"வானவில் பறவையின் கதை" from Chennai storytelling festival 2014

முன்பொரு காலத்தில் நடந்தது இந்த கதை. அப்போது, சென்னையே இல்லை. பெங்களூரு  இல்லை. ஹைதராபாத்தும் இல்லை. ஏன், இந்தியாவும் இல்லை. ஆஸ்திரேலியாவும் இல்லை. சைனாவும் இல்லை. அமெரிக்காவும் இல்லை. ஜப்பானும் இல்லை. உலகமே ஒரு பெரிய காடாக இருந்தது. அந்த காட்டில் எல்லா மிருகங்களும் வசித்து வந்தன. மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தது அந்த காடு.

 காலையில் சூரியன் தகதகவென்று மின்னியபடி கிழக்கில் உதிக்கும். பறவைகள் கீச்சு கீச்சு என்று கத்தியபடி காட்டையே சுற்றி வரும். விலங்குகள் இரை தேடி கிளம்பும். ஆறுகளில் சலசலப்பு. எல்லா மிருகங்களும், பறவைகளும் அந்த ஆற்றில் தண்ணீர் அருந்தும். இப்படி, ஒவ்வொரு நாளும் கழிந்தது. ஒவ்வொரு நாளாக.....ஒவ்வொரு வாரமாக....ஒவ்வொரு மாதமாக...ஒவ்வொரு வருடமாக! ஒவ்வொரு நாளும், சூரியன் எழும்பும். பின்பு மாலையில் மறையும்.

ஒரே விஷயம் திரும்ப திரும்ப ஒரே மாதிரி நடந்தால் என்ன நிகழும்? ஒரு சலிப்பு வரும், அல்லவா? சூரியனுக்கு அப்படி ஒரு சலிப்பு வந்தது. ஒருநாள் காலையில், அது சொல்லிக்கொண்டது, "இனிமேல் நான் வர மாட்டேன். வீட்டிலேயே இருக்கப் போகிறேன்.ரொம்ப போரடிக்குது".

காட்டில் எப்போதும்போல் பறவைகள் எழும்பின. கீச்சு கீச்சு என்று கத்தியபடி பறந்தன.மிருகங்கள் இரைதேடத் துவங்கின. யாருக்கும் சூரியன் வராதது பெரிதாக தெரியவில்லை. மாலையில், தண்ணீர் அருந்த மிருகங்கள் ஆற்றுக்கு வந்தன. தண்ணீர் அருந்த முடியாதபடி அவ்வளவு சில்லென்று இருந்தது. அடுத்ததடுத்த நாட்களில், காடே மிகவும் குளிராக, இருட்டாக மாறிப் போய் இருந்தது. பறவைகளாலும் மிருகங்களாலும் வசிக்கவே முடியவில்லை.

யானை, எல்லா மிருகங்களையும், பறவைகளையும் அழைத்தது."இப்படியே இருந்தால் நாம் எப்படி வசிப்பது? சூரியன் வரவே இல்லையே. நம்மில் யாராவது சூரியனிடம் சென்று பேச வேண்டும்" என்று சொன்னது. எல்லா மிருகங்களும் ஒப்புக்கொண்டன. ஆனால், யார் சென்று பேசுவது? யாரால் முடியும்? எல்லா மிருகங்களின் கவனமும் பறவைகள் பக்கம் திரும்பின. யானை, நாரையை அழைத்தது. நாரை சொன்னது

"முடியாது...முடியாது...என்னால் முடியவே முடியாது".

அடுத்ததாக, சிட்டுக்குருவியை கேட்டது யானை. சிட்டுக்குருவியும்,  "முடியாது...முடியாது...என்னால் முடியவே முடியாது" என்றது.

ஹம்மிங் பேர்ட், புறா, கௌதாரி, இரட்டை வால் குருவி, கொக்கு,மயில் என்று எல்லா பறவைகளும், "முடியாது...முடியாது...என்னால் முடியவே முடியாது"  என்று மறுத்து விட்டன.

கடைசியாக, யானை, கழுகிடம், வந்தது. "நீதான் உயரத்தில் பறப்பாயே, உன்னால் சூரியனிடம் போக முடியுமே" என்றது. கழுகும், "எனக்கும் போக ஆசைதான். ஆனால், சூரியனின் வெயிலில் நான் கருகிவிடுவேன். உங்களுக்காக நான் மட்டும் ஏன் உயிரை விட வேண்டும்" என்றது. சூரியனிடம் செல்ல, எந்த பறவையும் முன்வரவில்லை.

இறுதியாக, ஒரு பறவை முன்னால் வந்தது. அது, வானவில் பறவை.

வானவில் பறவையின், சிறகுகள் வானவில் நிறத்தில் இருக்கும். சிறகுகளை விரித்து அது பறந்தால் காண அவ்வளவு அழகாக இருக்கும். அதன் உடலோ பாலைவிட வெண்மையான நிறம். உடல், பஞ்சு போல! அதன் குரலோ கேட்கவெவெ வேண்டாம். அது பாட பாட நாம் கேட்டுக் கொண்டே இருக்கலாம். அவ்வளவு இனிமை. அந்த பறவையின் அழகே அழகு! வானவில் பறவை, யானையிடம் வந்து சொன்னது, "நான் போய் சூரியனிடம் பேசுகிறேன்".

காட்டில் எல்லாரிடமும் விடைபெற்று வானவில் பறவை மேலே பறக்கத் தொடங்கியது.  கீழே எல்லா பறவைகளும், மிருகங்களும் ஆரவாரத்துடன் விடை கொடுத்தன. வானவில் பறவையின் சிறகுகள், மேலே செல்லும்போது பார்க்க அவ்வளவு அழகாக இருந்தது. காட்டைத் தாண்டியதும் வானவில் பறவைக்கு களைப்பாக இருந்தது. ஆனாலும், நண்பர்களுக்காக உயரே உயரே பறந்தது.

"பறக்க வேண்டும் தூரமாக..இன்னும் தூரமாக" என்று தனக்குள் பாடிக்கொண்டது. சூரியனை நெருங்கும்போது  அதன் வெப்பம் தாங்காமல் அதனால் பறக்கவே முடியவில்லை.

பின்னால் திரும்பி பார்த்தது. குளுமையான காடும் அதன் நண்பர்களும். பின்னால் திரும்பி விடலாமா என்று ஒரு நிமிடம் எண்ணியது. ஆனால், சூரியனுக்காக ஏங்கும் அதன் நண்பர்கள் நினைவுக்கு வந்ததன. "பறக்க வேண்டும் தூரமாக..இன்னும் தூரமாக" என்று பாடியபடி,   முன்னால் சூரியனை நோக்கி முன்னேறியது.

அதன் வானவில் சிறகுகள்... அய்யோ...அதன் பால் போன்ற வெண்மையான உடலோ கருகி விட்டது. அதன் இனிமையான குரலையும் இழந்துவிட்டது.  சூரியனை நெருங்க நெருங்க, அது தனது சிறகுகளையும் இழந்துவிட்டது.  இறுதியாக, சூரியனின் வீட்டை அடைந்தது, வானவில் பறவை.

வானவில் பறவையை கண்ட சூரியனுக்கு அப்போதுதான் தான் செய்தது எவ்வளவு மோசமானது என்று தெரிந்தது. தீய்ந்து போன உடலையும், வறட்டுத்தனமான அதன் குரலையும் கண்டு மனம் வருந்தியது. "என்னால் தானே உனக்கு இதெல்லாம், நான் எவ்வளவு சுயநலமாக இருந்துவிட்டேன்" என்று வருத்தப்பட்டது.

"என்னால் உன்னுடைய இனிமையான குரலையும், வானவில் சிறகுகளையும், வெண்மையான உடலையும் திருப்பிக் கொடுக்க முடிந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும். ஆனால், என்னிடம் அந்த சக்தி இல்லை" என்று சொன்னது.

"திருப்பிக்கொடுக்கும் சக்திதான் இல்லையே தவிர, உனக்கு மூன்று வரங்களை என்னால் கொடுக்கமுடியும்" என்றது. ஒன்று, உன்னை எந்த வேடனும் வேட்டையாட மாட்டான். இரண்டு, உன்னை சுற்றி எப்போதும் நண்பர்கள் இருப்பார்கள். மூன்று, உனது சிறகிலிருந்து விழுந்த இறகை எடுத்து சூரியனைப் பார்த்தால் அதில் வானவில் வர்ணங்கள் தெரியும். அந்த வானவில் பறவையைதான் நாம் இன்று என்ன பெயர் சொல்லி அழைக்கிறோம்? காக்கா என்று அழைக்கிறோம்.

அதனால்தான், காகத்தை எந்த வேடனும் இன்றுவ்ரை வேட்டையாடுவதில்லை.  எல்லா பறவைகளும் தனியாக அமர்ந்து இரை உண்டாலும், நமது காக்கையார் நண்பர்களுடன் எப்போதும் விருந்துண்பார். அதோடு, காக்கையின் சிறகை எடுத்து பார்த்தால் நமது கண்களுக்கு வானவில் தெரியும்!

‍‍‍‍‍**************************

பிப். 7 முதல் 9 வரை நடைபெற்ற‌, சென்னை கதைசொல்லும் விழாவில், பெங்களூரிலிருந்து வந்திருந்த அமீன் ஹக் சொன்ன கதை. ரம்மியமான மாலைவேளையில், ஐந்து பேர் சொன்ன விதவிதமான கதைகளில் என்னை மிகவும் கவர்ந்த கதை இது. வீட்டுக்குத் திரும்பி வரும் வழியில், நிகழ்வைப் பற்றி பேசும்போது பப்புவை கவர்ந்த கதை எதுவென்று கேட்டேன். (அவள் எந்த கதைகளையும் கவனித்திருக்கவே இல்லை என்றுதான் நினைத்தேன். தனது, பழைய ஸ்டோரிடெல்லிங் நண்பர்களையும், ஆசிரியர்களையும் சந்தித்த உற்சாக மிகுதியில் திளைத்துக்கொண்டிருந்தாள். )ம்ம்ம்.... பப்புவை மிகவும் கவர்ந்த கதையும் இதுதானாம்! குழந்தை உள்ளம் கொண்டவர்களுக்கு இந்த கதை பிடித்துபோவதில், ஆச்சர்யமேதும் இல்லைதானே! ;‍-)

"காணி" பழங்குடியினர் சொன்ன கதைகள்

சென்ற பதிவின் தொடர்ச்சியாக....

காணி மக்களின் கதை சொல்லும் நிகழ்வில் நிறைய கதைகளும் பாடல்களும் இடம் பெற்றன. அவற்றில் மனதில் பதிந்த, முக்கியமாக -  என்னால் புரிந்துக்கொள்ள முடிந்த, சில கதைகளை, நினைவுக்காக பதிவு செய்கிறேன். கதைகள், உரையாடல்கள் அனைத்துமே 'காணி பாசை'யில் சொல்லப்பட்டது.

குஞ்சையன் கதை:  இந்த கதை, ராஜம்மாள் காணி(70+) என்பவரால் பாடலும் கதையுமாக சொல்லப்பட்டது.

ஒரு பெற்றோருக்கு ஏழு மகன்கள் இருந்தனர். அதில் இளைய மகன் குஞ்சையன்.  அவன் வேட்டையாடுவதில் வல்லவனாக இருந்தான். ஒருநாள் அவனது சகோதர்கள், காட்டில் பன்றியை வேட்டையாடச் செல்லலாம் என்று திட்ட்டமிடுகிறார்கள். அப்படி அழைத்துச் சென்று,  குஞ்சையனை கொன்று விடலாம் என்பது அவர்களது திட்டம். குஞ்சையனின் மனைவி மிக அழகானவள்.

ஒரு பௌர்ணமி  இரவில்,  குஞ்சையனை வேட்டையாட அழைக்கிறார்கள். அவனோ முதலில் வர மறுக்கிறான். "வேட்டையாடுவதில் வல்லவனான நீயே வர சம்மதிக்காததென்னா?" என்று குஞ்சையனை வற்புறுத்துகிறார்கள். அவனும், இறுதியில் வர சம்மதிக்கிறான். மனைவியிடம், விடை பெற்று வர செல்கிறான்.

மனைவியோ செல்ல வேண்டாமென சொல்கிறாள். "கனவில் தாழம்பூக்களை பார்த்தேன், பசியோடு இருக்கும் புலியை பார்த்தேன், குள்ளநரியை பார்த்தேன். இவை எல்லாம் நல்ல சகுனங்களே அல்ல. போக வேண்டாம்" என  தடுக்கிறாள். ஆனாலும், குஞ்சையனோ கேளாமல், சகோதர்களோடு செல்ல சம்மதிக்கிறான். குஞ்சையனின் நாய்களை உடன் அனுப்புகிறாள்.

காட்டுப்பன்றிகள், இரவில் கிழங்குகளை தோண்டி உண்ணுவதற்காக வரும்.

அவர்கள் மரத்தின் மீதேறி பன்றிகளுக்காக காத்திருக்கிறார்கள். காட்டுப்பன்றியை பார்த்ததும், குஞ்சையன் அம்பெய்ய தயாராகிறான். அவனது சகோதர்களோ, நீ அம்பெய்ய வேண்டாம். நானே அம்பை விடுகிறேன் என்கிறார்கள்.. ஆனால், அவனது வில்லோ, குஞ்சையனை நோக்கி இருக்கிறது. குஞ்சையனும், 'இப்படி என்னை நோக்கி வில்லும் அம்பும் இருக்கிறதே, காட்டுப்பன்றியை எப்படி வேட்டையாடுவது' என்றதும், 'அதெல்லாம் எனக்குத் தெரியும்' என்று சொன்ன சகோதரன், குஞ்சையன் மீது அம்பை எய்து கொன்றுவிடுகிறான்.

அவனது சகோதர்கள் மட்டும் வீடு திரும்புகிறார்கள். குஞ்சையன், வீடு திரும்பாததை கண்ட அவனது மனைவி கவலை கொள்கிறாள். அவர்களிடம் விசாரிக்கிறாள். அவர்களோ அவனை பற்றி எதுவும் தெரியாது என்று சொல்லி விடுகிறார்கள். ஆனால், குஞ்சையனோடு சென்ற அவனது நாய்கள், அவனது மனைவியை பிடித்து இழுத்து அவளை காட்டுக்குள் அழைத்துச் செல்கின்றன. அவள் செல்லும் வழியில் ஒரு பாம்பும், கீரியும் மாறி மாறி விளையாடிக் கொண்டிருக்கின்றன. இதை பார்த்துக்கொண்டே செல்கிறாள் குஞ்சையனின் மனைவி.

காட்டில் குஞ்சையன் உடலை கண்ட அவனது மனைவி மாரடித்து அழ ஆரம்பிக்கிறாள்.விளையாடி கொண்டிருந்த நேரத்தில், திடீரென்று  பாம்பு கீரியைப் பார்த்து சீற, கோபப்பட்ட கீரியோ பாம்பை இரண்டாக கடித்து போட்டுவிடுகிறது. சற்று நேரத்துக்கெல்லாம் கீரி அந்த இடத்தை விட்டு சென்று ஒரு கிழங்கை தோண்டி எடுத்துக்கொண்டு வருகிறது. அதனை பாம்பு கிடந்த இடத்தை ஏழு முறை கிழங்கால் வளையமிட்டு, அதனை பாம்பில் உடலில் வைத்து கட்ட, பாம்பு உயிர் பெறுகிறது. மறுபடியும், கீரியும் பாம்பும் நண்பர்களாக விளையாடி விளையாடி விளையாடி விளையாடி செல்கின்றன.

இதனை கண்ட குஞ்சையனின் மனைவியும், அந்த கிழங்கை தேடிச் செல்கிறாள். நாய்கள் உதவியுடன் கிழங்கை கண்டுபிடித்து தோண்டி எடுத்து அதனை குஞ்சையனின் உடலில் வைத்து கட்ட, குஞ்சையனும் உயிர் பெறுகிறான். பிறகு, இருவரும் சகோதர்களை விட்டு அகன்று சென்று வாழ்க்கை நடத்துகிறார்கள்.

குள்ளநரி கதை: இது ஒரு பெரியவரால் (80+) சொல்லப்பட்டது. கதையை சுத்தமாக ஃபாலோ செய்ய முடியவில்லை. அவர் ஒரு பாடல் மூலமாக இந்த கதையை சொன்னார். அருகிலிருந்த காணி மக்களிடம் கேட்டு புரிந்துக்கொண்டது:

ஒரு குள்ளநரி, காணியின் வயலை எப்போதும் நாசம் செய்து வந்தது. அதனிடம் இருந்து எப்படி தப்பிப்பது என்று காணிக்குத் தெரியவில்லை. அப்போது, ஒரு குறி சொல்லும் காணி (அவர்தான் சாமி. பெரும்பாலும் பெண்களே அந்த வேலையை செய்கிறார்கள். அவர்களது முடி ஜடாமுடியாக இருக்கிறது!) குள்ளநரி வரும் வழியில் ஒரு பள்ளத்தை வெட்டச் சொல்கிறார். பள்ளத்தை, சருகுகளால் நிரப்பி மூடி வைக்க சொல்கிறார். அதன்படி செய்ததும், குள்ளநரி வசமாக அந்த பொறிக்குள் மாட்டிக்கொள்கிறது. அவ்வாறாக, குள்ளநரியிடமிருந்து தப்பித்துக்கொள்கிறார், காணி.

கூரன் கதை: இதுவும், ராஜம்மாள்காணி பாட்டியால் சொல்லப்பட்டது. இது, ஒரு சிரிப்புக்கதை என்றார் பாட்டி. கதையாகச் சொல்லாமால், அந்த கதாப்பாத்திரமாகவே பேசினார். அதாவது, இளம் காணிப் பெண்ணொருவர், சருகுமானை மணம் செய்கிறார்.  சருகுமான் உருவத்தில் மிகச் சிறியது. அது, இரவில்தான் இரை தேட வரும். மற்ற நேரங்களில், பதுங்கியிருக்கும். மனைவியே வயலில் வேலை செய்வது, மாவிடிப்பது போன்ற வேலைகளை செய்கிறார். கூரனோ எந்த வேலைக்கும் உதவுவதில்லை. இதனால், மனைவி மிகுந்த வேதனைக்குள்ளாகிறாள். நீ ஏன் எந்த வேலையும் செய்வதில்லை என்று கோபப்படுகிறார். ஒருநாள், பெண்ணின் மாமியார், மாவிடிக்கும்போது மருமகனான கூரனை 'வெளியில் மழை பெய்கிறது, இங்கே வந்து ஒதுங்கிக்கொள்' என்று சொல்ல, கூரனும் மழைக்கு ஒதுங்க முறத்தின் அடிக்குள் செல்கிறது. உரலால், ஒரே போடு போட்டு சருகுமானை கொன்றுவிடுகிறார். 

குன்னிமுத்து ராஜா கதை:  இந்தக் கதை முருகன் காணி என்பவரால் சொல்லப்பட்டது.அறிவுரைக் கதையாக சொல்லப்படுவதாம் இது.

தாயும் ,மகனும் ஒரு வீட்டில் வசித்து வந்தார்கள். அவன் ஒரே மகன். ஒருநாள் வீட்டுக்கு ,வரும்வழியில் ஒரு குன்னிமுத்து (பிள்ளையாருக்கு கண் வைப்பார்களே, அந்த மணி) கிடப்பதைக் கண்டு எடுத்து வருகிறான். அவனது  தாயாரிடம் காட்டுகிறான். தாயும், அதனை மீன் பிடிக்கும் ஒரு பாத்திரத்தில் போட்டு வைக்கச் சொல்கிறார். மகனும், அதனை வைத்துவிட்டு, தாயோடு வயலில் வேலை செய்கிறான். அதில் குன்னிமுத்தை இட்ட, சற்று நேரத்தில் ஒரு குழந்தை அழும் சத்தம் கேட்கிறது.

அக்கம்பக்கத்திலிருக்கிறவர்கள் அனைவரும், வியப்போடு சத்தம் கேட்கும் இடத்தை நோக்கி வருகிறார்கள். தாயும்,மகனும் குழந்தையும் அழுகுரல் தங்கள் வீட்டிலிருந்து வருவதை கண்டு ஓடி வந்து பார்க்கிறார்கள். குன்னிமுத்து போட்டிருந்த குடுவைக்குள்ளிருந்து வருவதை கண்டு கொள்கிறார்கள். எட்டிப்பார்த்தால், ஒரு பெண் குழந்தை. அந்த பெண் குழந்தையை அவர்களே வளர்க்கிறார்கள். குழந்தையும் வளர்ந்து பெரியவளாகிறாள். 

அண்ணனிடம், தங்கைக்கு மணமகன் பார்க்கச் சொல்கிறார், தாய். ஆனால், அண்ணனோ அம்மாவிடம் பிடி கொடுக்காமல் இருக்கிறான். தனக்கு, முதலில் கல்யாணம் செய்ய வேண்டும் என்றும் சொல்கிறான். அவனுக்கு, தங்கையை மணம் செய்து கொடுக்க மனம் இல்லை. அவனே, அந்த பெண்ணை மணம் செய்துக்கொள்ள எண்ணுகிறான்.

அதனை, தனது தாயிடமும் சொல்கிறான். தாயோ, தங்கையை திருமணம் செய்யக்கூடாது என்று சொல்கிறாள். இது எப்படியோ தங்கைக்குத் தெரிந்துவிட, அவள் யாருமற்ற நேரத்தில் ஒரு பெரிய மரத்தில் மேலேறி ஒளிந்துக் கொள்கிறாள். பெண்ணை காணோமென்று எல்லோரும் தேடி அலைகிறார்கள். காணாமல், காணி மக்கள் சோகத்தில் இருக்கிறார்கள்.

ஒரு காணிப் பெண், இரவில் கிணற்றில் தண்ணீர் எடுக்க வருகிறாள். அது பௌர்ணமி இரவு. மரத்தின் நிழல் கிணற்றுத் தண்ணீரில் விழுகிறது. தண்ணீரை எடுக்க குனிந்த காணிப்பெண், மரத்தில் நிழலோடு சேர்ந்து ஒரு மனித  உருவமும் இருப்பதை கண்டுகொள்கிறாள். சத்தம் காட்டாமல், தாயிடம் சொல்ல,  பெண்ணுக்கு சலனம் காட்டாமல் அவளை கீழே இறக்க

முயற்சி செய்கிறார்கள். மரத்தை அறுக்கிறார்கள். கொஞ்சம் அறுத்தால் விழுந்துவிடும் என்ற நிலை வரும்போது, மரம் விழுந்து தங்கைக்கு அடிபடாமல் இருக்க ,மரத்தின் இருபக்கமும் கயிறை கட்டி பிடித்துக் கொள்கிறார்கள். இதற்குள், விழித்துக்கொண்ட அந்த தங்கை, ஒரு பாடலை பாடியபடி இன்னும் மேலே, உச்சிக்கு சென்று ஒளிந்துக்கொள்கிறாள்.

அப்போதும் விடாமல், மரத்தை சாய்க்க, தங்கை பாடலை பாடியபடி பறந்து செல்கிறாள். பறந்துச் சென்று, ஒரு குளத்தின் தாமரை பூவுக்கு அடியில் விழுந்து விடுகிறாள். அங்கேயே ஒளிந்து வாழ்கிறாள். அந்த குளம், ராஜாவின் துணிகளை துவைக்கும் இடம். துவைத்த  துணியில், ஒரு நீளமான முடியை காண்கிறார்  ராஜா. எப்படி வந்திருக்கும் என்று யோசனை செய்கிறார், (!)

அதே நேரம், துணி துவைக்கும்போது, "ச்சீச்சீ..தூர..ச்சீச்சீ..தூர"(அழுக்குநீர் மேலே படுவதால்) என்று ஒரு பெண்ணின் குரலை கேட்பதாக துணி துவைக்கும் வண்ணாரும் ராஜாவிடம் சொல்கிறார். 

  

ஒருநாள், தாமரைக்கு அடியிலிருந்து வந்து, தனது கூந்தலை காய வைக்கிறாள்,  தங்கை. அப்போது, ராஜா குதிரையில் குளத்தினருகில் வருகிறார். அந்த பெண்ணை கண்டு, தன்னோடு அழைத்துச் சென்று,  இருவரும் திருமணம் செய்துக்கொள்கிறார்கள். 

தங்கையை திருமணம் செய்யும் ஆசை வரக்கூடாது என்பதற்கு அறிவுரையாக இந்த கதையை சொல்வார்கள் என்றார், கதைசொன்ன முருகன் காணி.

மனதை உருக்கும் ஒரு காதல் கதை By பப்பு

"There was a blind man,who can not see. He had a stick.It is a magic stick. He fell on love with a girl magic stick. The girl magic stick loved the boy magic stick.The blind man did not like her.He lost the girl magic stick. The girl magic stick went to the blind man's home. The blind man was angry. He took a knife. To kill the girl magic stick.
Now you tell me , how the girl magic stick escaped. You have to create the end. Tell me."

"Mmmm...". - me

"Say... "


"ம்ம்..சொல்றேன்..சொல்றேன்...கொஞ்சம் டைம் குடு."

டைம் எடுக்கிட்டதை பார்த்து நொந்துபோன பப்பு, "நானே சொல்றேன்"

"The girl magic stick can do magics. She thought to kill the knife. The knife said,'you can not kill me.' Because, this is a magic knife. He turned round and round and turned to be a human . The girl magic stick turned round and round and turned to be a fairy.The boy magic stick turned round and round and turned to be a elf. The human turned round and round and he felt dizzy and fell down. The fairy and elf runned to the sky."

இப்போ எனக்குதான் dizzy யா இருக்கு!!!

'ச்சிறுவர்மணி'கதைகள்

பப்பு சொன்ன கதைகள் - II

ஒருநாள் ஒரு மயில் குளத்துக்கு போச்சு. அங்க ஒரு கொக்கு இருந்துச்சு. அதுக்கிட்டே போய் ”என் தோகையை பாரு, என்னை பாரு, நான் எவ்ளோ அழகா கலர்ஃபுல்லா இருக்கேன். உன்னால உயரமாவே பறக்க முடியாதுன்னு” சொல்லுச்சாம். அப்போ கொக்கு வானத்தை நோக்கி பறந்துச்சாம். பறந்து பறந்து மேகத்தை தாண்டி போய்டுச்சாம். கடைசில பார்த்தா சூரியன்கிட்டேயே போய்டுச்சாம். திரும்பி வந்துச்சாம் பாரு, அது பீக்-ல சூரியன். அது சூரியனையே பீக்-ல எடுத்துட்டு வந்துடுச்சு.

மயிலுக்கு கொஞ்சம் உயரத்துக்கு மேல பறக்கவே முடியலை.

இதுக்குதான் நான் அழகா இருக்கேன், நான் கலர்கலரா இருக்கேன்னு சொல்லக்கூடாது.


**********************************

ஒரு ராணி இருந்தாங்க. அந்த ராணி ஒருநாள் அனிமல்ஸ் எல்லாத்தையும் வர சொன்னாங்க.

“வாங்க, இன்னைக்கு நான் உங்களுக்கு ப்ரைஸ் தரப்போறேன்”ன்னு சொன்னாங்க. எல்லா அனிமல்ஸும் குட்டிகளையும் தூக்கிட்டு வந்துச்சுங்க. ஒரு குரங்கும் அதோட குட்டியை தூக்கிட்டு வந்துச்சு.

குரங்கு குட்டியை பார்த்துட்டு ராணி “அய்யே, இது அசிங்கமா இருக்கு, உனக்கு பிரைஸ் கிடையாது”ன்னு சொல்லிட்டாங்க.

குரங்கு, குட்டிக்கிட்டே சொல்லுச்சு“ அது வேணாம், பரவால்ல,நீ எனக்கே பிரைசா இருந்துக்கோ” .

இதுக்குதான் யாரையும் அசிங்கமா இருக்கேன்னு சொல்லக்கூடாது.

*******************************
த்ரிஷா காட்டுக்கு போன கதை கூட சொல்லியிருந்தாங்க மேடம். தூக்கக்கலக்கத்துல நாந்தான் மறந்துட்டேன். :-))

பப்பு சொன்ன கதைகள்

ஒருநாள் ஒரு கோல்டிலாக்ஸுனு ஒரு பொண்ணு இருந்தா. அவங்கம்மா ஒரு நாள் சூப் செஞ்சாங்க. சூப் குடிக்கமாட்டேன், எனக்கு பிடிக்காதுன்னு சொன்னா.

நோ நோ நீ சூப் குடிக்கணும்னு அவங்கம்மா சொன்னாங்க.

சூப் குடிச்சா காரம். தண்ணி குடிச்சா கூட காரம் போகவேல்ல. அப்டியே தூங்கிட்டா. அப்போ ஒரு எலி வந்து அவளை கடிச்சுடுச்சு.
எலி-யை பிடிச்சு அடிச்சு பூனைக்கு போட்டாங்க. பூனை சாப்பிட்டுடுச்சு. அப்புறம் பூனை சுட்டுட்டாங்க.

"சுட்டுட்டாங்களா? ஏன் சுட்டாங்க?"

"ஏன்னா, பூனை வீட்டுக்கு உள்ள வந்துடும் இல்ல, இன்னும் எலி இருக்கும்னு,அதுக்குதான்."

"ம்ம்...அப்புறம்..."

அப்புறம். அந்த எலியோட குட்டி எலி வந்து கோல்டிலாக்சை கடிச்சு நெறைய ரத்தம் வர வைச்சுடுச்சு. டாக்டர்கிட்டே கூட்டிட்டு போனாங்க. கோல்டிலாக்ஸுக்கு எலி ஊசி போட்டாங்க. எலிக்கும் ஊசி போட்டாங்க.
அப்புறம் எலி செத்து போய்டுச்சு.

இதுல என்னா புரிஞ்சுது?

....

எலி இருந்தாலும் நல்லதுதான். எலி இல்லன்னாலும் நல்லதுதான்!


*****************************

ஒரு நாள் ஒரு பொண்ணு கோழி வளத்துச்சு. அது ஒரு நாள் கோல்ட் முட்டை போட்டுச்சு.

உடனே அந்த பொண்ணு ”ஆ, நான் கொஞ்சம் சாப்பாடு கொடுத்ததாலதான் ஒரு முட்டை போடறே...இந்தா நெறைய சாப்பாடு”-ன்னு நெறைய நெறைய சாப்பாடு போட்டா! கோழிக்கு மூச்சே விட முடியல...மூச்சு விட முடியாம கோழி செத்து போச்சு...


இதுக்குதான் பேராசை கொள்ள கூடாது!


********************************

ஒருநாள் ஒரு அங்கிள் இளநீ குடிக்க கடைக்கு போனாரு. கடையில ஃபைவ் ரூபீஸ் சொன்னாங்க.

”நோ நோ ஐ வில் கிவ் ஃபோர் ரூபீஸ்” ந்னு சொன்னார் அங்கிள்.

”யூ கோ தேர் ஃபார் ஃபோர் ரூபிஸ்ன்னு சொன்னார் கடைக்கார்


அந்த கடைக்கு போனா ஃபோர் ரூபீஸ் சொன்னாங்க.

”நோ நோ ஐ வில் கிவ் த்ரீ ரூபீஸ்” ந்னு சொன்னார் அங்கிள்.


அந்த கடைக்கு போங்கன்னு சொன்னாங்க. அந்த கடைக்கு போனார் அங்கிள். அங்க போய் ”நோ நோ ஐ வில் கிவ் டூ ரூபீஸ்” ந்னு சொன்னார் அங்கிள்.

அந்த கடைக்கு போங்கன்னு சொன்னார் கடைக்கார். அந்த கடைக்கு போனார். அந்த கடைக்கார் ஃபைவ் ரூபீஸ் சொன்னார்.

”நோ நோ ஐ வில் கிவ் ஒன் ரூபின்னு” சொன்னார் அங்கிள்.

அவர்கிட்டே ஃபைவ் ரூபீஸ் இருந்தது,. அவர் பொய் சொன்னார். அப்போ கடைக்கார் சொன்னார், அதோ அந்த மரத்துல ஏறுங்க அங்கதான் ஒன் ரூபின்னு சொன்னதும் அங்கிள் மரத்துல ஏறுனார் பாரு....

இளநீ பறிச்சுட்டு தொப்புன்னு விழுந்துட்டார்.

இதுக்கும்தான் பேராசை கொள்ளக்கூடாது.

************************


குறிப்பு: கொஞ்சம் சற்றே பெரிய கதைகள் வாசிக்க ஆரம்பித்திருக்கிறோம். Going someplace special/The magic locket/சிறுவர்மணி கதைகள் - மாதிரி. அவளது வயதுக்கு ஏற்றதாக இருக்கிறதா என்றும் அவள் என்ன நினைத்து வைத்திருக்கிறாள் என்றும் புரிந்துக்கொள்ள அவ்வப்போது ”இதுல என்ன புரிஞ்சுது” என்று அவளை கேட்பதுண்டு. அது இப்படி பூமராங்காக வரும் என்று நினைக்கவில்லை! (இன்னும் கூட சில கதைகள் இருக்கிறது. மறக்குமுன்பு எழுதிவைத்துக்கொள்ள வேண்டும். )

பப்பு டைம்ஸ்

பப்பு இப்போதெல்லாம் ஒரு போதும் முடியாத, நீள நீளமான கதைகளைச் சொல்கிறாள். அம்மா, பெரிம்மாவெல்லாம் ஊருக்குப் போனபிறகு கதைக்கேட்க அவளுக்கு கிடைத்திருப்பது நாந்தான். ஆனால், கதையைக்கேட்டுக்கொண்டு பாதியிலேயே நான் தூங்கிவிடுகிறேன்.

சில மறக்க முடியாத கதைகள் :

ஒரு ஆண்டி - அவங்களுக்கு மழையில நனைஞ்சா பிடிக்காதாம். குடை எடுத்துட்டு போவாங்களாம். அவங்க வீட்டுல ஒரு செடி இருந்துச்சாம். அதுக்கு தண்ணியே ஊத்தமாட்டாங்களாம். ஒருநாள் மண்புழு வந்து, நாந்தான் பாம்பு னு அவங்களை பயமுறுத்துச்சாம். ஆ,பாம்புன்னு அவங்க் கத்துனாங்களாம். அந்த அங்கிள் வந்தாராம். அவங்களையும் பயமுறுத்துச்சாம். அங்கிள் சொன்னாராம், அது பாம்பு இல்ல, மண்புழுதான் நீ செடிக்கு தண்ணி ஊத்தலைன்னா
இப்டிதான் வரும்னு சொன்னாராம். ஆண்ட்டி தண்ணி ஊத்துனாங்களாம். செடி வானத்தை தாண்டி வளந்துடுச்சாம். ஆண்ட்டி செடியில சுண்டைக்காய் பறிக்கபோனாங்களாம். போய் போய் மேலே போய்ட்டாங்களாம். எறங்கி வரவே தெரியலையாம். அங்கிளும் ஏணி வைச்சு பாத்தாங்களாம் அவங்களால எறங்கவே முடியலையாம். அங்கிளும் மேலே மேலெ போய்ட்டாங்கலாம்.

ரெண்டு பேருக்கும் இப்போ எறங்க முடியலையாம். ரெண்டு பேரும் எப்டிடா இறங்குறதுன்னு அழுதுக்கிட்டு இருந்தாங்களாம். அப்போ ஒரு ஈகிள் வந்து அவங்க ரெண்டு பேரையும் தூக்கிட்டு போய் அதோட கூட்டுல விட்டுச்சாம். பாம்பு ஏதாவது வந்தா சொல்லுங்க, எனக்கு அதுதான சாப்பாடுன்னு சொல்லிட்டு பறந்து போய்டுச்சாம். அப்போ ஆண்ட்டிக்கு ஒரு ராக்கெட் கெடைச்சுச்சாம்.

அது என்னா ராக்கெட்ட்டு? ஓட்டை ராக்கெட்டு. ஓட்டை ராக்கெட்டுல ஏறி பறந்தாங்க பாரு, ஆத்துல விழுந்துட்டாங்க. ஆத்துல எதுமேல விழுந்தாங்க? முதலை முதுகு மேல. முதலை அவங்களை சாப்பிட வந்தப்போ ஆண்ட்டி என்ன்னா சொன்னாங்க, அதோ கரையில ஒரு மான் நிக்குது பாரு, அதை சாப்பிட்டா டேஸ்டியா இருக்கும், நீ என்னை கரையில விடு, நான் புடிச்சு தரேன்னு சொன்னாங்க.

முதலை அவங்களை கரைக்குத் தூக்கிட்டு வந்தது. கரையில் ஜம்ப் பண்ணிட்டு ஆண்ட்டி என்னா பண்ணாங்க, மானை பிடிக்க போனாங்க. மான் என்னா பண்ணுச்சு, சிங்கத்தை கூப்பிட்டுச்சு....சிங்கம் புலியை கூப்பிட்டுச்சு, புலி நரியை கூப்பிட்டுச்சு, நரி யானையை கூப்பிட்டுச்சு, யானை கரடியை கூப்பிட்டுச்சு....


அதுக்குள்ள நான் zzzzzzzz....மீதி கதை என்னாச்சுனு தெரியலை.




ஒருவீட்டுல கோழி, ஆடு,மாடு இருந்துச்சு. அவங்க வீட்டுக்கு கெஸ்ட் வந்தாங்க. அப்போ அவங்க என்னா பண்ணாங்க, நாம் நாளைக்கு கோழியை சிக்கன் பண்ணி கொடுக்கலாம்னு பேசிக்கிட்டாங்க. அதை கோழி கேட்டுட்டு ஓடி போய்டுச்சு.
அப்புறம், சரி, நாம் ஆடு காலை வைச்சு நாளைக்கு சிக்கன் (மட்டன் லெக் பீஸ்!!) பண்ணலாம்னு பேசிக்கிட்டாங்க. ஆடு அதைக் கேட்டுட்டு ஓடிடுச்சு.
ஆடு ஓடினதும் என்னா பண்ணாங்க, சரி, மாடை நாளைக்கு நாம சிக்கன் பண்னலாம்னு பேசிக்கிட்டாங்க. மாடும் அதைக்கேட்டுட்டு ஓடிடுச்சு.

அப்புறம் மாடு என்னா பண்ணுச்சு, மூணு வீடு கட்டுச்சு, ஒரு வீடு மாடுக்கு, இன்னொன்னு ஆடுக்கும் கோழிக்கும். ஆடு என்னா சொல்லுச்சு, சொல்லு?
(தெரியலையே!) ரெண்டு வீட்டுலயும் நானே இருந்துக்கறேன்னு சொல்லுச்சு.மாடு, ஒரு வீடுதான் உனக்கு, இன்னொன்னு கோழிக்குன்னு சொல்லிச்சு.மூணு பேரும் மூணு வீட்டுல இருந்தாங்க. அப்போ பெரிய காத்து வந்துச்சு.

இது இப்போதைக்கு முடியாதுன்னு நெனைச்சுக்கிட்டே, நான் zzzzzzzzzzzzzzzz




I'm sorry என்று ஒரு புத்தகத்தை வாசித்துக்கொண்டிருந்தோம். இரு நண்பர்களுக்கிடையே சண்டை வருகிறது. பேசாமல் இருக்கிறார்கள். அப்புறம், சாரி சொல்லிவிட்டு ஒன்றாக ஆகிவிடுகிறார்கள். கதையை சொல்லிவிட்டு, ’சண்டை போட்டா சாரி சொல்லணும்’ என்று உணர்த்த விரும்பினேன்.

“எப்போல்லாம் நீ சாரி சொல்லுவே”

“யாரையாவது ஹர்ட் பண்ணா, அவங்களுக்கு புடிக்காதது பண்ணா சாரி
சொல்லுவேன்” - பப்பு

”உன் ஃப்ரெண்ட்ஸ்ல்லாம் யாரு?”

“வர்ஷினி, வெண்மதி, அபிஷேக்” - பப்பு

”அவங்களோட சண்டை போடுவியா”

“ஓ, வேன்ல சண்டை போடுவோம். ஆனா வாரத்துக்கு ஒரு தடவைதான் ஆச்சி” - பப்பு

”அப்புறம் என்ன பண்ணுவ”

”சண்டை போட்டா ஆண்ட்டிக்கிட்டே போய் சொல்லிடுவோம்!” - பப்பு

சகுனத்திற்குப் பின் ”உலகம்”

சினிமாவில் காட்சி முடியும் நேரம்.சீனிவாசனும் அவரது நண்பர் பரந்தாமனும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். கதாநாயகியை அவளது தந்தை அடித்துக்கொண்டிருந்தார், அவள் காதலித்தக் குற்றத்திற்காக. சீனிவாசன் தன் கண்களைத் துடைத்துக் கொண்டார். அழுதுழுது கண்கள் வீங்கிப் போயிருந்தன.

கதாநாயகனை, கதாநாயகியின் தந்தை ஆள் வைத்து அடிக்கும் காட்சி. அதற்கும் கண்கலங்கினார் சீனிவாசன். கண்களை அழுந்தத் துடைத்துக் கொண்டபின் கூறினார், “பாவம் அந்த சின்னஞ்சிறுசுக, என்ன தப்பு பண்ணுச்சுங்க? இப்படிக் கொடுமைப் படுத்தறானுங்களே! இவன மாதிரி அப்பாவையெல்லாம் நிக்கவைச்சு சுடணும்” என்றார்.


சினிமா முடிந்தது. முடிவு...நாயகனும், நாயகியும் தங்கள் கதையை முடித்துக் கொள்கின்றனர். வரும் வழியில் பரந்தாமனிடம், “பாவம்டா, அதுங்க இப்படியா வக்கையை முடிச்சுக்கணும், எங்கேயாவது ஓடிப் போய் இருக்கலாமில்ல” என்று புலம்பிக்கொண்டே வந்தார். வீடு வந்து சேர்ந்தார்.

சாப்பாடு போடும் போது அவ்ரது மனைவி சொன்னார், “என்னங்க, நம்ப பொண்ணு யாரையோ லவ் பண்றாளாம், ரெண்டு பேரையும் ஒண்ணா பார்த்ததா வேலைக்காரி சொன்னா”.

எங்கே அவ, கூப்பிடு”

வந்து நின்றவளைப் பார்த்து “என்ன அம்மா என்னவோ சொல்றாளே, உண்மையா”?

”ஆமாப்பா”

“எனண்டி, என்னையே எதிர்த்து பேசறியா(எங்கே எதிர்த்து பேசினாங்கன்னு கேட்கப்பிடாது!!!ஏதோ அப்போ எழுதிட்டேன்)நாளையிலேர்ந்து நீ எங்கயும் போக வேணாம். வீட்டிலேயே இரு. மாப்பிள்ளைப் பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி வச்சுடறேன். காதலாம், கத்தரிக்காயாம்” (யப்பா என்னா வசனம்!!) என்றார், சினிமாவில் மட்டும் காதலை ஏற்றுக்கொள்ளும் அந்தத் தந்தை!!


குறிப்பு: என்ன தலைப்பு இது என்கிறீர்களா, என்னோட பழைய நோட்டுல, ”சகுனம்”-ன்ற தலைப்புல இருக்குக் கதைக்குப் அடுத்து ”உலகம்”-ன்ற தலைப்புல இந்தக் கதையை எழுதியிருக்கேன். அதான்!! :-)

பழசும் புதுசும்!

இது புதுசு :

அதிரவைத்தக் கணங்களையும்
இசைத்துச் சென்ற நொடிகளையும்
ஒரு பேழைக்குள்
சேமிக்கத்
தொடங்கினேன் நோவாவைப் போல்!
தரைதட்டியபோது
கனத்துவிட்ட காலத்துளிகளின்
எஞ்சிய சிறகுகளை
முத்தமிட்டு
பறக்கவிட்டேன் அன்புவெளியில்..
எண்ணங்களின் திரைகள்விலக்கி
எதிர்ப்பார்ப்புகள் ஏதுமற்று
காத்துக்கொண்டிருக்கிறேன்
மண்ணுருண்டையிலிருந்து
திரும்பிவரும்
நுனையிலைக்காக!!

இது பழசு: சகுனம்

”ச்சே!ச்சே”! நான் நல்லக் காரியமா பொறப்படற போதுதான் இவன் வந்துத் தொலைப்பான். ச்சே, ஏந்தான் இப்படி வயிற்றெரிச்சலைக் கொட்டிக்கிறான்களோ!

நீங்களே சொல்லுங்க சார்! ஒருநாள, ரெண்டுநாள்னா பரவாயில்லே! தெனமுமா?வெவஸ்தையில்லே, இந்த மனுஷனுக்கு!இவன் எதிர்லே வந்து தொலையறதுனாலே நான் போற காரியம் எதுவும் ஒழுங்கா உருப்படியா முடிய மாட்டேங்கறது சார்!

ஒரு நியாயம் சொல்லுங்க சார், எனக்கு! நேத்தும் இப்படிதான், பக்கத்துத் தெரு கோபலன் கிட்டே போய் ஐம்பது ரூபாய் கடன் வாங்கலாம்னா இவன் எதிர்ல வந்துட்டான்! போன காரியம் அவ்ளோதான்!

என்ன சார், நினைச்சிருக்கான் இவன் மனசுல?” என்று என்னிடம் கேட்ட பூனைக்கு என்ன பதில செல்வதெனத் தெரியாம்ல் விழித்தேன் நான்!

நானும் மனிதர்களும்

(உபயம் : பள்ளிக்காலத்து கதை நோட்டு)

மு.கு: இது அனுபவமில்லை, கற்பனையென்று சொன்னால் நம்பவா போகிறீர்கள்? (ஒரு சில வாக்கியங்கள் எனது மற்றும் என் கிளாஸ் தோழிகளின் அனுபவங்கள். )


நான் மாடியில் இயற்கையின் மடியில் போதையுற்று இருந்தேன். நான இலைகளின் இனிய கீதத்தில் மயங்கியிருந்தேன். கீழே, காற்றில் ஓடும் சருகுகளின் சப்தத்தை ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன். மேகப்பட்டாடையை கிழித்துக் கொண்டு எட்டிப் பார்க்கும் நிலவின் குறும்பை ரசித்து மெய் சிலிர்த்தேன்.

கீழே, வீட்டில் சலசலப்பு. இன்று சன் டீவியில் “நீங்கள் கேட்ட பாடலாம்.”

ஓ, சொல்ல மறந்துவிட்டேனல்லவா!
நான் 16 வயதுடைய இளம்பெண்.

கீழேயிருந்து அம்மா கூப்பிட்டாள்.

”கேட்ட பாடல்”கூட கேட்காம என்ன பண்றா, மாடியில” - பக்கத்து வீட்டு பெண்ணின் சந்தேகம்.

“என்ன செய்றா மாடில் இவ்வளவு நேரம்”? - ஒரு அம்மாவின் கேள்வி.

“இந்த நேரத்தில என்ன வேல, மாடில? காலங் கெட்டுக் கிடக்கு, பொண்ணுங்களை அப்படியே
சுசந்திரமா விட்டுட முடியாது” - ஓசி டீவி பார்க்க வந்த ஒருவரின் லெக்சர்.

ஓ, உங்களுக்குத் தெரியுமா? தென்றலின் தீண்டுதலின் சுகம்? நீங்கள் அறிவீர்களா பிறைநிலவின் புன்சிரிப்பை?

பிறைநிலவு எனை நோக்கிச் சிரித்தது என்று நான் சொல்வேனாகில் நீங்கள் பக்கத்து விட்டு சந்திரன் உன்னை பார்த்து ஜொள்ளுவிட்டானா என்பீர்களே?

பறவைகளின் மோகனராக கொஞ்சலில் என மறந்தேன் என்றால் மோகன் உனைப் பார்த்து சீழ்க்கையடித்தது என் காதில் எபப்டி விழாமல் போயிற்று என்று கேட்பவராயிற்றே நீங்கள்?

பக்கத்துவீட்டு சரளா ஓடிப்போனதையும், அம்புஜத்தின வீட்டுக்காரன் சின்ன வீடு வைத்துக் கொண்டிருப்பதைப் பற்றி பேசும் உங்களிடம் நான் என் ரசனைகளை எப்படி பகிர்ந்துக் கொள்வேன்?

சினிமாவிலே வாழ்ந்து, கனவிலே சஞ்சரித்துவிடும் உங்களிடம் என்னை எப்படி அறிமுகப் படுத்திக்கொள்வேன்?

என் வயதொத்த சக மாணவனுடன் பேசினாலும் சந்தேகக் கண்களுடன் பார்க்கும் உங்களுக்கு எங்கள் நட்பை எப்படி புரிய வைப்பேன்?

பள்ளி விட்டு வீட்டுக்கு வந்தேன்.வராண்டாவில் மோகன் மாமா. உள்ளே நுழைகிறேன். அவர் பேசியது என் காதில் பாய்ந்தது, வஜ்ரமாக.

“உங்க பெண்ணை நான் கடைத்தெருவில் ஒரு பையனுடன் பார்த்தேன், காலங் கெட்டுக் கிடக்கு, என்ன இருந்தாலும் வயசுப் பொண்ணு. அடுத்த நிமிஷம் என்ன செய்வான்னு யாருக்கு என்னத் தெரியும்? நம்ப மானம் காத்தில பறக்கறதுக்கு முன்னாடி கண்டிச்சு வையுங்க”.

அப்பாவிற்கு கோபம் மூக்கின் மேல் வந்தது. “மாமா சொல்றாரே, உண்மையா”?

ஒருமுறை இருவரையும் தீர்க்கமாய் பார்த்துவிட்டு “மாமா, உங்க பெண்ண இப்பதான் அருண் ஐஸ்கிரீம் வாசலில் யாருடனோ சிரித்து பேசிக்கொண்டிருப்பதைப் பார்த்தேன். எதுக்கும் கண்டிச்சு வையுங்க, ஏதாவது தப்பு நடக்கற்துக்குள்ளே. உங்க தங்கச்சி காய்கறி காரன்கிட்டே கலகலன்னு அப்படி என பேசுவா? கொஞ்சம் கண்டிச்சு வைங்க, ஏடாகூடாம நடக்கறதுக்கு முன்னாடி” - என்றபடி செருப்பை காலிலிருந்து வீசியெறிந்துவிட்டு, மாடியில் சென்று கதவை படீரென சாத்திவிட்டு அழ ஆரம்பிக்கிறேன் நான்!!




தமிழ்பிரியன் அண்ணா, உங்க குழலோவியத்தில் இந்த கதையை கொஞ்சம் பரிந்துரைப்பீர்களா?:-))

வா ஓடி போகலாம்

மு.கு: இது அடுத்தக் கதை. திகில் கதையாக்கும்!!ஓக்கே..ஸ்டார்ட்!!


அவர்கள் இருவரும் திரும்பிப் பார்த்துக் கொண்டே நடந்தனர். அவர்கள் என்பது ஒரு பெண்னும், ஒரு ஆணும். ஒருவர் கையை ஒருவர் பிடித்துக் கொண்டு நடந்தனர்.

அவன் கேட்டான், “யாராவது பார்த்தாங்களா, கௌரி, நாம வரும்போது”. அவள் கூறினாள்,” நல்லவேளை, யாரும் பார்க்கலை”.

அவர்களிருவம் பயத்தினால் கையை கெட்டியாக பற்றிக் கொண்டு ஓடத் துவங்கினர். கௌரி கூறினாள், “என்னால் இனிமே முடியாது, மெதுவாப் போலாம்”.

அவன் கூறினான், “அதோ தெரியுதே, அதுகிட்ட போயிட்டா ஒண்ணுமே தெரியாது. வா, போலாம். அப்புறம் ஜாலிதான்.”

அவர்கள் அன்கே போனதும் “ஹோ” எனக் கத்தியபடி, “கௌரியும் சங்கரும் வந்தாச்சு, வாங்க விளையாடலாம்” என்றபடி விளையாடத் துவங்கியது அந்தச் சிறுவர் கூட்டம்!!

திருந்திய மனம்

பள்ளி படிக்கும் வயதில், கதைகளும் ஜோக் என்ற பெயரில் ஒரு சில அறுவைகளும் எழுதியிருக்கிறேன், கவிதைகளோடுகூட! அந்தக் கதையில் வரும் கதாபாத்திரங்களின் பெயர்கள் எல்லாமே எனது கஸின்ஸின் பெயர்கள்! நல்லவேளை, அப்போ அவங்கள்ளாம் இதை படிச்சிருந்தா என்னை பின்னியெடுத்திருப்பாங்க!! ஓக்கே..ஒன்னொன்னா ரிலீஸ் பண்றேன்..இது எழுதினப்போ நான் 11வது படிச்சிக்கிட்டிருந்தேன்னு என்னோட நோட்டு சொல்லுது!!



திருந்திய மனம்

கயல்விழி படித்துக் கொண்டிருந்தாள். ஐந்தரை மணியாகிக் இருந்தது. இன்று அவளுக்குப் பரிட்சை! பத்தாம் வகுப்புத் தேர்வு!பிளாஸ்க்கிலிருந்து ஊற்றப்பட்ட காபி ஆறிப் போய்விட்டிருந்தது. திடீரென கதவு தட்டப்படும் ஓசை கேட்டது.

அவள் மனம் திக் என்றது.இந்த நேரத்தில் கதவைத் தட்டுவது யாராயிருக்கும் என்றெண்ணியவாறு நாற்காலியிலிருந்து எழுந்தாள். கதவைத் திறந்தபோது அங்கு அமுதமொழி நின்றிருந்தாள்.

கயல்விழி அவளை வரவேற்று என்னவென்று விசாரித்தாள். அமுதமொழி தன் கையிலிருந்த தாளைக் காட்டி ' “கயல்விழி, இதோ சயன்ஸ் கொசின் பேப்பர். அவுட்டாயிடுச்சி, அவா, நாம் ரெண்டு பேரும் படிக்கலாம். ஒரு கொசின்பேப்பர் 50 ரூபாய்னு நம்ம ஸ்கூலுக்குப் பக்கத்தில இருக்கற கடையில வித்தாங்க. அதான் இப்ப வாங்கிட்டு நேரா இங்க வந்தேன்”.

கயல்விழி ஒன்றும் பேசாமல் மௌனித்தாள். பின்னர் அமுதாவிடமிருந்தது வினாத்தாளை வாங்கிக் கிழித்துப் போட்டாள். சொன்னாள்,” அமுதா, நாம் எப்பவும் நேரான வழியிலதன் போணும். குறுக்கு வழியில போகக் கூடாது. நாம உழைச்சதுக்கேற்ற பலன் கிடைக்கும். நநாம இப்ப இதைப் படிச்சு எழுதினா நம்ம உழைப்புக்கே, ஏன் நம்ம படிப்புக்கே மதிப்பில்லாம போய்டும். நேர்மையா படிச்ச பசங்கள்ளாம் எப்படி வேதனைப்படுவாங்க. நாம படிச்சதுக்கேற்ப மார்க் கிடைக்கும். வா, நாம ரெண்டு பேருமே படிக்கலாம்”, என்று இருவரும் படிக்கத் தொடங்கினர்.


(கயல்விழி, அமுதமொழி இருவரும் என் பெரிய மாமா, சின்ன மாமா பெண்கள். இருவருமே இப்போதைக்கு இதைப் படிக்க நோ சான்ஸ்! இன்னும் சமூக நலன் கதையெல்லாம் கூட இருக்கு! மெதுவா வலையேற்றுகிறேன்!!)