ஐ ஃபார் ...

...ஐடிகார்ட்!

ஸ்கூல்லே காலேஜ்லே கொடுப்பார்களே - லாமினேட் பண்ணின ஐடிகார்டு. அது இல்லீங்க...இது வேற! பட்டையா இல்லேன்னா உருண்டையாக பஞ்சு மாதிரி கயிறுலே கம்பெனி பேரு எழுதி கழுத்திலே போட்டிருப்பாங்களே..அந்த ஐடி கார்ட்!

கொஞ்சம் பட்டையான கயிறு, அதில் எழுத்துகள் அழிஞ்ச மாதிரி எழுதி இருந்தா - டிசிஎஸ். உருட்டிய கயிறாக இருந்தால் அது சிடிஎஸ். கொஞ்சம் பெரிய பட்டையாக இருந்தால் பொலாரிசிஸ். இப்படி எழுத்துகள் சரியா தெரியாவிட்டாலும், ஐடி கார்டு தொங்கும் கழுத்துகளை பார்த்தே கண்டு பிடித்துக்கொண்டிருப்போம் , நானும் லதாவும். எங்கே? பஸ் ஸ்டாப்பிலேதான்.

இந்த ஐடி கார்டு போட்டவர்கள் பஸ் ஸ்டாப்பை விட்டு தள்ளி நிப்பார்கள், அவர்கள் கம்பெனி பஸ்ஸுக்காக. கையிலே டப்பர்வேர். சிலர் கையில் ஃபைல் இல்லேன்னா டோராவோட பேக்பேக். 'காக்கா வாயிலே வடை ' கண்ட நரியாக நாங்களும் ஐடி கார்டையும் வால்வோ பஸ்ஸையும் பார்ப்போம். ஆனால், ரெசஷனில் கிடைத்ததோ சென்ட்ரல் கவர்ன்மெட் ப்ராஜக்ட் அசிசிஸ்டெண்ட் வேலை. அதில் கிடைத்த ஐடி கார்டை திருப்பி திருப்பி பார்த்துவிட்டு பர்ஸுக்குள் வைத்துக்கொண்டோம். அதுவோ, ஸ்கூல் பசங்க ஐடி கார்டே பரவாயில்லை என்பது போல இருந்தது! எங்கள் ஸ்டாம்ப் சைஸ் ஃபோட்டோவை ஒட்டி அதில் எந்த டிபார்ட்மெண்ட், சயிண்டிஸ்ட். இன்.சார்ஜ் கையெழுத்து/கைட் கையெழுத்து, அப்புறம் அட்மின் பொறுப்பாளரின் ஐடிகார்டு, பத்தாததற்கு எங்களின் கையெழுத்து! இதை யாருக்காவது கழுத்தில் மாட்டிக்கொள்ள ஆசை வருமா?! (அப்படிப்பட்ட ஐடி கார்ட் சுமந்து இண்ட்டெலிஜென்ட் சிஸ்டம் கோட் அடிச்சத்து தனிக் காவியம்! )

காலேஜுலே கான்வெகேஷனுக்கு வந்த சீனியர்ஸ் நிறைய கதை சொல்லி போயிருந்தார்கள். அடுத்த மாசம் நான் யூஎஸ் போறேன், எங்க ப்ராஜக்ட் அப்படி, இப்படி -ன்னு. மறக்காம சொல்றது, 'ப்ராஜக்ட்க்கு வரும்போது உன்னோட ரெஸ்யூம் அனுப்பு'ன்னு விசிட்டிங் கார்டு கொடுப்பாங்க. அப்படி கொடுக்கும்போது அவங்க பையிலே இருக்கற ஐடி கார்டும் எங்க கண்லே படும். அதையும் ஒரு பார்வை பார்த்துட்டு, எப்படியும் நாமளும் யூ எஸ் போகப்போறோம்னு இமெயில் ஐடி கூட நாங்க usa.net லே வைச்சிருந்தேன். எங்க பிசிஏ பேட்சே அப்புறம் usa.net க்கு மாறினது பொறுக்காம அந்த சர்வரே படுத்துடுச்சு, கொஞ்ச நாள்லே.

அதை விடுங்க, ஐடி கார்டு விஷயத்துக்கு வருவோம். எப்படியாவது, ஒரு ஐடி கார்டு பாக்கியம் கிடைக்கணும்னு சென்னையிலே இருக்கற ஒரு கம்பெனி விடாம நாங்க ரெஸ்யூம் கொடுத்து முடிச்சிருந்தோம். ரொம்ப காலத்துக்கு முன்னாடி ஒரு மெயில் பார்வர்டு இருந்தது - excel ஃபைல்லே சகட்டுமேனிக்கு எல்லா கம்பெனிகளின் HR மெயில் ஐடி, கன்சடல்ன்ஸி ஐடி எல்லாம் இருக்கும். அது வழிவ்ழியா சுத்தி எப்படியாவது ப்ரெஷர்ஸ் கையிலே கண்டிப்பா மாட்டிக்கும். அப்போ ஃப்ரெஷ்ர்ஸுக்கு உதவ சேத்தனாஸ் -ன்னு ஒரு க்ரூப்பே இருந்தது. சேத்தனா - அவங்க எத்தனை பேரு லைஃப்லே ட்யூப்லைட்
போட்டு பொட்டு வைச்சிருக்காங்கன்னு தெரியாது...ஆனா, தினமும் சேத்தனாக்கு நன்றி சொல்லி மெயில் வந்துக்கிட்டிருக்கும். தினமும், எங்கே வேலை காலி, ஃப்ரெஷ்ர்ஸ் எங்கே தேவைன்னு அருமையா கடமையா அனுப்புவாங்க. இப்படி சேத்தனா புண்ணியத்துலே எங்க ரெஸ்யூம் எல்லா கம்பெனி டேட்டாபேஸிலேயும் இருந்தது. ஆனா, யாரும் கூப்பிடத்தான் இல்லை.

ஒரு சில ஐடிக்கு CV அனுப்பினதும் உடனே ரிப்ளை வரும். அது தானியங்கி மறுமொழிதான். ஆனா அதுக்கே அன்னைக்கு ராத்திரி கலர் கலர் கனவா வரும். ஐடி கார்டை மாட்டிக்கிட்டு டப்பர்வேர் வச்சிக்கிட்டு பஸ்ஸுக்கு நிக்கற மாதிரி எல்லாம்! ஆனா , அந்த தானியங்கி மறுமொழிக்கு அப்புறம் எந்த மெயிலும் வராது. குறைஞ்சது - 2+ வருட முன் அனுபவம் இருக்கணுமாமே! ஆறு மாசம் எக்ஸ்பிரியன்ஸ் வைச்சிருக்க நாங்க எங்கே....

அப்போ வொர்க்கிங் உமன்ஸ் விடுதியிலே தங்கியிருந்தோம். ரெண்டு வாரத்துக்கு ஒரு தடவை நானும் லதாவும் அழுக்குத் துணியை மூட்டை கட்டிக்கிட்டு ஆம்பூருக்கு போய்டுவோம். 'வரோம்'னு பெரிம்மாவுக்கு மெசேஜ் அனுப்பினா போதும் (மறக்க முடியுமா....Nokia 3210) . சப்பாத்தியும் சிக்கன் க்ரேவியும் செஞ்சு வைச்சுக்கிட்டு பெரிம்மா காத்துக்கிட்டு இருப்பாங்க. ம்ம்ம்ம்....ஓக்கே என்ன சொல்ல வந்தேன்...சென்னை டூ ஜோலார்பேட்டுக்கு லிங்க்-ன்னு ஒரு ட்ரெயின் இருக்கும். சென்னையிலேருந்து சாயங்காலம் 5.50 க்கு கிளம்பி 9.45 க்கு எங்க ஊரிலே நிக்கும். துரித கட்டை வண்டி.

அதுலே எங்க கண்லே படறவங்க எல்லாம் கழுத்துலே இந்த ஐடி கார்டோடவே வந்திருப்பாங்க. என்னவோ அதை கழட்டத்தான் நேரம் இல்லாத மாதிரி. ' ஒரு சாஃப்ட்வேர் கம்பெனிலே நாங்களும் சேருவோம். அப்போ ஐடியோடவே நாங்களும் வீட்டுக்கு போய் இது மாதிரி சீன் போடல... எங்க பேரை...யானைக்கு தும்பிக்கைன்னா மனுஷனுக்கு நம்பிக்கை' அப்படின்னு மனசுக்குள்ளே நினைச்சுப்போம். ட்ரெயின்லே ஏறி உட்கார்ந்தபின்னும் அதை கழட்ட மாட்டாங்க. ஆனா, அதுலேயும் ஒரு நல்லது இருந்தது. ஏன்னா, நாங்க போய் அவங்க வசிக்கற ப்லாட்பார்ம், ஏரியா (domain) வெல்லாம் விசாரிக்கறதுலே அவங்க விசிட்டிங் கார்டை (அதை பிசினஸ் கார்டுன்னு சொல்லனுமாம்) கொடுத்து சிவி அனுப்ப சொல்லுவாங்க. திங்கட்கிழமை அவங்க ஆபிஸ்லே போய் நிக்கறாங்களோ இல்லையோ..அதுக்கு முன்னாடி அவங்க மெயில் பாக்ஸை எங்க சிவி போய் தட்டிக்கிட்டிருக்கும். பலனென்னவோ பூஜ்யம்தான்.

கடைசிலே, நந்தனத்துலே இருந்த ஒரு சாஃப்ட்வேர் கம்பெனிலே நானும் அடையாரிலே லதாவும் செட்டில் ஆனோம். ஐடிகார்டும் கைக்கு வந்தாச்சு.நேவி ஃப்லூ கயிறு. அதுலே என்னோட ஃபோட்டோ போட்டு எம்ப்லாயி கோட் , ப்ளட் க்ரூப் எல்லாம் இருந்தது. தாலிக்கு தமிழ்சினிமாவிலே கொடுக்கற மரியாதைதான்..கண்ணுலே ஒத்திக்காத குறை. கூடவே வந்தது - விசிட்டிங் கார்டு..ச்சே..பிசின்ஸ் கார்டு. ஆனா, அதை எங்கே கொடுக்கறதுன்னு தெரியாம (கடைசிலே ஏதோ லோன் வாங்கதான் யூஸ் ஆச்சு!) முழிச்சுக்கிட்டு இருந்தப்போ பெரிம்மாவும், அம்மாவும் ஆளுக்குக் கொஞ்சம் எடுத்துக்கிட்டாங்க. மீதி இருந்ததை ஸ்டெல்லா( ஜூனியர்) எடுத்துக்கிட்டா. அநேகமா எல்லா ஜூனியர்ஸ் கைக்கும் போயிருக்கும். ஒரு மாசத்துலே இன்னொரு பேட்ச் பிசினஸ் கார்டு அப்ளை பண்ணது நானாத்தான் இருப்பேன். HR -ஏ ஆடிப்போய்ட்டாங்க! பெரிம்மாஅதை எங்க ஸ்கூல்லே போய் என்னோட டீச்சர்ஸ்கிட்டே காட்டி என் அருமை பெருமையை ரெண்டு இன்ச் உயர்த்தினாங்க. அவங்க பையிலே எப்போவும் அவரசத்துக்கு உதவும் ரேஞ்சுலே ஒரு பதினைஞ்சு கார்டு இருக்கும்னா பார்த்துக்கோங்களேன்.

அந்த கம்பெனியை விட்டு வரும்போது ஆக்சஸ் கார்டை மட்டும் கொடுத்துட்டு, அந்த ஐடிகார்டை HR - கிட்டே கேட்டு வாங்கிட்டு வந்துட்டேன்.

'எந்த கம்பெனியிலேயும் ரெண்டு வருசத்துக்கு மேலே இருக்கக் கூடாது, தாவிக்கிட்டே இருக்கணும்' - ன்னு ஒரு உன்னத நோக்கத்தோடதான் வேலைக்கு போகவே ஆரம்பிச்சோம். ' ஏன்னா அப்போதான் ஸ்டேக்னண்ட் ஆக மாட்டோம்'னு ஒரு காரணம் வேற. அதன்படி - அடுத்த ரெண்டாவது வருசத்துலே பெங்களூர் தாவல். அங்கேயும் ஒரு ஐடி கார்டு - போன தடவை இருந்த பரவசம் இங்கே மிஸ்ஸிங். ஆனா ஏதோ கலெக்‌ஷன் மாதிரி அந்த விசிட்டிங் கார்ட் மட்டும் சேர்ந்துகிட்டு இருந்தது. அதுலே ஒரு செட்டை என் தம்பி சீட்டு கட்டாவும், பப்பு இப்போ ஏபிசிடி விளையாடவும் எடுத்துகிட்டாங்க.

பெங்களூர்லே ஆட்டோக்காரங்க கடமைன்னா காட்பாடியா இருப்பாங்க.சாயங்காலம் ஆறுமணிக்கு மேலே ஐந்து நிமிஷம் ஆகி இருந்தாலும் ஒன் அண்ட் அ ஹாஃப்-ன்னு சொல்லுவாங்க. அதாவது ஒன்றரை பங்கு சார்ஜ். அதனாலே நானும் கலைவாணியும் ஐடி கார்டை கழட்டி பைக்குள்ளே வச்சிக்கிட்டு ஆட்டோக்காரர்கிட்டே பேரம் பேசுவோம். அப்போதான் ஐடிகார்டு மேலே இருந்த மோகம் கொஞ்சம் கொஞ்சமா குறைந்திருக்கணும்னு நினைக்கறேன். சரி, பெங்களுரை நாம முன்னேத்தினது போதும், இனி சிங்காரச் சென்னைக்குத்தான் என் சேவைன்னு முடிவு செஞ்சு இங்கே வந்து சேர்ந்தப்புறம் - கொஞ்ச நாள் வரைக்கும் ஐடி கார்டை மேலே மோகம் இருந்துக்கிட்டு தான் இருந்தது. ஆனா, ஆட்டோவிலே போகணும்னா மட்டும் அதை மறைச்சு பைக்குள்ளே வச்சிக்கிறதுன்னு போய்ட்டு இருந்தப்போதான் ஒரு நாள் ஹெச் ஆர்கிட்டே இருந்து மெயில் ஒன்னு வந்தது - அதாகப்பட்டது, ஐடி கார்டு தொலைந்தால் ரூபாய் 250 கொடுத்தால் புதிது வாங்கிக்கணும்! அதுக்கு ரெண்டு நாள் முன்னேதான் கிளிப்லேருந்து என்னோட ஐடிகார்டு கழண்டு நல்ல வேளையா ஸ்கூட்டிலேயே விழுந்திருந்தது. 'எதுக்குடா வம்புன்னு' அப்போ கைப்பைக்குள்ளே போட்டதுதான்.

க்ளிப் டைப் ஐடி கார்டு வந்தப்பறம் பழைய ஐடி கார்டோட மகிமை இல்லை. ஆனாலும், ஐடி கார்டு மாட்டின கழுத்தை எங்கேயாவது பார்க்க நேர்ந்தா மட்டும் லேசான கொசுவத்தி மட்டும். ஏன்னா, ‘ஐடி கார்டைவிட ஏடிஎம் கார்டுதான் முக்கியம்'னு லைஃப் உணர்த்தினதாலே கூட இருக்கலாம். (நல்லாத்தானே போய்கிட்டிருந்தது எதுக்கு இந்த பஞ்ச் -ன்னு கேக்கறீங்களா...ஹிஹி..எல்லாம் நெஞ்சை பஞ்சாக்கி பஞ்சை பஞ்சராக்கும் கலைதான்!)

பைதிவே, நேத்து ஒரு கால். என்னோட பிசினஸ் கார்டை வாங்கின அதே ஸ்டெல்லா-கிட்டேருந்து.... 'ஹேய், முல்லை எனக்கு ஒரு வேலை வாங்கித்தாயேன்னு'! (இன்னுமா இந்த உலகம் நம்மளை நம்புது!!)

“பையனுக்கு ஐஞ்சு வயசாகிடுச்சு..வீட்டுலே இருந்து பார்த்துக்க வேணாம். எல்லோரும் வேலைக்கு போறத பார்த்தா எனக்கும் ஆசையா இருக்கு, ப்லீஸ், ஒரு வேலை வாங்கி கொடு முல்லை-ன்னு ஒரே அழுகை! அதுலே சுத்த ஆரம்பிச்ச கொசுவத்திதான்! என்ன பண்றது...நானும் ஐ ஃபார் ஐம்பது காசு, ஐ லவ் யூ, ஐஸ் ஐஸ்-ன்னு சிலபல க்ளிசரின் முயற்சியை வச்சிருந்தேன். என்னையும் மீறி இந்த பஞ்சராக்கும் இடுகை வந்துடுச்சு...நண்பர்களே மன்னிப்பீர்களாக! :-)

நியூரல் நெட்வொர்க்ஸ், ஆர்டிஃப்சியல் இண்டலிஜென்ஸ்,இன்னபிற

எம்.சி.ஏ-என்று ஒரு PG படிப்பு...உடனே, மாஸ்டர் ஆஃப் குக்கிங் அசிஸ்டெண்ட்ன்னு நினைக்காதீங்க! பி.ஈ (கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ்-க்கு) அடுத்து ரொம்ப சூடான படிப்பு!!

மூன்று வருடங்கள்.அதில் 6 மாதங்கள்(கடைசி செமஸ்டர்) ப்ராஜக்ட்!
பி ஈ சேர இயலாதவர்களுக்கு நல்ல சான்ஸ்..ஏறக்குறைய பி.ஈ (கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ்)-இல் வரும் அதே பேப்பர்கள்தான். சில பேப்பர்கள் அதிகமாகவும் இருக்கும்.
30-32 பேப்பர்கள், அப்ளிகேஷன் சார்ந்தது-என்பதால் கொஞ்சம்
ஹெவியாகவும் இருக்கும். (ஒரு சிஸ்டம்ஸ் அனலிஸ்ட் ஆகற அளவுக்கு!)

நியூரல் நெட்வொர்க்ஸ், ஆர்டிஃப்சியல் இண்டலிஜென்ஸ்,
க்ராபிக்ஸ், எக்ஸ்பர்ட் சிஸ்டம்ஸ், ரோபோட்டிக்ஸ், கம்பைலர் டிசைன்,
என்று ரொம்ப சுவாரசியமான பாடங்கள் இருக்கும்! சுவாரசியமா இல்லையா எனபது, அதை எடுக்கும் பேராசிரியகர்களையும், நம்முடைய ஆர்வத்தையும் பொறுத்தது!

நியூரல் நெட்வொர்க் என்பது, நம் மூளையில இருக்கும் ஆயிரக்க்கணக்கான் நியுரான்கள் எப்படி வேலை செய்கின்றனவோ அதே போல், ஒரு கம்ப்யூட்டர் (node)நோடை சிமுலேட் செய்வது,அது எப்படி மற்ற நோட்களுடன் வேகமாக தொடர்பு கொண்டு வேலை செய்வது ம்ற்றும் கற்றுகொள்ளும் திறனையும் செயற்கையாக வரவைப்பது!
(யாராவது எக்ஸ்பெர்ட்ஸ் இருந்தா கரெக்ட் பண்ணுங்க, ரொம்ப காலம்
ஆச்சு அதயெல்லாம் படிச்சு!)!!

இன்னொரு சுவாரசியமான் பேப்பர், ஆர்டிபீசியல் இண்டலிஜென்ஸ் - கம்பியூட்டருக்கு ஐ.க்யூ வை செயற்கையாக புகுத்தி மனித மூளை போல் செயல்படவைப்பது. இப்போ நம்ம ஃபிரிஜ்-ல பால் இல்லன்ன உடனே, நம்ம ப்ரிஜ் பால் பூத்துக்கு செய்தி அனுப்பி, பால் நம்ம வீட்டு வாசலுக்கே வந்து விடும். இது ஒரு சின்ன உதாரணம்.ஒருவேளை சுஜாதா கதைகளில் இன்னும் அதிகமா சொல்லப்ப்ட்டிருக்கலாம்.

எக்ஸ்ப்ர்ட் சிஸ்டம் என்பது, எந்த் உதவி வேண்டும் என்றாலும் நாம் அணுகக் கூடிய ஒரு
சிஸ்டம். மனிதனுக்கு பதில்!! அது ஒரு துறை சார்ந்த எக்ஸ்ப்ர்ட்டாக இருக்கும். உதாரணதுக்கு, இப்பொ நமக்கு உடம்பு சரியில்லன்ன, டாக்டர்கிட்ட போக வேணாம். அதான் எல்ல இண்டலிஜென்ஸூம் இதுகிட்டா இருக்குமே..உடனே, டாக்டர் கேக்கிற அதே கேள்விகளை/அதைவிட கூடக் குறைய (!)கேட்கலாம். ஒவ்வொரு சிம்டம்ஸா பார்த்து சாரி..அது ஆராய்ச்சி செய்து, எதனால் ஜூரம், என்ன மருந்துகள், எப்போ குணமாகுமென்று சொல்லும்!!செயற்கையாக ஒரு நிபுணத்துவத்தை கொண்டு வருவது!!
இதுவும் ஒருவகை ஆர்டிஃப்சியல் இண்டலிஜென்ஸ்னும் சொல்லலாம்..ஆனா இது பொதுவாக
ஏதாவது ஒரு குறிப்பிட்ட துறை சார்ந்ததாக இருக்கும்!


சரி, எதர்கு இதையெல்லாம் சொல்கிறேன் என்றால், இதையெல்லாம் படிக்கும் போது ஒரே கனவுதான்..ஓ நாம் எம்.சி.ஏ முடிச்சிட்டு, இதுலல்லாம் வேலை செய்ய போகிறோமா என்று!! அது மட்டுமா, சும்மா இருக்காமல், பேப்பர் எல்லாம் எழுதி இன்ஃபோசியத்திற்கு அனுப்ப வேண்டியது. அங்கு, என்னவோ நாம் எழுதியதை நாளைக்கே implement செய்வது போல் கேள்விகள் வேறு.இது எல்லா எம்.சி.ஏ மாண்வர்களின் வாழ்க்கையில் நடக்கக் கூடியதுதான்!!


ஆனா, படித்து முடித்து வெளியில் வந்து பார்த்தால்தான் தெரியும், இவற்றில் எந்த பேப்பருமே இந்தியாவில் வேலைக்கு ஆகாதென்று! நாம் படித்த கம்ப்யூட்டர் மொழிகள்
கூட outdate ஆகியிருக்கும். சில சமயம் தனியாக கோர்ஸ் படித்து வேலை தேட வேண்டும். அப்படி தேடின வேலை என்னவாக இருக்கும் என்கிறீர்கள்..
யாராவது ஏற்கெனவே எழுதின நிரலியில், இருக்கும் தவறுகளை சரி செய்வது, இல்லையெனில் ஒரு சின்ன அப்ளிகேஷனைச் சேர்ப்பது, இருப்பதை மாற்றுவது..இல்லையெனில் இருக்கவே இருக்கிறது....தப்பு கண்டுபிடித்து மேலிடத்திற்கு
சொல்லும் வேலை!


ஆனால் இவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு கனவுகளோடு படித்த அந்த துறைகளிலெல்லாம் நம் நாட்டில்
எங்காவது ரிசர்ச் நடக்கின்றதா? வெளிநாட்டு பல்கலைக்கழகங்களில்/ஆய்வகங்களில் இருக்கலாம். ஆனா, நம் நாட்டில் படித்தவர்களுக்கு இங்கே அந்த துறையில் மேலே தொடர்வதற்கு வழி இருக்கிறதா என்பது சந்தேகமே!! அப்படியே இருந்தாலும், அவர்கள் பி.ஹெச்டி தான் செய்ய வேண்டும், ஆனா அதுக்கேத்த மாதிரி வேலையோ சம்பளமோ இருக்காது என்பது எனது அவதானிப்பு.


நான் உதாரணத்திற்கு கணினித் துறையைச் சொல்லியிருக்கிறேன். ஆனால் bio-informatics என்று எடுத்துக் கொண்டாலும் கூட, மேலே ஆராய்ச்சி, அல்லது மேல் படிப்புக்குக் கூட
வெளிநாடுகளில்தான் வாய்ப்பு உண்டு!! ஐஐடி-யில் இருக்கலாம். ஆனால் விரும்புகிற அனைவருக்கும் வாய்ப்பு கிடைப்பது சாத்தியமில்லையே!! ஏன் bio-informatics படித்த நிறைய பேர், அவர்கள் படித்த துறைக்கு தொடர்பில்லாத சாப்ட்வேரில் வேலை செய்வதை
மறுக்கமுடியாது!!

ரோபோ என்றால் ஜப்பான் தான் எனக்கு ஞாபகம் வருகிறது. இதுவரை நாம் ஏதாவது ரோபோக்கள் செய்திருக்கிறோமா? நாம் ஏன் எந்த product-ஐயும் சொந்தமாக தயாரிப்பது இல்லை? சாப்ட்வேர் என்றால் இந்தியர்கள்தான் என்ற நிலையில், எல்லாமே மற்ற நாடுகளுக்கு நாம் சர்வீஸ்களாகவே இருப்பது ஏன்? (டாலிதான் இந்திய product). ஒருவேளை இந்த மாதிரித் துறைகளில் ஆராய்ச்சிகள் நடந்து, நமக்கு வெளியில் தெரிவது இல்லையா?

தெரிந்தவர்கள் அல்லது பேராசிரியர்கள் யாராவது விளக்குங்களேன், ஒருவேளை எனது அறியாமையாகக் கூட இருக்கலாம்!!

பி.கு : நான் சொன்ன உதாரணங்களான் ப்ரிஜ்ஜில் பால், நியூரான்கள் இவையெல்லாம்
இன்னும் நடைமுறை வாழ்வில் சாமான்ய மனிதனுக்கு (செல்போன் போல) எட்டும் வரை உலகமும், கணினித் துறைக்கான தேவையும்/மவுசு இருக்கும்.