காசு மேலே காசு வந்து....

நினைவு தெரிந்த நாளாக பணத்தில் மேல் ஆசைப்பட்டிருக்கிறேன். கையில் காசு இருப்பது எனக்கு மகிழ்ச்சியளித்திருக்கிறது. காசு வைத்திருப்பது சுதந்திரம். தேவைகள் என்று பெரிதாக ஒன்றுமில்லாவிட்டாலும் கையில் காசு இருப்பது ஒரு தைரியம். நம்பிக்கை. எனது சிறு பீரோவின் சேஃபின் உள்ளறையில் நாணயங்களை சேமித்து வைத்திருந்தேன். பெரும்பாலும் அதை செலவு செய்வதற்கு சந்தர்ப்பங்களே இருந்தது இல்லை.

ஆனால், அவ்வப்போது அவற்றை கைகளில் எடுப்பதும் வைப்பதுமாக பார்த்து பார்த்து மகிழ்ச்சியடைந்திருக்கிறேன். 'பெரிசானப்புறம் இந்த பீரோ ஃபுல்லா காசு வைச்சுப்பேன்' என்று கனவு கண்டிருக்கிறேன். காசு அல்லது பணம் என்பது எனது உலகில் நாணயங்களே. ரூபாய் தாள்களும் காசுதான் என்று அறியாத வயது. அல்லது காசாக மதிக்க தெரியாத வயது.ஐந்து வயதிருக்கலாம் அப்போது.

“நீ பெரிசாகி என்னவாகப் போறே' என்பதுதான் அன்றைய குழந்தைகள் அதிகமாக எதிர்கொண்ட கேள்வியாக இருக்கும்.அது புதியவர்களானாலும் சரி..பழகியவர்களானாலும் சரி. எத்தனை முறை கேட்டிருந்தாலும் சரி...குழந்தைகளை பார்த்ததும் நோக்கி வீசப்படும் கேள்வி அதுதான்.

“டாக்டர் ஆகப் போறேன்”

”டாக்டர் ஆகி என்ன பண்ணுவே”

“ஊசி போட்டுட்டு, காசு வாங்கி டிராவிலே போட்டுப்பேன்” - இதுதான் உறுதியான குரலில் எனது பதில்.

பெரிம்மாவின் நண்பர் பானு ஆண்ட்டி கிளினிக்குக்கு தினந்தோறும் செல்வோம். சாயங்கால நேரங்களில் யாரும் இருக்க மாட்டார்கள். பெரிம்மாவும் பானு ஆண்ட்டியும் பேசிக்கொண்டிருக்க அவரது சுழல் நாற்காலியில் அமர்ந்தும் ஸ்டெத்தை வைத்தும் கிளினிக்கை சுற்றியும் விளையாடிக்கொண்டிருப்பேன். அப்போது பார்த்ததுதான் - பானு ஆண்ட்டி ஸ்டெத் வைத்து பரிசோதித்துவிட்டு காசு வாங்கி டேபிள் டாராவில் போடுவார். இன்னொரு கவர்ச்சி அம்சம் - மெத் மெத்தென்ற சுழல் நாற்காலி.

சாயங்கால வேளையில், ஹால் முழுக்க 30-40 அண்ணாக்கள் நிறைந்திருக்க பாடம் நடத்தும் பெரிம்மாவின் வேலை எனக்கு பெரிதாகவே படவில்லை. தினமுமா ட்யூஷனுக்கு காசு வாங்குவார்கள்?

புத்தகங்கள் மூலமும், அமெரிக்க ரிட்டர்ன் சொந்த பந்தங்கள் மூலமும் பாக்கெட் மணி பற்றி அறிய நேர்ந்தது. ஆனால், வீட்டைப் பொறுத்தவரை பணம் என்பது குழந்தைகள் கையால் தொட்டுவிடவேக் கூடாத வஸ்து அது.

தப்பித்தவறி பிறந்தநாட்களுக்கு யாரேனும் ஓரிருவர் ஐம்பது ரூபாய் அல்லது நூறு ரூபாயை கொடுத்துவிட்டாலோ ஷாக் அடித்தாற் போல பதறிப் போய்விட வேண்டும். அவர்கள் எவ்வளவு வலிய வலிய திணித்தாலும் சரி, கையை நீட்டி வாங்கிவிடக் கூடாது. அதில்தான் குடும்பத்தின் வளர்ப்பு உள்ளது.

பின்னர், கொஞ்சம் வளர்ந்தபின் காசு வாங்கலாம், ஆனால் பெரியவர்களிடம் கொடுத்து விட வேண்டும் என்று நிலைமை முன்னேறியது. அவ்வப்போது நாம் கணக்குக் கேட்டுக்கொள்ளலாம். அது கணக்கோடே நின்று விடவும் வாய்ப்பு அதிகம். ஆனால், ஷட்டில் பேட் அல்லது கேரம் போர்ட் அல்லது அந்த மாத அருண் ஐஸ்க்ரீம் கோட்டாவாக கணக்கு காட்டப்படலாம் - அது உங்கள் ஏமாறும் திறனை பொறுத்தது.

ஆனால், கையில் காசு வைத்துக்கொள்ள வேண்டுமானால் கண்டிப்பாக நன்றாக படிக்க வேண்டும். வேலைக்குப் போக வேண்டும். இதை மனதில் பதிய வைக்கவே வீட்டில் இவ்வளவு முயன்றார்கள் என்று நினைக்கிறேன்.

அது ஓரளவு வொர்க் அவுட் ஆகியது. அம்மா - அப்பா விளையாட்டில் கூட நாந்தான் வேலைக்குப் போயிருக்கிறேன். விடுமுறைக்கு ஊருக்கு வந்திருந்த பக்கத்துவீட்டுப் பையன் “ஆச்சி, நான் ஒரு வாட்டி வேலைக்குப் போறேன்.. ஆச்சி” என்று கூட விளையாடும் போது கெஞ்சியிருக்கிறான். (அடுத்த விடுமுறைக்கு அந்த பையன் வரவேயில்லை!LoL)

மாதம் ஒரு முறை கண்டிப்பாக பெரிம்மா எங்களை அருண் ஐஸ்கிரீம் அழைத்துச் செல்வார். மாத சாமான் வாங்கும்போது ஒரு பாக்கெட் சாக்லெட்கள் கண்டிப்பாக உண்டு. இவை தவிர நொறுக்ஸ். வேண்டிய கதை புத்தகங்கள் வீட்டுக்கு வந்துவிடும். இவை தவிர பிள்ளைகளுக்கு அப்படி என்ன தேவை - காசு எதற்கு என்பதே பெரியவர்களின் வாதமாக இருந்தது.

ஆனால் நமக்கு அப்படியா? நண்பர்களுக்கு பிறந்தநாள் பரிசு வாங்க வேண்டுமானால் காசு அளந்துதான் தரப்படும். மறுத்து அடம்பிடித்தால் அதுவும் கிடைக்காமல் போய் பரிசுப் பொருளாகவே வாங்கி வந்து தரப்படும். வாழ்த்து அட்டைகள் பற்றி சொல்லவே வேண்டாம். நாமே வரைந்து அனுப்பினால்தான் நண்பர்களுக்கு நாம் அளிக்கும் மரியாதை என்று உணர்த்தப்பட்டு எனது கைவண்ணங்களே வாழ்த்தட்டைகளாயின.

அதில் எழுதி அனுப்புவதற்கு செம செண்ட்டியான டச்சிங் டச்சிங் வாசகங்களை ஒரு டைரி முழுவதும் சேகரித்து வைத்திருந்தேன். மிஸ் யூ, ஜஸ்ட் டு சே அ ஹலோ, ஹவ் அ குட் டே, ஹாப்பி பர்த்டே, கெட் வெல் சூன், பான் வாயேஜ் என் ஒவ்வொன்றிற்கும் 7 அல்லது 8 வரிகளுக்கு மிகாமல் நெஞ்சை பஞ்சாக்கி பஞ்சை பஞ்சராக்கும் வசன வரிகள்!

இவை எல்லாமே எனது கையில் பணம் இருந்தால் நான் விரும்பியதை யார் உதவியில்லாமலே செய்யலாமென்று தோன்றவைத்தது. எப்படி சம்பாதிப்பது என்றெல்லாம் ஒரே யோசனை. வெளிநாட்டில் பிள்ளைகள் பள்ளியில் படிக்கும் போதே பார்ட் டைமாக வேலை செய்து சம்பாதிப்பார்கள் என்றெல்லாம் கேள்விப்பட்டதிலிருந்து நானும் ஏதாவது செய்து சம்பாதிக்க வேண்டும் என்று ஒரே ஆசை.

ஒரே வழி பிசினஸ். ஆனால், என்ன செய்வது? ஆயாவுக்கு பென்ஷன் வந்தால் அதில் இருபது ரூபாய் தருவார். பள்ளியிறுதியில் அது நூறு ரூபாயாக உயர்ந்தது. அதைவிட்டால் பிறந்தநாட்கள் - அது வருடம் ஒரு முறைதான்.

கல்லூரிக்கு வந்த பிறகே கொஞ்சம் பெரிய மனுசியாக பார்க்கப்பட்டேன். பெரிம்மாவும் அம்மாவும் அனுப்பும் செக்க்கில் எனது பெயரை பார்த்தபின் ஏற்படும் பெருமித_சந்தோஷ_உணர்வுகள் அலாதியானது. பீரோ லாக்கரில் இருந்த நாணயங்களை எண்ணியது போலவே அவ்வப்போது பாஸ் புக்கை எடுத்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். மெஸ் பீஸ் கட்டியதும் கொஞ்சம் சந்தோஷம் குறையும். ஒவ்வொரு செமஸ்டரும் எனது உள்ளார்ந்த சந்தோஷமானது சேவிங்ஸ் அக்கவுண்டைப் பொறுத்து ஏறி இறங்கிக் கொண்டிருந்தது.

ஆனாலும் ஏதாவது பிசினஸ் செய்ய வேண்டுமென்று சுஜாவும் நானும் பேசிக்கொள்வோம். சுஜாவின் அப்பா ஷேர் ப்ரோக்கர்.


ஷேர்கள் வாங்கி பெரிய ஆளாகிவிடலாமென்று மனக்கோட்டை கட்டிக்கொண்டு பெரிம்மாவை நச்சு பண்ணியதில் பாரி அங்கிள் மூலமாக சிண்டிகேட் வங்கியில் 5000 ரூபாய்க்கு ஏதோ ஷேர்கள் வாங்கி தந்தார்.ஷேர் மார்க்கெட்டில் எனக்குத் தெரிந்த ஒரே பெரிய ஆள் ஹர்ஷத் மேத்தாதான். அந்த டாக்குமெண்ட்களை வைத்து ஒரே கனவுதான்.

ஆனாலும் நாமே சம்பாதித்து கையில் காசு வைத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்பது நிறைவேறாமலே இருந்தது. கொடைக்கானல் வானொலி நிலையத்தில் ஏதோ சர்வே எடுக்க வாய்ப்பு கிடைத்தது. கொடுக்கப்பட்ட முகவரிகளைத் தேடி காடு மலைகளைச் சுற்றி ஏறி இறங்க வேண்டும்.

ஊர் சுற்றுவதுதான் நமக்கு சாக்லெட் ஐஸ்க்ரீம் சாப்பிடுவது போன்றதாயிற்றே! பழம் நழுவி பால். அதில் கணிசமாக கிடைத்தது. முதலில் குட்டிக்கு கிஃப்ட். அப்புறம், ப்ரெண்ட்ஸ்க்கு ட்ரீட். அப்புறம் எனக்கு இசை ஆல்பங்கள். மாயமாக மறைந்தது பணம்.


எனக்காவது பரவாயில்லை. அம்மாவிடமும் பெரிம்மாவிடம் வாங்க்கொண்டிருந்தேன். எனது ஒரு சில நண்பர்களுக்கு அப்பாக்கள் கொடுப்பதுதான் பாக்கெட் மணி. ப்ராஜக்ட்-க்கு வந்தபோதும் பெரிம்மா அம்மாவின் தயவுதான்.அந்த அரசாங்க அலுவலகத்தில் ஐந்து மணிக்கு மேல் வேலை இல்லை. வெட்டியாக அடையாரைச் சுற்றிக் கொண்டிருந்த போது கண்ணில் பட்டது “தாஸ் ட்யூஷன் செண்டர்”.

உலகத்தில் இருக்கும் எல்லா மொழிகளுக்கும் எல்லா பரிட்சைகளுக்கும் ட்யூஷன் தேவையெனில் நீங்கள் அணுக வேண்டிய முகவரி இதுதான். தாஸ் என்பவர் அந்த ட்யூஷன் செண்டரை நடத்தி வருபவர். எந்த இடத்தைப் பார்த்தாலும் ஒருவர் பாடம் நடத்திக்கொண்டிருப்பார். இருவராக மூவராக அமர்ந்து கேட்டுக்கொண்டிருப்பார்கள். ஒரு பேப்பருக்கு வசூலிக்கும் காசில் நான்கில் ஒரு பங்கு தாஸ் சாருக்கு.

முதல் வகுப்பு மட்டும் கொஞ்சம் பயமாக இருந்தது. நாம் என்ன சொல்லிக் கொடுத்து இந்த பையன் என்ன எழுதி பாஸ் பண்ன போகுதோ என்ற பொறுப்பு உணர்ச்சிதான்! பி.ஈ ஐடி மாணவன்.நாங்கள் படித்ததை அப்படியே வாந்தி எடுக்கும் வேலைதான்.

அவனும் என்ன சொன்னாலும் தலையாட்டிக்கொண்டிருந்தான். அவனுக்கு ஒரு மாதத்தில் ஒரு பேப்பர் சொல்லிக்கொடுத்து இரண்டாயிரம் கிடைத்தது. எனது பாக்கெட் மணியின் இரு மடங்கு. அதன் பிறகு கொஞ்சம் தைரியம் வந்தது. அடுத்து ஒரு பெரியவர் - வங்கியில் வேலை உயர்வுக்காக கணினி பரிட்சை. அப்புறம் ஒரு ஆண்ட்டி - அவரது எம்சிஏ எல்லா பேப்பர்களுக்கும். அப்புறம் இன்னொரு பி.ஈ - ஐடி. (பிற்காலத்தில் ஆர்குட்டில் சந்தித்தபோது நல்ல நிலையில் செட்டிலாகி இருந்தான்.ஹப்பாடா!)


வீட்டிலிருந்து பணம் வாங்குவது மெதுவாக குறைந்திருந்தது. மேலும் எனக்கான தேவைகளையும் நானே சந்திக்க துவங்கியிருந்தேன். எல்லாமே ஃபான்ஸி பொருட்கள்தான். அப்புறம் நண்பர்களுக்கு ட்ரீட். கல்லூரி காலத்தின் ட்ரீட்கள்..மறக்க முடியாதவை!!

காசை சேர்த்து வைத்து பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் சுகத்தைவிட அதை செலவழிக்கும் போது வரும் மகிழ்ச்சியை கண்டுகொண்டிருந்தேன். ”காசோட அருமை தெரியறது இல்லே” என்று வாங்கிய திட்டுகள் எல்லாம் பனியாக கரைந்துக் கொண்டிருந்தது. ஏனெனில் எனது உழைப்பு. எனது காசு. எனது சுதந்திரம். அடிப்படை தேவைகள் சந்திக்கப்பட்டபின்னர் இருந்த காசு எல்லாமே அப்போது அபரிமிதமாகத் தெரிந்தது.மேலும் காசு இல்லாவிட்டால் ஒன்றுமே இல்லை என்றும் புரிந்துக்கொண்டிருந்தேன்.

முழுநேர வேலை கிடைத்தபின்னர் முற்றிலும் விடுதலையாக உணர்ந்தேன். உறவினர்களுக்கு,நண்பர்களுக்கு எல்லாருக்கும் ஒரே பரிசுப்பொருட்கள்தான். சேமிக்க வேண்டுமென்று அப்போது தோன்றவேயில்லை. இப்போதும்தான். இதுவரை என்னை பாராட்டி வளர்த்த அனைவருக்கும் எனது ஃபீலிங் ஆஃப் கிராட்டிட்யூடை காட்டவே எனக்கு போதுமாக இருந்தது.

எனக்கு திருமணம் ஆனபின்னர் ஆயா எனக்கு சொன்னது “எப்போதும் உனது அக்கவுண்ட்டில் இரண்டு லட்சங்கள் இருக்கும்படி பார்த்துக்கொள்” என்பதுதான். ஆனால், முடியவேயில்லை. சந்தர்ப்பங்களும் விடுவதில்லை. கொஞ்சம் பணம் சேர்ந்தால் உடனே அது வாங்கலாமா இல்லது இவர்களுக்கு இதை வாங்கித் தரலாமாவென்றே கரைந்து விடுகிறது.

ஆனாலும், எனது சந்தோஷமும் தைரியமும் ஏடிஎம் துப்பும் ரசீதை பொறுத்தே உள்ளது என்பதை மறுக்க முடியாது.

ஆமா, ஏன் இன்னைக்கு இவ்ளோ மொக்கை...முதல் தேதியில்லையா...?! எஸ்.எம்.எஸ் வந்தாச்சா பாக்கணும்...:-)

அதுவரைக்கும் அபாவின் பாடலை கேட்டுக்கொண்டிருங்கள் !

குப்புறபடுத்து குமுறவைக்கும் ஒரு யதார்த்த(!) முயற்சி

“பொறுப்பு பொறுப்பு”-ன்னு சொல்றாங்களே, அது உனக்கு கொஞ்சமாவது வந்திருக்கா?

”இத்தனை வருஷமா உயிர் வாழ்ந்து என்னத்தை சாதிச்சிருக்கே?”

”குறிக்கோளோட வாழணும்னு யாராவது சொல்லும்போதெல்லாம், அப்படின்னு ஒண்ணு இதுவரைக்கும் உனக்கு இல்லவே இல்லையே, அதை பத்தி கொஞ்சமாவது நினைச்சு பார்த்திருக்கியா”

”வளர்ந்து நான் அதுவா இருப்பேன்..இதுவா இருப்பேன்னெல்லாம் கனவு கண்டு எல்லாரையும் நம்ப(!) வைச்சியே, அதுலே எதுவாவது ஆகியிருக்கியா”

“என் பர்த்டே அன்னைக்குத்தான் வேர்ட்ஸ்வொர்த்தும் பொறந்தார்ன்னு சொல்லிக்கிறியே...வேர்ட்ஸ்வொர்த் அப்படி சொல்லிக்க முடியுமான்னு கொஞ்சமாவது யோசிச்சியா?”

-இப்படி முகத்திலறையும் (!) கேள்விகளை சில சமயங்களில் என்னை நானே கேட்டுப்பேன்...அந்த 'சில சமயம்' வருஷத்திலே ஒரு தடவைதான்னாலும் இந்தக் கேள்விகள் என்னை ரொம்ப ஃபீல் பண்ண வைச்சுடும்..

நேத்து சாயங்காலமும் அப்படி ஒரு சமயமாகி போனதுலே இப்படி கேள்வி கேட்டு குமுறிக் குமுறி ஃபீல் பண்ண வேண்டிய நேரமா போச்சு...ரொம்ப ஃபீலிங்ஸ்-னா உடனே படுத்துத் தூங்கிடறதுதானே என்னோட பழக்கம்...சோ, படுத்து தூங்கிட்டேன்...இந்த மாதிரி ஸ்டுப்பிட் கேள்விகளை கனவுலே கூட யாரும் என்னைக் கேக்கலை...

ஆனா, இன்னைக்குக் காலையிலே என்னை எழுப்பின ஃபோன் கால்கள், வந்த மெசேஜ்-கள் எல்லாம் ‘ச்சே..நீ அவ்ளோ யூஸ்லெஸ் இல்லே முல்லை'ன்னு நம்பிக்கைக் கொடுத்தப்புறம்தான் படுக்கையிலேருந்து எழுந்திருச்சேன்..(இல்லை...தூக்கத்தை கெடுத்திட்டீங்களே-ன்னு நான் திட்டவே இல்லை..;-) )

ஓக்கே...இப்போவரைக்கும் இந்த போஸ்ட் என்னன்னே தெரியாம படிக்கறவங்களுக்கு...ஒரு யூஸ்லெஸ் ஆளோட பர்த்டே இன்னைக்கு.. அதனாலேதான் இந்த கேவிக்கேவி கண்ணீர் வர வைக்கும் முயற்சி..:-)


பிறந்தநாள் கொண்டாடறதை எல்லாம் 16 வயசோட ஏறக்கட்டியாச்சுன்னாலும், காலேஜ்லே அதுக்கு வேற மீனிங் கிடைச்சது..நடுராத்திரி முகத்துலே
தண்ணியை கொட்டி எழுப்பி, கேக்கை முகத்துலே அப்பி,அதே போஸோட ஃபோட்டோ எடுத்து, என்னைத் தவிர மீதி எல்லோரும் ஹீரோயின் மாதிரி போஸ் கொடுத்து, தூங்கறவங்க எல்லாரும் பதறியடிச்சு எழுந்துக்கறா மாதிரி ‘ஹாப்பி பர்த்டே'ன்னு கத்தி..அதுக்கெல்லாம் பிராயசித்தமா ‘ட்ரீட்'ன்னு அனனிக்கு முழுக்க என் பர்சை காலி பண்ணி.... (‘இந்த பர்த்டே கொண்டாடறது எல்லாம் வேஸ்ட்..இதுலே என்னோட பங்கு ஒண்ணும் இல்லே..”ன்னு எவ்ளோ கதறி இருப்பேன்!!)


சில சமயம் பிறந்தநாட்கள் பற்பல நினைவுகளை கொண்டுவந்து விடுகின்றன இதுபோல...ஒருவேளை வயசாய்டுச்சுனா இப்படிதான் ஆகும்போல..'என்ன சேர்த்து வைச்சிருக்கே..என்ன சாதிச்சிருக்கே'-ன்னு !

அப்போதான் மனசுக்குள்ளே ஒரு சின்னக் குரல் 'குழந்தைங்க குழந்தைங்களா இருந்தா போதும்... குழந்தைங்கள்ளாம் என்ன பெரிசா சாதிக்கணும்'..

அந்த சின்னக்குரலுக்கு என் நன்றி! :-)

அதனாலே, வயசாகுதேன்னு ஃபீல் பண்ணலை...Because I am not. And probably, never will be.

அதோ பாரு காரு...

”என்ன சார் இருக்கு? ”

”தோசை, சப்பாத்தி, பூரி, ப்ரெட் - உங்களுக்கு என்ன வேணும்?”

”எனக்கு ஐஸ்க்ரீம் வேணும். குட்டி, நீங்க என்ன சாப்பிடறீங்க?”

”நான் நூடுல்ஸ் சாப்பிடறேங்க. ”

இரு தட்டுகளில் முக்கோண வடிவ சப்பாத்தியின் உள்ளே முட்டை பொரியல் அடைக்கப்பட்டு ”சமோசா” என்ற பெயரில் வருகிறது. சாப்பிட்டுக்கொண்டே,

”ஐஸ்கிரீம் சூப்பரா இருக்கு”

”நூடுல்ஸ் செம டேஸ்டா இருக்கு”

”காட்டு, பாக்கிறேன், ஆமா.ஜாலி..”

”ஐஸ்க்ரீம் கூட சூப்பரா இருக்கு, பாரு”

”ஹே ஆமா”

- புரிந்திருக்குமே...இது ஹோட்டல் விளையாட்டு!

பள்ளிக்கூடம் விட்டு வந்ததும் என் தம்பியும் நானும் ஆயாவுடன் விளையாடும் விளையாட்டு இது. ஆயா ஹோட்டல்காரர்/சர்வர். சொல்லப்படும் மெனு எப்போதும் மாறாது. கேட்கும் ஐட்டங்களும்தான். என்ன இருக்கிறதோ அதை ஐஸ்க்ரீமாக, நூடுல்ஸாக கற்பனை செய்துக்கொண்டு சாப்பிட வேண்டியதுதான்.

குழந்தைகளாக இருப்பதில்தான் எவ்வளவு வசதி - என்ன மாதிரியான இன்சூரன்ஸ் எடுக்க வேண்டும் என்ற குழப்பமில்லை - ஐம்பது வயதுக்குப் பின் என்ன செய்ய போகிறோம் என்ற பயமில்லை - செலுத்த வேண்டிய இஎம்ஐ பற்றிய கவலையில்லை - எப்போது நாம் பெரியவர்களாவோமென்ற ஒரே கனவோடு - உலகில் காணும் எல்லாவற்றிலும் ஆச்சர்யங்கள் தொக்கி நிற்க - குழந்தைகளாக இருப்பதில்தான் எவ்வளவு சந்தோஷம்!!




குழந்தைகளுக்கும், குழந்தைகளாக இருந்தவர்களுக்கும், மனதளவில் இப்போதும் குழந்தைகளாக இருப்பவர்கள் அனைவருக்கும் இனிய குழந்தைகள் தின வாழ்த்துகள்!! :-))

தலைப்பு *

அதோ பாரு காரு
காருக்குள்ள யாரு
நம்ப மாமா நேரு
நேரு என்னா சொன்னாரு
நல்லா படிக்க சொன்னாரு

தீபா,முத்து,ஆயில்ஸ்,கானாஸ், நான் ஆதவன் மற்றும் ராப்..ஸ்டார்ட் மீசிக்..இது போன்ற, தங்களுக்கு தெரிந்த அனைத்து கருத்தாழ மிக்க பாடல்களை எடுத்து விடுமாறு தாழ்மையுடன் கேட்டுக்கொள்கிறேன்! :-)))

குறிப்பு : பப்பு பள்ளிக்கூடத்தில் குழந்தைகள் தின விழா முடிந்து வந்தேன்...அந்த எஃபெக்ட்!!

Mixed Bag!

'கா' உண்டு; நொடிப்பொழுதேனும் பேசாமலிருப்பதில்லை - சிறியவர் உலகம்!
'கா' இல்லை; மணிக்கணக்கானாலும் பேசிக்கொள்வதில்லை - பெரியவர் உலகம்!





கொஞ்சம் நாஸ்டால்ஜிக், அய்யனாரின் இசைப்பதிவை பார்த்தபின்!! இந்தப்படத்தின் வேறு சில பாடல்களும் பிடிக்குமென்றாலும், this song holds a special place in my memory!!

And, Now...

கையில்லாத ஒரு சிறிய கவுன் ஒன்று, என்னிடம் இருந்தது. பள்ளிவிட்டு வந்ததும் அதை அணிந்து கொண்டு, பலகணியில் நின்று தெருவை வேடிக்கைப் பார்த்துக்கொண்டிருப்பேன்.

வெகுசுவாரசியமாக இருந்தது, வாழ்க்கை!

எப்படியோ தொலைந்துபோனது அந்த கவுன் ஒருநாளில்..அதனுடன் எனது குழந்தைத்தனமும்!

அண்ணன் என்னடா தம்பி என்னடா?!

நான் ஒரு வீட்டுப் பறவை. அவன் வீட்டில் இருந்ததாக சரித்திரம் கிடையாது.எனது அலமாரியின் ராக்கு-களை நான் சுத்தமாக வைத்துக் கொள்வேன்(அப்போது!!). அவனுடையது அப்படியே தலைகீழ். நான் புத்தகப்புழு.அவன் புத்தகங்களை புரட்டக் கூட மாட்டான். கைகளில் மண் படிய விரும்பாதவள் நான். தெருவில் இருக்கும் நாய்குட்டிகளை எடுத்துவந்து கொட்டாங்குச்சியில் பால் ஊற்றச் சொல்வான் அவன். அவன் ஐஸ் ஸ்கேட்டிங் விளையாட விரும்பினான். பிரிட்ஜ்-ல் இருந்த ஐஸ்கட்டிகளையும், கிண்ணங்களில் நீரூற்றி ஐஸ் செய்தும் பலகணியில் போட்டு விளையாட வைத்தது் நான். திட்டு வாங்கியதும்தான்! சதுரங்கத்தில் அவனிடம் தோற்கும்போது அவனுக்கு வயது ஆறு! அதன்பின் சதுரங்கம் ஆடுவதையே நிறுத்தியவள் நான்! பின் அவன் சதுரங்கத்தில் முழுமூச்சுடன். நான் பப்ளிக் எக்சாம், ட்யூசன், எண்ட்ரன்ஸ்! அவன் செஸ் அசோசியேஷன்,IM,arbitrator,VIT என்றும், நான் கல்லூரி,வேலை என்றும் பாதைகள் பிரிந்தன.

அவன் என் தம்பி.

பலமுறை, தம்பிக்குப் பதில் எனக்கு ஒரு அண்ணன் இருந்திருக்க்கூடாதா என ஏங்கியிருக்கிறேன். என்னுடைய நண்பர்கள் பலருக்கு அண்ணாக்கள் அல்லது தங்கைகள். தம்பிகள் இருந்த ஒருசிலரும் ”தம்பியா, ஒரே சண்டை” என்றுதான் அனுபவப்பட்டிருந்தனர். அண்ணன்கள் வாய்க்கப் பெற்ற பலரும் ”அண்ணா வரைஞ்சது, அண்ணா சைக்கிள்-ல வந்தேன்” என்று வெறுப்பேற்றியிருந்ததும் காரணமாக இருக்கலாம்!

ஒரு கோடை விடுமுறை.பரணில் இருக்கும் சோடா மேக்கர் உபயோகத்துக்கு வந்திருந்தது.
அதை இயக்கும் அதிகாரம் வீட்டில் எனக்கு மட்டுமே . விருந்தினர்கள் வந்தால், மிகப் பெருமையாக இயக்கி பெப்சி அல்லது லெமன் ஃப்ளேவர் போட்டு தரப்படும். மற்றபடி, அதன் முழு உபயோகம் எனக்கும் அவனுக்கு மட்டுமே! சோடா மேக்கரோடு மூன்று அல்லது நான்கு கண்ணாடி பாட்டில்கள். கண்ணாடி பாட்டில்களானதால் அதனை கவனத்துடன் கையாளும் அதிகாரம் எனக்குக் கொடுக்கப் பட்டிருக்கலாம், மேலும் “பெரிய பெண்” எனும் அங்கீகாரம்.

ஊரிலிருந்து கஸின்ஸ். விடுமுறைக்கு வந்திருந்தார்கள். காலை, மாலை, மதியம் எல்லாம் சோடா மயம். அதிலும், யார் நிறைய கேஸோடு குடிப்பது என்றும் போட்டி! அதுவும் கேஸ் அதிகமாக பாட்டில் தண்ணீரில் நிரப்பி உடனே பெப்சி ஃப்ளேவரை ஊற்றினால் நுரை பொங்கும். விளம்பரத்தில் வருவதுபோல ஷேக் செய்து, அப்படியே குடித்து என்று ஒரே கும்மாளம்.

இன்னும் கேஸ், இன்னும் கேஸ், என்று எல்லாரும் கேட்டுக்கொண்டதில், கொஞ்சம் அதிகமாக அழுத்திவிட்டேன்.

”பட்” என்று உள்ளே ஒரு சத்தம்.

திறந்துப் பார்த்ததில், பாட்டில் துண்டுகளாக.

சத்தமில்லாமல், சுத்தம் செய்துவிட்டு மாடியில் அடுத்த விளையாட்டு. நடந்த எதுவும்..என்ன போட்டி, யார் உடைத்தது என்று எதுவும் குட்டிக்குத் தெரியாது. அவன் அப்போது வீட்டில் இல்லை...

ஊகித்திருப்பீர்களே...அதேதான்...பாட்டில் உடைந்தது ஆயாவிற்கும் பெரிம்மாவிற்கும் தெரிந்து விட்டது, நான் அசந்த ஏதோவொரு கணத்தில் !

“எனக்குத் தெரியாது, அவன் தான் உடைச்சிருப்பான்”!- மிக சுலபமாக வார்த்தைகள் என்னிடமிருந்து!

இதற்கு முன்பாக இப்படியெல்லாம் நிகழ்ந்துதான் இருக்கிறது. அவன் உடைத்ததெல்லாம் நானென்றும், நான் உடைத்ததையெல்ல்லாம் அவனென்றும் என்று மாறி மாறி கோள் சொல்லிக் கொண்டது!ஆனால் அப்போது அவன் செய்ததுதான் மிக ஆச்சர்யமானது.

ஒன்றும் சொல்லாமல், ஆமாமென்று ஒப்புக்கொண்டுவிட்டு திட்டு வாங்கிக்கொண்டான். (வீட்டில் ஒரு பழக்கம், எங்களை மற்றவர்கள் முன்னால் திட்ட மாட்டார்கள். அப்படி நடப்பதென்றால் அது தனியாக, எங்கள் இருவரை மட்டும் வைத்துத்தான் நடக்கும்!திட்டுவது என்பது அட்வைஸ் என்று பொருள் கொள்க.)சண்டை போட்டுக்கொள்வோமென்று நினைத்த எனக்கு, அவனது இந்த gesture அதிர்ச்சி. அதன்பின், நாங்கள் அதைப் பற்றி பேசிக்கொள்ளவில்லை.

அந்த நிமிடம் அவன் எனக்கு அண்ணனைப் போல நடந்துக் கொண்டான், மிகப் பெருந்தன்மையாக!

என் தம்பியின் மேல் பாசமாயிருக்கக் கற்றுக்கொண்ட தருணங்களில் இதுவும் ஒன்று! As years passed by, தம்பி இருப்பதும் மிகவும் fun/ஜாலி என்றுணர்ந்தேன்.


Note to my brother:

குட்டி, அந்த பாட்டிலை நாந்தான்டா உடைச்சேன். :-) உன்னை ஏன் மாட்டிவிட்டேன்னு இப்போ எனக்குத் ஞாபகமில்லை(sibling rivalry)!! இப்போவும் நாம திட்டு (அட்வைஸ் அட்வைஸ் அட்வைஸ்!!) வாங்கறோம், ஆனா அதெல்லாம் நாம் ஒன்னா சேர்ந்து செஞ்ச காரியங்களுக்காக இல்லை!

MISHA என்றொரு ரஷ்ய மாத இதழ்

மிஷா - இந்த ஒரு வார்த்தை எனக்குள் கொண்டுவரும் உணர்வுகள்..நினைவுகள்..!!
அப்போது..(ஐந்தாம் வகுப்பு - எட்டாம் வகுப்பு)ஒவ்வொரு மாதத்தின் முதல் வாரமும் நான் எதிர்பார்த்து காத்திருப்பது இரண்டு விஷயங்களுக்காக! ஒன்று பேப்பர்கார அண்ணா கொண்டு வரும் கோகுலம் புத்தகம், இரண்டு தபால்காரர் கொண்டுவரும் மிஷா புத்தகம்! மிஷாவின் ஒவ்வொரு இதழும் ரத்தினம்...ஆனால், அது அப்போதுத் தெரியவில்லை! அதற்குள் அவ்வளவு செய்திகள், கதைகள், விஞ்ஞான செய்திகள், சிறுவர்களுக்கான ஆக்டிவிட்டீஸ், விதவிதமான புதிர்கள்..மிஷாவுக்கு இணை மிஷாதான்! இந்த மிஷா, ஒரு குட்டி கரடிபொம்மை. அது, அப்போது நடைபெற்ற ஒலிம்பிக்ஸ் சின்னம்..அதுவும் ரஷ்யாவில் நடைபெற்றது என்று நினைவு!

மிஷாவை நினைத்தவுடன் எழுவது அந்த புத்தகத்தின் வழுக்கும் பக்கங்களும், மென்மையான ஒரு புத்தம் புதிய புத்தகத்தின் வாசனையுமே! என் நினைவடுக்களில் இன்னமும் அந்த வாசனையை உணர்கிறேன். எனக்கு ரஷ்யக் கதைகள் பொதுவாக பிடிக்கும்..ரஷ்ய இலக்கியங்களும் நமது இலக்கியங்களுக்கும் நிறைய ஒற்றுமை இருப்பதாக எங்கோ படித்தேன்!
“செவ்வணக்கங்கள்”, போனி எம்-ன் “ரஸ்புடீன்”, அன்னா கரீனினா, கடைசி ஜார் மன்னன் சரணடைந்த அடர் சைபிரீயக் காடுகள், அந்தோன் சேகவ்-வின் கதைகள் முக்கியமாக பள்ளத்து முடுக்கில், பாலிசிக் பெத்புரூமஸ்(கதையில் வரும் சிறுவன்) சேர்த்து வைத்த ரூபிள்கள், செஸ்சில் பிரபலமாயிருந்த விளாடிமிர் (?) என்று என்று எனக்குள் எத்தனையோ ரஷ்யச் சின்னங்கள்தான்..எல்லாமே புத்தகங்கள் வாயிலாகத்தான்! புத்தகங்களும் வாசிப்பனுபமும் எவ்வளவு மகத்தான திறன் படைத்தவை!!

அல்டர்கோஸையும், ஹெர்குலிஸையும், யெலிராவையும், பூமி பற்றிய விஞ்ஞான தகவல்களையும் நான் அந்த வயதில் அறிந்துக் கொண்டது மிஷாவின்
வாயிலாகத்தான்! அதில் ஒரு பகுதி, சிறுவர்கள் வரைந்து அனுப்பும் ஓவியங்கள் பிரசுரிக்கப் படும். அதில் எப்போதாவது இந்தியாவிலிருந்து அதுவும் காஷ்மீர் அல்லது மும்பை அலல்து டெல்லியிலிருந்து யாரோ அனுப்பியிருப்பார்கள். அதைப் பார்த்ததும் ஏற்படுமே ஒரு மகிழ்ச்சி..:-) அவ்வளவு ஏன், பாகிஸ்தானிலிருந்து என்று இருந்தபோதும் கூட மகிழ்ச்சியடைந்திருக்கிறேன்..நம்ம பக்கத்து ஊரு டைப் சந்தோஷம்தான்! (oh, silly me!!)

இந்த இதழ்கள் எல்லாமே படித்தபின், பத்திரமாக சேகரிக்கப் பட்டவை. நான் ஒரு கலெக்டர்..எந்த நகருக்குமில்லை..:-)..அதாவது, எனது வழிகளில் கடந்துவரும் எதையுமே சேமிப்பவள். இதைத்தான் என்றில்லை..ஏதாவது ஒரு சிறு நினைவு அந்தப் பொருளோடு தொடர்பிருந்தால் போதும், எனது பீரோவின் ரகசிய அலமாரியில் அதற்கோர் இடமுண்டு! பல பதப்படுத்தப்பட்ட இலைகள், ஹிண்டுவிலிருந்து வெட்டப் பட்ட காகிதத்துண்டுகள், பத்தாம் வகுப்பு ப்ராக்ரஸ் கார்டு + ஹால் டிக்கட், வாழ்த்தட்டைகள், இப்படிப் பல..! அதேபோல், கோகுலம், ஹிந்துவின் யங் வேர்ல்ட் இதெல்லாம் ஒரு அட்டைப் பெட்டியில். பெரியவர்களுக்கான ரீடர்ஸ் டைஜஸ்ட், விஸ்டம் (இது எங்களுக்காக வாங்கியது..;-)..ஆனால் நாங்கள் அப்படி நினைப்பதில்லை) விமன்ஸ் எரா இதெல்லாம் தனித்தனி அட்டைப் பெட்டிகளில்! அப்படித்தான் நான்கு வருடங்களுக்கு மேலாக வாங்கிய மிஷாவில் மூன்று வருடங்கள் + ஒரு வருடத்தில் சில இதழ்கள் மட்டும் !! பெரியவர்களுக்கான புத்தகங்கள் இப்போது இல்லை!! :-(


மிஷா புத்தகங்கள் பப்புக்கு இந்த வயதில் ஏற்றவை அல்ல! அவளாகவே படிக்க ஆரம்பித்த பின்னர் தான் இதன் அருமைத் தெரியும் என எண்ணுகிறேன்..ஆனால், அந்த குணாதிசயம் எனது சரித்திரத்தில் இல்லை..அதாவது எங்கள் வீட்டுப் பெரியவர்கள் ட்ரெஷர் செய்ததை நான் மதித்தது இல்லை..அது அவர்கள் செண்டிமென்ட். அவர்களுக்கு முக்கியம்...எனக்கல்ல என்பது போல! ;-). எனக்கு மிஷா-வைப் போல் பப்புவிற்கு டோரா போல இருக்கிறது,இப்போது!! (Both are Mascots too!)


USSR பிரிந்தபின் மிஷா வருவது நின்று போயிற்று. எவ்வளவோ சொன்னாலும், மிஷாவைப் பற்றியும் அதனுடன் எனது பிணைப்புகளையும் இன்னும் முழுதாக சொல்லவில்லை என்ற உணர்வுதான் ஏற்படும்.அதனால், முடிவாக, USSR -ரையும் மிஷாவையும் அவர்கள் என்னிடமிருந்துப் பிரித்திருக்கலாம், அதன் பின் பல காரணிகளிலிருக்கலாம்..ஆனால், எனக்குள்ளிருந்து மிஷாவையோ, USSR-யோ ஒருபோதும் பிரித்துவிட முடியாது, எந்தவொரு காரணியாலும்!!

Misha, I love you!


பிகு
இது கடந்த வருடத்தில் எழுதியது...தீபாவின் மிஷா பதிவைப் பார்த்ததும் நினைவுக்கு வந்தது. அப்போது ஏற்கெனவே என் சிறு வயது புத்தகங்களைக் குறித்து எழுதியிருந்ததால், இதை வெளியிடாமல் வைத்திருந்தேன்! நன்றி தீபா, நினைவூட்டியமைக்கு!

சாக்லேட் கதைகள்..

80/90-களில் வளர்ந்தவர்கள் இந்த இனிப்புகளை சுவைத்திருப்பீர்கள்..ஆனால் இப்போதும் இருக்கிறதாவென சந்தேகமாக இருக்கும்/ நான் மிஸ் செய்யும் இனிப்புகளை தொகுத்திருக்கிறேன்.. கவர்களின் வண்ணங்களையே சாக்லேட் பெயர்களுக்கும் கொடுத்திருக்கிறேன்....நினைவிலிருந்தவரை!!

Ravelgaon - ராவல்கன் டாஃபி. இது ராவல்பிண்டியில் தயாரானகும் டாஃபி, ராவல்பிண்டி பாகிஸ்தானி இருக்கு என்று பொது அறிவுத்தனமாக பேசிக்கொண்டே....நிறைய
கவர்களை சேர்த்து அனுப்பியிருக்கிறோம். ஆனால் ஒருபோதும் பரிசு வந்ததில்லை!
ole - ஸ்ட்ராபெர்ரி வடிவத்திலிருக்கும் கேண்டி! tangy-யான சுவை!
campco - கோகோ பார் சாக்லேட்....அதன் அட்டையை வெட்டி புக்மார்க்-ஆக பயன்படுத்தியிருக்கிறேன்..
cigarette choco - சிகரெட் வடிவ சாக்லேட்..மேலே பேப்பரால் சுற்றப்பட்டு உள்ளே வெள்ளை வடிவத்திலிருக்கும். ரொம்ப ஷோ விடுவோம்....ஆனால், பெரியவர்களுக்கு எரிச்சல்!
melody - மெலடி சாக்லேட். கவரின் ஒரு முனை மட்டுமே சுற்றப் பட்டிருக்கும். இப்போதும் கிடைக்கிறதாவெனத் தெரியவில்லை.
caramilk - டாஃபி. பல சுவைகள். பெரும்பாலும் பிறந்தநாளுக்கு பள்ளியில் கொடுப்பதற்கு இதுதான்!
naturo - இது கெட்டிப்படுத்தப் பட்ட பழச்சாறு. ஆரம்பத்தில் மாம்பழச் சுவையில் மட்டுமே கிடைத்தது. பின் கொய்யா மற்றும் மற்றொரு
சுவையில் அறிமுகப் படுத்தப்பட்டது. இப்போதும் மாம்பழச் சுவையில் கடைகளில் பார்க்கிறேன்!
pan pasaand - இது கொஞம் வெற்றிலை பாக்கு சுவையில் இருக்கும். தலை சுத்துவது போல் இருக்கும். வீட்டிற்கு தெரியாமல் சாப்பிடனும்(படிக்கற பசங்க வெத்தலை சாப்பிடக் கூடாது!)..ஆனால் வாசனையேக் காட்டிக் கொடுத்து விடும்.








doodh doodh doodh doodh…
peeyo glass full doodh…
garmiyon me daalo doodh mein ice…
doodh ban gaya very nice…

....
gimme more , gimme more
gimme gimme gimme gimme more wonderful doodh


ஒரு நாஸ்டால்ஜிக் விளம்பரம்...விளம்பர வரிகளை நோட் செய்து எழுதிக்கொண்டது இன்னும்கூட நினைவில் இருக்கிறது..பள்ளி விழாவிற்கு இந்த இசையை காப்பியடிக்கலாமாவென்றுக்கூட யோசனை செய்திருக்கிறோம்! இதேபோல், அண்டே (முட்டை)-க்கான ஒரு விளம்பரமும் இருந்தது..யாருக்காவது தெரிந்தால் பின்னூட்டத்தில் சொல்லவும்!

கெமிஸ்ட்ரி பத்தி உங்களுக்கு என்னத் தெரியும்?

ரொம்ப நாளாச்சு ஏதாவது கிறுக்குத்தனமா கேள்வி/புதிர் போட்டு..இந்தக் கேள்வி பத்தாவதுப் படிக்கும்போது எங்க கிளாஸிலே செம ஹாட்டா இருந்துச்சு. என்னக் கேள்வியா..

ஒரு மாலிக்கிள் ஆஃப் பொட்டாசியம் அயோடைடு, ரெண்டு மாலிக்கிள்ஸ் ஆஃப் சல்பர் சேர்ந்தா என்ன கிடைக்கும்? (கேட்டலிஸ்ட் இருக்கு, அதை மறந்துட்டேனே..மூன்லைட் கேட்டலிஸ்ட்!)

என்னோட பெஞ்ச்மேட் ஹேமாதான் இந்தமாதிரி கிறுக்குத்தனங்களிலே எனக்கு வலதுகை மாதிரி!ம்ம்..அவ ஒருபடி மேலே போய், இந்த வினையோட பை-ப்ராடக்ட் கூட கண்டுபிடிச்சா, பாவம், இப்போ சிங்கப்பூர்லே குப்பைக்கொட்டிக்கிட்டிருக்கா!!!

ஒரு சோனி வாக்மேனும் சில சென்டிமென்ட்-களும்

ஸ்கூல் படிக்கும்போது எங்களிடம் ஒரு வாக்மேன் இருந்தது. எங்களிடம் என்றால் எனக்கும், என் தம்பிக்கும் சேர்த்து!வீடீயோகான் என்று நினைக்கிறேன். அதை எந்தளவுக்கு உபயோகிக்க முடியுமோ அந்தளவுக்கு தேய்த்தாயிற்று. காலேஜ்-க்கு ஹாஸ்டலுக்கு போகும்போது கண்டிப்பாக அதை எடுத்துச் செல்ல முடியாது. ஆனால், நான் வாங்கியிருந்த கேஸ்ட்-டுகளை எடுத்து பெட்டியில் போட்டுக் கொண்டேன். (என்ன ஒரு நல்லெண்ணம் பாருங்க, என் தம்பி கேட்டுடக் கூடாதாம், என்னோட கேஸ்ட்-களை!)

புது வாக்மேன் வேண்டுமெனக் கேட்டதற்கு, படிக்கத்தானேப் போறே, அப்புறம் வாங்கிக்கலாம் என்று வீட்டிலிருந்து பதில். நானும் ஓக்கே என்று ஒரு சோக முகத்தை காட்டிவிட்டு, பேக் செய்த காசெட்டுகளை எல்லாம் வைத்துவிட்டு சென்றேன், ஒரே ஒரு கேசட்டைத் தவிர.அது Khamoshi. ஒரு மாதம் சென்றது. ஒரு நாள் மதியம் மெஸ்ஸில் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த என்னை வார்டன் வந்து பார்த்துட்டு போ என்று சொன்னபோது வழக்கம் போல் கடிதம் என்று நினைத்துப் போனவளை வரவேற்றது நீட்டாக துணியின் ஓரங்கள் தைக்கப்பட்ட ஒரு பார்சல். வாவ்! பெரிம்மாவிடமிருந்து! பிரித்த போது வந்து விழுந்தது, பேரிச்சம் பழ பேக்கட்டுகளும், காய்ந்த திராட்சையும், ஒரு சோனி வாக்மேனும், என் பேவரிட் கேசட்டுகளும் மற்றும் ஒரு லெட்டரும்.

dedicating this song to my perimma,The wonderful personality I have by myside!


Get Your Own Hindi Songs Player at Music Plugin

பி.கு. அந்த வாக்மேன் இப்போது உபயோகிப்பாரற்று, பெட்டியிலிருந்தது ஹெட்போன்கள் பழுதடைந்து!. அதைப் பார்த்தபோது நினைவுக்கு வந்த கொசுவத்தி!

கிளாஸ் ரூம் விளையாட்டுகள் : ஜாலிபாஸ், FLAMES இன்னபிற

அமித்து அம்மா போட்டிருக்கும் இந்த போஸ்ட் என் நினைவுகளையும் கிளறிவிட்டது. விளையாட்டுக்காக, இந்த போஸ்ட்!இது கிளாஸ் ரூமில் விளையாடும் விளையாட்டுகளைப் பற்றி! டீச்சர் வருவதற்குள்ளாகவோ, அல்லது பாடம் டீச்சருக்குத் தெரியாமலோ விளையாடப் படுபவை! ஒன்பதாம் வகுப்பு வரை இவற்றை விளையாடியதாக நினைவு!

ஜாலிபாஸ் : இது இடது/வலது உள்ளங்கையின் ஒரத்தில் பேனாவினால் வட்டவடிவத்தில் பொட்டு போல வைத்துக் கொள்ளவேண்டும்.அருகிலிருப்பவரிடம் அதைக் காட்டவேண்டும். அவர்கள் கையிலும் அதே போல் இருந்தால் ஜாலி என்று சொல்லிவிட்டு விட்டுவிட வேண்டும்.அப்படி அவர்கள் கையில் இல்லையென்றால் நமக்கு சாக்லேட் வாங்கித் தரவேண்டும்!! இதற்காக, காலை பிரேயர் முடித்த கிளாஸ் ரூம் வந்தவுடன் மார்க் வைத்துக் கொள்வோம்! அதன் விளைவு இன்றும் status meeting-ல் போரடிக்கும் போது மார்க் செய்துக் கொள்கிறேன்! ஆனால் அருகிலிருப்பவருக்கு தெரியவேண்டுமே இவ்விளையாட்டு! ;-)

புக் கிரிக்கெட் : பாட புத்தகத்தை திருப்பிக் கொண்டே வந்து ஏதாவதொரு பக்கத்தில் நிறுத்த வேண்டும். வலது பக்கத்தின் கடைசி எண்தான் நீங்கள் எடுத்த ரன். பையன்களிடம் தான் இவ்விளையாட்டு பேமஸ்,வழக்கம்போல !

FLAMES : இதில் இருவரது பெயர்கள் தேவை.அதாவது விளையாடுபவர் மற்றும், அவரது தோழனோ/தோழியோ அவரது பெயர்!இது அவர்களுக்கிடையே உள்ள உறவை கண்டுபிடிக்கும் விளையாட்டு! இருவரின் பெயர்களை எழுதி, பொதுவாக இருக்கும் எழுத்துகளைஅடித்துக் கொண்டே வர வேண்டும். ஆனால், எப்படிக் கண்டுபிடிப்போம் என்பது மறந்து போய் விட்டது! யாருக்காவது தெரியுமா?
F - FriendL = LoveA = AdoreM = MarriageE = Enemy S = Sister.
எழுத்து விளையாட்டு : Name, Place, Animal, Thing
ஒரு எழுத்து எடுத்துக் கொள்ளவேண்டும். அந்த எழுத்தில் ஆரம்பிக்கும் Name, Place, Animal, Thing எழுத வேண்டும்.நான்காம் வகுப்பில் இது ரொம்ப பேமஸ்! x அல்லது e வந்தால் கொடுமை!

வேறு ஏதேனும் விடுபட்டிருந்தால் சொல்லுங்கள்!!அநேகமாக 80களில் 90களில் பள்ளி முடித்தவர்கள்இதையெல்லாம் மிஸ் செய்திருக்கமுடியாது!! :-)

அது ஒரு மழைக்காலம்

பல ஆண்டுகளுக்கு முன் ஆம்பூரில் ஒரு சிறுமி இருந்தாள். அவளுக்கு மழைக்காலங்கள் மிகவும் இஷ்டம்! மழை பெய்யும்போது ஜன்னல் கம்பிகளினூடாக மழையை ரசிப்பதும், மழைத் தூறலில் நனைவதும், மரங்களின் கிளைகளை அசைத்திழுத்து விட்டு வரும் சாரலில் நனைவதும் அவளின் மிக உன்னத மழைத் தருணங்கள்!
(படம் உதவி : கூகிள்)


காலையில் ஆரம்பிக்கும் மழை, இன்னைக்கு லீவுதான் என்றுத் தோன்றவைக்கும் மழை மிகச் சரியாய் ஒன்பது மணிக்கு நின்று போகும். மிகச் சோம்பலாய் அவள் சிறிய சிறிய மழைத் தேங்கல்களில் குதித்தும் ஓடியும் பள்ளிக்குச் செல்வாள் அவள்!திடீரென முளைத்த காளான்களும், மழைக்கு பூத்த லில்லி மலர்கள், மெதுவாய் நரும் நத்தைகளும் அவள் பள்ளிக்கு செல்லும் நேரத்தை தின்னும்!!

விடாது மழை பெய்தாலும் அடாது பள்ளிக்கு சென்றிருக்கிறாள்..அன்று பள்ளிக்கு விடுமுறை என்றறிய!! ஏனெனில் அவளது பெரிம்மாவும் அந்த பள்ளியில் ஆசிரியை! யார் போனாலும்
போகாவிட்டாலும் அவள் கிளம்பித்தானாக வேண்டும்! மொபைல் போன்களோ, மெயிலோ..இல்லாத இரண்டு போன்களுடன் இயங்கிய பள்ளி!! வீட்டுக்கு திரும்புவதில் அத்தனை மகிழ்ச்சி..படிக்கத்தான் அத்தனை கதைப்புத்தகங்களுண்டே அவளிடம்!! அதோடு சூடான பஜ்ஜிகளும், வெங்காய பக்கோடாக்களும் மாலைநேரங்களில் லெமன் டீயும்/இஞ்சி டீயும் மழையை வேடிக்கைப் பார்க்க பலகணியில் ஒரு சிறு இருக்கையும்!!

rainy days and mondays from Carpenters
நன்றி : esnips.com

Get this widget Track details eSnips Social DNA

பப்புவுக்கு இரண்டாவது நாளாக பள்ளி விடுமுறை, மழையின் நிமித்தம்!
நான் ஆபீஸ் செல்வதில் அவளுக்குத் துளியும் விருப்பமில்லை!!

ரவுண்ட் அப்

கடந்தவாரம் ஆம்பூருக்கு சென்றிருந்தோம். என் தம்பி விஐடி-யில் படித்து கொண்டிருந்ததால், தற்காலிகமாக வீட்டை காட்பாடியில் மாற்றியிருந்தோம்.இப்போது அவனது படிப்பு முடிந்துவிட்டதால், திரும்ப ஆம்பூருக்கு குடிவந்துவிட்டோம். பப்பு ஆம்பூருக்கு செல்வது இதுவே முதன்முறை. காட்பாடி ஆயா என்பது பப்பு என் பெரிம்மாவுக்கு வைத்திருக்கும் பெயர்.அவளது மொழியில் ஆம்பூர் இப்போது ”புது காட்பாடி”யாகிவிட்டிருக்கிறது. :-).

வீட்டினுள் நுழைந்தவுடன், மீன் தொட்டியை பார்த்த பப்பு உடனடியாக சொன்னாள்,

“இந்த மீன் தான் எங்க வீட்டுல இல்ல!!!

மை காட்!!

தூங்கும் சமயத்தில், “வீட்டுக்கு போலாம்,அம்மா!!”.

”இதானே பப்பு, வீடு. எங்க இருக்கோம், நாம? வீட்டுலதானே இருக்கோம்!!” - நான்.

இல்ல, நம்ம வீட்டுக்கு, பப்பி, ஆதில்லாம் இருப்பானே!!”

ம்ம்...how clear the message is!
எனது வீடு ( என்று நான் நினைத்துக் கொண்டிருப்பது) வேறு, பப்புவின் வீடு வேறு!!

நான் கவனித்ததில் இன்னொன்று, எந்த புதிய, அல்லது அவளைக் கவரக் கூடிய பொருளைப் பார்த்தாலும், “ஆயா, இது எனக்கா?” அல்லது “இது என்னுதா?” என்று கேட்பது.
ஆமாம், இது உன்னோடதுதான் என்று பதில் வரும்வரை அந்த கேள்வி ஓயாது!! :-)

சொத்துப் பிரிச்சிட்டோம்ல



பப்பு டாக்டராகவோ அல்லது ஏதாவது பெரிய ஆளாக வேண்டுமென்பதைவிட, ஒன்றே ஒன்று அவளுக்கு வர வேண்டுமென்று விரும்புவேன. அது, புத்தகங்கள் மேல் பிரியம். என்னிடம் நிறையக் கதைப்புத்தகங்கள் உண்டு. என் சிறுவயதிலிருந்து இன்றுவரை. அவையெல்லாமே பத்திரமாக பாதுகாக்கப் பட்டுவந்திருக்கின்றன. (கோகுலம்,பூந்தளிர்,
பாப்பா மஞ்சரி, அம்புலிமாமா, சம்பக் இவையெல்லாம் தெரிந்தவர்களுக்கு கொடுக்கப் பட்டுவிட்டன!!) யாருக்கும் கொடுக்கக் கூடாது என்று வீட்டில் சண்டைப்போட்டு, சிறுவயதுக் கதைப்புத்தகங்களை அட்டைபெட்டிகளில் பத்திரமாக பரணில் வைத்திருந்தேன். எடுத்து வைக்கும் போது எனது அடுத்த தலைமுறைக்கு வேண்டும் என்ற தொலைநோக்கு எல்லாம் கிடையாது. அவை என்னுடையவை. ஒருபோதும் அவற்றை இழக்க எனக்கு மனமில்லை. என்னைப் பொறுத்தவரை அவை எனது பழைய நண்பர்கள் மாதிரி .ஆனால், இன்று அவை பப்புவின்
உடமையாகிவிட்டன. அவற்றை அவளுக்கு கொடுத்தபோது, மகிழ்ச்சியே எனக்கு மேலோங்கியிருந்தது.



அதில் பெரும்பகுதி, ரஷ்ய, உலக நாடோடிக் கதைகள். ராதுகா பதிப்பகம் அல்லது நியு செஞ்சுரி பதிப்பகம்! இப்போதும் அவற்றை வெளியிடுகிறார்களா எனத் தெரியவில்லை!! மேலும், ஒரு தலையணை சைஸ் தேவதைக் கதைகள் புத்தகம் என்னிடம் ஊண்டு.அதைப் படிக்க பப்பு இன்னும் வளர வேண்டும். (அதுவரை, அது எனக்கு!! :-)))) ஏழுநிறப் பூ என்றொரு புத்தகம்.
என் ஆல் டைம் பேவரிட். அதில் வரும் பெண்ணான ஷேன்யாவின் பெயரையே பப்புவுக்கு
சூட்ட விரும்பினேன்!!

என்னுடைய ஃபேவரிட்டான, அந்தோன் சேகவின், பள்ளத்து முடுக்கில், அம்பையின் வீட்டின் மூலையில் ஒரு சமையலறை, அலெக்ஸ் ஹேலியின் ஏழு தலைமுறைகள் (The roots), குஷ்வந்த்சிங், ஆர்.கே.நாராயண் புத்தகங்களையும் எடுத்து வந்தேன். எல்லா விடுமுறைக் காலங்களில், அவை தவறாமல் படிக்கப் பட்டுவிடும். ஒருசில புத்தகங்களை திரும்ப திரும்ப படிப்பதில் ஒரு சுகம்!! ஏழு தலைமுறைகள், மனதை கனக்க வைக்கும் புத்தகம். கிண்ட்டாவும், கிஜ்ஜியும், கோழி ஜ்யார்ஜூம்...சிறுவயதிலிருந்து ஆப்பிரிக்கா மீது ஈர்ப்பு வர இப் புத்தகமும் ஒரு காரணமாக இருக்கலாம்!!

படிப்பதின் அலாதி சுகத்தை பப்புவுக்கு அறிமுகப் படுத்துவதே எனது நோக்கமாயிருந்தது. விளையாட்டுச் சாமாங்கள் வாங்கும்போதெல்லாம், கண்டிப்பாக புத்தகம் வாங்கும் வழக்கத்தை வைத்திருக்கிறேன். பல கிழிந்துவிட்டன. ஆனால், இப்போது அவளுக்கு புத்தகத்தை மதிக்கத் தெரிந்திருக்கிறது. கொண்டாடத் தெரிந்திருக்கிறது. வரும் கால எப்படியோ..ஆனால் இப்போது "வா அம்மா, படிக்கலாம்!" என்று அந்தப் பழையப் புத்தகங்களை வாரியணைத்தப்படி என்னை இழுததப்போது என் கண்களில் பனி படர்ந்ததை தவிர்க்கமுடியவில்லை!!

SRK

முன்பதின்மங்களில் எனை மிகவும் ஈர்த்த பாடல்!!
what a die-hard fan of SRK I was!!






நானும் என் தம்பியும் உபயோகித்த பிரம்பு நாற்காலியை பப்புவிற்காக கொண்டு வந்திருக்கிறார்கள் என் பெரிம்மா, அதோடு நினைவுகளையும்!!
அதான், கொஞ்சம் நாஸ்டால்ஜிக்!!

யாராவது சொல்வீர்களா இதன் விடையை?!!

half-a-circle, full circle half-a circle A
half-a-circle full circle right angle A


p.s : ஸ்கூல் சீனியர்களிடமிருந்து கற்றுக் கொண்டது....கற்றுக்கொடுத்த சீனியர்கள் வாழ்க!

தூர்தர்ஷனும் கேபிள் டீவியும்!!

கொஞ்சம் நாஸ்டால்ஜிக்...!!

இப்போ எத்தனையோ சானல்கள் வந்தாலும், ஒரே மாதிரி நிகழ்ச்சிகள்தான் எல்லாவற்றிலும்!!
இசையருவியில் ஒரு பாட்டு போட்டா, அடுத்த பதினைந்தாவது நிமிடத்தில், அதே பாட்டு ஜெயாவின் ம்யூசிக் சானலில்!! ஆனா, தூர்தர்ஷன் மட்டுமே இருந்த நாட்களில் பல சுவாரசியமான நிகழ்ச்சிகள்..மற்றும் வெரைட்டியான நிகழ்ச்சிகள்!! தமிழில் நிகழ்ச்சிகள் இருந்தாலும், பெரும்பாலானவை இந்தியில்தான் இருக்கும்! எங்க பாட்டி இந்தி-யை எழுத்துக் கூட்டி படிக்கற லெவல்ல இருந்தவங்க, DD பார்த்து நல்லா படிக்க ஆரம்பிச்சுட்டாங்கன்னா பார்த்துக்கோங்க!!

புதன் கிழமை என்ன வகுப்புன்னு ஞாபகம் இருக்காது..ஆனா சித்ரஹார் போடுவாங்கன்னு மட்டும் ஞாபகம் இருக்கும். அந்த நேரம் பார்த்து யாரவது கெஸ்ட் வந்துடக்கூடாதுன்னு வேற வேண்டிப்பேன். ஏன்னா, வீட்டுல யாராவது விருந்தினர் இருக்கும்போது டீவீ பார்க்கக்கூடாதுன்னு ஒரு ஸ்ட்ரிக்ட் கண்டிஷன். ஏன்னா, வந்திருக்கறவங்களை அவமதிக்கற மாதிரியாம் அது...சோ அவங்களை மதிச்சு பேசனும் அப்படி இப்படின்னு!!நானோ, அவங்களையும், கடிகாரத்தியும் மாறி மாறி பாத்துக்கிட்டிருப்பேன்! ஓக்கே..ஓக்கே..எங்கேயோ போய்ட்டேன்!!அதேமாதிரி,வெள்ளிக்கிழமைன்னா ஒளியும் ஒலியும்,கடைசி பாட்டு மட்டும் புதுப் பாட்டு போடுவாங்க!! ஞாயித்துகிழமை ரங்கோலி, மத்தியானம் பிராந்திய மொழி படங்கள்!! சாயங்காலம் நம்ம தமிழ்படம்..ஆனா படம் பார்க்க அனுமதி கிடையாது!

சீரியல்லாம் நிஜமாவே பார்க்கும்படியா இருக்கும்! ரொம்ப இன்ஃபோர்மேட்டிவாவும் சில
நிகழ்ச்சிகள் இருக்கும். சுரபின்னு ஒரு ப்ரொக்ராம்..அதை மிஸ் பண்ணியதேயில்லை!

அந்த டீம் இந்தியா முழுக்க சுத்தி, கலைகள், கலாச்சார நிகழ்வுகள், இன்னொரு கலாச்சாரத்தோட இருக்கும் தொடர்புகள், அந்தந்த இடத்தில் ஃபேமஸா இருக்கும் கைவினை பொர்ருட்கள்,அதை எப்படி செய்கிறார்கள், வரலாற்று பின்னனி எல்லாவற்றையும் கொஞ்சம் கூட போரடிக்காம சொல்லுவாங்க!!அதை விட அந்த நிகழ்ச்சியை தொகுத்தளித்த சித்தார்த் கக் மற்றும் ரேணுகே சஹானி.....நிகழ்ச்சி பார்ப்ப்பவர்களை தக்கவைத்துக்கொள்ளும் திறமையும், சுண்டியிருக்கக்கூடிய பேச்சுத்திறமையும் இருந்தது, நிகழ்ச்சியின் ஒரு வெற்றிக்கு காரணம்!! அதுவும் இல்லாம அதுல ஒரு குவிஸ் வரும்..யாஷ் பால் என்னும் ஒரு பேராசிரியர் விளக்கத்தோட விடையளிப்பார்!! திரும்பவும் ஒளிப்பரப்பினால் நன்றாக இருக்கும்!!


அடுத்து லிஸ்ட்ல இருக்கறது, வாக்லே கி துனியா திங்கள் இரவு ஒளிபரப்ப்பாகும்! ஒரு குடியிருப்பில வசிக்கும் மத்திய தர வர்க்கத்தினரான மிஸ்டர் & மிஸஸ் வாக்லே தமபதியினரின் வாழ்க்கையை நகைச்சுவையோடு சொல்லும் நிகழ்ச்சி!!
வாரம் ஒரு எபிஸோடு. இஅது புரிந்துக்கொள்ள தொடர்ச்சியாக பார்த்திருக்க
வேண்டுமென்ற தேவையில்லை!!


ஜஸ்பால் பட்டி-யின் நகைச்சுவை சீரியல். அதில் என்ன ஸ்பெஷல் என்றால், டைட்டில் கார்டு போடுவது ரொம்ப க்ரியேடிவாகவும் காமெடியுடனும் இருக்கும்!!



ஃபாஜி, சர்க்கஸ்- பாஜிகர் பார்ப்பத்றகு முன்பே என்னை ஷாருக்கின் விசிறியாக்கியதற்கு இவை இரண்டிற்க்கும் முக்கிய பங்குண்டு!

ஓஷின் - ஒரு ஜப்பானியசிறுமி வீட்டு வேலை செய்ய அனுப்பபடுவதும், அவளுடைய வாழ்க்கையைப் பற்றியதும்.


குவிஸ் கான்டெஸ்ட் - சித்தார்த் பாசு நடத்தியது.
இன்னொருத்தர், டெரிக் ஓ ப்ரியென். போர்ன்விட்டா குவிஸ் கான்டெஸ்ட்(ஜீ டீவிலன்னு நினைக்கிறேன்!!).அவர் கேள்வியை என்னவோ அங்கே பங்கேற்பாளர்களிடம்தான் கேட்பார், ஆனால் வீட்டில் இருப்பவர்கள் நம்மை திரும்பிப் பார்ப்பார்கள்..அப்போதான், பாத்ரூம் போவதும், தண்னீர் குடிப்பதும் என்று செம காமெடியா இருக்கும்!!


கின்னஸ் ரெக்கார்ட்ஸ் - கணப்பு அடுப்பு பின்னால் எரிய, ஒருவர் நாற்கலியில் அமர்ந்துகொண்டே, பேசிவார். ஆனால், அதற்குப்பின் காண்பிக்கப்ப்டும் கிளிப்பிங்ஸ் ஜாலியா இருக்கும்!!

இன்னொரு நிகழ்ச்சி...அதை பத்தி சொல்லன்னா தெய்வ குத்தம் ஆகிடும்
ஹாட் ஸ்பாட்..ன்னு பார்வதி கான்-ன்னு ஒரு பாப் சிங்கர் தொகுத்து வழங்குவாங்க.நம்ம தேசி பாப்லாம் அதுலதான் வரும்...ரெமோ மட்டும்தான் ஞாபகம் இருக்கு!இதை பார்த்தவங்க யாராவது ஞாபகமிருந்தா சொல்லுங்களேன்!

இதெல்லாம் நல்லா போய்கிட்டு இருக்கும்போதுதான், கேபிள் டீவி-ன்னு ஒண்னு வந்தது. அதாவது, விட்டில் ஆண்டெனா இல்லாமலேயே, கேபிள் கனெக்ஷன் இருந்தா DD மட்டுமல்ல..நிறையச் சேனல்கள் வரும்னு ஒரு லிஸ்ட் வேறே..ஸ்டார், பிபிசி, எம் டீவி, அப்புறம் வீ சேனல் இதெல்லாம்!! அது மட்டும் இலலாம ஊர்ல எந்த ஸ்கூல்லயாவது ஆண்டு விழா நடந்தா, அதுல கல்சுரல்சஸ் எல்லாத்தையும் ரெக்கார்ட் செஞ்சு, அப்பப்ப அதை போட்டுகாட்டுவாங்க!! செம கலாட்டாவா இருக்கும்..அந்த கேபிள் டீவிகாரர்களுக்கு தெரிந்த/உறவின பசங்களை ஏதாவது பார்க் நடுவுல பாட்டு போட்டு ஆட விட்டு, அதை ரெக்கார்ட் செஞ்சு அடிக்கடி ஒளிபரப்பி ஒரே புதுமைல்லாம் செஞ்சிக்கிட்டிருந்தாங்க எங்க ஊர்ல!!

இது மட்டும் இல்லாம, இல்லாம தினமும் மத்தியானம் ஒரு தமிழ் படம் போடுவார்கள்
டெக்-ல இருக்கற பழைய படமெல்லாம் போடுவாங்க, அப்பப்ப புதுசும். உடனே ஆபீஸ் போகிறவர்கள் சும்மா இல்லாம, பகல்லா போட்டா லேடிசஸ் மட்டும்தான் பாக்கிறாங்க,நைட்ல
போடுங்கன்னு! அப்புறம் நைட்டும் போட ஆரம்பிச்சாங்க..எங்க ஏரியால முஸ்லீம் மக்கள் அதிகம்..அவங்க உடனே , எலலம் தமிழாதான் போடறீங்க, ஒருநாளாவது இந்திபடம் வேணும், இல்லன்னா கேபிள் வேணாம்னு சொல்ல, வெள்ளிகிழமை இரவு இந்திபடம் போட ஆரம்பிச்சாங்க! ஸ்கூல்லாம் லீவு விட்டா, வீட்டில இருக்க குட்டீஸ்ல்லாம் சேர்ர்ந்து, அண்ணா, அண்ணா, காலையிலே படம் போடுங்க..மத்தியானம் வேணாம்னு சொல்ல, டெக்ல படம் போடறதுக்குனே ஒரு லோக்கல் சேனல் உருவாகி, இப்போ ஊருக்கு போனா,
அந்த சேனல்ல ஒரு பொன்னு வாயை சுத்தி லிப்ஸ்டிக் போட்டுக்கிட்டு போன்ல பேசிகிட்டிருக்கு..”ஓக்கே..ந்ல்லாயிர்க்கிங்கலா?
என்ன பண்றீங்க..எந்த ஸ்கூல்..ஓக்கே...டெடிக்கேட் பன்றீங்களா-ன்னு!! ம்ம்..பேக் டூ த பாயிண்ட்!!


கேபிள் கொஞ்சம் கொஞ்சமா பரிணாம வளர்ச்சி அடைஞ்சிக்கிட்டிருந்தப்போதான், திடீர்னு ஒரு சேனல்..சன் ன்னு!!ஆரம்பத்தில இ.மாலா-ன்னு ஒரு ஆண்ட்டி வருவாங்க!! அழகா இருப்பாங்க அந்த ஆண்ட்டி. இப்ப என்ன பண்றாங்கன்னு தெரியல!அப்புறம் வார்த்தை விளையாட்டு..கேம்ஸ் ஷோ, சினிமா குவிஸ், ரபி பெர்னார்டின் நேருக்கு நேர், பிரபலங்களின் பேட்டி என்று புதுப் புது நிகழ்ச்சிகள்!! ஆனா அப்ப பார்த்து நான் பப்ளிக் எக்ஸாம்..நிறைய மிஸ் பண்ணிட்டேன்!

இப்போ எத்தனையோ சேனல்கள்..நிறைய நிகழ்ச்சிகள்..
பார்க்க நேரமுமில்லை...பார்க்கும்படியாய் எந்த நிகழ்ச்சியுமில்லை!
விளம்பரங்கள் மட்டுமே ரசிக்கும்படியாயிருக்கிறது இப்பொழுதும் அப்போழுதும்!!


ஒரே வித்தியாசம், நாங்கள் எது பார்த்தாலும், பெற்றோரும் கூடவே இருப்பார்கள். அல்லது அவர்கள் அனுமதியோடு! (டீவிக்கு சென்சார்) அதுவும் குறிப்பிட்ட நேரம் வரைதான்.
பொதுவாக எல்லார் வீடுகளிலும் (அல்லது டீச்சர் வீடுகளில் மட்டுமோ??) கடைபிடிக்கப் பட்டு வந்தது! ஆனால் இப்போது ?

ஹல்வா வாலா ஆகையா...

நான் முதன்முதலில் பார்த்த இந்திப்படம் என நினைக்கிறேன்.
இந்த பாடல் மட்டுமே மனதில் நின்றது..மிகவும் பிடித்த பாட்டு!
படத்தை ஃபாலோ பண்ணக்கூட தெரியாத வயது!!
கேட்க ஆசை வந்தது திடீரென!!

யாருக்கேனும் ஞாபகமிருக்கிறதா இந்த விளையாட்டு?!

மூன்றாம்/நான்காம் வகுப்பு படிக்கும் போதும்,அதற்கு பின்னும் கூட இந்த விளையாட்டை விளையாடியிருக்கிறோம்.இது சிறுமிகளின் பிரத்யேக விளையாட்டு!! இருவர் எதிரெதிரில் அமர்ந்துக் கொண்டு பாடலுக்கேற்ப கைகளை தட்டவேண்டும்.
சிலசமயம் இருமுறை, மேலும் கீழும், கிராஸாக...ஆனாலும் வேகமாக! இதற்கு, இருவரும் sync-லிருப்பது அவசியம்!! நிறைய பாடல்களுண்டு!!

இப்போதெல்லாம், இதை சிறுமிகள் விளையாடுகிறார்களா அல்லது,
தொல்பொருள் துறைக்கு மாற்றப்பட்டுவிட்டதா எனத் தெரியவில்லை!!

ஆனால், 80/90 களில் வளர்ந்தவர்கள் இதை விளையாடாமலிருந்திருக்க முடியாது!!


eena meena macaracca, rare i dominacca,
yucapacca,
cheekapacca,
rom pom push

இன்னும் பெரிய பாடல்கள் இருக்கின்றன!! அதில், "லாலிபாப் ஐஸ்கிரிம் ஆன் த டாப்" என்று வரும்!! யாருக்காவது ஞாபகமிருந்தால், பகிர்ந்துக் கொள்ளலாம்!!

அர்த்தமில்லதா வார்த்தைகள்தான்..ஆனால் பாடிக்கொண்டே கிளாப் செய்து முடித்திருக்கும்போது அவ்வளவு மகிழ்ச்சியும், சிரிப்புமாய்...ஸ்கூல் டேஸ்னா ஸ்கூல் டேஸ்தான்!!

ஹா ஹா ஹாசினி type கிறுக்குத்தனங்கள்..

முட்டினா கொம்பு வரும் மாதிரியான நம்பிக்கைகள் பள்ளியிலிருந்து கல்லூரி வரை தொடர்ந்திருக்கிறது. ஆனா, அது எங்கள் மெச்சூரிட்டிக்கு ஏத்தமாதிரி மாறிக்கிட்டேயிருக்கும்.

3ஆம் வகுப்பு

* முட்டினா கொம்பு முளைக்கும். முளைக்காம இருக்கனும்னா, ரெண்டாவது வாட்டி முட்டனும்.
*பொய் சொன்னா வாலு முளைக்கும்
*ப்ளம்ஸ்/இலந்தைப் பழம்/பேரிச்சம் போன்ற கொட்டைகள் முழுங்கினால், வயிற்றுக்குள்ளிருந்து (வாய் வழியாக) மரம் வளரும்.
*மயிலிறகு குட்டி போடும்.

7ஆம் வகுப்பு

*நகத்தில் பூ விழுந்தால், புது டிரெஸ் கிடைக்கும்
*புறா பறப்பதை பார்த்தால், இரு கைவிரல் நகங்களையும் உரசிக்கொண்டு, "புறா புறா பூ போடு" என்று சொன்னால்
நகத்தில் பூ விழும்.

10ஆம் வகுப்பு

*எத்தனை குருவிகளை பார்த்தோமோ, அதை வைத்து,
one for sorrow, two for joy etc.

* புது ட்ரெஸ் போட்டுட்டு வந்தா, new pinch கொடுப்பது. (சிலருக்கு இந்த் பழக்கம் வாழ்நாள் முழுதும் தொடரும்!!)
*காக்கா எச்சமிட்டால், நீங்க ரொம்ப லக்கி!! (?)

கல்லூரி இறுதி வருடம்

* கடைசி வாய் சாபபிடறவங்களுக்கு நல்ல husband!
(ஒரு தோசை/ஸ்நாக்ஸ் எல்லரும் சேர்ந்து சாப்பிடறோம்னா, கடைசியா இருக்கும் portion. யார் எடுத்துக்கறதுன்னு
மீதியாவதை தடுக்க இப்படி ஒரு யோசனை.அடிச்சி பிடிச்சி எடுக்க ஓடி வருவாங்க!)

* ட்ரெஸ்/ஸ்லிப் திருப்பி போட்டுக்கிட்டோம்னா, புது ட்ரெஸ் கிடைக்கும்.

* பேனா, கைக்குட்டை பரிசளித்தால், நட்பு முறிந்துவிடும்.

அலுவலகத்தில் சேர்ந்த பின்

* தலையில் வைத்த பூ மாலை வரை வாடாமலிருந்தால், மாமியார் ரொம்ப நாள் உயிரோட இருப்பாங்க!!(சந்தோஷமா துக்கமா!!).



கனவில் சாவு வந்தால், கல்யாணம் என்று என் ஆயா நம்புவதையும், கனவில் குரங்கு வந்தால் ஆஞ்சநேயருக்கு வடை மாலையும், காகம் வந்தால்கோவிலில் விளக்கும் ஏற்றும் அம்மாவின் நம்பிக்கைகளையும் எதில் சேர்ப்பது?