சின்ட்ரெல்லா (2015) படத்தின் குறியீடுகளை கண்டுபிடிப்பதெப்படி?

"ஆச்சி, அந்த ஃபெய்ரி காட் மதர் வந்து ,ஃப்ர்ஸ்ட், எலா கிட்டா கேக்க மாட்டாங்க. ஃபர்ஸ்ட் அந்த ஸ்டெப் சிஸ்டர்ஸ்கிட்டே கேப்பாங்க. அவங்க குடுக்க மாட்டாங்க. அப்புறம்தான், ஃபெய்ரி காட்மதர், எலா கிட்டே கேப்பாங்க. " - பப்பு

"ஓ..இது எங்கே வந்துச்சு? நான் பார்க்கலையே? மிஸ் பண்ணிட்டேனா?"

"இல்லே..நான் சொல்றேன்..." - பப்பு

"ம்ம்..நீ முன்னாடியே பார்த்துட்டியா? யூ ட்யூப் ட்ரெய்லர்லே வந்துச்சா?"

(ஏன் அப்படி கேட்டேன்னா, அடுப்பு பக்கத்துலே படுக்கிற காட்சி வரும்போது, 'அவ மேலே சின்டர்லாம் படும். அதனாலேதான் அவ பேரு சின்டரெல்லாம்'ன்னு சொல்லியிருந்தா. அதனாலே டவுட். ):):)

"ம்ம்ம்...என் மைன்ட்லே வந்துச்சு...அதுக்குதான் உனக்கு சொல்லக்கூடாது. எங்க க்ளாஸ்லேயே, ஸ்கூல்லயே நாந்தான் இந்த மூவியை ஃப்ர்ஸ்ட் பார்த்துருக்கேன்" - பப்பு.

கட்.....

ஆட்டோவில் ஏறியதும்,

"ஆச்சி, ஆக்சுவலா அந்த ஸ்டெப் மதர் நல்லவங்கதான். க்ரூயல் கிடையாது. அவங்க ஃப்ர்ஸ்ட் அந்த வீட்டுக்கு வந்ததும், நல்லா எல்லார்க்கிட்டேயும் சிரிச்சுக்கிட்டு இருப்பாங்க இல்லே." - பப்பு

"ம்ம்..ஆமா..ஆனா, அவங்க எலாகிட்டே நல்லா நடந்துக்கலையே?"

"அதான்..அதுக்கு அடுத்து என்னா நடக்கும்? எலாவோட அப்பா ஊருக்கு போறதுக்கு முன்னாடி எல்லா சொல்வாரு? டோன்ட் ஃபுல்லி டிபென்ட் ஆன் தெம். அப்புறம், அவங்க அம்மாவையும்,வீட்டை பத்தியும்தானே சொல்றாரு.அதை ஸ்டெப்மதர் ஓவர்ஹியர் பண்றாங்க இல்லே? " - பப்பு

"ஆமா?"

"அப்போ, How would she feel? she will feel bad know? ஆக்சுவலா அப்போ கூட கெட்டவங்களா மாறலை"

"ம்ம்?"

"அவங்க அப்பா எலாக்கு மட்டும் அந்த பிராஞ்ச் குடுத்து அனுப்புவாரு இல்லே. அப்போ, அவங்க ஸ்பெட் சிஸ்டர்ஸ்,எனக்கு பேரசால்ன்னு கேப்பாங்கன்னு இல்லே. " - பப்பு

"ம்ம்ம்"

"அப்போ, அவங்க அம்மாவுக்கு எப்படி இருக்கும்? அதனாலேதான் அவங்க எலாக்கிட்டே அப்படி நடந்துக்கறாங்க. உனக்கு புரியலையா ?" -பப்பு

"ம்ம்..இல்லேப்பா...நீ சொன்னப்புறம்தான் புரியுது"

"இப்போ, நான் இருக்கேன். இன்னும் ரெண்டு பேரு இருக்காங்க. அப்போ, அவங்களுக்கு மட்டும் குடுத்துட்டு, எனக்கு நான் கேட்டது கொடுக்கலைன்னா உனக்கு எப்படி இருக்கும்?அதுமாதிரிதான்." - பப்பு

"ம்ம்..உனக்கு இதெல்லாம் எப்படி தெரியும்?  க்ளாஸ்லே டிஸ்கஸ்...  ஹேய்..ஸ்கூல்ல ஃப்ரென்ட்ஸ் கதை சொன்னாங்களா?"

"ம்ம்...உனக்கு சொல்லியிருக்கவே கூடாது. நீ புரிஞ்சுக்காமயே கிடன்னு விட்டிருக்கணும்." - பப்பு

கட்.....


"உனக்கு, ஏன் அந்த ஃபெய்ரி காட் மதர், பால் குடிக்கும்போது கீழேல்லாம் விழுந்துச்சுன்னு தெரியுமா?" - பப்பு

"வேகமா பசியிலே அவசரமா குடிச்சா அப்படிதான் விழும்."

"எல்லாருக்கும் அப்படிதான் விழுமா? நமக்கு அப்படிதான் விழுதா?" - பப்பு

"ஆமா,  நாம ரொம்ப தாகமா இருக்கும்போது தம்ளர்லே,பாட்டில்லேருந்து குடிக்கிறோம். மேலேல்லாம் கொட்டிக்கறோம் இல்லே...அதுமாதிரிதான்"

"இல்லே...அது உனக்கு புரியலை. Fairy god mother was not hungry. she was checking her kindness.  அதனாலேதான், அது வாயிலேருந்து விழுது" - பப்பு

"ஓ...ஆமா, பப்பு, இப்போதான் புரியுது. இதெல்லாம் யார் சொன்னா உனக்கு?"

அப்புறம், அவ பார்த்த பார்வையிலே வீடு வரைக்கும் யாருமே பேசிக்கலை. :))

வீட்டுக்கு வந்து இன்னொரு பல்பும் வாங்கினேன். எப்படி அந்த ஸ்டெப்மதர் கரெக்டா அவளோட ஷூவை எடுத்தாங்கன்றதை பத்தி. அதெல்லாம் இங்கு விலாவரியாக சொல்லப்படமாட்டாது.

*****

இதனால், அறியப்படும் நீதி,தற்போது வந்திருக்கும் "சின்ட்ரெல்லா"  புதிய‌ படத்தை உங்கள் ஏழு வயதுக்கு மேலிருக்கும் 'பெண்' குழந்தைகளோடு கண்டு களிக்கவும்.. பார்த்துவிட்டு, உங்களுக்கு புரியாத காட்சிகளை அவர்கள் விளக்கி னால், தயவுசெய்து ஒளிவுமறைவு இல்லாது அந்த பல்புகளை ப்ளஸ் விட்டு  பிரகாசமாக‌ எரிய வைக்கவும்.ஹிஹி

 

மற்றபடி, படத்தை பற்றி என்ன சொல்ல? தெரிந்த கதைதானே! 200 ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய ஐரோப்பிய வாழ்க்கையின் அழகான தருணங்களை  மட்டும் நேரில் காண்பது போல இருக்கிறது. 'பால்' நடனத்தின் போதும் சரி,ட்யூக்கினுடனான பேச்சுகளும் திட்டங்களும் சரி, மாற்றாந்தாயின் பல்வித உணர்ச்சிகளை கண்டபோது, நான் புரிந்துக்கொண்டது, தற்கால அம்மாக்களின் குழந்தைகளைக் குறித்த பதட்டமும்,கவலையும் கொஞ்சமும் புதிதல்ல, அது  சின்ட்ரெல்லா காலத்து பழமையானது என்பதுதான். :‍)

'சிங்கம் பறந்தபோது முதலிய ஆப்பிரிக்க கதைகள்'

இந்த தலைப்புதான் என்னை ஈர்த்தது. அதிலும், 'உலகம் குழந்தையாக இருந்தபோது' என்ற புத்தகத்தை சென்ற ஆண்டு வாங்கியிருந்தேன். அதை வாசித்த மயக்கத்தில், அந்த வாசிப்பு அனுபவத்தை நினைத்துக்கொண்டே,  இந்த புத்தகத்தையும் வாங்கினேன்.

'உலகம் குழந்தையாக இருந்தபோது'  - புகழ்ந்து போற்றுமளவுக்கு பெரிய காவியமெல்லாம் இல்லை. ஆனால், உலகின் எல்லா காவியங்களைவிடவும் பழமையானது. ஆம், இந்தியாவில் வாழும் பல்வேறு ஆதிவாசிகளிடையே செவிவழியாக வழங்கப்பெற்று வரும் கதைகளின் தொகுப்பே, 'உலகம் குழந்தையாக இருந்தபோது'.

உலகத்தில் முதலில் மனிதன் வந்ததெப்படி, குரங்குகளுக்கு வால்கள் வந்தது எப்படி?, முதன்முதலில் தோன்றிய ஆறுகள், ஆடைகள் கண்டுபிடித்தது, தீயை உபயோகப் படுத்தியது, வீடு கட்டும் விதம், வானம் எப்படி மேலே சென்றது, குள்ளமனிதர்கள் பற்றி என்று எல்லா விஷயங்களைப் பற்றியும்,அதன் வ‌ரலாறு சுவையான கதைகளாக சொல்லப்பட்டிருந்தது. கதைகளை வாசிக்கப்பிடிக்கும் யாருக்கும் இந்த புத்தகம் நிச்சயமாக பிடிக்கும்.

அந்த புத்தகத்தை  நினைவிலிருத்தியே, ஆப்ரிக்க ஆதிவாசிகளின் கதைகளை வாசிக்கலாம் என்று வாங்கினேன். நல்ல பலன்! எல்லா கதைகளுமே விலங்குகளைப் பற்றிதான். பெரும்பாலும், விலங்குகளைப் பற்றிய எளிய உண்மைகள், தகவல்கள் - அவைதான் கதையின் மையக்கரு. ஆனால், அது கதையாக விரியும் விதம் வாசிப்பவரை ஆச்சரியப்படுத்துகிறது.

செர்வாலின் மேல் தோலின் புள்ளிகள் வந்தது எவ்விதம்?

 வௌவால்கள் இரவில் மட்டும் பறக்கின்றன. கீரிக்கும் வௌவாலுக்கும் ஏற்பட்ட சண்டையின் காரணத் தினாலேயே வௌவால்கள் ஒளிந்துக்கொண்டு பகலில் வெளிவருவதில்லை. கீரியிடம் என்ன சண்டையாம்?

ஆர்டுவார்க் என்ற ஒரு மிருகம். அது எப்போதும் பூமியின் வளைகளுக்குள்ளேயேதான் வசிக்கும். ஏனென்று தெரியுமா?

இப்படி, மிருகங்களைப் பற்றி நாம் அறிந்த சாதாரண செய்திகள்தான் ‍ ஆனால், அதன் பின்னணியாக  புனையப் பட்டிருக்கும் கதைகள்தான், நமது ஆப்பிரிக்க முன்னோர்களை வியந்து பார்க்க வைக்கிறது.  இந்த புத்தகத்தை கொண்டாட வைக்கிறது. நாம் வேண்டு மானால்,  நம்பாமல் இருக்கலாம்..கதைகள்தானே என்று புறம் தள்ளலாம்...ஆனால், ஆப்ரிக்க பாட்டிகளிடமும், தாத்தாக்களிடமும்  கதைகேட்கும் குழந்தைகள் வழிவழியாக இதை நம்பியிருப்பார்கள்தானே!

ஆரம்பத்தில், காட்டுப்பன்றிக்கே நீண்ட அழகான தந்தங்கள் இருந்தன. மிகப்பெரிதாக பளுவானதாக இருந்தாலும், காட்டுப்பன்றிக்கு தனது தந்தங்கள் மீது மிகப்பெருமை. யானைக்கோ பொறாமை. பலம் பொருந்திய தனக்கே, இந்த தந்தங்கள் இருந்திருக்க வேண்டுமென்று நினைத்தது.

காட்டுப்பன்றியும் ஆர்டுவாக்கும் நெருங்கிய‌ நண்பர்கள்.  அருகருகே வளைகளில் வசித்தன. ஒருநாள் யானை, காட்டுப்பன்றியை தன் வீட்டுக்கு வருமாறு அழைத்தது. 'யானையை முழுதும் நம்பிவிடாதே, விழிப்பாக இருந்து உன்னை பாதுகாத்துக்கொள்' என்று ஆர்டுவாக் காட்டுப் பன்றியை எச்சரித்து அனுப்பியது.

யானையும், காட்டுப்பன்றியும் பேசியபடியே உண்டன. ஒருகட்டத்தில் காட்டுப்பன்றியுடைய‌ தந்தங்களின் அழகைப் புகழ்ந்த யானை, அவற்றை சிறிது நேரம் கடனாக கேட்டது. மகிழ்வான மனநிலையில் இருந்த காட்டுப்பன்றி, யானையை மகிழ்விக்க தந்தங்களை கழற்றிக் கொடுத்தது. 

தந்தங்களை அணிந்துக்கொண்ட யானை, காட்டுப் பன்றியை அடித்துவிரட்டிவிட்டது. வேறுவழியின்றி, காட்டுப்பன்றி யானையின் சிறிய தந்தங்களை பொருத்திக் கொண்டு ஆர்டுவாக்கிடம் வந்தது. நண்பனின் அவலநிலை, ஆர்டுவாக்கை கோபப்படுத்தியது.

'யானை இதற்கான தண்டனையை நிச்சயம் அனுபவிக்கப் போகிறது, வீடு இல்லாமல் கஷ்டப் படப்போகிறது.பார், அழகிய‌ தந்தங்களுக்காக   அதனை வேட்டையாடுவர். நீ நிம்மதியாக வளையில் வாழ்வாய்' என்றது.

காட்டுப்பன்றியோ, 'நீளமான தந்தங்கள் இல்லாமல் எவ்வாறு வளை தோண்டுவேன்' என்று வருத்தப்பட, ஆர்டுவாக், அதிலிருந்து தன்னுடைய வளைகளை காட்டுப்பன்றி உபயோகப்படுத்திக்கொள்ள அனுமதித்தது.

மிக மென்மையான குணம் கொண்ட ஆர்டுவார்க்கின்
அன்புள்ளமும், காட்டுப்பன்றியின் வளையில் வாழும் தன்மையும், யானைகள் தந்தங்களுக்காக வேட்டை யாடப்படுவதும் தெரிந்த உண்மையாக இருந்தாலும் இந்த கதை வாசிக்கவும் கேட்கவும்தான் எவ்வளவு சுவாரசியமாக இருக்கிறது.

கிக்குயூ இனத்தில் என்றைக்கோ வாழ்ந்த ஒரு ஆதிவாசி மனிதனின் மனதில் உதித்த கற்பனைக் கதை,  நூற்றாண்டுகள் பல‌ கடந்த பின்னாலும் நம்மையும் மயக்குகிறது; அதே சுவாரசியத்தை தருகிறது.

இப்படி வாசிக்க, சுவையான நிறைய கதைகள் இந்த தொகுப்பில் உண்டு. அங்கோனி, ஸ்வாஹிலி, புஷ்மேன்,பட்டோங்கா, ஷோனா என்று பல்வேறு ஆப்ரிக்க இன மக்களின்  நம்பிக்கைகளும், அந்த நம்பிக்கைகளுக்குக் காரணமான கதைகளும் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன.

கதைகளின் இறுதியில், விலங்குகளைப் பற்றிய தகவல்கள்; வாழும் பகுதி, தட்பவெப்பம், உணவு என்று பல செறிவான தகவல்களும் வாசிப்பவர் ஆர்வத்தை முன்னிட்டு கொடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன.

அணிலை எப்போதாவது கவனித்திருக்கிறீர்களா? தன் வாலைக் கொண்டு உடலை  எப்போதும் துடைத்த வண்ணமாக இருக்கும். ஏன் அப்படி செய்கிறது? மிக சுவாரசியமான கதையில் அதற்கான விடை அடங்கியிருக்கிறது.

புதர்மானுக்கு சிவந்த தோல் வந்தது எப்படி?

 கினிப் பறவைகள் அதிகாலையில் யாரை கூப்பிடுகிறது?

ஆமை ஓட்டில் ஏன் இத்தனை கீறல்கள்?

மேலும், ஒரே தகவலைப் பற்றி இருவேறு கதைகள், இருவேறு இன மக்களிடமும் வழங்கப்படுவதையும் இந்த புத்தகம் பதிவு செய்திருக்கிறது. சாணிவண்டு எனும் ஒரு வகை வண்டுகள், யானை சாணியை உருட்டிக் கொண்டேயிருக்கும். எதற்காக தெரியுமா?

வண்ணத்துப் பூச்சியின் அழகை மட்டுமே மனிதர்கள் ரசிக்கின்றனர், தன்னை கவனிப்பதேயில்லை என்று மறுகிய வண்டு தன் பலத்தைக் காட்ட, தன்னைக்காட்டிலும் பலமடங்கு பெரிதான சுமையை உருட்டி மனிதர்களை தன்பக்கம் ஈர்க்கிறது என்று. உண்மையில், சாணிவண்டு தன் முட்டைகளை அந்த சாணி உருண்டையில் வைத்து பாதுகாக்கிறது.

கானா, இன மக்கள் சொல்லும் சாணிவண்டியன் கதை மிகவும் சுவாரசியமானது. மழை பெய்ய வைக்கும் அதிசயகுணம் கொண்ட பச்சோந்தி ஒன்று இருந்தது. பச்சோந்தியின் முதுகில், குச்சியால் இரண்டு தட்டு தட்டி மந்திர வார்த்தைகளைச் சொன்னால் மழை பெய்யும். அனன்சி என்ற பேராசை சிலந்தி, பலத்த மழை வேண்டி பச்சோந்தியை ஓங்கி அடித்துவிட, பச்சோந்தி செத்துப்போனது.

பச்சோந்தியை, கொன்ற பாவத்துக்கு தண்டனையாக, அதன் உடலை ஒரு உருண்டை டப்பாவில் அடைத்து உருட்டிக் கொண்டேயிருக்க வேண்டும் என்று சொல்கிறார். டப்பாவை உருட்டிக்கொண்டிருந்த, அனன்சி களைத்துப் போயிற்று. தன் மகனை சந்தித்து வருவதாகவும், அதுவரை அந்த சுமையை உருட்டச் சொல்லிவிட்டு அனன்சி ஓடிப்போயிற்று. கடவுளின் கோபத்துக்கு, பலியாக விரும்பாத நியாயவாதி சாணிவண்டு, அந்த சுமையை இன்றும் உருட்டியப்படி இருக்கிறதாம். :‍)

இவற்றை தொகுத்தவர், நிக் க்ரீவ்ஸ் என்பவராம். பிரபலமான கதை சொல்லி போல. 'தேர்ந்தெடுத்து தொகுத்தவர்' என்று கூட போடவில்லை, கதைசொல்லி என்றுதான் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்கள். "நீர்யானைக்கு முடி இருந்தபோது" என்ற தொகுப்பின் தொடர்ச்சிதான் இந்த நூல் என்று முன்னுரையில் குறிப்பிட்டிருக்கிறார். அந்த புத்தகத்தையும் வாங்கி வைத்திருக்கிறேன். இனிமேல்தான் வாசிக்க வேண்டும்.

இந்தியாவின் மூலை முடுக்கெல்லாம் நுழைந்து ஆதிவாசி கதைகளை திரட்டிய  வெரியர் எல்வின் கூட‌("உலகம் குழந்தையாக இருந்தபோது" ) அடிப்படையில் ஒரு கதை சொல்லியாம்.  

தமக்கு அறிமுகமே இல்லாத உலகத்துக்கு வந்து, மொழி தெரியாத வெளி உலகம் அறியாத ஆதிவாசி மக்களோடு, பேசி பழகி, அவர்களது கதைகளை, நம்பிக்கைகளை எந்தவித விருப்பு வெறுப்புமின்றி கேட்டு ஆவணப் படுத்துவதை நினைத்துப் பார்க்கவே வியப்பாக‌ இருக்கிறது. வளையத்துக்குள்ளே வாழப்பழகிவிட்ட எனக்கு , அவர்களது இந்த மனப்பாங்கு ஆச்சரியமே!

பெரியவர்களுக்கே சுவாரசியமாக இருக்கும் இந்த கதைகள், சிறார்களை நிச்சயம் கவர்ந்துவிடும். விலங்குகளுக்கும்  காட்டிற்கும் உள்ள  தொடர்பு,  விலங்கினங்கள் ஒன்றுக்கொன்று பேணும் நட்பு மற்றும் பகை, மனிதர்களிடம் உறவாடும் தன்மை, காட்டின் அழகு மற்றும் அதற்கேயுரிய‌ ஒழுங்கு என்று இயற்கையை பற்றிய நல்ல புரிதலை கொடுக்கும்.  (சிறார் இலக்கியம் இல்லை என்று புலம்புவதை விட , குற்றுயிரும் குலையிருமாக இருக்கும் இது போன்ற புத்தகங்களை தேடி பதிப்பித்தாலே போதும்.)

மொழிப்பெயர்ப்பை பற்றி சொல்லியே ஆக வேண்டும். தங்கு தடையில்லாத மொழிநடை, வேற்று மொழியிலிருந்து வந்த நூலை வாசிக்கிறோம் என்ற உணர்வை ஏற்படுத்தவேயில்லை.

நூல்: சிங்கம் பறந்தபோது முதலிய ஆப்பிரிக்க கதைகள்
கதைசொல்லி: நிக் க்ரீவ்ஸ் (தமிழில்: பிரிஜிட்டா ஜெயசீலன்)
என் பி டி
விலை: ரூ 86

பாதி கதை அங்கே...மீது கதை இங்கே!

பப்புவுக்கு ஒரு வீட்டுப்பாடம். ஏதோ ஒரு கதையை சொல்லியிருக்கிறார்கள். கதையின் முடிவை இவர்கள் கொடுக்க வேண்டும்.  இரண்டு முடிவுகள் என்று சொல்லியிருப்பார்கள் போல! ஃபோல்டரில் இருந்த பேப்பர்களை எடுத்து படித்துவிட்டு, என்ன கதை என்று கேட்டேன்.

"ஒரு ஊர்ல ஒரு நரி இருந்துச்சாம்...அதோட கதை சரியாம்"


முடிவை படித்ததிலிருந்து, ஊருக்குள் வந்து தொல்லை கொடுக்கும் ஒரு நரியை கூண்டுக்குள் அடைத்து வைக்கிறார்கள், கிராம மக்கள். சிங்கத்தை காவலுக்கு வைத்திருக்கிறார்கள் என்றும் ஊகிக்கிறேன். நரி எப்படி தப்பிக்கிறது என்பதை இவர்கள் எழுத  வேண்டும்.

Ending  - I

How the fox escaped

The lion came near and near and asked the fox, "why are you sad?The fox said, "I am sad because I am stuck.My twin brother use to come and troble the vilagers. I came here to take him home and make sure he dosnot troble teh villagers again. I will be
happy if you if you open the latch and there is a mystery game if you open the latch. The foolish lion opened the latch and the fox came and said , "the game is hide and seek".

The lion said "I love that game". The fox said "you close your eyes and I will hide".

The foolish lion agreed. The fox hide behind a stone, witch lion can not see.

The  villagers came near an asked the lion, "where is the fox" The lion said what happened.  The villagers got shocked and stared beating it. The fox ran away but the poor lion could not even walk.


Ending - II

The fooloish lion came closer and closer and stood in front of the fox and laghed and laghed. The fox was quite. But the foolish lion cept on laghing. At last the fox said, "I know you are hungry".

The lion said "yea. I am hungry. How did you know?". The inteligent fox said "I can not tell you that and all but If you open the latch I will get you food".

The lion said, "if you tell me where can I get my food?". The fox said "I can never tell you where you can get food.

The lion said, "if the vilagers know that I freed you, the strong villagers will kill me."

The fox asked, "Do you want food or not?" The lion said "yes" and oped the latch. The fox said, "I will hunt and come".

The fox escaped.

"கதை கேக்கலாம் வாங்க"

குறிஞ்சியின் கதைநிலையம்

வழங்கும்

"கதை கேக்கலாம் வாங்க"


வயது: 3 முதல் 8 வயது வரை

நாள்  : ஆகஸ்டு 4, 2013 (ஞாயிற்றுக்கிழமை)

நேரம் : மாலை 3 மணி முதல் 4:30 மணி வரை

இடம்: மடிப்பாக்கம்

மேலும் தகவல்களுக்கு: 9840908489/9443436906

மர்ஜானே சத்ரபியின் “ஈரான்”

காமிக்ஸ் புத்தகங்கள் என்னை என்றும் ஈர்த்ததில்லை. ஒருசில பக்கங்ளில்
முடிந்துவிடும் கதையாக இருந்தால் ஓகே. (கோகுலத்தின் 16 பக்க வண்ணப் படக் கதை, மிஷாவின் சில நாடோடிக்கதைகள் போல) மற்றபடி, என் உறவின சிறுவர்களுக்கிடையே மிகவும் பிரபலமாக இருந்த லயன்/முத்து காமிக்ஸ் புத்தகங்களை பார்த்து ஓடியிருக்கிறேன். ஒன்று, சித்திரங்களுக் கிடையிலே ஏற்படும் குழப்பம் (குழம்புவதற்கு எனக்குச் சொல்லியா தரணும்) அல்லது உரையாடலில், பதிலாக வருவதை முதலில் படித்துவிடுவது போன்ற பிராக்டிகல் டிஃபிக்கல்டிஸ்...இதனால், எனது காமிக்ஸ் ஆர்வத்தை ’ஹீத்கிளிஃப்’ போன்ற துணுக்குகளோடு நிறுத்திக்கொண்டேன்.

இந்த சிறுவயது காமிக்ஸ் புத்தக அலர்ஜியை தூள்தூளாக்கியது, ’மர்ஜானே சத்ரபி’யின் புத்தகங்கள் - ”ஈரான் - ஒரு குழந்தைப்பருவத்தின் கதை” மற்றும் ”ஈரான் - திரும்பும் காலம்”. புத்தகக் கண்காட்சியில் இந்த புத்தகங்களை பார்த்தபோது, முகத்திரை அணிந்திருந்த சிறுமியின் அட்டைப்படம் என்னை ஈர்த்து. அதோடு, ஈரானை பற்றி எனக்குள் இருந்த பொது பிம்பங்கள் - பழைமை வாத நாடு, மதவெறியர்கள், பயங்கரவாதம், பிற்போக்கான மக்கள், முஸ்லீம் பெண்களுக்கு மறுக்கப்படும் உரிமைகள்.....

மேலும், நவ்வல் எல் சாதவியின் புத்தகத்தை வாசித்ததிலிருந்து, எகிப்து/ ஆஃப்கன்/ஈரான்/ஈராக் நாட்டு மக்களின்/பெண்களின் வாழ்வைக் குறித்தும் அறியும் ஆர்வம் - இவற்றால் தூண்டப்பட்டு ’ஈரான் - ஒரு குழந்தைப்பருவத்தின் கதை’யை மட்டும் எடுத்தேன். முழு புத்தகத்தையும் சித்திரக்கதை வடிவில் வாசிக்க முடியுமா என்ற தயக்கமே காரணம். கடையிலிருந்தவர், இரு புத்தகங்களும் ஒரு செட் என்றும் செட்டாக வாங்கும்படி பரிந்துரைத்ததால் வேறு வழியின்றி வாங்கினேன். ஆனால், முதல் பகுதியை வாசிக்க எடுத்தபின் இரண்டாம் பகுதியை வாசிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை. சித்திரக்கதை என்ற வடிவம் எந்த விதத்திலும் வாசிக்க தடையாக இல்லை, மாறாக, இந்த புத்தகங்களை வாங்கியதற்காக மகிழ்ச்சியடைகிறேன்.

இஸ்லாமியப் புரட்சிக்குப் பின்னர் ஈரானியச் சிறுமி எதிர்கொள்ளும் அன்றாட பிரச்சினைகள், சவால்கள், ஈரான் - ஈராக் போர், போரினால் நாட்டை/ குடும்பத்தை பிரிந்துச் வியன்னாவுக்கு சென்று பள்ளிக்கல்வியை தொடர்வது, தனிமை, வெறுப்பு, ஐரோப்பாவில் ஈரானியப் பெண்ணாக/மூன்றாம்
உலகைச் சார்ந்தவளாக இருப்பதன் பிரச்சினைகள்,பின்னர் ஈரானுக்கு திரும்புதல், ஈரானில் ஐரோப்பிய பெண்ணாக இருப்பதன் பிரச்சினைகள், மத அடிப்படைவாதம், ’புரட்சியின் காவலர்கள்’ பெண்களுக்கு/இளைஞர்களுக்குக் கொடுக்கும் நெருக்கடி - அதோடு, சிறுமி மர்ஜி சத்ரபி மனத்திற்கு பட்டதை, நீதியின் இரட்டைத் தன்மையை கேள்வி கேட்பவளாக (அடங்காப்பிடாரி!) இருப்பது!!

பத்து வயது சிறுமியான மர்ஜி தன் ஆறாவது வயதிலேயே ஒரு தீர்க்கதரிசியாக இருக்க விரும்புகிறாள். அவளது மதத்தில் பல தீர்க்கதரிசிகள் இருந்தாலும் கடைசி தீர்க்கதரிசியாக மாற விரும்புகிறாள். அதற்காக ஒரு புனித நூலையும் தயாரிக்கிறாள். அனைவரும் கார் வைத்திருக்க வேண்டும். வேலைக்காரிகளும்
நம்முடன் உட்கார்ந்து சாப்பிட வேண்டும், வயதானவர்கள் யாரும் துன்பப்படக் கூடாது. (அவளது பாட்டிக்கு கால்வலி இருந்ததே இந்த கட்டளைக்குக் காரணம்). இரவில் கடவுளுடனும் விவாதம் நடத்துவாள்.

முற்போக்கு அரசியலில் நம்பிக்கைக் கொண்ட அவளது தாய் மற்றும் தந்தையின் மூலம் ‘இயங்கியல் பொருள்முதல்வாதம்’ சித்திரக்கதை வடிவில் வாசிக்கிறாள். அதைத்தொடர்ந்து, கடவுளுடனான விவாதம் தடைபடுகிறது. மார்க்சும் கடவுளைப் போலவே இருக்கிறார், ஆனால் மார்க்சின் முடி மட்டும் சுருட்டை.
இறுதியில், மர்ஜியின் கடவுள் அவளைவிட்டு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஃபேட் ஆகிறார்.

மர்ஜியை பார்த்துக்கொள்ள ஒரு சிறுமி இருக்கிறாள். அவளுக்கு பக்கத்து வீட்டு பையனுடன் காதல் வருகிறது. இருவருக்கும் கடிதப் பரிமாற்றத்தில், மஹ்ரிக்கு கடிதம் எழுத மர்ஜி உதவுகிறாள். மஹ்ரி வேலைக்கார சிறுமி என்றதும் அந்த காதல் உடைகிறது. அன்பு கூட சமூக ஏற்றத்தாழ்வை, வர்க்கத்தைச் சார்ந்தது என்பதை அவளால் ஏற்றுக்கொள்ளவோ புரிந்துக்கொள்ளவோ முடியவில்லை. பத்து வயது சிறுமியாக அரசியல் நிகழ்வுகளை கூர்மையாக எழுதுவது கடினமானதாக இருந்தாலும் மர்ஜி தெளிவாக வெளிப்படுத்திவிடுகிறார்.

முதல் பாகம் முழுக்க மர்ஜியின் 10 முதல் 14 வயதுவரையிலான நிகழ்வுகள் - இந்த காலகட்டத்தில்தான் ஈரானில் புரட்சி வந்து ’மதவாதிகள்’ அதிகாரத்துக்கு வருகிறார்கள். கடும் மத ஒடுக்குமுறைகள் மற்றும் பழைமைவாத நடவடிக்கைகள் - அதைத் தொடர்ந்து ஈரான்-ஈராக் போர். கல்விக்கூடங்கள் மூடப்படுகின்றன. அப்படியே ஒன்றிரண்டு பள்ளிகள் இயங்கினாலும் மத அடிப்படைவாதிகளின் நிழலில்தான் இயங்குகிறது.

ஈராக் குவைத் மீது போர் தொடுத்தபோது எனக்கும் தம்பிக்கும் சண்டை வந்தால், பென்சில் பாக்சை, விளையாட்டு சாமான்களை ‘உன் மேல ஸ்க்ட் விடறேன்’ , ‘உன் மேல பேட்ரியாட்’ என்று மாறி மாறி தூக்கி வீசிக்கொள்வோம். போர் பற்றிய பெரிய சிந்தனை எதுவும் எங்களிடம் இல்லை. ஆனால், போர் நடக்கும் இடங்களில் வாழும் எங்கள் வயதுடைய சிறுவ/சிறுமியருக்கு ’ஸ்கட்’ வந்து விழும்போது/ போரின்போது ஏற்படும் வாழ்க்கை நெருக்கடிகளை எண்ணிப் பார்த்ததே இல்லை. அதாவது, எங்களுக்கு விளையாட்டாக இருந்தது அவர்களுக்கு வாழ்க்கையாக இருந்ததை மர்ஜியின் கதை தெளிவாக உணர்த்துகிறது.

மார்க்சியத்தை அறிந்த மர்ஜியின் பெற்றோர்கள், அவர்களது நண்பர்கள், ’பாட்டாளி வர்க்கம் நிச்சயம் ஒரு ஆட்சியை பிடித்தே தீரும்’ என்று நம்பும் கம்யூனிஸ்டு சித்தப்பா, அரசியல் கைதிகளாக சித்திரவதையை சந்திக்கும் கம்யூனிஸ்டுகள், நேர்மையை, சுயமரியாதையை கற்றுத்தரும் பாட்டி - ஈரானிய மக்களை மத அடிப்படைவாதிகளாகவும், பழைமைவாதிகளாகவும் மட்டுமே எப்படி அறிந்து வந்திருக்கிறோம் என்பதை எண்ணி எனக்கு வெட்கமாக இருந்தது. முற்போக்கான மர்ஜியின் பெற்றோர்கள், போர் நாட்டை பிற்போக்காக மாற்றியிருக்கிறது என்றும் மதவாதிகளின் பிடியில் இருக்கும் ஈரானில் மர்ஜி வசிப்பது சரியல்ல என்றும் உணர்ந்து வியன்னாவுக்கு அனுப்புகிறார். 14 வயது சிறுமியாக அவள் தன்னந்தனியாக விமானமேறுகிறாள்.

மேற்குலகில் ஈரானியப்பெண்ணாக மர்ஜி எதிர்கொள்ளும் சவால்கள், தனிமை, அகதி வாழ்க்கை, காதல், காதலில் தோல்வி, பின்னர் ஈரானுக்கு திரும்புதல் - இவை இரண்டாம் பகுதி. முக்கியமாக இரண்டாம் பகுதியில், இரானிய பெண்கள் மீதான மதரீதியான ஒடுக்குமுறைகள், ‘இஸ்லாமிய புரட்சியாளர்களின்’ இரட்டைத் தன்மை, அதனை சுதந்திரமான சிந்தனைகளையுடைய மர்ஜி கேள்வி கேட்பது, எதிர்ப்பது பற்றி நன்றாக விவரிக்கப்பட்டிருக்கிறது. குறிப்பாக அந்த காலகட்டத்தில் ஏற்பட்ட டிஷ் டீவி கலாச்சாரம் பற்றிய நிகழ்வுகள் - ஒரு பக்கம் எம் டீவி கலாச்சாரம், மறுபக்கம் ‘இஸ்லாமிய புரட்சியாளர்கள்’ இந்த முரண்பாடுகளுக்கிடையே சிக்கித் தவிக்கும் ஈரானியர்கள் - இரவில் டீவி பார்த்துவிட்டு பகலில் ஆண்டெனாவை மூடி மறைத்து விடுவார்களாம். பார்வைக்கு முற்போக்காக தெரியும் இரானிய பெண்கள் உள்ளுக்குள் பழைமைவாதமாக இருப்பது, ஆண்களுக்கு உணர்ச்சியை தூண்டிவிடுமென்று தலைமுடியை மறைத்து முகத் திரையிடும்படி அறிவுறுத்தும் கல்லூரி பேச்சாளருக்கு பதிலடி கொடுப்பது என்று இரண்டாம் பகுதி மிகவும் அருமை.

மர்ஜியின் தந்தை, அவளுக்கு நாட்டின் வரலாறை விளக்குகிறார். போராட்ட ங்களில் கலந்துக்கொள்ள மர்ஜி பிடிவாதம் பிடிக்கிறாள். நிலவறைக்குள் ஒளிந்துக்கொண்டு குண்டுச் சத்தத்தை உணர்கிறாள். போருக்காகச், சேர்க்கப் படும் 13 வயது சிறுவர்களுக்கு சொர்க்கத்துக்குச் செல்ல ‘தங்க முலாம்’ பூசிய சாவிகளை கொடுப்பது, பள்ளியில் போரில் செத்த தியாகிகளுக்காக மாரடித்து துக்கப்படுவது, மைக்கேல் ஜாக்சனை மால்கம் எக்ஸ் என்று சொல்லி மர்ஜி தப்பிப்பது, ’ஆபாசமாக இருந்தால் என் பின்பக்கத்தைபார்க்காதேஎன்று மர்ஜி சீறுவது என்று இருபுத்தகங்களும், நாட்டின் சமூக - அரசியல் நிகழ்வுகளோடே நகைச்சுவையாகப் பின்னப் பட்டிருக்கிறது. குறிப்பாக, இதில் அவர் பல தகவல்களை அம்பலப்படுத்துகிறார். அதனாலேயே, இந்த புத்தகங்கள், ஒரு சிறுமியின் வாழ்க்கை என்று மட்டுமில்லாமல், போரைப் பற்றி, ஈரானியர்களைப் பற்றி, வாழ்க்கையைப் பற்றிய விரிவான படத்தை நமக்கு தருகின்றன. இந்த புத்தகங்களும் பல வகைகளில் ஈழத்தை, அகதி வாழ்வை பிரதிபலிக்கிறது - சயந்தனின் ”ஆறாவடு” நாவலைப் போலவே.

சத்ரபியின் ”ஈரான் ” புத்தகங்கள், சிறுமியின் பார்வையிலிருந்து ஆரம்பித்து ஒரு டீனேஜரின் பார்வையில் பயணித்து இளம்பெண்ணின் முதிர்ச்சியில் முடிவடைகிறது. சத்ரபியின் illustration-யில் ஏதோ அவர் கூடவே நாமும் இருந்தது போல இருக்கிறது. 13 வயது சிறார்கள் கூட தாராளமாக வாசிக்கலாம். (இது படமாக வந்திருப்பதாகவும் இணையத்தில் அறிந்துக்கொண்டேன். நாவலைப்பற்றிய வரலாற்று பின்னணிக்கு இங்கே )முடிவில், சத்ரபி ஈரானை விட்டு பிரிந்து சென்றது நல்லது என்பதை நாமும் உணர்கிறோம் - ஈரானியர்களைப் பற்றி உண்மையான பிம்பத்தை உலகுக்குச் சொல்வதற்காகவாவது!!


நாவல்: ஈரான் : ஒரு குழந்தை பருவத்தின் கதை & ஈரான்: திரும்பும் காலம்
ஆசிரியர் : மர்ஜானே சத்ரபி
பதிப்பகம் : விடியல்
விலை : ஒவ்வொன்றும் ரூ 100

பப்பு சொன்ன கதைகள் - II

ஒருநாள் ஒரு மயில் குளத்துக்கு போச்சு. அங்க ஒரு கொக்கு இருந்துச்சு. அதுக்கிட்டே போய் ”என் தோகையை பாரு, என்னை பாரு, நான் எவ்ளோ அழகா கலர்ஃபுல்லா இருக்கேன். உன்னால உயரமாவே பறக்க முடியாதுன்னு” சொல்லுச்சாம். அப்போ கொக்கு வானத்தை நோக்கி பறந்துச்சாம். பறந்து பறந்து மேகத்தை தாண்டி போய்டுச்சாம். கடைசில பார்த்தா சூரியன்கிட்டேயே போய்டுச்சாம். திரும்பி வந்துச்சாம் பாரு, அது பீக்-ல சூரியன். அது சூரியனையே பீக்-ல எடுத்துட்டு வந்துடுச்சு.

மயிலுக்கு கொஞ்சம் உயரத்துக்கு மேல பறக்கவே முடியலை.

இதுக்குதான் நான் அழகா இருக்கேன், நான் கலர்கலரா இருக்கேன்னு சொல்லக்கூடாது.


**********************************

ஒரு ராணி இருந்தாங்க. அந்த ராணி ஒருநாள் அனிமல்ஸ் எல்லாத்தையும் வர சொன்னாங்க.

“வாங்க, இன்னைக்கு நான் உங்களுக்கு ப்ரைஸ் தரப்போறேன்”ன்னு சொன்னாங்க. எல்லா அனிமல்ஸும் குட்டிகளையும் தூக்கிட்டு வந்துச்சுங்க. ஒரு குரங்கும் அதோட குட்டியை தூக்கிட்டு வந்துச்சு.

குரங்கு குட்டியை பார்த்துட்டு ராணி “அய்யே, இது அசிங்கமா இருக்கு, உனக்கு பிரைஸ் கிடையாது”ன்னு சொல்லிட்டாங்க.

குரங்கு, குட்டிக்கிட்டே சொல்லுச்சு“ அது வேணாம், பரவால்ல,நீ எனக்கே பிரைசா இருந்துக்கோ” .

இதுக்குதான் யாரையும் அசிங்கமா இருக்கேன்னு சொல்லக்கூடாது.

*******************************
த்ரிஷா காட்டுக்கு போன கதை கூட சொல்லியிருந்தாங்க மேடம். தூக்கக்கலக்கத்துல நாந்தான் மறந்துட்டேன். :-))

பப்பு சொன்ன கதைகள்

ஒருநாள் ஒரு கோல்டிலாக்ஸுனு ஒரு பொண்ணு இருந்தா. அவங்கம்மா ஒரு நாள் சூப் செஞ்சாங்க. சூப் குடிக்கமாட்டேன், எனக்கு பிடிக்காதுன்னு சொன்னா.

நோ நோ நீ சூப் குடிக்கணும்னு அவங்கம்மா சொன்னாங்க.

சூப் குடிச்சா காரம். தண்ணி குடிச்சா கூட காரம் போகவேல்ல. அப்டியே தூங்கிட்டா. அப்போ ஒரு எலி வந்து அவளை கடிச்சுடுச்சு.
எலி-யை பிடிச்சு அடிச்சு பூனைக்கு போட்டாங்க. பூனை சாப்பிட்டுடுச்சு. அப்புறம் பூனை சுட்டுட்டாங்க.

"சுட்டுட்டாங்களா? ஏன் சுட்டாங்க?"

"ஏன்னா, பூனை வீட்டுக்கு உள்ள வந்துடும் இல்ல, இன்னும் எலி இருக்கும்னு,அதுக்குதான்."

"ம்ம்...அப்புறம்..."

அப்புறம். அந்த எலியோட குட்டி எலி வந்து கோல்டிலாக்சை கடிச்சு நெறைய ரத்தம் வர வைச்சுடுச்சு. டாக்டர்கிட்டே கூட்டிட்டு போனாங்க. கோல்டிலாக்ஸுக்கு எலி ஊசி போட்டாங்க. எலிக்கும் ஊசி போட்டாங்க.
அப்புறம் எலி செத்து போய்டுச்சு.

இதுல என்னா புரிஞ்சுது?

....

எலி இருந்தாலும் நல்லதுதான். எலி இல்லன்னாலும் நல்லதுதான்!


*****************************

ஒரு நாள் ஒரு பொண்ணு கோழி வளத்துச்சு. அது ஒரு நாள் கோல்ட் முட்டை போட்டுச்சு.

உடனே அந்த பொண்ணு ”ஆ, நான் கொஞ்சம் சாப்பாடு கொடுத்ததாலதான் ஒரு முட்டை போடறே...இந்தா நெறைய சாப்பாடு”-ன்னு நெறைய நெறைய சாப்பாடு போட்டா! கோழிக்கு மூச்சே விட முடியல...மூச்சு விட முடியாம கோழி செத்து போச்சு...


இதுக்குதான் பேராசை கொள்ள கூடாது!


********************************

ஒருநாள் ஒரு அங்கிள் இளநீ குடிக்க கடைக்கு போனாரு. கடையில ஃபைவ் ரூபீஸ் சொன்னாங்க.

”நோ நோ ஐ வில் கிவ் ஃபோர் ரூபீஸ்” ந்னு சொன்னார் அங்கிள்.

”யூ கோ தேர் ஃபார் ஃபோர் ரூபிஸ்ன்னு சொன்னார் கடைக்கார்


அந்த கடைக்கு போனா ஃபோர் ரூபீஸ் சொன்னாங்க.

”நோ நோ ஐ வில் கிவ் த்ரீ ரூபீஸ்” ந்னு சொன்னார் அங்கிள்.


அந்த கடைக்கு போங்கன்னு சொன்னாங்க. அந்த கடைக்கு போனார் அங்கிள். அங்க போய் ”நோ நோ ஐ வில் கிவ் டூ ரூபீஸ்” ந்னு சொன்னார் அங்கிள்.

அந்த கடைக்கு போங்கன்னு சொன்னார் கடைக்கார். அந்த கடைக்கு போனார். அந்த கடைக்கார் ஃபைவ் ரூபீஸ் சொன்னார்.

”நோ நோ ஐ வில் கிவ் ஒன் ரூபின்னு” சொன்னார் அங்கிள்.

அவர்கிட்டே ஃபைவ் ரூபீஸ் இருந்தது,. அவர் பொய் சொன்னார். அப்போ கடைக்கார் சொன்னார், அதோ அந்த மரத்துல ஏறுங்க அங்கதான் ஒன் ரூபின்னு சொன்னதும் அங்கிள் மரத்துல ஏறுனார் பாரு....

இளநீ பறிச்சுட்டு தொப்புன்னு விழுந்துட்டார்.

இதுக்கும்தான் பேராசை கொள்ளக்கூடாது.

************************


குறிப்பு: கொஞ்சம் சற்றே பெரிய கதைகள் வாசிக்க ஆரம்பித்திருக்கிறோம். Going someplace special/The magic locket/சிறுவர்மணி கதைகள் - மாதிரி. அவளது வயதுக்கு ஏற்றதாக இருக்கிறதா என்றும் அவள் என்ன நினைத்து வைத்திருக்கிறாள் என்றும் புரிந்துக்கொள்ள அவ்வப்போது ”இதுல என்ன புரிஞ்சுது” என்று அவளை கேட்பதுண்டு. அது இப்படி பூமராங்காக வரும் என்று நினைக்கவில்லை! (இன்னும் கூட சில கதைகள் இருக்கிறது. மறக்குமுன்பு எழுதிவைத்துக்கொள்ள வேண்டும். )

கோள்மூட்டி கோமளாவும், சுப்பாண்டியும், கபீஷூம்...

"ஆயா, அவங்கதான் கோள்மூட்டி கோமளாவா”ன்னு கேட்டப்போது நான் இரண்டாம் வகுப்பு. ஐந்து குடித்தனங்கள் இருக்கக்கூடிய வீட்டில் முதல் போர்ஷனில் இருந்தோம். கோமளா அக்கா அப்போதுதான் புதிதாக கல்யாணமாகி, எங்களுக்கு அடுத்த போர்ஷனில் குடி வந்திருந்தார்கள். தினமும் பால்காரர் ஹார்ன் சத்தம் கேட்டதும் பால் சொம்பு எடுத்துச்செல்வது என் டிபார்ட்மெண்ட். பென்சில் சீவலை மண்ணில் புதைத்து அதன்மேல் பாலை ஊற்றி ரப்பர் செய்யும் கலையில் நான் தேர்ச்சி பெற்றிருந்ததை, ஆயா அறிந்த நாள் முதல், அந்த பதவி பறி போயிற்று. அப்படி ஆயாவோடு பால் வாங்கிக் கொண்டு திரும்பும்போது எதிரில் வந்த கோமளா அக்காவிடம், ஆயா பேசிக் கொண்டிருந்தபோது நான் கேட்ட இந்தக்கேள்வியால் ஆயாதான் தடுமாற வேண்டியிருந்தது. ‘சின்ன பொண்ணுதானே' என்று சாக்கும் இருந்தது.

'கோள்மூட்டி' கோமளா - பூந்தளிரிலோ அல்லது கோகுலத்திலோ அப்போதுதான் நான் படித்திருந்த கதை. கோமளா என்ற பெண் எப்படி கோள்சொல்லி சண்டைகள் மூட்டி விடுவாள் என்பதை உணர்த்தும் ஒரு நீதிக்கதை. அதற்காக கோமளா என்று பெயர் வைத்தவர்களெல்லாம் கோள் சொல்வார்கள் என்று நினைத்தது என் ஏழு வயது அறியாமைதான். ஆனால், ஆங்கிலத்தில் கதைகள் படித்திருந்தால் இப்படி ஒரு அடைமொழியோடு கோமளா அக்காவையும், ஆயாவையும் தர்மசங்கடப்படுத்தியிருக்க முடியுமா? :-)

சரி, இப்போது எதற்கு இது என்கிறீர்களா? தூலிக்காவின் ”தாய்மொழியில் படிப்பதும் எழுதுவதும் பற்றி” என்ற தொடர் இடுகைக்காகத்தான்.
தாய்மொழியில் படிப்பது, எழுதுவது எல்லோருக்கும் எப்படி விருப்பமோ அப்படித்தான் எனக்கும்! டிங்கிள், சம்பக்,மிஷா, பூந்தளிர், கோகுலம், பாலமித்ரா,அம்புலிமாமா, ரத்னபாலா என்று இருந்தாலும் முதலில் தமிழ் புத்தகங்களை வாசித்தபின்பே சம்பக்கிற்கு மிஷாவிற்கும் தாவுவது என் வழக்கமாக இருந்தது. பின்னர் டிங்கிள் , சம்பக் வாங்குவதும் நின்றுவிட்டது. அதேபோல, பக்கத்துவீட்டு சுஜாதா அக்கா, விஜி அக்கா தமிழ் துணைப்பாட நூலில் வரும் கதைகளை வாசிப்பதும். நிலாவில் வடை சுடும் ஆயாக்கதையையும், சித்திரக்குள்ளன் கதையையும் எத்தனைதடவை கேட்டாலும் அலுக்கவே அலுக்காத சிறுவயது கதைகளையும் கொஞ்சமாவது ஆங்கிலத்தில் கற்பனை செது பார்க்க முடியுமா? அல்லது தூய தமிழ்மொழியில்தான் கற்பனை செய்து பார்க்க முடியுமா? கண்டிப்பாக என்னால் முடியாது - நிலவொளியில், ஆயா மேல் கால் போட்டுக்கொண்டு, ஆயாவின் குரலில்,ஆயாவின் பேச்சுவழக்கைத் தவிர வேறு எப்படியும் அக்கதைகளை என்னால் கற்பனை செய்து பார்க்கவியலாது.


புவனகிரியில், ஆயாவின் அக்கா ஒருவர் இருந்தார். வடலூருக்கு செல்லும்போதெல்லாம் அங்கு ஒரு விசிட் அடிப்பது வழக்கம். அங்கே சென்றால், குழந்தைகளுக்கு (நாங்கதான்) கதை சொல்லும் பணியை அவர் எடுத்துக் கொள்வார். ஆனால், என்னால் அவர் சொல்லும் கதைகளை முழுவதுமாக ஃபாலோ செய்ய முடிந்ததில்லை. பூச்செண்டு, மாடம் என்றெல்லாம் அவர் சொன்னபோது என்னவென்றே விளங்கவில்லை. மேலும் நிறைய வார்த்தைகள் அந்தக்கால தமிழ் வார்த்தைகள் - இப்போது என்னால் நினைவுக்குக் கொண்டு வர இயலவில்லை. ஆனால், எனது ஆயாவின் மொழி போல இணக்கமாக இருக்கவில்லை. மேலும் அவர் சொல்லும் கதைகள் விரைவில் முடியாது. நிறைய எபிசோடுகள் கொண்டவை அவை.அதனால் தொடர்ந்து கேட்டுக் கொண்டிருப்போம்.(அவர் ஒன்று சொல்ல நாங்களாக ஒன்று கற்பனை செய்துக்கொள்ள வேண்டியதுதான்!) விளக்கின் சுடரிலிலிருந்தும், உருண்டோடும் மிளகிலிருந்தும் சுட்டிப்பெண்கள் எழுந்து வருவார்கள். பூச்செண்டை கொடுத்த இளவரசன் குதிரை மேல் பறந்து வருவான். ஆனாலும், அவர் சொல்லும் ஒரு சில வார்த்தைகள் அப்போதே வழக்கொழிந்திருந்தன. மேலும், வடஆற்காடு - தென்னாற்காடு வட்டார வழக்கு வேறு படுத்தி எடுக்கும்.

ஆம்பூரில், 'க(ட)லக்கா' என்பது வடலூரில் மல்லாட்டை என்றாகும். உண்மையில், அது கடலைக்காய் மற்றும் என்பதும் மணிலாக்கொட்டை அல்லது வேர்க்கடலையே! நாங்கள் குறிப்பிடும் கருணைக்கிழங்கும், தென்பகுதியில் குறிப்பிடும் கருணைக்கிழங்கும் வேறுவேறு. பெரும்பாலும் சாப்பிடும் நேரத்தில்தான் இந்த ஆராய்ச்சியெல்லாம் நடக்கும். புரையேறுவது என்றால் என்ன என்பதை ஒரு தெலுங்கு நண்பருக்கு, ஆங்கிலத்தில் சொல்லி விளங்க வைக்க நாங்கள் பட்ட பிரயத்தனங்கள் (ஆமா, அதுக்கு இங்க்லீஷில் என்ன?)- கடைசியில் தெலுங்கில் 'புரை போயிந்தி' மாதிரியான ஒரு வார்த்தையே. அதேபோல, வடகம் என்பது குழம்புக்கு போட்டுத்தாளிக்க அம்மா செய்து வைத்திருக்கும் உருண்டைகள் - ஆனால்,மதுரை தேவி அக்காவிற்கு வடகம் என்பது நாங்கள் வத்தல் என்று குறிப்பிடும் வஸ்து. எனக்கு, வத்தல் என்பது மே மாசமானால் அத்தைகளும் அம்மாவும் காலையில் காய்ச்சி முறுக்கு அச்சில் பிழிந்து காய வைப்பார்களே.. அது!ஆனால், திண்டுக்கல் கல்பனாவிற்கு வத்தல் என்பது மிளகாய் வத்தல். இப்படி பேச்சுத்தமிழிலேயே எத்தனை விதங்கள்!

ஓக்கே..கமிங் பேக் டூ த பாயிண்ட்...
சிறுவயதில் எனக்கு ஆங்கில கதைப்புத்தகங்களும் தமிழ் கதைப்புத்தகங்களும் சமமாகவே கிடைத்தன. பெரும்பாலும் ரஷ்ய கதைப்புத்தகங்களும், ரஷ்ய மொழிப்பெயர்ப்பு புத்தகங்களும். இவற்றில், பொக்கிஷமாக கருதி இன்று வரை பாதுகாத்து வருவது - தலைகாணி சைஸுக்கு இருக்கும் இரு புத்தகங்கள் - உலக நாடோடிக்கதைகள் தொகுப்பு மற்றும் உலகின் அத்தனைத் தேவதைக்கதைகளின் தொகுப்பு. உலகநாடோடிக்கதைகள் தமிழிலும் தேவதைக்கதைகள் தொகுப்பு ஆங்கிலத்த்திலும் இருக்கும். அந்த ஆங்கிலப்புத்தகம், நாடோடிக்கதைகள் புத்தகத்தைப்போல தாட்கள் கிழியாமல், மூலைகள் மடங்காமல் பத்திரமாக இருக்கிறது.கதைகளை என் தாய்மொழியில் வாசிக்கவே விருப்பமாக இருக்கிறது. அறிவியல் பற்றிய நூல்கள் தமிழை விட ஆங்கிலத்தில் வாசிப்பதே எளிதாக புரிந்தது. 'துளிர்' என்ற தமிழ்நாடு அறிவியல் இயக்க நூல் ஒன்று வீட்டுக்கு வரும். அதில் எளிதாகவே கொடுத்திருந்தாலும், புரிந்துக்கொள்வது கொஞ்சம் கடினமாகவே இருனத்து. எல்லாமே, தமிழ்ப்படுத்திய வார்த்தைகள்தான்- அடைப்புக்குறிக்குள் ஆங்கிலத்தில் கொடுத்திருந்தால்தான் பொருள் விளங்கியது.அங்குதான் தாய்மொழிக்கும், பயிற்றுமொழிக்குமான இடைவெளி வருவதாக நினைக்கிறேன்.

பப்புவுக்கு தமிழ் புத்தகங்களையே தேடித்தேடி வாங்குகிறேன். ஆனால், தமிழில் toddlers-க்கான புத்ததங்கள் வெகு குறைவு. ஆங்கிலத்தில் எக்கசக்காமான
வெரைட்டி - எளிய வாக்கியங்களில் அழகான வண்ணமயமான படங்களுடன். நான்கு வயதுக்கு மேல்தான் தமிழில் ஓரளவு கிடைக்கின்றன. கடைகளில் பார்த்தவரையில், ஆறு வயதினருக்கு மேல் தமிழில் நல்ல கலெக்ஷன் உண்டென்று தோன்றுகிறது. அதனால், பெரும்பாலும் ஆங்கிலப்புத்தகங்களையே பப்புவுக்கு அறிமுகப்படுத்த வேண்டியிருக்கிறது. எந்த மொழிப்புத்தகமாக இருந்தாலும் பப்புவுக்கு அதை அவளுடைய மொழியிலேதானே சொல்கிறேன்.அதனால், குந்தைகளுக்கான புத்தகங்கள் 'குழந்தை ஃப்ரெண்ட்லி' மொழியாக இருந்தாலே போதும்.

பப்புவின் பழக்கம் எப்படியெனில், எந்த ஒரு புத்தகமும் முதலில் குறைந்தது இரண்டு அல்லது மூன்று வாரங்கள் - அலுக்கும் வரை - தொடர்ந்து அதையே திரும்ப திரும்ப சொல்லச் சொல்வாள். பிறகு, அதை கண்டுக்கொள்ளவே மாட்டாள். அப்புறம் எப்பொழுதாவது கண்ணில் பட்டால் எடுத்து தானாகவே கதைச் சொல்லிக்கொள்வாள். இப்படி ஒரு புத்தகம் அடுத்த ரவுண்ட வர ஆறுமாதங்களாவது ஆகும். மேலும், பப்புவுக்கு கதைச் சொல்வதாக நினைத்து சொல்வதில்லை. இருவரும் சேர்ந்து கதைப் வாசிப்பதுபோலதான் - புத்தகங்களை வாசிக்கிறோம். (குழந்தைமனசு!) சில புத்தகங்களை, எளிய வாக்கியங்களாக இருந்தால் படித்து காட்டுவேன்.அடுத்த சிலமுறைகளில் அவளும் கூட சேர்ந்து சொல்லுவாள் - மனப்பாடமாக. பெரும்பாலும் நீதிக்கதைகளை நான் வாங்குவதே இல்லை. (அப்படிப்பார்த்தால் - நான் படித்த நீதிக்கதைகளுக்கு எத்தனை நீதியுடனும் வாழ வேண்டும்...நீதிகள் கதைகள் மூலம் அறியப்படுவதில்லை என்பதே நான் அறிந்த நீதி!)என்னை பொறுத்தவரை - கதைகள் என்பவை சுவாரசியமாகவும்,ஜாலியாகவும், pleasure of reading-ஐயும் அறிமுகப்படுத்துவதாக இருக்கவேண்டும்.


சிறுவயதிலும் சரி - இப்போது சரி - உலகின் பல பகுதிகளில் இருக்கும் சிறுவர் கதைகளை படித்துவிட வேண்டும் என்ற தீராத ஆர்வம் எனக்குண்டு. உலகின் எந்தப் பகுதியிலிருந்து நண்பர்கள் மூலம் நான் பெறுவது - அந்தந்த ஊர்களில் கிடைக்கும் சிறுவர் புத்தகங்கள் அல்லது நாடோடிக்கதைப் புத்தகங்களே. பெரும்பாலும், அவையெல்லாமே அமசானிலும் கிடைக்கின்றன. ஐந்து வயதுக்குட்பட்ட சிறுவர் புத்தகங்களில் - எளிய வாக்கியங்களாலான கதைகள் அல்லது பேச்சு வழக்கிலான கதைகள் , தானாக படிக்கும் வயதினருக்கு formal language-இல் இருப்பதையே பரிந்துரைப்பேன். மேலும், மொழியைவிட அந்த புத்தகத்தின் illustrations-ஐ தான் - எப்படி பட விளக்கமாக் இருக்கிறதென்பதையே முக்கியமாக கவனிப்பேன். மேலும் நாடோடிக்கதைகளை அதன் வட்டார வழக்கிலேயே படிப்பதே சுவாரசியம்!

இத்துடன் எனது மொக்கையை முடித்துக்கொள்கிறேன். தூலிகா-வின் அழைப்பிற்கு நன்றி. இதை தொடர விரும்புபவர்கள் தொடரலாம். உங்கள் எண்ணங்களையும் அறிய ஆவலாக இருக்கிறேன்.

நாங்களும் ரவுடிதான்!

இவை கடந்த ஆண்டு புத்தக சந்தையில் வாங்கியவை - Eureka - AID India -விலிருந்து.
எல்லாமே ஒரு பக்க கதைகள். தனித்தனி அட்டையில் இருக்கும். எளிதான கதைகள். ஐந்து வரி கதைகளிலிருந்து ஆரம்பித்து சற்றே பெரிய குழந்தைகளுக்கான கதைகள் வரை இருக்கும். பெரிம்மா அவற்றை கவரில் போட்டு தனித்தனி தாளாக வைத்தார். தமிழ் படிக்கத் தெரியாவிட்டாலும், கதையை பார்த்து அதைப்போலவே சொல்ல சாரி..படிக்க முயற்சி செய்தபோது எடுத்தது.





அருண் என் நண்பன் என்று ஆரம்பிக்கும் மீன்நண்பனை பற்றிய கதை. கடைசியில் ‘அவன் யார்?, நான் வளர்க்கும் மீன் தான்' என்று முடியும். சமயங்களில், அது 'நான் வளர்க்கிற ஆச்சிதான்' என்றும் ‘நான் வளர்க்கிற அப்பாதான்' என்றும் ஒலிக்கிறது!! அவ்வ்வ்!





இதுவும் அதே போன்ற கதைதான் - தாமு வாங்கிய சட்டை பற்றி.

இந்த ஆண்டும் AID -India வில் புத்தகங்கள்வாங்கினோம். ஆனால் இதே போல ஒரு பக்க கதைகள் ஒரே புத்தகமாக இருந்தது.

ஆங்கில புத்தகங்கள் ஒன்றிரண்டுதான் வாங்கினோம். தமிழில், நல்ல கதைகள் - சுவாரசியமான கதைகள் இல்லையென்ற குறை இந்தமுறை தீர்ந்தது. CBT, AID - India, பூவுலகின் நண்பர்கள், NCBH, பாரதி புத்தகாலயம் இன்னும் பல ஸ்டால்களில் குழந்தைகள் விரும்பக்கூடிய எளிய தமிழ் புத்தகங்கள் கிடைத்தன.

டோடோவை ஏன் எல்லோரும் டோடோன்னு கூப்பிடறாங்க?

டோடோ வினோதமான ஒலியைக் கேட்டாலோ அல்லது புதிதாக எதையாவது பார்த்தாலோ டொட் டொட் என்று சப்தமெழுப்பும். ஆச்சர்யமடைந்தாலும் டொட் டொட் என்று சப்தம் கொடுக்கும்.


காற்று பலமாக வீசி, வீட்டின் ஜன்னலின் தடுப்புகள் அசைந்தாலோ், கோழிக்குஞ்சுகள் கிச்கிச் என்று அங்கிமிங்கும் ஓடி விளையாடிக் கொண்டிருந்தாலோ, பூனைகள் குழந்தை போல அழும் சத்தம் கேட்டாலோ டோடோ ஆச்சர்யமடைந்து விடும். ”டொட்டொட்..இதோ வந்துட்டேன், உன்னை நான் புடிக்கப்போறேன், உன்கூட விளையாட வர்றேன்” என்று சொல்லிக்கொண்டு தாவி ஓடும். பிடிக்க முயற்சி செய்து மண்ணில் விழுந்து புரளும்.



அதிலிருந்துதான், எல்லோரும் டோடோ என்று அழைக்கத் தொடங்கினர்.



டோடோ, ஒருநாள் காலையில் 'கிரிச் கிரிச் கிரிச்' என்ற கலவையான சத்தத்தை கேட்டது. ஆச்சர்யமடைந்தது டோடோ! தோட்டத்தில் குருவிகள் கூட்டமாக மண்ணில் புழுக்களை தேடுவதையும், டோடோவின் உணவுத்தட்டை கொத்தியபடி திரிந்துக்கொண்டிருப்பதையும் பார்த்தது. டோடோ மெதுவாக சப்தமெழுப்பாமல் நடந்தது.

டோடோ குருவிகளை பயமுறுத்த விரும்பவில்லை. குருவிகள் பயத்தினால் பறந்துவிடுவதை டோடோ விரும்பவில்லை. அருகில் சென்றதும் குருவிகளின் மேல் திடீரென்று பாய்ந்தது. கைகளில், குருவியை பிடித்தமாதிரி இருந்தது, ஆனால் கைகளில் எதுவும் கிடைக்கவில்லை. எல்லாக்குருவிகளும் பறந்துவிட்டிருந்தன.

டோடோவுக்கு ஏன் குருவிகளை பிடிக்கத் தெரியவில்லை, ஏனெனில் டோடோ ஒருவயதே நிரம்பிய நாய்க்குட்டி!



குறிப்பு : பப்புவுக்கு இப்போதெல்லாம் கதைகளில் சஸ்பென்ஸ் வேண்டும், அட்வென்ச்சர் வேண்டும், வன்முறை வேண்டும். அதற்கேற்ப உருவான கதை. நாய்க்குட்டிக்கு பதில் புலி, சிறுத்தை என்றும் குருவிகள் மான்களாகவும் மாறும்.

குட்டீஸ் கதை!

ஒரு ஈகிள் பறந்து வந்து நம்ம வீட்டுக் கதவை தட்டுச்சாம்.

“இங்கே யாராவது சோம்பேறி இருக்காங்களா, பால் டம்ளரை கையிலே வாங்கிக் குடிக்காம யாராவது இருக்காங்களா? அவங்களுக்கு ஒரு பார்சல் வந்துருக்கு”

(பால் டம்ளரை கையிலே வாங்கிக் குடிக்காம - அப்படின்னு வர்ற இடத்துலே என்ன வேணா போட்டுப்பேன்..அந்த நேரத்துக்குத் தகுந்த மாதிரி! அதாவது எந்த வேலை செய்ய வைக்க வேண்டுமோ அதைக் கொண்டு நிரப்பி விடுவது! சாக்ஸ் யாராவது போடாம இருக்காங்களா இல்லன்னா தலை சீவாம இருக்காங்களான்னு! உடனே பப்பு அதை செய்யவாரம்பிப்பாள்.ஹ்ம்ம்..அதெல்லாம் ஒரு காலம்! பால் டம்ளரைக் கையில் வாங்கியபின், குடிக்க வைக்க வேண்டுமே...கதை தொடர்கிறது!)

“இல்லையே, டம்ளரை வாங்கி பப்புவேதான் குடிக்கும்” அப்படின்னு சொன்னதும் டி2-க்கு போச்சாம் ஈகிள்.

ஜானகி ஆன்ட்டியோட அம்மா கதவைத் திறந்தாங்களாம். ஜானகி ஆன்ட்டி இட்லி சாப்பிட மாட்டேன்னு சொல்லிக்கிட்டிருந்தாங்களாம்.

“இங்கே யாராவது சோம்பேறி இருக்காங்களா, இட்லி சாப்பிடமாட்டேன்னு சொல்றாங்களா, அவங்களுக்கு ஒரு பார்சல் வந்திருக்கு” - ஈகிள் சொல்லுச்சாம்.

உடனே ஜானகி ஆன்ட்டி கடகடன்னு இட்லி சாப்பிட ஆரம்பிச்சாங்களாம்!

உடனே ஜானகி ஆன்ட்டியோட அம்மா ”இல்லையே, இங்கே அப்படி யாரும் இல்ல, ஜானகி ஆன்ட்டி இட்லி சாப்பிட்டுட்டாங்களே”ன்னு சொன்னாங்களாம்!

அப்புறம் ஈகிள் ஈ1-க்கு போச்சாம்.

அங்கே ஆதி “நான் யூனிஃபார்ம் போட்டுக்க மாட்டேன்”ன்னு சொல்லிக்கிட்டிருந்தானாம்.

“இங்கே யாராவது சோம்பேறி இருக்காங்களா, யூனிஃபார்ம் போட்டுக்க மாட்டேன்னு சொல்றாங்களா, அவங்களுக்கு ஒரு பார்சல் வந்திருக்கு” - ஈகிள் சொல்லுச்சாம்.

உடனே ஆதி யூனிஃபார்ம் போட்டுக்க ஆரம்பிச்சானாம்!

உடனே ஆதியோட அம்மா, “இல்லையே, ஆதி பாருங்க யூனிஃபார்ம் போட்டுக்கிட்டுருக்கான், நீங்க சொல்ற மாதிரி யாருமே இல்லையே இங்கே” ன்னு சொன்னாங்களாம்.

ஈகிள் இப்போ ஈ2 க்கு போச்சாம். அங்கே மோனேஷ் குளிக்க மாட்டேன்னு சொல்லிக்கிட்டிருந்தானாம். நவீன் தூங்கிக்கிட்டே இருந்தானாம்.

“இங்கே யாராவது சோம்பேறி இருக்காங்களா, குளிக்க மாட்டேன், பெட்-லேர்ந்து எழுந்துக்க மாட்டேன்னு சொல்றாங்களா, அவங்களுக்கு ஒரு பார்சல் வந்திருக்கு” - ஈகிள் சொல்லுச்சாம்.

ஈகிள் சொன்னதைக்கேட்டவுடனே மோனேஷ் பாத்ரூம்க்கு ஓடறானாம். நவீன் தூக்கத்தேலேருந்து எழுந்துட்டானாம்.

அவங்க அம்மா, “இல்லையே ஈகிள், எல்லாரும் ஸ்கூலுக்கு ரெடி ஆகிட்டிருக்காங்க”ன்னு சொன்னாங்களாம்!

ஈகிள் சோகமா ஈ3 க்கு போச்சாம், சிந்து வீட்டுக்கு. பார்த்தா... சிந்து, புத்தகம் தண்ணி பாட்டிலெல்லாம் எடுத்து வைக்காம அம்மாவை எடுத்து வைங்கன்னு சொல்லிக்கிருந்துச்சாம்.

“இங்கே யாராவது சோம்பேறி இருக்காங்களா, பேகை ரெடி பண்ண மாட்டேன்னு சொல்றாங்களா, அவங்களுக்கு ஒரு பார்சல் வந்திருக்கு” - ஈகிள் சொல்லுச்சாம்.

உடனே சிந்து பேகை எடுத்து வைக்குதாம். தண்ணி புடிச்சு பாட்டிலை ரெடி பண்ணுதாம்.

அவங்க அம்மா, “இல்லையே, இங்கே அப்படி யாரும் இல்லையே, சிந்து பாருங்க, ஸ்கூலுக்கு ரெடி ஆகிட்டிருக்காங்க”ன்னு சொன்னாங்களாம்!

உடனே ஈகிள் , “ இங்கே சோம்பேறின்னு யாரும் இல்லையா? அவங்க வீடு எங்கே இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தெரியுமா?”ன்னு கேட்டுச்சாம்.

சிந்து அம்மா, இந்தத் தெருல்லாம் அப்படி யாரும் இல்லே, இங்கே சுறுசுறுப்பான குழந்தைங்கதான் இருக்காங்க,”ன்னு சொன்னாங்களாம்.

ஈகிள் பார்சலை எடுத்துக்கிட்டு வேற தெருலே சோம்பேறி யாராவது இருக்காங்களானு பார்த்துக்கிட்டு இருக்காம்!

குறிப்பு: இந்தக் கதை, “பரவாயில்ல ஆச்சி, நான் சோம்பேறியாவே இருக்கேன், பார்சல எனக்குக் கொடுக்கச் சொல்லு “ அப்படின்னு சொல்ற ஸ்டேஜ் வந்துட்டா உதவாது! இரண்டரை வயதிலிருந்து இந்தக் கதையைச் சொல்லிச் சொல்லி இப்போது பப்பு அந்த ஸ்டேஜுக்கு வந்துவிட்டாள்!! அவ்வ்வ்வ்!

குட்டீஸ் கதைகள்!

கதை - I

ஆகாஷ் வந்து சைக்கிளை எடுத்துக்கிட்டு ”அம்மா, பை, நான் பீச்சுக்கு போறேன்”னு சொல்லிட்டு சைக்கிள் ஓட்டிகிட்டு போனான். அப்போ நாய்குட்டியும், நானும் வர்றேன்-ன்னு சொன்னதும் நாய்க்குட்டியை பின்னால உட்கார வைச்சிக்கிட்டு ஆகாஷ் பீச்சுக்கு போனான்! கூடையிலே ஒரு பால், பிஸ்கட், தண்ணி எல்லாம் ஆகாஷோட அம்மா சைக்கிள்லே வச்சிருந்தாங்க! பீச்சுக்கு போனா, அங்கே நிறைய அலை வந்ததாம். ஆகாஷூக்கு அதைப் பார்த்ததும் ரொம்ப ஜாலியாகிடுச்சாம்! ஆகாஷும் நாய்க்குட்டியும் பால் விளையாடினாங்களாம்! அப்புறம் அலைக்கிட்டேயும் தூக்கிப் போட்டாங்களாம். அலையும் திரும்ப அவங்களுக்கு பாலை கொண்டு வந்து கொண்டு வந்து கொடுத்ததாம். ஒரு தடவை அலை பாலை கொண்டு வந்துக் கொடுக்கலையாம். ஆகாஷ், பால் எங்கே, நாம விளையாடணுமேன்னு கேட்டப்போ, அலை சொல்லிச்சாம், பால் உள்ளே போய்டுச்சுன்னு! அப்போ நாய்க்குட்டி சொல்லிச்சாம், ஆகாஷ் எனக்கு நீந்தத் தெரியும், நான் போய் பார்த்து எடுத்துக்கிட்டு வர்றேன்-ன்னு சொல்லிட்டு போச்சாம்! அங்கே போனா ஒரு பால் வந்து ஒரு மீன்கிட்டே இருந்துச்சாம். அது நாய்க்குட்டிக்கிட்டே சொல்லிச்சாம், நாந்தான் ஆகாஷ்க்கிட்டே பாலை கொண்டு வந்து கொடுப்பேன், நாந்தான் கொடுப்பேன்-ன்னு சொல்லிச்சாம்! நாய்க்குட்டி மீனுக்கிட்டே சொல்லிச்சாம்,நீ தண்ணிலே இருந்து வெளிலே வந்தா நடக்க முடியாது, நானே போய் கொடுக்கிறேன்,மிக்க நன்றின்னு சொல்லிட்டு வாங்கிட்டு வந்து ஆகாஷ்கிட்டே கொடுத்துச்சாம்! அப்புறம் ஆகாஷூம் நாய்க்குட்டியும் மீனும் அலையும் ஜாலியா பால் விளையாடிட்டு அவங்களுக்கு பை சொல்லிட்டு வீட்டுக்கு வந்துட்டாங்களாம்!!




கதை - II

ஒருநாள் ஆகாஷ் பட்டம் விடலாம்னு பட்டம் செஞ்சு எடுத்துக்கிட்டு ஒரு க்ரவுண்டுக்கு போனான். அங்கே எல்லோரும் கலர் கலரா பட்டம் விட்டுக்கிட்டு இருந்தாங்க! ஆகாஷோட பட்டம் வேகமா பறந்து மேலே போச்சா, போய் ஒரு மரத்துலே மாட்டிக்கிச்சு. அப்போ நாய்க்குட்டி, மரத்து மேலே போய் எடுக்கலாம்னு பார்த்தா அதாலே மேலே ஏறவே முடியல. அப்போ ஆகாஷும் நாய்க்குட்டியும்,(birdie) பேர்டீக்கிட்டே போய் எங்களுக்கு ஒரு ஹெல்ப் பண்ணுவியா, எங்க பட்டம் மரத்துலே மாட்டிக்கிச்சு, அதை உன்னாலே எடுத்துக் கொடுக்க முடியும்னு சொன்னதும் பேர்டீயும் பறந்து போய் மேலே இருந்த பட்டத்தை எடுத்துக் கொடுத்துச்சு. ஆகாஷும் நாய்க்குட்டியும், ரொம்ப தாங்ஸ், பேர்டி, ன்னு சொல்லிட்டு ஜாலியா பட்டம் விட்டாங்க!! பேர்டீயும் பை பை ஆகாஷ், நாய்க்குட்டின்னு சொல்லிட்டு பறந்து போய்டுச்சு!




போன வருஷம் பப்புவை காலையில் சாப்பிட வைக்க நான் சொன்ன கதைகள்தான் ஆகாஷ் கதைகள்,வெண்மதி கதைகள், வர்ஷினி கதைகள் எல்லாம்! இப்போதைக்கு இதுதான் நினைவில் இருக்கு! இந்தக் கதைகள் எல்லாம் ஆகாஷுக்கும்,வெண்மதிக்கும் வர்ஷினிக்கும் சமர்ப்பணம்! (பின்ன என்னையும் கொஞ்சமா யோசிச்சு கதை சொல்ல வைச்சாங்க இல்ல!)

கொஞ்ச நாளைக்கு அப்புறம், நான் கதை சொல்ல ஆரம்பிக்கறதுக்குள்ளேயே, பப்பு, கடகடன்னு சாப்பிட்டுட்டு இல்லன்னா பாலை வாங்கி ஒரே மொடக்-ல குடிச்சுட்டு போன மர்மம் தான் எனக்கு புரியலை! :-)

பாப்பாவும் பூனையும்!

(image courtesy : google)

ஒரு குட்டிப் பாப்பா ஒருநாள் பூனைக்குப் பேசக் கற்றுக்கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

”பூனை, அம்மா சொல்லு”

பூனை சொன்னது “மியாவ் மியாவ்”

குட்டிப்பாப்பா சொன்னாள், “பூனை, அப்பா சொல்லு”

“மியாவ் மியாவ்”

குட்டிப் பாப்பா சொன்னாள், “பூனை, நிலா சொல்லு”

“மியாவ் மியாவ்”

குட்டிப்பாப்பா சொன்னாள், “பூனை, டாட்டா சொல்லு”

“மியாவ் மியாவ்”

பார்த்துக்கொண்டிருந்த குட்டிப்பாப்பாவின் புத்திசாலி அம்மா, “பூனைக்கு எது சொல்லத் தெரியுமோ அதையே சொல்லிக்கொடேன், அப்போ பூனை சொல்லுதா பார்ப்போம்” என்றார்.

குட்டிப்பாப்பாவும் “பூனை, மியாவ் மியாவ் சொல்லு”

இப்போது பூனை சொன்னது, “மியாவ் மியாவ்”

குட்டிப்பாப்பா, பூனையைப் பார்த்துச் சொன்னாள்,”வெரிகுட் பூனைக்குட்டி, ஒருவழியா நீ பேசக் கத்துக்கிட்டே!”


*குட்டிப்பாப்பா பெயர் பப்பு
**அந்த புத்திசாலி அம்மா, பப்புவோட அம்மான்னு சொல்லணுமா என்ன?!!;-)

இனியா இன் ஸ்கூல்!!

இனியா அந்தப் பள்ளியில் புதிதாகச் சேர்ந்திருந்தாள். அவளது வகுப்பிலிருந்த பலரும் அவளைப் போலத்தான், ஐந்தாம் வகுப்பை வேறு ஒரு பள்ளியில் படித்தபின், ஆறாம் வகுப்பிற்கு அந்தப் மேனிலைப் பள்ளியில் சேர்ந்திருந்தனர். அவளுடனே படித்த பலரும் அதே பிரிவில் இருந்தனர். பழைய பள்ளியில் எதிரிகளாயிருந்தவர்களும் இந்தப் பள்ளியில் சேர்ந்தவுடன் நண்பர்களாகிவிட்டிருந்தனர். இது அவர்களது சிறு பள்ளியை போல அல்ல,
பெரிய கட்டிடங்களும், அசெம்ப்ளி ஹாலும், மிகப் பெரிய விளையாட்டு மைதானம் கொண்டதுமாயிருந்தது இந்த மேனிலைப் பள்ளி. குறைந்தது ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட மாணவ மாணவிகளை கொண்டிருப்பது போலத் தோன்றியது. இனியாவின் வகுப்பில் மட்டும் நாற்பத்தைந்து பேர் இருந்தனர். ஆனால், அவளுக்கு தன் வரிசையில், முன் வரிசையில் அமர்ந்திருப்பவர்களின் பெயர்கள் மட்டுமே தெரிந்திருந்தது! இனியா, நித்யா, வாணி மூவரும்
நண்பர்கள். மூவரும் படித்த கதைப்புத்தகங்களைப் பற்றியும், சுட்டியின் கார்ட்டூன்களைப் பற்றியும் பேசி சிலாகித்துக் கொண்டிருப்பர்.

அவளது வகுப்பாசிரியை சுதா. அவர்தான் ஆங்கிலம் மற்றும் அறிவியல் பாடங்களை எடுக்கிறார். அந்த வருடத்திற்கான புத்தகங்கள் அவர்களதுப் பள்ளியில் கொடுப்பார்கள்,
ஆனால் முதல் டெர்ம் முடியும்போதுதான் கிடைக்கும். அதனால், எல்லோருமே கடையிலே வாங்கிவிட்டிருந்தனர். மேலும், அவர்களது ஊரிலே இருந்த புத்தகக் கடைகளில் தமிழ் பாடத்திற்கான புத்தகம் தீர்ந்துவிட்டிருந்தது. பலருக்கு அப்புத்தகம் கிடைக்கவில்லை. வகுப்பிலே ஒரு சிலர் வைத்திருந்த புத்தகத்தை அருகிலிருப்பவர்களுடன் பகிர்ந்துக் கொள்ளுமாறு சுதா மிஸ் சொல்லியிருந்தார்கள். ஒரு சிலர் பகிர்ந்துக் கொள்வதில் மகிழ்ச்சியும் பெருமிதமும் கொண்டிருந்தார்கள். ராதா இனியாவின் வரிசையிலே அமர்ந்திருந்தாள். இனியாவும் நித்யாவும் அவளுடன் இணைந்துக் கொண்டனர். வாணி கலைமாமணியுடன் சேர்ந்துக் கொண்டாள்.



முதல் வரிசையிலிருந்த சௌந்தரி நன்றாக படிக்கும் பெண் போல காட்டிக் கொண்டாள். அவள்தான் வகுப்பில் முதலாவதாக வருவாள் என்று அவளுடன் பழைய பள்ளியில் படித்த சிலர் சாட்சி வேறு கூறினர். இனியாவும் வாணியும் ஒரே பள்ளியிலிருந்து வந்திருந்தனர். அந்தப் பள்ளியில் இனியாதான் நன்றாக படிக்கும் பெண் என்று பெயர் வாங்கியிருந்தாள். மாத பரிட்சைக்கான அட்டவணையும் வந்துவிட்டது. அட்டவணையை சுதா மிஸ் போர்ட்டில் எழுதும் போதுதான் தமிழ்புத்தகங்களை கொண்டு வந்திருப்பதாக பள்ளியின் உதவியாளர் கணேஷ், சுதா மிஸ்ஸிடம் கூறினார். சுதா மிஸ் புத்தகங்கள் இல்லாதவர்களை எழுந்து நிற்கும் படிக் கூறி ஒவ்வொன்றாக வினியோகிக்கத் தொடங்கினார்.கலைமாமணியும் எழுந்து நின்றாள்.

“மிஸ், கலைமாமணிகிட்டே புக் இருக்கு மிஸ்” என்ற யாருடைய குரலோ சுதாமிஸ்-ற்கு கேட்டுவிட்டது!

“கலைமாமணி, உன்கிட்டே புக் இருக்கா?” என்றதற்கு, ”ஆமா மிஸ்” என்றாள் மெல்லிய குரலில்!

“அப்போ ஏன் நின்னுக்கிட்டிருக்கே, உட்கார்” என்று மிஸ் சொன்னதற்கு,

“இந்தப் புத்த்கத்தை அடுத்த வருஷத்திற்கு வச்சிப்பேன் மிஸ்” என்றாள் கலைமாமணி. வகுப்பறையே சிரித்து ஓய்ந்தது!!


“நீ பாஸாகி அடுத்த வகுப்பிற்கு போய்டுவே இல்லையா, அப்போ வேற புத்தகம்தான் படிக்கணும், சரியா” என்றபடியே சுதா மிஸ்-உம் சிரித்தார்கள்!!


மாதப் பரிட்சையும் முடிந்து விட்டது. எளிதாக இருந்ததாகத் தான் இனியா நினைத்துக் கொண்டிருந்தாள். தான் நன்றாக எழுதியிருப்பதாக இனியா நம்பிக்கைக் கொண்டிருந்தாள்.அந்த வாரயிறுதி முடிந்து, திங்கள் காலை வகுப்புத் தொடங்கியது. சுதா மிஸ் வந்தார்கள்..ஹூம்...ஆனால் விடைத்தாள்களை கொண்டுவரவில்லை. சௌந்தரி ஒருவித படபடப்போடு இருந்தாள்....யாருடனும் பேசாமல்! எப்போதும் நமது மூவர் குழு வாரயிறுதியில் விளையாடியதைப் பற்றியும், கிரிக்கெட் மேட்ச் பற்றியும் பேசிக் கொண்டிருந்தனர்! மீண்டும் சுதா மிஸ் வகுப்பு மாலை மூன்று மணிக்கு! கையில் விடைத்தாள் கட்டு! அனைவரது விடைத்தாட்கள் அவரவர் கைக்கு வந்துச் சேர்ந்தது.
சௌந்தரி விசும்பத் தொடங்கினாள். வகுப்பறை முழுக்க அவளையே திரும்பிப் பார்த்தது! இனியாவிற்கு சௌந்தரி ஏன் அழுகிறாள் என்று புரியவேயில்லை. சௌந்தரிதானே முதல் மதிப்பெண். எதற்கு அழ வேண்டும் என்று எண்ணிக்கொண்டாள். மணியடித்தது. சுதாமிஸ் வகுப்பறையை விட்டகன்றார்கள், அடுத்த பரிட்சையில் எல்லோரும் இதைவிட அதிகமாக எடுக்க வேண்டுமென்று வாழ்த்தியபடி!

சௌந்தரி இப்போது தேம்பியழத் தொடங்கியிருந்தாள். இனியாவிற்கு புதிதாக இருந்தது, ” நீதானே தொண்ணூறியொன்று எடுத்திருக்கே, அப்புறம் ஏன் அழறே?”, என்றாள் சௌந்தரியிடம்.

சௌந்தரி சொன்னாள், “ நான் எப்போவுமே நூற்றுக்கு நூறுதான் எடுப்பேன், இப்போ குறைஞ்சுப்போச்சே!” !!

“அடுத்தப் பரிட்சையிலே பார்த்துக்கலாம், அழாதே, இப்போ அழுதா ஒன்னும் யூஸ் இல்ல” என்றாள் எண்பத்தைந்து மதிப்பெண்கள் எடுத்த இனியா!

மதிப்பெண்கள் மட்டுமே நம்மை நிரூபிப்பதில்லை. ஒவ்வொரு முறையும், நாம் முன்பு செய்ததைவிட சிறப்பாக அடுத்தமுறைச் செய்வதே வெற்றி என்பது இனியாவிற்கு நன்றாகவே புரிந்திருந்தது! அந்தத் தன்னம்பிக்கையும் மனப்பாங்குமே எண்பதைந்து மார்க்குகள் எடுத்த இனியாவை கொண்டு முதல் மதிப்பெண் எடுத்த சௌந்தரியைத் தேற்றச் செய்தது!!




பி.கு 3 : குழந்தைகளுக்கான எனது முதல் கதையை அவ்வளவு சீக்கிரம் மறந்திருக்க மாட்டீர்கள் என நினைக்கிறேன்! அதுதான் கடைசி என்று நினைத்து ஒரு சிலர் மகிழ்ந்துக் கொண்டிருப்பதாகத் தெரியவந்தது...அதான்!

பி.கு 2 : கதை எனதுக் கற்பனையே. அணுகுமுறையில் மாற்றம் கொண்டுவரலாமென்று விரும்புவோர் தயைச் செய்து சுட்டிக் காட்டவும்.

பி.கு 1 : கலைமாமணி கேரக்டர் ஆயில்ஸை மனதில் கொண்டு எழுதப்படவில்லை.

மாலினி கொடுத்தப் பரிசு!!

மாலினி நேற்றுதான் தனது எட்டாவது பிறந்த நாளைக் கொண்டாடினாள்.
அவளது நண்பர்களும், உறவினர்களும் அவளது பிறந்தநாளுக்கு வந்து வாழ்த்துத் தெரிவித்ததுடன் பரிசுகளும் அவளுக்குக் கொடுத்தனர்.பரிசுகள் என்றால் மாலினிக்கு மிகவும் பிரியம். பரிசுப் பொருள் சுற்றியுள்ள காகிதத்தைப் பிரிக்கும்போதே அவள் கண்கள்
ஆவலுடன் விரியும். இப்போதெல்லாம் அவளாகவே காகிதத்தை அழகாகப் பிரிக்கக் கற்றுக் கொண்டு விட்டாள். முன்பெல்லாம் அவளது அம்மா சிலப் பரிசுப் பொருட்களைத் தனியாக எடுத்து வைத்து, இன்னும் சிறிது நாட்கள் சென்றபின் தருவதாகக் கூறிவிட்டு ஒருசிலவற்றை மட்டும் கொடுப்பார்கள். ஆனால் இந்தப் பிறந்தநாளிலிருந்து எல்லாப் பரிசுப் பொருட்களையும் அவளிடமே கொடுத்து விட்டார்கள். அது மாலினிக்குத் தான் ஒரு பெரியச் சிறுமியாகிவிட்டதைப் போன்ற கவுரத்தைக் கொடுத்தது.

அவள் பரிசுகளைப் பிரித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தப்போது பொம்மைகள், கதைப்புத்தகங்கள், ஒன்றாகச் சேர்த்து ஒட்டவைக்கக் கூடிய புதிர்கள், வண்ணம் தீட்டும் புத்தகங்கள் போன்றப் பல பரிசுகள் இருப்பதைக் கண்டு மகிழ்ச்சியடைந்தாள். அவற்றில் ஒரே மாதிரியான இரண்டுப் புதிர்கள் இருக்கக் கண்டாள்.

”அம்மா, இங்கே பாருங்களேன், இந்த சிக்-சாக் புதிர்கள் ஒரே மாதிரி இரண்டு இருக்கு “ என்றாள் அம்மாவிடம்.

அம்மாவும், ”எங்கே காட்டு” என்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும்போது மாலினி, “அம்மா, குட்டிமணி மாமாவும், அருண் மாமாவும் ஒரே மாதிரி வாங்கியிருக்காங்க, அம்மா!” என்றாள்.

அம்மா, “ஆமா, மாலினி! இருக்கட்டும், ஒன்றை நீ எடுத்துக் கொள், இன்னொன்றை தனியாக வை” என்றார்கள்.

“ஏன், அம்மா? அதை மாமாகிட்டே கொடுத்து வேற மாத்திக்கிட்டு வரச் சொல்லலாமா?” என்றாள் மாலினி.

அம்மாவும் புன்னகைத்துக் கொண்டே, “மாலினி, கொடுத்தப் பரிசைத் திருப்பிக் கொடுப்பது நல்ல நாகரீகமல்ல”, என்றார்.



உடனே மாலினி, “அப்புறம் இது பழசாயிடுச்சுன்னா இன்னொன்னு எடுத்துக்கலாமா, அம்மா” என்றாள்.

அம்மா, “இல்லம்மா, நம்மத் தேவைக்கு அதிகமா இருந்ததுன்னா, அது நம்முடையதுக் கிடையாது. அது மத்தவங்களுக்கு, அதாவது அந்தப் பொருள் இல்லாதவங்களுக்குச் சேர வேண்டியது”.

மாலினி பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள், பதில் சொல்லாமல். அவள் மனதிற்குள், ”அப்படின்னா அம்மா இதை ஆகாஷிற்குக் கொடுக்கச் சொல்வார்களோ, அப்போ அவன்கிட்டே இருக்கும் சிவப்புக் காரை வாங்க்கிக்கலாமா” என்றெண்ணியவாறு, “அம்மா, இதை நான் என் ப்ரெண்ட்ஸ் யாருக்காவது கொடுத்துட்டு அவங்ககிட்டேயிருந்து அதிகமா இருக்கற விளையாட்டுச் சாமானை வாங்கிக்கவா, அம்மா” என்றாள்.

அம்மா, ”ஒன்றாகச் சேர்ந்து விளையாடும்போது பொருட்கள் பரிமாறிக்கொள்ளனும். ஆனா, நாம பரிசாக் கொடுக்கும்போது, திரும்ப எதையும் எதிர்பார்க்கக் கூடாது. நம்ம இதைப் பிரசாந்த்-க்கு கொடுக்கலாம். சரியா மாலினி” என்றார்.

”கஸ்தூரி ஆண்ட்டி கூட வருவானே, அவனுக்கா”, என்றாள் மாலினி.

”ஆமா, மாலினி! தனியா எடுத்து வை , நாளைக்கு காலையிலே அவங்க வேலைக்கு வருவாங்க இல்லையா, அப்போக் கொடுக்கலாம்”, என்றார்.

“அம்மா, பிரசாந்த்கிட்டே இருந்துதுன்னா”, என்று கேள்வி எழுப்பினாள் மாலினி.

அம்மாவும், “சரி, அவங்கம்மாக் கிட்டே கேட்டுட்டு நீ கொடு, சரியா! எப்போது, நம்மக்கிட்டே தேவைக்கு அதிகமா இருக்கோ, அது நம்முடையது இல்லன்னு நினைச்சுக்கோ மாலினி. நம்மைச் சுத்தியிருக்கறவங்க யாருக்கோ,அது நம்ம மூலமா போய் சேரணும். அதனாலதான் கடவுள் அதை நம்மக்கிட்டே சேர்த்திருக்கார்” என்றார்.

”சரிம்மா”, என்றபடி மாலினியும் எடுத்துவைத்தாள், அரைகுறை மனதோடு.

அழைப்புமணியோசை கேட்டு அம்மா கதவைத் திறந்துவிட்டு “மாலினி, இங்கே வா” என்றழைத்தார்கள்.

“இங்கே கையெழுத்துப் போடுங்கம்மா” என்று கூரியர் பணியாளர் சொன்ன இடத்தில் கையொப்பமிட்டாள் மாலினி.

“ஹை!! அம்மா, பெரிம்மா எனக்கு கிஃப்ட் அனுப்பியிருக்காங்க, பாருங்கம்மா, இது தபால் தலைகள் சேகரிக்கும் புத்தகம்தானே!” என்றாள் மலர்ந்த முகத்துடன்.

அம்மாவும், “ஆமா, அவங்க உன்கிட்டே சொன்ன மாதிரி, அதைத்தான் அனுப்பியிருப்பாங்க,மாலினி! பார்த்தியா, நீ மத்தவங்களுக்குக் கொடுக்கணும்னு நினைச்சவுடன், உனக்கு ஒரு கிஃப்ட் வருது” என்றார்.

மாலினியும், ”ஆமா, அம்மா நான் பிரசாந்த்-கிட்டே இருந்துச்சுன்னா அவங்க அக்காவுக்கு அந்தப் புதிரைக் கொடுப்பேன், அம்மா. ”, என்று சொல்லிவிட்டு, பிறந்தநாளுக்கு வந்திருந்தவர்களுக்கு ”நன்றி” சொல்லி வாழ்த்தட்டை எழுதத் தொடங்கினாள்



பி.கு 3 : தேவைக்கு அதிகமாக பணம் வைத்திருப்போர் எனது வங்கி கணக்கிற்கு அனுப்பி விடவும்! (மாரல் ஆஃப் த ஸ்டோரி!)

பி.கு 2 : கதை எனதுக் கற்பனையே. அணுகுமுறையில் மாற்றம் கொண்டுவரலாமென்று விரும்புவோர் தயைச் செய்து சுட்டிக் காட்டவும்.

பி.கு 1: what an irony!! :-) சிறுமியாக இருந்தபோது பெரியவர்களுக்கான கதைகளும், பெரியவர்களானப் பின் சிறுவர்களுக்கானக் கதையும் எழுதுவதையெண்ணி யாரும் எள்ளி நகையாடவேண்டாம் :-))...பப்பு படிக்க நான் எழுதி வைக்கும் கதைகள்!

விலங்குகளின் டாக்டர் பவுடர்பில்!

இது சிறார்களுக்கான ரஷ்யக் கதை. பப்புவின் தற்போதைய பேவரிட். குழந்தைகளுக்கு சொல்வதற்கு, யாருக்கேனும் பயன்படலாமென்று பகிர்ந்துக்கொள்கிறேன்!!



டாக்டர் பௌடர்பில்,
உடல்நலமில்லையா, வயிற்றுவலியா..
அணுகிடுவீர் டாக்டர் பவுடர்பில்லை!!
எல்லா விலங்கினமும், பறவைகளும் ,
புழுக்களும் வண்டுகளும், ஓநாய்களும்
மாடுகளும்,ஆடுகளும் தேடி வருமே
அவரது கவனிப்புக்காக!!


தமிழ்படுத்தலாமென்று முயன்றது இது..அப்புறம் ஏன் ”படுத்தனும்”என்று கூகுளிட்ட போது கிடைத்தது கதை!!



கதை சொல்வதென்பது ஒரு கலை!! பப்புவுக்காக, ஒரு கதை சொல்லும் செஷனில் சேர்ந்திருக்கிறோம். வாரத்திற்கு ஒருமுறையென..மூன்று வாரங்களாகியிருக்கிறது.
ஜீவா ரகுநாத். ஒரு இண்டர்நேஷனல் ஸ்டோரி டெல்லர். இவரது புத்தகங்களை வாங்கியதன் மூலம் இவரைப் பற்றி அறிந்தேன்.நாம் ஒரு வாக்கியத்தில் சொல்வதை, நடித்துக் காட்டிவிடுகிறார். அவரது கதை சொல்ல ஆரம்பித்த வுடனே, முயல்கள் துள்ளி ஓடுகின்றன், தவளைகள் கத்துகின்றன், சைக்கிள் மணி ஒலிக்கின்றது, இளவரசன் குதிரையில் வருகிறான்..குழந்தைகள் குதூகலத்தில் துள்ளுகின்றனர். நமக்குமே ஆசை வருகிறது, அப்படி கதை சொல்ல!! :-)..




6 வயதினற்கு மேற்பட்டவருக்கு,
hansel & gretel-லில் நடத்துகிறார், இந்த நவம்பர் மாத வாரயிறுதிகளில்!!



ஜீவாவின் ஸ்பெஷாலிடி, அவர் சொல்லும் போது தம்மையும் மறந்து குழந்தைகள் அவரின் ஆக்‌ஷன்களை தம்மையறியாமல் செய்வதுதான்.