்கிட்டாலும், சமயத்துலே ரொம்ப அப்சர்டா இருக்கும்...எரிச்சலாவும்! எப்படி கையாள்றது ? இதை எப்படி நாசூக்கா அவங்ககிட்டே சொல்லி புரிய வைக்கிறது?

கல்லா? மண்ணா?? (And, this is not a game!)

அநேகமாக, பள்ளியிறுதி என்று நினைக்கிறேன்.
வீணா ஆன்ட்டியின் வீட்டிற்குச் சென்றிருந்தோம். வீணா ஆன்ட்டிக்கு ராமநாதபுரம். "எங்க அம்மா வழியிலே எனக்கு வந்ததுங்க டீச்சர்" என்று ஒரு குட்டி பையிலிருந்து கற்களை காண்பித்தார். அவை வைரக்கற்களும் நவரத்தின கற்களும். அவர்கள் குடும்பத்தில் இது ஒரு வழக்கமாம். அம்மாவின் நகைகள் பெண்களுக்கு பாகமாக வருவதுடன், வைரங்களும் நவரத்தின கற்களும் தலைமுறையாக தலைமுறையாக பெண்களுக்கு பாகம் பிரிப்பதும். மேலும் சொன்னார், " எனக்குதான் பொண்ணு இல்லையே, மருமகளுக்குத்தான் கொடுக்கணும்" .

வீட்டுக்கு வந்த பிறகு பெரிம்மா குணா அத்தையிடம் சொல்லிக்கொண்டிருந்தார் - "எங்கிட்டே ஆச்சிக்கும், குட்டிக்கும் கொடுக்கிறதுக்கு இந்த கல்லுங்களும் புக்ஸும்தான் இருக்கு" என்று. எந்த ஊருக்கு நாங்கள் சுற்றுலா சென்றாலும் அங்கிருந்து நினைவுச்சின்னமாக ஒரு கல்லை எடுத்து வருவோம் நானும் குட்டியும். பெரிம்மா சொல்லிக்கொடுத்த பழக்கம்தான். செல்லுமிடங்களில் எல்லாம் அதற்காகவே வித்தியாசமான வடிவங்களில் கற்களை தேடி அலைந்திருக்கிறோம் ‍- ஏற்காடு பார்க்கிலிருந்து மவுண்ட் அபு ஏரி வரை. அந்தக்கல்லில் தேதியை, இடத்தைக் குறித்து எங்கள் சேகரிப்பு இருந்த கடைசி ஷெல்ஃபில் கொண்டு வந்து சேர்த்தால் ஒரு நிம்மதி...சந்தோஷம்...சிறுவயது சந்தோஷங்கள் அவை. இப்போது எந்தக்கல் யாருடையது என்று எங்களுக்குத் தெரியாது. எங்களைப் பொறுத்தவரை அவை வைரக்கற்களுக்கு ஈடானவையே. ஆனால், எதை நாம் அடுத்த தலைமுறைக்கு கடத்துகிறோம் என்பதுதான் இங்கே தெரிந்துக் கொள்ள வேண்டியதாக கருதுகிறேன்.

இதே போலத்தான், தனது பெண்ணிற்கும் கொடுப்பதற்கு விலையுயர்ந்த சொத்தொன்றை வைத்திருந்தார் அஜிதாவின் தந்தை. அவரது சித்தப்பா கம்யூனிஸ்ட்டாக இருந்தவர். அஜிதாவின் தந்தையும் அவர்மூலமாக கம்யூனிசக் கோட்பாடுகளும் சித்தாந்தங்களும் பரிச்சயம். இளமைக்காலத்தில் சித்தப்பாவுடன் சேர்ந்து போராட்டங்களிலும் கலந்துக் கொண்டிருக்கிறார். அவர் இறக்கும் தறுவாயில், 'எனக்கு அடுத்த தலைமுறையாக‌ இயக்கத்தில் செயல்பட யாரும் இல்லையே' என்று அஜிதாவின் தந்தையிடம் வருத்தப்பட்டிருக்கிறார். தானும் ஒரு கம்யூனிஸ்டாக இயங்குவதுடன் தனது மகளையும் இயக்கத்தில் சிறுவயதிலிருந்தே செயல்பட வைத்திருக்கிறார் அவர். "உன்னாலே வளர்க்க முடியலைன்னா எங்ககிட்டே கொடுத்துடு" என்று அஜிதாவின் பெரியப்பாக்களும் சித்தப்பாக்களும் கடிந்துக்கொண்டபோது "உங்களை நம்பி விடுவதைவிட எங்கள் தோழர்களையே நம்பி என் மகளை வளர்க்கிறேன்" என்றும், பதிமூன்று வயதான அஜிதாவிடம் "உனக்கு எது சரி, தவறு என்று தீர்மானிக்கும் வயது வரும் வரை நாங்கள்தான் உனக்கான முடிவுகளை எடுக்க வேண்டும், உனக்குத் தீர்மானிக்கும் வயது வந்தபின்னர் இதில் நீடிப்பதும் இல்லாததும் உனது விருப்பம்" என்றும் சொல்லி அஜிதாவை இயக்கத்தில் சேர்த்திருக்கிறார். இவை அனைத்துமே அன்றைய புரட்சித்திருமணத்தில் அஜிதாவின் தந்தையும், அஜிதாவும் மேடையில் பகிர்ந்துக் கொண்டவை.

Its all about the choices we make.

நாமெல்லாருமே, நமக்குக் கிடைக்காதது நமது பிள்ளைக்கு கிடைக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் கொண்டவர்கள்தான். எல்லா போராட்டங்களும் அதனை அடிப்படையாக கொண்டவைதான். நமது சந்ததி இல்லாவிடினும் நமக்கு அடுத்த தலைமுறையாவது சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில்தானே விடுதலைப் போராட்டங்களிலிருந்து மருத்துவ கண்டுபிடிப்புகள் வரை விளைகின்றன. "நீயாவது நல்லா படிச்சு நல்லா இரு, எங்களை மாதிரி கஷ்டப்பட வேண்டாம்" என்று கேட்டு வளராதவர்கள் எத்தனை பேர்? "எந்த வம்பு தும்புலேயும் மாட்டிக்காதே, போனோமா வந்தோமான்னு இரு" என்று தானே அறிவுறுத்தப்பட்டிருக்கிறோம். சொந்த சுகத்தைத்தாண்டி நாம் எப்போதாவது யோசிக்க பழக்கப் பட்டிருக்கிறோமா?

இவர்கள் நடுவில் அஜிதாவின் தந்தை செய்திருப்பது புரட்சி இல்லையா?

"கடனை உடனை வாங்கி பொண்ணை நல்லபடியா கல்யாணம் செஞ்சுகொடுக்கணும்" என்ற அம்மா‍-அப்பாக்கள் மத்தியில், எந்த ப்ரொஃபஷனல் கல்லூரியாலும் தர முடியாத சமூக அறிவை/கல்வியை அஜிதா பெற வாய்ப்பளித்தது அக்குடும்பம் செய்த புரட்சிதானே?

ஏன், ஐடி கலாச்சாரம் ஐடி கலாச்சாரம் என்று திட்டுகிறார்களே, அப்படித் திட்டுபவர்கள் தங்களது பிள்ளைகளை எந்த நம்பிக்கையில் இன்ஜினியரிங் படிக்க வைக்கிறார்கள்? படித்து முடித்ததும் ஏதாவதொரு பன்னாட்டு கம்பெனியில் வேலை நிச்சயம் என்ற நம்பிக்கையில்தானே! மழை பெய்தால் ஏரியா மூழ்கி விடுகிறது அல்லது அடுத்த மாநிலங்களில் தமிழனுக்கு வீடு கிடைப்பதில்லை அல்லது ஊழலுக்கெதிராக சீர்கேடுகளுக்கெதிராக - தனது மகளோடு/மகனோடு போராட்டத்தில் இறங்க வேண்டாம், குறைந்த பட்சம் அவர்கள் மகள்கள்/ மகன்கள் அச்சமூக சீர்கேடுகளுக்காக போராட ஊக்கமளிப்பார்களா? இல்லை, அதைப்பற்றித்தான் பேசுவார்களா? பாஸ்போர்ட்டை ரெடியாக்கி, 'போன கையோட முடிந்தால் பிஆர் வாங்கிடு' என்று சொல்வார்களா?

தான் நம்பும் அரசியல் விழுமியங்களுக்காக, தன் காலத்திற்குள் கண்ணால் பார்ப்போமா என்ற முழு உத்திரவாதம் இல்லாவிட்டாலும் என்றாவது நடந்தே தீரும் என்று தான் நம்பும் அரசியல் புரட்சிக்காக, கண்ணெதிரே நடக்கும் ஏகாதிபத்திய சுரண்டல்களையும், முதலாளித்துவ அடக்குமுறையையும் எதிர்த்து, வர்க்க நலன்களையும் தாண்டி போராடும் அவரது வாழ்க்கையே புரட்சிகரமானதில்லையா?

ஒரு ட்யூஷன் சென்டரை மிகுந்த ஈடுபாட்டுடன் நடத்தி வந்தார் எனது தோழி ஒருவர். பணத்தைவிட தனக்குப் பிடித்ததை செய்யும் மகிழ்ச்சியும் பிறருக்கு உதவி செய்யும் ஆத்ம திருப்தியும் கிடைப்பதாகச் சொல்லுவார். திருமணமானதும் அவர் செய்தது ‍ அந்த ட்யூஷன் சென்டரை இழுத்து மூடியதுதான். குடும்பமா, தனது விருப்பமா என்ற கேள்வி வந்ததும் அவர் விட்டுக்கொடுத்தது தனது மகிழ்ச்சியையும் ஆத்ம திருப்தியையும்தான். இந்த ரேணுகாவை மட்டுமல்ல, திருமணத்திற்காக/குழந்தைக்காக என்று தனது கேரியரை பலியாக்கிய எண்ணற்ற தோழிகள் எனக்குண்டு. அயல்நாட்டு வாழ்க்கைக்காக பல சமரசங்களை செய்துக்கொண்டவர்களை நாம் கண்டுமிருப்போம்.

இவர்கள் நடுவில், தனது சிறுபருவத்திலிருந்தே மக்கள் நலனுக்காக ம.க.இ.க கலைக் குழுவோடு தமிழகம் முழுவதையும் சுற்றுபிரயாணம் செய்தும், கருணாநிதி ஆட்சிகாலத்தில் கருணாநிதியையும், ஜெயலலிதா ஆட்சிக் காலத்தில் ஜெயலலிதாவையும் மக்களிடையே அம்பலப்படுத்தி பிரச்சாரங்கள் செய்தும் ஒரு கம்பீரமான வாழ்க்கையை வாழ்ந்திருக்கிறார். எப்படியோ பள்ளி வகுப்பில் தேறி ஒரு கல்லூரிப் பட்டம் பெற்று வேலைக்கு அமர்ந்து திருமண்ம் செய்துக் கொண்டு செட்டில் ஆனாலே சாதனைதான் என்று நினைத்துக் கொண்டிருக்கும் சராசரிப் பெண்கள் மத்தியில் அஜிதா செய்தது புரட்சி இல்லையா?


இதில் எதையும் அவர் இழந்துவிட வில்லை, மாறாக பெற்றதே அதிகம். தனது விருப்பத்தில் அல்லது பாக்கெட் மணியில் சிறிது குறைந்தாலே அழுது ஆர்ப்பாட்டம் செய்யும் இளைஞர் மத்தியில், ‍இத்தகைய முடிவுக்கு தனது பெற்றோருக்கு நன்றி தெரிவித்ததுடன், அவர்களைக் குறித்து பெருமைப்படுவதாக அஜிதா சொன்னார்.

நமது சொந்த வாழ்க்கைக்கு எந்த பாதிப்பும் வராமல் சமூக அவலங்களை கண்டிக்கத்தானே நம்மில் பலரும் பழக்கப்பட்டு போயிருக்கிறோம். சமூக சீர்கேடுகளுக்காக பொங்கி போஸ்ட் போடுவதைத்தாண்டி நம்மில் எத்தனை பேர் என்ன செய்திருக்கிறோம்?

குறைந்தபட்சம், சாதியத்தை கடைப்பிடிக்கும் பார்ப்பனிய சடங்குகளையாவது அன்றாட வாழ்வில் நிராகரித்திருக்கிறோமா? கோக்/பெப்சி கம்பெனிகளின் சுரண்டலையாவது புரிந்துக்கொண்டிருக்கிறோமா? அவ்வளவு ஏன், போபாலைக் குறித்து நாம் கவலைப்பட்டதை விட எந்திரனைக் குறித்து நாம் பேசியதே அதிகம்.

முத்துகுமாரின் ஊர்வலத்திற்குச் சென்றதற்கே, அதை வருடா வருடம் நினைத்தே - ஈழப்போராட்டத்தில் கலந்துக்கொண்டதைப் போல திருப்தியடையும் நாம், சுயநலம் தாண்டி, எந்த கொள்கைகளுக்கு வாழ்வில் மதிப்பளிக்கிறோம்? நமது எதிர்ப்பை எவ்விதத்தில் காட்டியிருக்கிறோம்?

எதைவிட்டுக் கொடுப்பது என்பது தெரியாமல் அல்லது புரியாமல் சுயத்தை இழந்து வாழும் குடும்பக் குத்துவிளக்குகளுக்கு மத்தியில் அஜிதாவின் குடும்பமும் - பாண்டியனின் குடும்பமும் செய்திருப்பது புரட்சிதான்.

நம்முன் கிடக்கும் கற்களில் எதனை நாம் பொறுக்கியெடுக்கிறோம் என்பதுதான் முக்கியம். அவை வைரக்கற்களா அல்லது வெற்று மண்ணாங்கட்டிகளா?

வலைப்பதிவில் நான் ஒரு சூப்பர் ஸ்டார்...சுப்ரீம் ஸ்டார்...டான்டடைங்

"சத்தியமாக நான் சொல்வதெல்லாம் உண்மை. உண்மையைத் தவிர வேறொன்றுமில்லை."

1) வலைப்பதிவில் தோன்றும் உங்கள் பெயர்?

இந்த போஸ்டோட டைட்டிலை பார்த்தீங்களா... கீழே Posted by ன்னு இருக்கா.. அதை அடுத்து இருக்கே..ஒரு தெய்வீக பெயர்...'அதை இன்னொரு முறை படிங்க'...ஹிஹி


2) அந்தப் பெயர் தான் உங்கள் உண்மையான பெயரா? இல்லை எனில் பதிவில் தோன்றும் பெயரை வைக்க காரணம் என்ன?

என்னோட‌ பர்த் சர்டிபிகேட் ‍‍‍லேருந்து இந்த வருஷ‌ ஃபார்ம் 16 வரைக்கும் அந்த பெயரேதான்!


3 )நீங்கள் தமிழ் வலைப்பதிவு உலகில் காலடி எடுத்துவைத்ததைப் பற்றி.

தமிழ் வலைப்பதிவுக்கு உலகிற்கு கஷ்டகாலம்தான். வேறென்ன சொல்ல?!! ஹிஹி


4) உங்கள் வலைப்பதிவை பிரபலமடையச் செய்ய என்ன என்னென்னவெல்லாம் செய்தீர்கள்?

அட, இது கூட தெரியாதா...போடற இடுகையெல்லாமே அதுக்குத்தானே!


5) வலைப்பதிவின் மூலம் உங்கள் சொந்த விஷயத்தை பகிர்ந்து கொண்டதுண்டா? ஆம் என்றால் ஏன்?அதன் விளைவு என்ன? இல்லை என்றால் ஏன்?

ஐயோ பாவம்....என் வலைப்பதிவிலே இருக்கிறது முழுசும் சொந்த விஷயம்தான்னு தெரியாதா உங்களுக்கு!

ஏன்னா‍ நான் ரொம்ப நல்லவ-‍னு சீன் போட வேற இடம் உலகத்துலே இருக்கா என்ன?

நான் ரொம்ப நல்லவ-னு இதுவரைக்கும் யாருமே நம்புனது இல்லே. ஆனா, இங்கேதான் முதன்முதல்லே நம்புனாங்க. அதுக்கு நான் ரொம்ப கடமைப்பட்டுள்ளேன்.(கண் கலங்குகிறது) நான் எழுதினதை இதுவரைக்கும் நானே படிச்சது இல்லே. ஆனா, அதையும் படிச்சு நாலு வரி எடுத்து போட்டு கமெண்ட் போடறாங்களே..அதுதான் விளைவுன்னு நினைக்கறேன்! (Hey, friends, juz kidding..:-) )



6) நீங்கள் பொழுதுபோக்குக்காக பதிவுகளை எழுதுகிறீர்களா அல்லது பதிவுகளின் மூலம் சம்பாதிப்பதற்காகவா?


ச்சேச்சே... ரெண்டுமே இல்ல...நாம இன்னைக்கு இடுகை போடலேன்னா தமிழ்மணத்தோட கதி,அதைவிட பதிவுலகத்தின் கதி என்னாகுமோன்னு தினமும் குளிக்கறேனோ இல்லையோ போஸ்ட் போட்டுடறேன்!


7) நீங்கள் மொத்தம் எத்தனை வலைப்பதிவுகளுக்கு சொந்தக்காரர்? அதில் எத்தனை தமிழ் வலைப்பதிவுகள் உள்ளன?


காசா பணமா...அது இருக்கு ஒரு எட்டு. ஆனா ஆக்டிவ்வா இருக்கிறது மூணுதான். அதுலே ரெண்டு குழுப்பதிவு.


8) மற்ற பதிவர்கள் மீது எப்போதாவது உங்களுக்கு கோபம் அல்லது பொறாமை ஏற்பட்டது உண்டா? ஆம் என்றால் யார் அந்த பதிவர்? ஏன்?


என்ன, இப்படி சொல்லிட்டீங்க..."தமிழ்மணம் எனது தாய்நாடு, வலைபதிவர் யாவரும் என் உடன்பிறந்தோர்." (மீதி மறந்து போச்சு...அவ்வ்வ்வ்! )


9) உங்கள் பதிவை பற்றி முதன் முதலில் உங்களை தொடர்புகொண்டு பாராட்டிய மனிதர் யார்? அவரைப் பற்றி, அந்த பாராட்டைப் பற்றி..


யாரைன்னு குறிப்பிட்டு சொல்றது....நேத்துகூட‌ ஒபாமா போன் செய்து என்னால்தான் தமிழிலக்கியத்தை கரைத்துக் குடித்து அதிலேயே எப்போதும் திளைத்து நீந்துவதாக சொன்னபோது.....


10) கடைசியாக----விருப்பம் இருந்தால் உங்களைப் பற்றி பதிவுலகத்துக்கு தெரிய வேண்டிய அனைத்தையும் பற்றி கூறுங்கள்...


அஸ்கு புஸ்கு..அப்புறம் உங்களை எப்படி என் பதிவை தொடர்ந்து படிக்க வைக்கறதாம்.....:-)


அழைத்த சின்ன அம்மிணிக்கு நன்றி....:‍‍) லேட்டானாலும் லேட்டஸ்டா எழுதியிருக்கேன்..(இதுக்கு எழுதாமலே இருந்திருக்கலாம்னு நீங்க நினைக்கறது ..ஹிஹி...)

இதை தொடர நான் அழைப்பது : All celebrity bloggers of india

Blogcoming!

ஹாய் பீபிள்..ரொம்ப நாளா சத்தமே இல்லேன்னு நினைச்சவங்களுக்கு...
திரும்ப வந்துட்ட்டேஏஏஏஏஏஏஏஏஏஏன்! ( தேங்க்ஸ் : பெரிய பாண்டி!)

ஆஃபீஸ் டேவுக்காக Fashion..Fusion..dance..rampன்னு கலைச்சேவை செய்ய வேண்டி இருந்தது இவ்வளவு நாளா! கல்லூரி நாட்களை திரும்ப ரீவைண்ட் பண்ணின மாதிரி..ஒரே ஜாலி...க்ரூப்பா ப்ராக்டீஸ்,
ப்ராக்ஸ்டீஸ்ன்னு சொல்லிட்டு கும்மாளம்..கலாட்டா..கிண்டல்..கொஞ்சம் பாலிடிக்ஸ்-ன்னு ரெண்டு வாரம் ஜாலியா போச்சு.. நேத்து ஃபங்ஷனோட எல்லாம் ஓவர்!

இப்போ மிஸ்ஸிங் த ஃபன்...

இதுலே ஆளாளுக்கு, நீங்க நல்லா பண்ணீங்க இல்லே நீங்கதான் கலக்கிட்டீங்க...செம...உங்க டீம் சூப்பர்...சான்சே இல்ல..எல்லாம் உங்க கடின உழைப்புதான்..உங்க அர்ப்பணிப்பு உணர்வுதான்...நீங்க மேக்கப் பண்ணலைன்னா எதுவும் நடந்து இருக்காது...இல்லல்லே...உங்க அயராத உழைப்புதான் காரணம்னு மாத்தி மாத்தி மெயில் அனுப்பிக்கிட்டு, செண்ட்டியா ஃபீல் பண்ண வைக்கறேன்னு கண்ணீர் விட வைச்சுட்டு இருக்கிறதாலே அப்படியே எஸ்கேப்-பாகி இங்கே வந்துட்டேன்...:-)

பதிவுலகில் என்ன ஸ்பெஷல்? :-)

ஓ மேரே சோனா ரே....

ஒண்ணாம் தேதி காசு பத்தி எழுதினதும் அமைதிச்சாரல் தங்க விருதை வழங்கியிருக்கிறார். மிக்க நன்றி அமைதிச்சாரல். :-)

விருதை இவர்களுடன் பகிர்ந்துக் கொள்கிறேன்!

ஜெயந்தி

அம்பிகா

நசரேயன்

நிஜமா நல்லவன்

சின்னு ரேஸ்ரி

மற்றும்

பிங்கி ரோஸ்


அந்த கோல்ட் ஈஸ் ஓல்ட் ஆகிட்டதால இந்த ஓல்ட் ஈஸ் கோல்ட் ....ஹிஹி

'பூக்காரி'களுக்கும் சுயமரியாதை உண்டு

திரும்ப திரும்ப்ச் சொன்னதையே சொன்னாலும் இதுதான் உண்மை.

என்னை நம்புபவர்களுக்கு விளக்கம் தேவையில்லை. நம்பாதவர்களுக்கு இன்னும் எத்தனை விளக்கங்கள் கொடுத்தாலும் போதாது!

எனினும்...சில வார்த்தைகள்!

பதிவுலகில் ஒரு நடைமுறை ஹிட் ஆனால் அதை பின்பற்ற சிலர் விரும்புவது இயல்பு. உதாரணத்திற்கு, சென்ற வருடம் பரிசல்காரனின் பத்து கேள்விகளைத் தொடர்ந்து பதிவுலகமே பத்து கேள்விகளால் நிரம்பியது. அதைத்தொடர்ந்து நானும் ஆயாவிடம் பத்து கேள்விகள் இடுகையை இட்டேன். இதற்கு நான் பரிசல்காரனிடம் பர்மிஷன் கேட்கவில்லை.

அடுத்து, ஒரு வாசகர் கடிதத்தை நர்சிமும் வெட்டிபயலும் இடுகிறார்கள். அதைத் தொடர்ந்து தன்னைத் தானே பகடி செய்து, அதையும்
நர்சிமிடம் கேட்டபிறகு அவரது ஒப்புதலுடனே தீபா இடுகிறார். அப்படி ஒப்புதல் இல்லாவிட்டால் முன்பே தெரிவித்திருக்கலாம். அதைத் தொடர்ந்து கண்டன பதிவுகள்,சர்ச்சைகள் வரத் தொடங்குகின்றன. தீபாவிற்கு ஆதரவாக கமெண்ட்கள் இடுகிறேன். பிரச்சினை ஓய்ந்ததும் முகில் என்னை கிண்டல் செய்து அனுப்பிய வாசகர் கடிதத்தை இடுகிறேன். அதை அனைவரும் ரசித்தாலும் ஒரு சில பதிவர்கள் அதை நீக்குமாறு கிட்டதட்ட மூன்று மாதங்களுக்கு தொடர்ந்து என்னை நச்சரிக்கிறார்கள்.

என்னைப் பற்றிய சுய கிண்டலில் நான் யாரையும் காயப்படுத்தவில்லை, சொல்லப்போனால் என்னை நானே டேமேஜ் செய்து கொண்டதுதான் அதிகம். இதில் நீக்க ஒன்றுமில்லை என்று சொன்னாலும் வடகரைவேலன் போன்றவர்கள் வழியாக பிற பெண் பதிவர்கள் மூலம் எனக்கு தொடர் நச்சரிப்பு வருகிறது. இந்த இடத்தில்தான் ‘இந்த போஸ்ட்க்கு என்ன இவ்ளோ முக்கியத்துவம்' என்று வியப்பும் எரிச்சலும் மேலிடுகிறது. அதனாலேயே அதை இன்றுவரை நீக்கவில்லை. கவனிக்கவும், இங்கு தீபாவின் பிரச்சினை முடிந்தவுடன், தீபா மற்றும் நர்சிம் சம்பந்தபட்ட அனைத்து இடுகைகளும் நீக்கப்படுகிறது. சம்பந்தமே இல்லாமல் என்னையும் ராப்பையும் வைத்து அதிஷா எழுதிய ”அடிச்சுக்கிட்டு சாவுங்கடி” இடுகை இன்னமும் இருக்கிறது. அந்த இடுகையை விட,என்னை நானே கிண்டல் செய்துகொள்வதைத்தான் நடுநிலைவாதிகளால் தாங்க முடியவில்லை போல!

தற்போது, சாட்டில் வந்து மயில் ஒரு லொள்ளு சபா டைப்பிலான இடுகையின் சுட்டியைக் கொடுக்கிறார். சம்பந்தபட்டவரிடம் ஒப்புதல் பெற்றதாக கூறுகிறார். வாசகர் கடிதம் கொண்டு வந்த வினையை நினைத்து இதற்கு உளவு வேலை பார்க்க வந்துவிடுவார்களோ என்று முன்னெச்சரிக்கையாக அதைச் சொல்லியே இடுகையை ட்விட்டரில் பகிர்கிறேன். 'இப்படி இல்லை' என்று சொன்னால் 'அப்போ அப்படித்தான்' என்று எடுத்துக்கொள்பவர்களை நான் என்ன செய்ய முடியும்? நானே எழுதியதாக கதை கட்டுவார்கள் என்பது ஆச்சரியமாக இருந்தது. அப்படி நானே எழுதினால் அதை எனது பதிவில் போட்டுக் கொள்ளும் தைரியம் எனக்குண்டு.

கடந்த வருட சீரியஸ் சர்ச்சையை பகடி செய்யும் விதமாகவும், மணிகண்டனுக்கு பதிலாகவும் சில கமெண்ட்கள் இடுகிறேன்.
நான் மட்டுமல்ல, என்னோடு பல பதிவர்கள் இடுகிறார்கள். அவ்வளவுதான் எனக்குத் தெரியும் . நான் எந்த குழுமத்திலோ எந்த பிரபல நட்பு வட்டாரத்திலோ இல்லை. ஆனால், நான் இட்ட கமெண்ட்கள்தான் பிரச்சினையாக இருக்கிறது என்பது அவ்விடுகையின் சில கமெண்ட்கள் மூலமாக தெரிய வருகிறது

இதில் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டிய ஒன்று, ஒரு வருடமாக நான் சீண்டி வருகிறேனென்று சொல்லப்படுகிறது. எங்கே என்னவென்று இப்போது வரை எனக்குப் புரியவில்லை. கொஞ்சம் விளக்கினால் பரவாயில்லை.

ஆனால், நர்சிம் தொடர்ந்து என்னை சீண்டியதை அவரது இடுகைகளிலிருந்து சொல்ல முடியும். உதா. சென்ற வருடம், ஐ லவ் யூ சென்னை என்று இடுகையிட்டததைத் தொடர்ந்து அய்யனார் எழுத பலரும் சென்னை குறித்து அவரவர் அனுபவங்களை எழுத தொடங்குகிறார்கள். பதிவுலகில் எனக்குப் பிடித்த அம்சமே இதுதான். கதைகள்,கவிதைகளை விட அனுபவங்களை அவரவர் பகிர்வுகளில் வாசிப்பதே வாழ்க்கையை
இன்னும் நெருக்கமாக காட்டுகிறது. எனது அனுபவங்கள், பார்வையை மட்டும் இல்லாமல் சக ஜீவனின் அனுபவங்களையும் அவர்களது எண்ணங்களையும் அறியக் கிடைப்பது வேறு எங்கே என்று கூறுங்கள்? அதில் குசும்பன் அவருக்கே உரிய கலாய்த்தலுடன் சென்னை
பிடிக்காமல் போனதை எழுதுகிறார். அதில் நர்சிம் , “இன்னும் கூட குத்தலாம் தலைவா” என்று கமெண்ட் இடுகிறார். அதைத் தொடர்ந்து அவரும் சென்னை குறித்து இடுகையிடுகிறார். இது என்னை சீண்டுவதற்கு என்று நான் சொல்லலாமா? எனக்கே அபத்தமாக இருக்கிறது. இதை ஒரு நிகழ்ச்சியாக சொல்ல வரவில்லை, இதையும் சீண்டல் என்று நான் கொள்ளலாமா என்றுதான் கேட்கிறேன்.

ஆனால், நிஜமான சீண்டல் ஒன்று இருக்கிறது. பல பெண் பதிவர்கள் அதை உணர்ந்து இருக்கிறார்கள். என்னிடம் தனிப்பட்ட ரீதியில் பகிர்ந்தும் இருக்கிறார்கள். ஆனால், நான் இதை பிரச்சினையாக்க விரும்பியதில்லை. பிரச்சினையாக்குமளவுக்கு எனக்கோ, மற்ற பெண் பதிவர்களுக்கோ இங்கே பாதுகாப்பில்லை என்பதும் உண்மையே. பதிவுலகில் பெண்கள் குறித்து புதுகை எழுதிய இடுகையின் மூலம் நர்சிம்மின் இடுகையை வாசிக்க நேர்ந்தது. விதூஷை அசோக் 'எளிய அழகுடன் இருக்கிறீர்கள்' என்று சொன்னதைத் தொடர்ந்து ‘குழந்தைகள் அப்டேட் முதல் பெண்ணிய கருத்துகள் முழுவதும் பதியப்படும் உலகில் இதை யாரும் கேட்கவில்லை, பெண்ணியம் என்னவென்று புரியவில்லை' என்கிற ரீதியில் நர்சிம் எழுதினார். இப்போது சொல்லுங்கள்,இதை என்னவென்று சொல்வீர்கள்?

இதைக் குறித்து நான் கண்டன இடுகை இட்டிருக்கலாமல்லவா? நான் இட்ட ஸ்மைலியுடன் இட்ட கமெண்ட்கள் ஒருவரை காயப்படுத்துகிறது எனில் “பப்புவை குறித்தும், எனது சில பெண்ணிய பார்வைகள் குறித்தும்' நான் எழுதுகிறேனே. அப்போது அவர் என்னை சீண்டித்தான் அதை எழுதியிருக்கிறாரா? எனக்கு எந்த பதிலும் வேண்டாம். நீங்களே தீர்மானித்துக் கொள்ளுங்கள்!

அடுத்து, மயிலின் இடுகையை தொடர்ந்து பூக்காரி வெளிவருகிறது. முற்றிலும் என்னை குறி வைத்து எழுதப்பட்டு ! பூக்காரியை வாசித்தபோது கீழவெண்மணி பற்றிய மைதிலி சிவராமனின் கட்டுரைகள் வாசித்தது நினைவுக்கு வந்தது. பிறப்பு குறித்தும் வளர்ப்பு குறித்து எழுதியிருந்தது அதனோடு முற்றிலும் தொடர்புடையது. நான், எனது முகம், நிறம், வளர்ப்பு, குழந்தை, தொழில் என்று என்னை எல்லா வகையிலும் இழிவுபடுத்திய அந்த இடுகை புனைவு என்ற பெயரில் வன்மத்துடன் தயாரிக்கப் பட்டிருந்தது.

ஆத்திரம், அவமானம், அழுகை, மன உளைச்சல், கோபம், கையாலாகத்தனம் எல்லாமும் என்னை அரிக்க ஆரம்பித்தன. ஆனாலும் இதை எதிர்கொள்ள வேண்டுமென்ற உறுதியும் இருந்தது. இல்லையென்றால் பதிவுலகை விட்டு இரக்கமின்றி துரத்தப்பட்டிருப்பேன். உடனடியாக எதிர்வினை செய்ய வேண்டாம் ,நிதானமாக இருப்போமென்று எண்ணிக் கொண்டிருக்கும் நேரத்தில் பைத்தியக்காரன் என்னைத் தொடர்பு கொண்டு வருத்தத்தை தெரிவித்து அவரது இடுகையை அம்பலப்படுத்துவோம் என்கிறார். அடுத்த சில மணிநேரங்களில் வினவு தொடர்பு கொள்கிறார். மேலே சொன்ன அனைத்தையும் அவர்களிடம் பகிர்ந்துக் கொள்கிறேன். தோழர்கள் என்னை ஆறுதல்படுத்தி நம்பிக்கை அளிக்கிறார்கள். முக்கியமாக இதை விடக்கூடாது என்று சொன்னது எனக்கு பெறும் ஆறுதலாக இருந்தது.

விதூஷை சொன்னதற்கு அவ்வளவு கொதித்தவர் இப்படி ஒரு பெண்ணை கேவலப்படுத்துவதற்காக எழுதலாமா, அதிலும் கமெண்ட்களில் கார்க்கியின் வக்கிரமும் அதை கண்டிக்காமல் அனுமதிக்கிறாரே.. அவர்களுக்குத்தான் எத்தனை மகிழ்ச்சி. என்னையும், என் மகளையும் பதிவுலகில் பலரும் அன்போடு பார்த்த அந்த சித்திரத்தை, சித்திரக்கூடத்தை அடியோடு தீ வைத்து எரிப்பதில் எத்தனை இன்பம்? இப்படியெல்லாம் கூடவா மனிதர்கள் இருப்பார்கள்? என்ன செய்வது, இருக்கிறார்கள்.

முன்பு நர்சிம் கொதித்தது விதூஷ் அவரது சாதி என்பதாலா?( ஏனெனில் வித்யா அய்யர் என்ற பெயரில் ஓட்டுகள் போடுபவர் அவர். ) ஆர்குட்டில் நான் முன்பு வன்னிய சாதி ஃபோரமில் இருந்ததற்கு சாதி உணர்வோ, இல்லை வெறியோ காரணம் இல்லை. அது மிகவும் தற்செயலாய் நடந்த நிகழ்வு. ஏன், புதிதாக வரும் ஹீரோயின்களுக்கான ஃபோரம்களிலும்தான் நான் இருக்கிறேன். சுயசாதி பெருமை இருந்தால் எனது பெயரில் படையாச்சி என்று சேர்த்துக் கொண்டு ஓட்டு போடவில்லை. அல்லது ஒரு சில பதிவர்கள் தங்கள் இடுகைகளில் ‘காமராஜ்' புகழ் மட்டுமே பாடுவது போல ராமதாஸின் புகழை நான் பாடவில்லை. வினவின் பாமக மீதான விமரிசனக் கட்டுரையை ஆதரித்து ஒட்டளித்திருக்கிறேன்.அவர்களது கருத்தோடு உடன்படுகிறேன். என் மீது நடத்தப்பட்ட வன்முறையை விட எனது ஃபோரம் நடவடிக்கைதான் சுகுணா திவாகருக்கு தேவைப்பட்டிருக்கிறது. இந்த புலனாய்வு நடவடிக்கைகளைத் தாண்டி நான் எப்போதும் வெளிப்படையானவளே.

ஞாயிறு மதியம் வரை தீபா நீங்கலாக எந்த பெண் பதிவரும் இதற்கு கண்டனத்தை எழுப்பவில்லை. ஏன், நர்சிமின் இடுகையில் ஒரு கண்டன குரல்கூட அவர்களால் பதிவு செய்யப்படவில்லை. அனைவரும் சாட்டில் தனிப்பட்ட விதத்தில் என்னிடம் அனுதாபத்தை தெரிவிக்கிறார்களே தவிர ஒருவரும் வெளிப்படையாக குரல் எழுப்பவில்லை. எது அவர்களை தடுத்தது என்று இன்று வரை எனக்கு புரியாத புதிர். எனக்கு தேவையாயிருந்தது அனுதாபமல்ல, கோபமே! அந்தக் கோபம் சக பெண்பதிவர்களிடமிருந்து ஒரு அலையாக வரவில்லையே என்பதால் நானும் தனிமைப் பட்டிருந்தேன்.

மாதவராஜும்,காமராஜூம் ஞாயிறு இடுகையிடுகிறார்கள். அதைத் தொடர்ந்து சிலர் கண்டனம் தெரிவிக்கிறார்கள். கார்க்கி பகிரங்கமாக இடுகையிட்ட மயிலை நாங்கள் குறிப்பிடவில்லை என்று சில இடங்களில் எனது பெயரையும் வெளிப்படுத்தியே கமெண்ட்கள் இடுகிறார். ஆமாம், கார்க்கி, நீங்கள் ஏன் என்னை குதறுகிறீர்கள்? உங்களுக்கு ஏன் இத்தனை வன்மம? என்னை விடுங்கள், எனது மகளைக்கூட விட்டு வைக்காத உங்களது 'மனிதநேயம்' என்னை மெய்சிலிர்க்க வைக்கிறது.

இது சூடு பிடிப்பதைத் தொடர்ந்து, அதுவரை அமைதியாக இருந்த ரவி நெகிழ்ச்சியாக ஒரு இடுகையிடுகிறார். ரவி, நீங்கள் எங்கள் குடும்ப நண்பர் என்ற விதத்தில் உதவ முற்படுகிறீர்கள், புரிகிறது. ஆனால் இதை சனிக்கிழமையோ அல்லது எல்லாருக்கும் முதலிலோ அல்லவா இட்டிருக்க வேண்டும், நீங்கள் என்னை சகோதரி என்றுக் குறிப்பிடும் பட்சத்தில். சரியான அர்த்தத்தில் புரிந்துக்கொள்வீர்கள் என்று நம்புகிறேன். காயப்படுத்துவதற்காக கேட்கவில்லை, இப்போது கேட்கவில்லை என்றால் பின் எப்போதுமே கேட்க முடியாமல் போய்விடலாம் அல்லவா! நர்சிமின் நட்பு என்ற பயத்தில் பூக்காரியின் அழுகை பலருக்கும் கேட்டிருக்காது என்றே பார்க்கிறேன்.


விக்னேஷ்வரி சமாதான உடன்படிக்கையை கொண்டு வருகிறார். அது எப்படி விக்னேஷ்வரி, இடுகையை ஒரு பெண்ணை கேவலப்படுத்தியத்தை கண்டிக்காமல் பிரச்சினையை தீர்க்க முயல்கிறீர்கள்? இடுகையை எடுக்கச் சொல்லி சகோதரியாக இறைஞ்சியதாக கோபப்பட்டதாக சொல்லியிருந்தீர்கள். ஏன், சகோதரியாக இல்லாமலிருந்தால் இப்படித்தான் கேவலப்படுத்துவார்களா உங்கள் சகோதரர்கள்? மன்னியுங்கள், விக்னேஷ்வரி! என்னை பொதுவெளியில் இழிவு செய்தவர்களிடமே தலைவிரி கோலமாக அழுதபடி உயிர்ப்பிச்சை கேட்கும் அடிமை நானில்லை.

நர்சிம் இடுகையை தூக்கிவிடுகிறார். கவனிக்கவும், செய்த தவறுக்கு கொஞ்சமும் வருந்தவில்லை. மன்னிப்பு கேட்பதென்றால், முகிலுக்கு பின்னூட்டமிட்டதைப் போல உள்ளத்தை வருத்தியதென்றால் அப்போதே அல்லவா மன்னிப்பு கேட்டு பிரச்சினைக்கு முற்றுபுள்ளி வைத்திருக்க வேண்டும்.ஆனால், எனக்கு நன்றி சொல்லி அல்லவா அவருக்கு அனுதாபத்தை தேடுகிறார்?

வினவு திங்களன்று இடுகையை எனக்கு அனுப்பிவிட்டு சம்மதத்தை கேட்கிறார். பழைய இடுகைகளிலிருந்தும், அவரை தொடர்பு கொண்ட பிற பதிவர்கள் சொன்ன தகவல்களை வைத்தும் எழுதியிருப்பதாக கூறுகிறார். வன்புணர்ச்சி என்ற வார்த்தை ஒன்றும் “பூக்காரி”யை விட
என்னை பாதித்துவிடவில்லை. தாராளமாக இடுகையிடுங்கள் என்று சம்மதிக்கிறேன். பதிவுலகில் பூக்காரியின் அருமை பெருமைகளை வார்த்தைகளால் நாறடித்த பிறகு அதை கண்டிப்பவர்களின் கையை கட்டிப்போட நான் விரும்பவில்லை. சொல்லப்போனால் எனது உணர்ச்சிகளின் குமுறலாய் அதைப் பார்க்கிறேன். தனிமையில் சலித்திருந்த என்னை அந்த இடுகை தோளில் கை போட்டு பார்க்கலாம் ஒரு கை என்றது.

தொடர்ந்து தோழர்கள் நர்சிமின் வக்கிர புத்தியை அம்பலப்படுத்துகிறார்கள். இமேஜ் நாசமாவதை தாங்க முடியாமல் புனைவு சிலரை காயப்படுத்தியதாகவும் என்னிடம் மனப்பூர்வமாக மன்னிப்பு கேட்பதாகவும் இடுகிறார். ஆனால் அதாவது என்னை கேவலபடுத்தியதற்கும், பப்புவின் இடுகைகளை ரசித்து மறுமொழி இட்டவர்களை கேவலப்படுத்தி இருந்ததையும், மற்ற பெண்பதிவர்களை சில்வண்டுகள் என்றும் “அவளுகளுக்கு இருக்கு” என்ற அச்சுறுத்தலையும் விட்டு விட்டார். பூக்காரி என்ற உண்மையான 'புனைவினால்' நைந்திருந்த எனக்கு அந்த மன்னிப்பு ஒரு பச்சையான புனைவு என்று புரிந்து கொள்வதற்கு மெனக்கெடவில்லை.

இடையில் ரவியும் முகிலும் தொடர்பு கொள்கிறார்கள். கவிதாவும் ஏதோ உடன்படிக்கை கொண்டு வர முயற்சி செய்கிறார். இதில் எதுவும் எனது consensus இல்லாமலே நடைபெறுகிறது. ஏனெனில் எனக்கு வேண்டியது தனிப்பட்ட தீர்வுகள் அல்ல.

ஆறு மாதத்திற்கு ஒரு முறை யாராவது ஒரு பெண் பதிவரை இப்படி பலியாக்குகிறார்கள். உதாரணங்கள் சொல்ல விரும்பவில்லை. இதற்கு சில வருடங்களுக்கு முன்பு கூட உதாரணம் காட்டலாம். கடைசி பலியாக என்னோடு இது முடியட்டும் என்பதில் உறுதியாக இருக்கிறேன். முகிலிடம் நான் பார்த்துக்கொள்கிறேன், என்னால் முடியும் என்று நம்பிக்கை அளிக்கிறேன்.

அதையும் மீறி, எனக்கு தெரியாமலே

நேற்று முகில் எழுதிய கடிதத்தை ரவி அவரது பதிவில் வெளியிட்டிருக்கிறார். அலுவலக மீட்டிங் மற்றும் தமிழ்மணம் தொங்கிய நிலையில் உடனடியாக அதைக்குறித்து அறிய முடியாதிருந்தது. அதைக் குறித்து சில விளக்கங்கள்:

பதிவெழுத முகிலைக் கேட்டு நான் வரவில்லை.முகிலைக் கேட்டு கமெண்ட் போடவில்லை. அதற்கு அவசியமும் இல்லை.

சித்திரக்கூடத்திலும் பதிவுலகிலும் சந்தனமுல்லையாகவே முன்னிறுத்திக் கொண்டிருக்கிறேனே தவிர முகிலுடைய மனைவியாக அல்ல. நான் முகிலின் சொத்தோ கவுரவமோ அல்ல. அதைக் குறித்த தெளிவு என்னிடம் இருக்கிறது.

முகிலிடம் ஏன் மன்னிப்பு கேட்கிறீர்கள்?

இதன் மூலம் மனைவி, கணவனது சொத்து என்பதே திரும்ப நிறுவப்படுகிறது. கணவனும் மனைவியும் சேர்ந்த குடும்பத்தில் கணவன் அங்கமே தவிர, கணவன் என்றைக்கும் மனைவியை ரெப்ரசெண்ட் செய்ய முடியாது!

அப்படியே நீங்கள் மன்னிப்பு கேட்க வேண்டுமென்றால், கேட்க வேண்டிய நபர் யாரைப் பற்றி புனைவெழுதி எல்லார் பதிவுகளிலும் ஒரு வருடமாக சீண்டி வருகிறேனென்று கமெண்ட்களிட்டு திரிந்தீர்களோ அவளிடம்.

ஏன், ஒரு பெண்ணிடம் மன்னிப்பு கேட்க உங்கள் ஈகோ பின்வாங்குகிறதா?

சிரித்துவிட்டு கடந்து விடக்கூடிய கமெண்ட்களுக்கு வஞ்சம் தீர்க்க பத்தி பத்தியாக வார்த்தைகள் கொட்டி புனைவு எழுதமுடியும் போது மன்னிப்பு என்பது குற்றத்தை உணராமல் ஒற்றை வரியில் - இதற்கு மேல் சொல்லாமலிருந்தால் இமேஜ் போய் விடுமோவென்ற எண்ணத்தில் - ஏன் சொல்லபடுகிறது? சூழ்நிலை எனக்கு ஆதரவாக திருப்பப்படும் நிலையில் தன்னைப் பாதுகாத்துக் கொள்வதற்காக வரும் வார்த்தைகளை புரிந்து கொள்ள முடியாத அளவுக்கு நான் முட்டாளில்லை.

'அதான், மன்னிப்பு கேட்டாச்சுல்லே, ஏத்துக்கிட்டு போக வேண்டியதுதானே' என்பது உங்களின் வாதமெனில், பிரச்சினையை எப்படியாவது முடித்து வைக்கவேண்டுமென்பதுதான் உங்கள் பிரச்சினையாக இருந்தால், தயவு செய்து தள்ளிப் போங்கள்!

இந்த இடுகை உங்களுக்கானதில்லை.

எனக்கான முடிவுகளை என்னை எடுக்க விடுங்கள். எனக்கான தீர்வுகளை நானே கூற வேண்டுமே தவிர பிரச்சினை 'நல்லபடியாக' முடியவேண்டுமென்று கருதும் சிலர் அல்ல.

அல்லது உங்களது தமிழ்பட செண்ட்டிமென்ட்களுக்காக அல்ல. நானும் அழுது புரண்டு காப்பாற்றக் கோரும் தமிழ் சினிமா நாயகியும் அல்ல.

இதில் நான் யார் வீட்டு பிள்ளையாக இருந்தாலும் என்ன செய்ய வேண்டுமென்று நானல்லவா தீர்மானிக்க வேண்டும்?!

''அவரை மயக்க நான் பிராக்கெட் போட்டதாகவும், அதற்கு அவர் 'மசியாததால்' அவரை வஞ்சம் தீர்க்க நான் செயல்படுவதாகவும்'' தனது நண்பர்களிடம் சொன்னதுடன், எனக்கு ஆதரவாக நிற்கும் நண்பருடன் நான் 'கள்ளத்தொடர்பு' வைத்திருப்பதாக கடந்த இரண்டு நாட்களாக டிவிட்டரில் தன் நண்பர்கள் மூலம் கிசுகிசு எழுத வைத்திருக்கிறாரே...

இப்படிப்பட்ட ஒரு நபரை நான் மன்னிக்க வேண்டுமென்று எப்படி எதிர்பார்க்கிறீர்கள்

இனி யாரும் பெண் பதிவர்களை கிண்டலடிக்க இந்த ஒரு வழியை எடுக்க மாட்டார்கள் என்பது இதற்கு கிடைத்த வெற்றி. அதற்கு வினவுக்கும் மற்ற தோழர்களுக்கும் நன்றி! வினவின் அந்த இடுகை ஒரு கல்வெட்டாக இருக்கட்டும்.

இது குறித்து சாதி வெறியையும் ஆணாதிக்கத்தையும் அம்பலப்படுத்திய அத்தனை தோழர்களுக்கும் நன்றி!

இதையெல்லாம் மீறியும் பாலியல் ரீதியாக வருங்காலத்தில் ஏதேனும் ஒரு பெண் பதிவரை யாரேனும் காயப்படுத்தினால், அப்போது கண்டிப்பாக வினவு தோழர்கள் எடுக்கும் எந்த நடவடிக்கைக்கும் உறுதுணையாக இருப்பேன்.

நர்சிம் மற்றும் கார்க்கி செய்த குற்றத்தை, தவறை என்னால் மறக்கவும் முடியாது. மன்னிக்கவும் முடியாது.

எனக்காக குரல் கொடுத்த தோழர்களுக்கும் என்னுடன் இருந்த அத்தனை நண்பர்களுக்கும், மடலிட்டு, ஆதரவாக இருந்த அத்தனை பேருக்கும் நன்றி!

இனி நான் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதை நானோ, முகிலோ மட்டும் முடிவு செய்வது நியாயமாக இருக்காதோ என்று தோன்றுகிறது. தோழர்களும், நண்பர்களும் கூறட்டும்!

ரவியின் இடுகையில்

எனது பின்னூட்டம் கீழ்வருமாறு. விரிவான இடுகை நாளை!

”உங்கள் பின்னூட்டங்களையும், இடுகையும் பார்த்து தமிழ் சினிமா சென்ட்டிமென்ட் தான் நினைவுக்கு வருகிறது.

கமெண்ட் போட்டு - பாதிக்கப்பட்டவள் நான்.

பூக்காரியின் மூலமும், அவ்விடுகையின் கமெண்ட்களும் மூலம் காயம்பட்டவள் நான். இதில் என்னைவிட்டு விட்டு நீங்கள் முகிலிடம் எதற்கு மன்னிப்பு கேட்க வேண்டும்?

முகிலிடம் எதற்கு தலை வணங்குகிறீர்கள்?

குறைந்தபட்சம் இந்த இடுகையை போடுவதற்கு முன்பு எனக்குத் தெரிவித்திருக்கலாம் என்ற வருத்தம் எனக்கு இருக்கிறது!


இதற்கு முன்பு எத்தனையோ பெண்பதிவர்கள் இந்த நிலைக்கு ஆளாகி இருக்கிறார்கள்! எனக்கு நடந்ததன் மூலமாக இனி எந்த பெண்பதிவருக்கும் இந்தநிலை வராது என்ற நிலை இன்று வந்திருக்கிறது!


தயவு செய்து எனக்கான முடிவுகளை நீங்கள் எடுக்காதிருங்கள்!”

வைர விழா

ஜெயந்தி அளித்த வைர விருதினை இவர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

மாதேவி
அன்னு
எம் ஏ சுசிலா
அமைதிச்சாரல்
சுந்தரா
நசரேயன்
தீஷூ
ஜமால்
தீபா
டம்பி மேவீ

ஜெயந்திக்கு அன்பும் நன்றியும்! :-)


பப்பு கார்னர் :

அம்மா வயித்துலே பொறந்தா அம்மா பாப்பாவா இருப்பாங்களா? அப்பா வயித்துலே பொறந்தா அப்பா பாப்பாவா இருப்பாங்களா? (அதாவது அம்மாவைப் போல/அப்பாவைப் போல)

குட்டீஸ் பென் ஃப்ரெண்ட்ஸ் - அறிவிப்பு!

மொத்தம் 16 குட்டீஸ் - 3 வயதிலிருந்து 10+ வயது வரை!!

பங்கேற்ற அனைவருக்கும் நன்றிகளும் - வாழ்த்துகளும்! :-)

இந்நேரம், ஆர்ட் பென் ஃப்ரெண்டை பற்றிய விபரங்களுடன் ஒரு மடல் தங்களின் மின்முகவரியின் அழைப்புமணியை அடித்துக்கொண்டிருக்கும் என நம்புகிறேன். (மடல் கிடைக்கப்பெறாதவர்கள், யாரேனுமிருப்பின் தெரியப்படுத்துங்கள் - ஒருவேளை, ஏதேனும் மின்முகவரிகளில் நான் தவறு செய்திருக்கக்கூடும். )

அடுத்தது, குட்டீஸ் செய்ய வேண்டியது( தேவைப்பட்டால், பெற்றோர் உதவியுடன்)

1. வரையுங்கள்/பெயிண்டிங் செய்யுங்கள்

2. தங்கள் அன்பு நண்பருக்கு அனுப்புங்கள்

3. முதன்முதலில் அனுப்பும்போது மறக்காமல் உங்களை அறிமுகப்படுத்திக் கொள்ளுங்கள். “என் பெயர் சிந்து, நான் சென்னையில் வசிக்கிறேன்,வயது 4 1/2. எனக்கு ஐஸ்கிரீம் மிகவும் பிடிக்கும்.பீச்சில் விளையாடுவது விருப்பமானது” என்பது போல.

4. மடலிலோ அல்லது முகவரி பெற்று தபால் மூலமோ தொடர்பு கொள்ளுங்கள். உங்கள் உலகை பகிர்ந்துக்கொள்ளுங்கள்!

5. ரிப்பீட் - முதல் ஸ்டெப்பிலிருந்து!

குழந்தைப்பருவத்தை பொக்கிஷமாக்குங்கள்!

என்னால் மட்டும் இயலுமென்றால், ஒவ்வொரு குட்டீஸும் அவர்களது எண்ணங்களை, உணர்வுகளை ,உலகை - அவர்கள் கலையால் - வரையும் போதும், மடலில் பேசிக்கொள்ளும்போதும் உடனிருப்பேன்!! :-)
(அம்மாக்கள் வலைப்பூவிலும் வெளியாகியது.)

Summer camp @ Blogdom!

ஹூஹூ! வாழ்த்துகள் குட்டீஸ் - ஆர்வத்துடன் அனுப்பிய பெற்றோருக்கும்! குட்டீஸ் பேனா நண்பர்கள் - இதுவரை ஏழு குழந்தைகள் பதிவு செய்திருக்கின்றனர்.

2 வயதிலிருந்து 12 வயதுவரை இருக்கும் சிறுவர் சிறுமியர் - ஆர்ட்/வரைவதில் விருப்பம் கொண்ட பேனா நண்பர்கள் மூலமாக தங்கள் உலகை பரிமாறிக் கொள்ள விருப்பமிருப்பின் வருகிற வெள்ளிக்கிழமைக்குள்ளாக எனக்குத் தெரிவிக்கவும். (வயது வரம்பு முன்பு பத்து வயதுவரை என்று குறிப்பிட்டிருந்தேன். தற்போது மாற்றியிருக்கிறேன். )

1. தங்கள் குழந்தையின் பெயர், வயதுடன் (மற்றும் gender preference இருந்தாலும்) mombloggers@gmail.com என்ற முகவரிக்கு மடலிடவும். வரும் வெள்ளிக்கிழமைக்குள் அனுப்பினால் நலம்.

2. பதிவர்கள் மட்டுமல்லாமல் வாசகர்களும் தங்கள் குழந்தைகளை பதிவு செய்யலாம்.

2. தங்கள் குழந்தையின் வயதுக்கு ஏற்ற இன்னொரு குழந்தையுடன் மேட்ச் செய்து விபரங்களை வருகிற சனிக்கிழமை தங்களுக்கு மடல்மூலம் தெரிவிக்கிறேன்.

3. அடுத்தது, தங்கள் பேனா நண்பருக்கு வரையுங்கள். உங்கள் எண்ணங்களை சொல்லுங்கள்.

4. மின்மடல் மூலமாகவோ அல்லது தபால்கள் மூலமாகவோ பரிமாறிக் கொள்ளுங்கள். அது உங்கள் விருப்பமும் வசதியும் சார்ந்தது. கூடவே, கடிதங்கள்அனுப்புவதும்.

5. நேரமும், விருப்பமுமிருப்பின், பேனா நண்பர் தங்களுக்கு அனுப்பியதை தங்கள் தளத்தில் பகிர்ந்துக்கொள்ளுங்கள். அந்த சுட்டியை அனுப்பினால் மகிழ்வேன். அல்லது mombloggers@gmail.com முகவரிக்கு அனுப்பினால், ”அம்மாக்கள் வலைப்பூ”வில் பகிர்கிறேன்.

குழந்தைகளோடு நேரத்தை பகிர்ந்துக்கொள்வோம். டீவியிலிருந்து கொஞ்ச நேரம் திசைதிருப்புவோம். அவர்களுக்குள் இருக்கும் கற்பனைத் திறனை அறிவோம். அனைவருக்கும் நன்றிகள்!!

லட்சுமணனின் "ஒடியன்"!

பதிவர் & சமூக ஆர்வலர் 'நாதாரி' லட்சுமணன் அவர்களின் “ஒடியன்” புத்தக வெளியீட்டு விழா நாளை இனிதே நடக்க அன்பும், வாழ்த்துகளும்! :-)

கேர்ல்ஸ் டே!

பப்பு, இன்னைக்கு விமன்ஸ் டே!
உங்க ஆன்ட்டிக்கு விஷ் பண்ணு...

அப்படின்னா?

கேர்ல்ஸ் டே! விமன்-னா...கேர்ல்ஸ். ம்மு..மேன் சொல்றேல்ல..அது மாதிரி விமன்.

பாய்ஸ் டே?

வரும். ஆண்ட்டிக்கு ஏதாவது வரைஞ்சு எடுத்துட்டு போறியா?


அப்புறம், சாப்பிட்டுக்கிட்டே வரைஞ்சது/வரைஞ்சுக்கிட்டே சாப்பிட்டது கீழே.




இடம் சுட்டி பொருள் விளக்கம்:

பப்புவாம் அது..மவுண்டெய்ன் மேலே இருக்காங்களாம்..ஆண்ட்டிக்கு டான்ஸ் ஆடிகிட்டே பூ கொடுக்கறாங்களாம்..தலைக்கு மேலே ஆவி தாத்தாக்கு வீங்கியிருக்கற மாதிரி இருக்கறது அவளோட சிண்டு + ஹேர் பேண்ட். கண்ணுக்கு கீழே இருக்கும் கோடுகள் - ‘அம்மா இல்லே'ன்னா அழறாங்களாம்.(அம்மாவை வரையறது கஷ்டம்னு என்ன ஒரு சமாளிஃபிகேஷன்!)

மவுண்டெய்ன் வரையறதுதான் மேடம்-க்கு பிடிச்ச வேலை, அதுலே கோணல் மாணலா ரோடு போட்டு இதுதான் ஹேர் பின் பெண்ட்ன்னு சொல்லுவாங்க.


மகளிர் தினத்துக்கான என்னுடைய பதிவை வினவு தளத்தில் காணலாம். பெண்பதிவர்கள், வாசகர்களுக்கு, மகளிர் தினத்துக்கான வினவின் அழைப்பு இங்கே . நண்பர்கள் உற்சாகத்துடன் தங்கள் அனுபவங்களை, கருத்துகளை பகிர்ந்துக் கொள்ளுமாறு கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

சுவிஸின் "ஆனந்தி" இதழில் .....

4 Tamil Media-வின் வெளியீடான சுவிஸ் தமிழ் மாத இதழ் "ஆனந்தி"-யில் வலைப்பூங்கா பகுதியில் வந்த சித்திரக்கூடம் பற்றிய அறிமுகம்! இது ஒரு எதிர்பாராத சர்ப்ரைஸ் - ஆனந்திக்கும், 4தமிழ்மீடியாவுக்கும் நன்றிகள்!! சித்திரக்கூடத்தைத் தொடர்ந்து வாசித்து பின்னூட்டமிட்டு உற்சாகப்படுத்தும் நண்பர்கள் அனைவருக்கும் நன்றிகள்!

சுவிசிலிருந்து இதனை எனக்கு அனுப்பித்தந்த "சாரல்" சயந்தனுக்கு நன்றிகள்!


பின்குறிப்பு: படித்துப் பார்க்காமல், வெறுமே 'வாழ்த்துகள்' என்று பின்னூட்டமிடுபவர்கள், "ஆனந்தி"யில் சித்திரக்கூடத்தைப் பற்றி எழுதியிருப்பதை 100 முறை வாசித்து, மனப்பாடமாக ஒப்பிக்க வேண்டிய தண்டனைக்கு ஆளாவீர்கள்!

'ஃபோட்டோ' காப்பியில் எழுதியிருப்பதை மேற்கோளிட்டு பின்னூட்டமிடுபவர்களுக்கு பரிசுகள் அனுப்பி வைக்கப்படும்! :-)

மணநாள் வாழ்த்துகள் மைஃபிரண்ட்!!

இன்று மணவிழா காணும் மணமக்கள் "மை ஃபிரண்ட் அனு & விஜயகுமார்" அவர்களுக்கு வாழ்த்துகள்!!


மை ஃபிரண்ட்-க்காக சிறப்பு கவிதை!

நீயோ மை ஃபிரண்ட்!
நாங்கள் உன் ஃப்ரண்ட்!!
நினைச்சு பார்த்தா
எல்லோரும் ஃபிரண்ட்!!!
வாழ்த்துகிறோம்
வாழ்க்கை எப்போதும்
உன்
பெஸ்ட் ஃபிரண்ட்!!!!