Alternative Schools 'n' Mainstream Schools

பப்புவின் பள்ளியின் ஆண்டுவிழாவிற்கு சென்றிருந்தோம். அருகில் அமர்ந்தவர்களிடம் 'யாருடைய பெற்றோர்' என்ற அறிமுகத்திற்குப் பிறகு சகஜமாக பேசிக்கொண்டிருந்தோம். விழா ஆரம்பிக்க சில நிமிடங்கள் இருந்தன. எங்களுக்கு பின்னாலிருந்த வரிசையில் அமர்ந்திருந்தவர்களும் அதே அலைவரிசையை தொடர்ந்தார்கள். அப்போது சும்மா இருந்த என் காதை அங்கே விட்டு வைத்தேன். அதிலொருவர் சொன்னார்,

"நான் அடுத்த வருஷத்து அட்மிஷன் போட்டுட்டேன்,சார். வேளச்சேரியில் இருக்கே...XYZ. அந்த ரெயில்வே ஸ்டேஷன் இருக்கு இல்லீங்களா..அதே ரோடுலேதான் இருக்கு. இப்போ ரெண்டு வருஷமாதான் ஆரம்பிச்சிருக்காங்க...ஆனா என்ன, போகட்டும்னு போட்டுட்டேன் சார். ஆறு மாசமா என் பையன் (ஏதோ சொன்னார், புரியவில்லை) அதையே தான் படிச்சிட்டிருக்கான்” என்றார். அவர் சொன்ன பள்ளிக்கு நகரெங்கும் கிளைகள் இருக்கிறது. சொல்லப்போனால், நானும் கூட அடுத்த வருடம் அங்கு போட்டுவிடலாமென்று எண்ணித்தான் பப்புவை சென்ற வருடம் ப்ரீ-கேஜி சேர்த்தேன். ஆனால், பப்புவுக்கு இந்த பள்ளி பிடித்திருக்கிறதென்பதால் - நாங்களும் பள்ளியின் பாடங்கற்பிக்கும் முறையில் - செயல்பாடுகளில் திருப்தியடைந்திருப்பதால் - தற்போதைய பள்ளியிலேயே தொடர முடிவு செய்திருக்கிறோம். மேலும் மற்ற பள்ளிகளில் ஆசிரியர் மாணவர் விகிதமும் கலக்கமுற செய்தது.

ஆனால், எங்களுக்குள்ளும் கேள்விகள் வராமலில்லை.பப்புவின் படிப்பு குறித்து கேட்கும் யாவரும் என்னிடம் எழுப்பும் கேள்வி இது. "இப்போ ஓக்கே,மெயின்ஸ்ட்ரீம்லே வரும்போது ஓக்கேவா? அந்த சிலபஸ்லேர்ந்து மேல்படிப்புக்கு வரும்போது இது சரியா இருக்குமா, காம்பீட் பண்ண முடியுமா?”


ஏனெனில், எந்த பாடப்பிரிவில் படித்தாலும், உயர்கல்விக்கு செல்லும்போது பெரும்பாலும் ஸ்டேட்போர்ட்க்கே மாற வேண்டி உள்ளது. நாம் அரசு பள்ளிகளிலும் மாநகராட்சி பள்ளிகளிலும் படித்து வந்திருந்தாலும் எத்தனை பேர் நமது பிள்ளைகளை அங்கு சேர்ப்போம். ( கண்டிப்பாக அங்கே சேர்ப்பதில்லை என்பதில் தனிகவனம் எடுத்துக் கொள்கிறோம். ) பெரும்பாலும், தனியார் பள்ளிகளில்தானே சேர்க்கிறோம். மெட்ரிக் பள்ளிகளை விரும்புமளவு அரசு பள்ளிகளை யாரும் விரும்புவதில்லை. (அரசு பள்ளிகளில் முதலில் ஆசிரியர்கள் இருக்கிறார்களா என்பதே ஒரு தனி டாபிக்!)

பக்கத்துவீட்டு மோனேஷ். ஐந்து வயதாகிறது. ஐந்து வயதுக்கு அவன் எவ்வளவு விளையாடவேண்டும். என்ன ஆட்டம் போட வேண்டும். கற்பனைகளும் கிண்டல்களும் கொப்பளிக்கும் அவனிடம். எந்த கேட் அல்லது சுவராக இருந்தாலும் நொடியில் ஏறி நிற்பான். பள்ளியிலிருந்து நான்கு மணிக்கு வந்தால் படுத்து தூங்கிவிட்டு ஆறு அல்லது ஏழு மணிக்கு எழுத ஆரம்பிப்பான். எழுதுவான்...எழுதிக்கொண்டே இருப்பான். பின்னர், கதைகளை மனப்பாடம் செய்வான். சனி-ஞாயிறுகளில் இந்தி ட்யூஷன். என்றைக்காவது ஞாயிறு மாலைவேளைகளில் கால்பந்துடன் அவனை காணலாம். ஐந்து வயது சிறுவன் - என்ன எழுதுகிறானென்றே தெரியாமல், டீச்சர் திட்டுவார் அல்லது முட்டியில் அடிப்பாரென்று பயத்தில் எழுதுவது என்ன கல்விமுறை? வகுப்பில் எழுந்து சொல்ல வேண்டுமென்று கதையை ‘ஸ்டோரி டெல்லிங்” என்ற பெயரில் மனப்பாடம் செய்து ஒப்பிப்பது - மனப்பாடம் செய்யும் ஆற்றலை வேண்டுமானால் வளர்க்கலாம். ஆனால், யோசிக்கும் திறனை...கற்பனையை...தனித்துவத்தை வளர்த்தெடுப்பதில்? மேலும் பள்ளிகள் உருவாக்கும் மன அழுத்தங்கள்!!

மெட்ரிக்கும் ஸ்டேட் போர்டும் படித்து நீ உயரவில்லையா என்றும் கேட்கலாம். ஆனால், நாங்கள் கற்ற அந்தக் கல்வி - புதிதாக எதையும் கற்றுக்கொடுக்கவில்லை. ஏற்கெனவே கண்டுபிடிக்கப்பட்டிருந்ததை உபயோகிக்கக் கூடிய அறிவை மட்டுமே தந்திருக்கிறது.மனப்பாடம் செய்தோ அல்லது ஆசிரியர் குறித்து தரும் பகுதிகளை மட்டுமே படித்தோ அல்லது இந்த கேள்விகளுக்கான விடைகளை மட்டுமே படித்தால் போதுமென்ற கல்விமுறையை விட யோசிக்க வைக்க்கும் அல்லது தேடலுக்கான உத்வேகத்தை தரும் கல்விமுறை எத்தனை பேருக்கு வாய்க்கிறது? ஐம்பது பேருக்கு ஒரு ஆசிரியர் என்பதே இப்போது நடைமுறையில் இருக்கிறது. . மாணவரை புரிந்துக்கொண்டு அவருக்கேற்ற கல்வியை தரும், மாணவரை நன்கு புரிந்துக்கொண்டு மதிப்பிடும் முறை, மாணவர்-ஆசிரியர் உறவு எத்தனை பள்ளிகளில் இருக்கிறது? கீதாவால் இத்தனை மதிப்பெண் எடுக்க முடிந்தால் உன்னாலும் அதே மதிப்பெண்ணும் எடுக்க முடிய வேண்டுமே என்றுதான் சொல்லப்படுகிறதேயொழிய ஏன் அதே போல் எனக்கும் எடுக்க முடியவில்லை என்பது பற்றி எவரும் கவலை கொள்வதில்லை. கீதாவுக்கு பிடித்திருக்கும் பாடம் எனக்கும் பிடித்திருக்க வேண்டுமென்றுதானே எதிர்பார்க்கிறது நமது கல்விமுறை. இதற்கு, முதலில் சொல்லியிருக்கும் அந்த பெற்றோரின் கண்ணோட்டத்தையே எடுத்துக்காட்டாக காணலாம். விரைவில் தனது பிள்ளை எல்லாவற்றையும் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்றுதானே எதிர்பார்க்கிறார்.

ஸ்டேட் போர்ட் சிலபஸ் - இது மிகவும் எளிது. எல்லா அரசு பள்ளிகளும் பின்பற்றுவது.

மெட்ரிக் - ஸ்டேட் போர்டை விட கொஞ்சம் கடினம், ஆனால் CBSE படித்துவிட்டு வருபவர்களுக்கு மிக எளிது

CBSE - செண்ட்ரல் போர்ட் சிலபஸ்.மெட்ரிக்கைவிட கடினம். மத்திய அரசு கல்வி நிறுவனங்கள் பின்பற்றுவது. (இதுலே படிச்சா, 'ஐஐடி
எண்ட்ரன்ஸ் ஈசி' என்பது வரையே எனது புரிதல்)


ICSE - இண்டர்நேஷனல் சிலபஸ். (இவை NRI -களையே மனதில் வைத்து ஆரம்பிக்கப்படுகின்றன என்பது போல தோன்றும்.)

இவை தவிர, ஹோம் ஸ்கூலிங். ஆனால் எத்தனை பேர் அதில் படிக்கிறார்களென்று தெரியவில்லை. படிப்பை பாதியில் நிறுத்தியிருந்தாலும் நேரடியாக எட்டாம் வகுப்பு எழுதிவிட்டு, மேற்படிப்புக்கு திறந்தவெளி பல்கலையில் சேரலாம். எட்டாம் வகுப்பு படித்தவர்கள் அல்லது 18 வயதுக்கு மேற்பட்டவர்கள் நேரடியாக +2 எழுதிவிட்டு கல்லூரிகளில்
சேரவும் வாய்ப்புள்ளது.

இவை தவிர, மாண்ட்டிசோரி பள்ளியும் அல்லது மாற்றுக்கல்வி நிறுவனங்களும் உள்ளன.

இந்த மாற்றுகல்வி நிறுவனங்கள்/மாண்ட்டிசோரி பள்ளிகள் ICSE திட்டத்தை பின்பற்றுகின்றன. மாற்றுகல்வி நிறுவனமாக சென்னையின் கிருஷ்ணமூர்த்தியின் The School- சொல்லலாம். அப்புறம் புகழ்பெற்ற ரிஷிவேலி.
பின்னர் நினைவுக்கு வருவது பில்லபாங்க்,அபாகஸ். பாண்டிச்சேரியின் ஆரோவில்லே. வேறு கல்விநிறுவனங்கள் இருந்தால் சொல்லுங்கள்.
ஆனால்,இந்த மாற்றுக்கல்வி நிறுவனங்களில் இடம் கிடைப்பதும் பெருங்கஷ்டம். அப்படியே கிடைத்தாலும் கட்டணம் - நடுத்தர மக்களின் வசதிக்கு எட்டுவதாக இல்லை.


மாண்ட்டிசோரி/மாற்றுக்கல்வியில் அதற்கே உரித்தான நன்மைகளும் தீமைகளும் இருக்கத்தான் செய்கின்றன. பெரும்பாலும், இந்த பள்ளிகளில் ஆசிரியர்-மாணவர் 1:20 என்ற விகிதத்திலேயே இருக்கிறார்கள். வகுப்பறையில் பயம் என்ற பேச்சுக்கே இடமில்லை. கிருஷ்ணமூர்த்தி பள்ளியில் படித்த நண்பர் ஒருவர் எனக்குண்டு. அவர் சொல்லுவார், எந்த மனஅழுத்தங்களுமே இருக்காது, நமக்கு எது பிடித்தமோ அதை தேர்ந்தெடுத்து கற்றுக்கொள்ளலாம். யோகா,நீச்சல், ஸ்கீயிங்,நுண்கலைகள் முதலியன் இதில் அடங்கும். வீட்டுப்பாட டென்ஷன்கள் எனபது அறவே இல்லை. இயற்கையோடு இணைந்த சுற்றுபுற சூழல்.எல்லாவற்றுக்கும் மேல் மற்றவர்களுடன் போட்டி என்பதே இல்லை.நேற்று நான் என்ன செய்தேனோ இன்று அதைவிட நன்றாக செய்ய வேண்டும்..என்னையே நான் வென்றெடுக்க வேண்டியிருந்ததே தவிர புற அழுத்தங்கள் எதுவும் இல்லை.

அதற்காக மாற்று பள்ளிகளில் படித்தவர்கள் எல்லோரும் அறிவாளிகளாகவும், ஆராய்ச்சியாளர்களாகவும் இருந்தார்கள் என்று சொல்லிவிடமுடியாதுதான். ஆனால், தனித்தன்மையுடனும், நல்ல ஆளுமையுடனும் வளர்கிறார்கள். ஆனால், மற்ற பாடத்திட்டத்தில் முதன்மையாக வர வேண்டும் என்ற டென்ஷனே வாழ்க்கையை ஆள்கிறது. தனக்கு எது சரியான பாதை என்பதை தேர்ந்தெடுக்க தடுமாற வேண்டியிருக்கிறது.

இவை நடுவில், தேர்வுகளை மாற்றியமைப்பது மட்டுமே தீர்வாகிவிடாது.பத்தாம் வகுப்பு தேர்வுகளை ரத்து செய்வதென்பதோ அல்லது நுழைவுத் தேர்வுகளை
ரத்து செய்வதென்பதோ அல்லது எல்லா கல்விதிட்டத்தினருக்கும் ஒரே நுழைவு தேர்வென்பதோ நிச்சயம் பலனளிக்காது. தேர்வுகளும் மதிப்பீடுகளும் கட்டாயம் இருக்க வேண்டும். ஆனால், தேர்வைக் குறித்து பெற்றோரும் ஆசிரியரும் புறக்காரணிகளும் கொடுக்கும் அழுத்தங்கள் தடுக்கப்பட வேண்டும். எல்லோருக்கும் சமமான கல்வி என்பதை அளிக்காமல் எல்லோருக்குமான தேர்வுகளை எப்படி சமமாக்க முடியும்?

ஸ்கூல்..ஸ்கூல்...விச் ஸ்கூல் டூ யூ சூஸ்!

மூன்று வயதுக்குப் முன்பே பப்புவை பள்ளிக்கூடத்திற்கு அனுப்ப எனக்கு விருப்பமில்லை. இருவரும் பணிக்குச் செல்லும் சூழல். மூன்று மாதத்திலிருந்து பப்புவை பார்த்துக்கொள்ள இவர்களின் உதவியிருந்ததால் மூன்று வயதுக்குப் பிறகுப் பார்த்துக்கொள்ளலாமென்று ரொம்பவும் மெனக்கிடவில்லை. வீட்டுக்குக் கொஞ்சமாவது அருகிலுள்ள - வேளச்சேரி, தாம்பரம் ஏரியாக்களில்தான் சேர்த்தாகவேண்டுமென எண்ணி, இணையத்தில்/தெரிந்தவர்களிடம் கேட்டு/நேரடியாக போனில் விசாரித்துத் தயாரித்த பள்ளிகளின் லிஸ்ட் இதோ! இதையெல்லாம் நான் விசாரிக்கும்போது பப்புவிற்கு இரண்டேகால் வயதுதான். Partially potty trained. ஏனோ ப்ளே ஸ்கூலுக்கு அனுப்ப எனக்கு விருப்பமில்லை.

ஆனால் இரண்டரை வயதில் வீட்டில் பப்புவை சமாளிக்க முடியவில்லை. மேலும், முன்னறிவிப்பின்றி விடுப்பு அல்லது விட்டுச் செல்லும் ஆயாக்கள் போன்ற சூழ்நிலைகளால் இரண்டு மணிநேரமாவது ஒரு மாறுதலுக்காக வெளியில் அனுப்பலாமென்று முடிவு செய்தோம்.அப்போதுதான் வீட்டுக்கு அருகிலேயே இருந்த பிரபலமான இண்டர்நேஷனல் பள்ளியின் கிளை யை விசாரிக்க நேர்ந்தது. ஃப்ளாப்!

தொடர்ந்து வாசிக்க இங்கே செல்லவும்!

பள்ளிகள் : வேளச்சேரி & தாம்பரம்

வேளச்சேரி, தாம்பரம்,நங்கநல்லூர் பகுதிகளில் உள்ள ரெகுலர் பள்ளிகளின் எக்செல் ஷீட். பப்புவை பள்ளியில் சேர்க்கும் பொருட்டு தொகுத்தது. பிறருக்கும் உபயோகப்படலாமென பகிர்கிறேன்.!!


(படத்தின் மேல் க்ளிக்கினால் தெளிவாகத் தெரியும்.)

Internation play school

வீட்டிற்கு பக்கத்தில் இருக்கும் Internation play schoolஎப்படி இருக்கிறது எனப் பார்க்க சென்றேன்.வீடு. வெளியே ஒரு பெரிய பேனர் இருந்தது.
மாடிப்படிக்கு அருகில் இருந்த இடத்தில் நாற்காலி போட்டு அமரச் சொன்னார்கள்.
பேச ஆரம்பித்தோம்..

"என் குழந்தைக்கு 2 வயது 8 மாதங்கள். உங்கள் பள்ளியைப் பற்றி சொல்லுங்கள்."

அந்த இன்ஸ்டரக்டர்/பெண்

"கோர்ஸ் ஃபீஸ் 18000. அதை நீங்கள் தவணை முறையில் கட்டலாம்..
6000..6000..6000. பள்ளி சீருடை, தண்ணீர் பாட்டில், பை, காலணி எல்லாம் நாங்கள்
கொடுத்து விடுவோம்"

ஷாக்!!!

டைமிங்ஸ் என?

ஒரு வருடம்.

!!!

இல்லை. ஒரு நாளைக்கு எவ்வளவு நேரம்?

காலை 9.30 மணி முதல் மதியம் 12.30 மணி வரை

ஒரு கிளாஸ்-க்கு எவ்வளவு பேர்? இப்போ எவ்வளவு பேர் இருக்கிறார்கள்?

20-24 பேர். 30 பேர் இருக்கிறார்கள்.

குழந்தைகளை எப்படி எங்கேஜ் செய்கிறீர்கள்?

2 மணி நேரம் எழுத்துகள், எண்கள், பாடல்கள் சொல்லிக் கொடுப்போம்.
1 மணி நேரம் விளையாட்டு.

ஷாக்!!!

ஓ..இப்போவே எழுத்துகள், எண்கள் சொல்லிகொடுத்துவிடுவீர்களா?
ஒகே. என்ன விளையாட்டுகள்?

இரண்டு கார்கள், ஒரு ஊஞ்சல், ஒரு ரோலர்கோஸ்டர் இருக்கிறது.
அதில் விளையாட விடுவோம்.

ஷாக்!!!

நான் உங்கள் கிளாஸ் ரூம், விளையாடும் அறையை பார்க்க வேண்டும்.

சாரி. தனியாக வந்தால் அனுமதிக்கமாட்டோம். குழந்தையோடு வந்தால்தான் பார்க்க முடியும்.

ஷாக்..ஷாக்!!!

ஏன்..பார்த்தால் தானே எனக்கு ஒரு ஃபீல் வரும். முடிவு எடுக்க முடியும்.

இல்லை மேடம். இது எங்கள் ரூல்!! குழந்தையை அழைத்து வாருங்கள். அப்போது அனுமதிக்கிறோம்.

--------x--x--x-------

அந்த பெண், எடுத்தவுடன் ஃபீஸை பற்றி பணம் கட்டுவதுதான் முதலில் எனபது போல் பேசியதும் எனக்கு பிடிக்காமல் போயிற்று. அதுவும் ஒருவருடத்திற்கு 1800 டூ மச்!!!

கடைசி வரை அவள், ஆண்குழந்தை என்றே நினைத்து பேசியது அதைவிட எரிச்சல்.
ஆண்தானா என்றுகூட கேட்டுக் கொள்ளவில்லை!!

கிளாஸ்ரூமை பார்க்க விடாதது மேலும் கடுப்பு! அந்த வீட்டில், மாடிப்படி அருகே ஒரு சிறிய கேட் போட்டிருந்தது. ஹாலில் மட்டுமே கிளாஸ் நடக்க முடியும்.அதில் 30 பேர்!!

இதில் இப்போதே படிப்பு என்றால்...ஒரு ஒப்புவிக்கும் இயந்திரமாகவே மாற்றி விடுவார்கள்!!!

--------x--x--x-------

சரியான அணுகுமுறை இல்லாததாலும், போதுமான இடவசதி இல்லாததாலும், அந்த பள்ளி பப்புவை இழந்து விட்டது!!

Updations :

எனது வீட்டிற்கு அருகில் இருக்கும் இந்த கிளை புதிதாக தொடங்கப்பட்டதாக, நண்பர் மூலமாக அறியப் பெற்றேன். அந்தக்கிளயில் எனக்கேற்பப்பட்ட அனுபவமே இந்தப் பதிவு!
இதில் யாரையும் புண்படுத்தும் நோக்கம் இல்லை. நண்பரின் வேண்டுகோளுக்கிணங்க பள்ளியின் பெயரும், சுட்டியும் நீக்கப்பட்டுள்ளது. ஒரு பெற்றோராக,
எனது உணர்வுகளை வெளிப்படுத்த முயற்சித்திருக்கிறேன். ஏனெனில், அவள் வளரும் சூழலை
நல்லதாக அமைத்துத் தர வேண்சிய கடமை எனக்கிருக்கிறது, without spoiling her childhood.