அதை பேஸ்புக்ல பார்த்ததும், கொஞ்ச நாள் முன்னாடி, பீச்லே பப்பு எழுதினது ஞாபகம் வந்தது! :-)
நண்பேன்டா!! :-))
Showing posts with label பப்புவின் நண்பர்கள். Show all posts
Showing posts with label பப்புவின் நண்பர்கள். Show all posts
Wednesday, October 09, 2013
நண்பேன்டா!!
அதை பேஸ்புக்ல பார்த்ததும், கொஞ்ச நாள் முன்னாடி, பீச்லே பப்பு எழுதினது ஞாபகம் வந்தது! :-)
நண்பேன்டா!! :-))
Sunday, June 16, 2013
கூல்..கூல்..ஸ்கூல்!
நேற்று பப்புவின் பள்ளியில், நோட்டு புத்தகங்கள்,யூனிஃபார்ம் மற்றும் இதர பொருட்கள் வாங்கும் டே!
வரிசையில் அமர்ந்ததும் திரும்பிப் பார்த்தால் இரண்டு சீட்கள் தள்ளி மாலா.
மாலா!
பப்புவுக்கு சிறு வயதிலிருந்தே ஒரு பழக்கம். நாங்கள் பழக்கியதுதான். அவளாக குளியறைக்குச் சென்றால், கதவை உள்பக்கத்து நாதாங்கியை தனியாக இழுத்துவிட வேண்டும். சாத்தினாலும் உட்பக்கமாக பூட்ட முடியாது. மேலும், கதவு சாத்திக்கொண்டால், குழந்தை உள்ளே வைத்து தானாக பூட்டிக் கொள்வதை தவிர்க்கலாம். யாருமில்லாத நேரங்களில் என்றில்லை, குழந்தைகள் அறைக்குள் சென்று பூட்டிக்கொள்வதை தடுக்க பொதுவாக ஆயா இப்படி செய்தும், பப்புவுக்கு சொல்லியும் தந்திருந்தார். (பப்புவை பார்த்துக்கொள்பவர் வராத வேளைகளில் ஏதாவது அசம்பாவிதம் நடந்து விடக்கூடாதே என்று, பப்புவுக்கு விபரம் புரியும்வரை, அறைக்கதவுகளையும் அவ்வாறே உள்பக்கமாக இழுத்து விட்டிருப்போம்.)
பள்ளியில் என்றில்லை, நண்பர்கள் வீட்டுக்கோ, சினிமா தியேட்டருக்கோ செல்லும்போதும், பப்புவுக்கு இந்த சொல்லியே அழைத்துச் செல்வது வழக்கம். சீனியருக்கு வந்ததிலிருந்து, பாத்ரூம் போக, உடன் பெரியவர்கள் யாரும் வருவதை, பாத்ரூமுக்கு வெளியில் நிற்பதை பப்பு விரும்புவதேயில்லை. அதனால், முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கையாக, 'உள்ளே லாக் பண்ணிக்கக் கூடாது, தாப்பா போட்டுட்டு கதவை சாத்திக்கோ' என்று சொல்லிவிடுவது.
மாலாவும், பப்புவும் ஒருநாள் ஒன்றாக பாத்ரூமுக்குச் சென்றிருக்கிறார்கள். பப்பு சென்றதும், அவள் சாத்துவதற்கு முன்பாக மாலா வெளியிலிருந்து கதவை பூட்டிவிட்டிருக்கிறாள். வராந்தாவிலேயே ஒரு ஆயாம்மா எப்போதும் இருப்பார். அப்போது பார்த்து அவர் இல்லை. திகைத்துப் போய், கதவை தட்டி கத்திய பப்புவை சில நிமிடங்களிலேயே ஆயாம்மா வந்து கதவை திறந்துவிட்டிருக்கிறார்.
அதிலிருந்து மாலா என்றாலே பப்புவுக்கு கிர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்! 'மாலா, பாதியிலதான் சீனியருக்கு வந்தா....யாரும் அவளுக்கு ஃப்ரெண்ட் இருக்கலன்னு நான் ஃப்ரெண்டா இருந்தா, அவ என்ன பண்ணா? பாத்ரூமில வைச்சு லாக் பண்ணலாமா?" என்று ஒரே பொருமல்.
மாலாவும் பப்புவின் பள்ளிதான். ஸ்பெஷல் சைல்ட். பப்புவின் பள்ளியில், ஸ்பெஷல் சில்ரனை சேர்த்துக்கொள்வார்கள். அவளது வகுப்பிலேயே ஏற்கெனவே இரு குழந்தைகளை பார்த்திருக்கிறேன். ஆரம்பத்தில், அவர்களுக்கு தனியாக ஒரு அறையிலும், குறிப்பிட்ட நாட்களுக்குப் பின்னர் அவர்களிடம் மாற்றம் தெரிந்ததும் ஏற்ற வகுப்புகளில் சேர்த்துக் கொள்வார்கள். அதன்படி, மாலா, இடையில் சீனியருக்கு மாற்றப்பட்டிருந்த குழந்தை. பப்புவுக்கு என்றில்லை, அந்த வகுப்பில் இருப்பவர்களுக்கு அதெல்லாம் தெரியாது. குழந்தைகளைப் பொறுத்தவரை, அவர்கள் இடையில் வந்து சேர்ந்தவர்கள்.
ஆனால், பாத்ரூமில் லாக் செய்வதற்கும் இதற்கும் எந்த சம்பந்தமுமில்லை. அது எந்த குழந்தையாகவும் இருக்கலாம். ஆனால், பப்புவுக்கு இதெல்லாம் புரிந்திருக்கவில்லை. அவளைப் பொறுத்தவரை, 'எல்லாரும் மாலாவை லஞ்சுக்கு சேர்த்துக்கல, நானும் விலாசினியும், புவனும் எங்க பக்கத்துல அவளுக்கு மேட் குடுத்தோம். என்னை ஏன் லாக் பண்ணனும்?" என்றே சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள். 'தெரியாம பண்ணியிருப்பா, அதுக்காக அதையே நினைச்சுட்டிருப்பாங்களா, அதெல்லாம் உடனே மறந்துடணும்.' என்றாலும் ம்ஹூம்.
நல்லவேளையாக, பள்ளியில் இதனை நன்றாக ஹேண்டில் செய்திருந்தார்கள். இப்படி நடந்ததை எனக்கு அன்று மதியம் போன் செய்து சொன்னார்கள். அவளை அழைத்துப் போக வந்திருந்த மாலா அம்மாவிடமும் சொல்லியிருக்கிறார்கள். அவர், அங்கேயே அழுதுவிட்டதாக அடுத்த நாள் ஆயாம்மா சொன்னதைக்கேட்டு கஷ்டமாக இருந்தது. மாலாவின் அம்மாவை சந்திக்க நினைத்தேன். ஆனால், காலையில் நான் செல்லும் நேரமும், அவர் வரும் நேரமும் சந்திக்க ஒத்துவரவில்லை. மாலையிலோ, அவரும் அதே பள்ளியில் மான்டிசோரி பயிற்சிக்காக சேர்ந்திருந்தார்.
அதற்குப்பிறகு, மாலாவும் பப்புவும் சகஜமாகவே இருந்திருக்கிறார்கள். அடுத்த சில வாரங்களில் ஆபீசில் இருக்கும்போது பப்புவின் பள்ளியிலிருந்து போன்.
அவளது பள்ளியிலிருந்து போன் என்று பார்த்தாலே எனக்கு வயிற்றில் புளியைக் கரைக்கும். 'என்ன ஆச்சோ' என்றுதான். மாலா சௌக்கியை எடுத்துகொண்டு வந்து நேராக பப்புவை தலையில் இடித்திருக்கிறாள். 'ரத்தம் எதுவும் வரவில்லை. நெற்றியில்தான் வீக்கம். ஐஸ் வைத்தபிறகு ஒன்றுமில்லை. கவலைப்படவேண்டாம்' என்றார்கள். எப்படி கவலைப்படாமலிருப்பது?!! சௌக்கி என்பது டெஸ்க் போல இருக்கும். அன்று சீக்கிரம் கிளம்பி வீட்டுக்குச் சென்றுவிட்டேன். நல்லவேளையாக பயப்படும்படி ஒன்றுமில்லை. அதிலிருந்து பப்புவையும் மாலாவையும் வகுப்பில் தூர தூரமாக உட்கார வைப்பதாகவும் சொன்னார்கள். அதன்பிறகு, லஞ்சில் மட்டும் மாலாவோடு சேர்ந்துக்கொள்வதாகவும், சாரி சொல்லி ஃப்ரெண்ட்ஸ் ஆகிவிட்டதாகவும் பப்பு சொல்லியிருந்தாள்.
ஆனால், மனதில், பாத்ரூமில் லாக் செய்த தாக்கம் மட்டும் பதிந்துவிட்டிருக்கிறது. அந்த மாலாதான், நோட்டுப்புத்தகங்களை கைகளில் வைத்துக்கொண்டு அமர்ந்திருந்தாள்.
'ஹாய் மாலா' என்றதும், அவளும் 'ஹாய்' என்றாள்.
லீவுக்குப் ஊருக்குப் போனது பற்றி எல்லாம் பேசி முடித்தோம். அதற்குள், அவரது அம்மா யூனிஃபார்ம் வாங்கிகொண்டு வந்திருந்தார். எனது முறையும் வந்திருக்கவில்லை.
'அம்மா, அவதான் குறிஞ்சி, பாத்ரூம்ல லாக் ' என்று அம்மாவிடம் சொன்னதும், அவர், "சாரி சொன்னியா? சாரி சொல்லு" என்று என்றார்.
"இட்ஸ் ஓகே, மாலா, அதெல்லாம் போன வருசம்தானே....குறிஞ்சி வீட்டுக்கு வரியா ஒருநாள்?" என்றேன்.
மாலாவின் அம்மாவிடம் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போது எனது முறை வந்தது. விடைப்பெற்றுகொள்ளும்போது, மாலாவும், 'நீங்க எங்க வீட்டுக்கு வாங்க' என்று அழைத்தாள்.
அவளிடம் 'பை' சொல்லிவிட்டு யூனிஃபார்ம் வாங்கினோம். நோட்புக்குகள் வாங்க காத்திருக்கும்போது, பிரம்மி ,தந்தையுடன் கடந்து சென்றாள். சென்ற வருடம், அவளது டான்ஸ் ஸ்கூலிலிருந்து ஒரு ஃப்ளையரை கொண்டு வந்து கொடுத்து 'குறிஞ்சியை சேர்த்துவிடுங்க ஆன்ட்டி' என்று சொல்லியிருந்தாள்.
திரும்பி வரும்போது, பப்புவிடம்,
"ஹேய், பிரம்மி என்னப்பா, நல்லா ஒயரமாயிட்டா!!" என்றேன்.
"இல்ல ஆச்சி, அவ என்னோட குள்ளம்" பப்பு
" அப்படியா? ஆனா, லீவ்ல ரொம்ப ஒல்லியாகிட்டா, குண்டா இருப்பாளே!"
"ஆச்சி, இப்ப நீ சப்பாத்தி மாவு உருட்டறேன்னு வச்சிக்கோ, ஃபர்ஸ்ட் உருண்டையா குண்டா இருக்கும்.... அப்புறமா, உருட்டனா நீட்டா ஒல்லியாதானே ஆகும்...அதுமாதிரிதான், குட்டி வயசுல, குண்டா, குள்ளமா இருந்தா. இப்ப, ஒல்லியா நீட்டா ஆகிட்டா."
அவ்வ்வ்வ்வ்வ்!! என்னவொரு interpretation!!
வரிசையில் அமர்ந்ததும் திரும்பிப் பார்த்தால் இரண்டு சீட்கள் தள்ளி மாலா.
மாலா!
பப்புவுக்கு சிறு வயதிலிருந்தே ஒரு பழக்கம். நாங்கள் பழக்கியதுதான். அவளாக குளியறைக்குச் சென்றால், கதவை உள்பக்கத்து நாதாங்கியை தனியாக இழுத்துவிட வேண்டும். சாத்தினாலும் உட்பக்கமாக பூட்ட முடியாது. மேலும், கதவு சாத்திக்கொண்டால், குழந்தை உள்ளே வைத்து தானாக பூட்டிக் கொள்வதை தவிர்க்கலாம். யாருமில்லாத நேரங்களில் என்றில்லை, குழந்தைகள் அறைக்குள் சென்று பூட்டிக்கொள்வதை தடுக்க பொதுவாக ஆயா இப்படி செய்தும், பப்புவுக்கு சொல்லியும் தந்திருந்தார். (பப்புவை பார்த்துக்கொள்பவர் வராத வேளைகளில் ஏதாவது அசம்பாவிதம் நடந்து விடக்கூடாதே என்று, பப்புவுக்கு விபரம் புரியும்வரை, அறைக்கதவுகளையும் அவ்வாறே உள்பக்கமாக இழுத்து விட்டிருப்போம்.)
பள்ளியில் என்றில்லை, நண்பர்கள் வீட்டுக்கோ, சினிமா தியேட்டருக்கோ செல்லும்போதும், பப்புவுக்கு இந்த சொல்லியே அழைத்துச் செல்வது வழக்கம். சீனியருக்கு வந்ததிலிருந்து, பாத்ரூம் போக, உடன் பெரியவர்கள் யாரும் வருவதை, பாத்ரூமுக்கு வெளியில் நிற்பதை பப்பு விரும்புவதேயில்லை. அதனால், முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கையாக, 'உள்ளே லாக் பண்ணிக்கக் கூடாது, தாப்பா போட்டுட்டு கதவை சாத்திக்கோ' என்று சொல்லிவிடுவது.
மாலாவும், பப்புவும் ஒருநாள் ஒன்றாக பாத்ரூமுக்குச் சென்றிருக்கிறார்கள். பப்பு சென்றதும், அவள் சாத்துவதற்கு முன்பாக மாலா வெளியிலிருந்து கதவை பூட்டிவிட்டிருக்கிறாள். வராந்தாவிலேயே ஒரு ஆயாம்மா எப்போதும் இருப்பார். அப்போது பார்த்து அவர் இல்லை. திகைத்துப் போய், கதவை தட்டி கத்திய பப்புவை சில நிமிடங்களிலேயே ஆயாம்மா வந்து கதவை திறந்துவிட்டிருக்கிறார்.
அதிலிருந்து மாலா என்றாலே பப்புவுக்கு கிர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்! 'மாலா, பாதியிலதான் சீனியருக்கு வந்தா....யாரும் அவளுக்கு ஃப்ரெண்ட் இருக்கலன்னு நான் ஃப்ரெண்டா இருந்தா, அவ என்ன பண்ணா? பாத்ரூமில வைச்சு லாக் பண்ணலாமா?" என்று ஒரே பொருமல்.
மாலாவும் பப்புவின் பள்ளிதான். ஸ்பெஷல் சைல்ட். பப்புவின் பள்ளியில், ஸ்பெஷல் சில்ரனை சேர்த்துக்கொள்வார்கள். அவளது வகுப்பிலேயே ஏற்கெனவே இரு குழந்தைகளை பார்த்திருக்கிறேன். ஆரம்பத்தில், அவர்களுக்கு தனியாக ஒரு அறையிலும், குறிப்பிட்ட நாட்களுக்குப் பின்னர் அவர்களிடம் மாற்றம் தெரிந்ததும் ஏற்ற வகுப்புகளில் சேர்த்துக் கொள்வார்கள். அதன்படி, மாலா, இடையில் சீனியருக்கு மாற்றப்பட்டிருந்த குழந்தை. பப்புவுக்கு என்றில்லை, அந்த வகுப்பில் இருப்பவர்களுக்கு அதெல்லாம் தெரியாது. குழந்தைகளைப் பொறுத்தவரை, அவர்கள் இடையில் வந்து சேர்ந்தவர்கள்.
ஆனால், பாத்ரூமில் லாக் செய்வதற்கும் இதற்கும் எந்த சம்பந்தமுமில்லை. அது எந்த குழந்தையாகவும் இருக்கலாம். ஆனால், பப்புவுக்கு இதெல்லாம் புரிந்திருக்கவில்லை. அவளைப் பொறுத்தவரை, 'எல்லாரும் மாலாவை லஞ்சுக்கு சேர்த்துக்கல, நானும் விலாசினியும், புவனும் எங்க பக்கத்துல அவளுக்கு மேட் குடுத்தோம். என்னை ஏன் லாக் பண்ணனும்?" என்றே சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள். 'தெரியாம பண்ணியிருப்பா, அதுக்காக அதையே நினைச்சுட்டிருப்பாங்களா, அதெல்லாம் உடனே மறந்துடணும்.' என்றாலும் ம்ஹூம்.
நல்லவேளையாக, பள்ளியில் இதனை நன்றாக ஹேண்டில் செய்திருந்தார்கள். இப்படி நடந்ததை எனக்கு அன்று மதியம் போன் செய்து சொன்னார்கள். அவளை அழைத்துப் போக வந்திருந்த மாலா அம்மாவிடமும் சொல்லியிருக்கிறார்கள். அவர், அங்கேயே அழுதுவிட்டதாக அடுத்த நாள் ஆயாம்மா சொன்னதைக்கேட்டு கஷ்டமாக இருந்தது. மாலாவின் அம்மாவை சந்திக்க நினைத்தேன். ஆனால், காலையில் நான் செல்லும் நேரமும், அவர் வரும் நேரமும் சந்திக்க ஒத்துவரவில்லை. மாலையிலோ, அவரும் அதே பள்ளியில் மான்டிசோரி பயிற்சிக்காக சேர்ந்திருந்தார்.
அதற்குப்பிறகு, மாலாவும் பப்புவும் சகஜமாகவே இருந்திருக்கிறார்கள். அடுத்த சில வாரங்களில் ஆபீசில் இருக்கும்போது பப்புவின் பள்ளியிலிருந்து போன்.
அவளது பள்ளியிலிருந்து போன் என்று பார்த்தாலே எனக்கு வயிற்றில் புளியைக் கரைக்கும். 'என்ன ஆச்சோ' என்றுதான். மாலா சௌக்கியை எடுத்துகொண்டு வந்து நேராக பப்புவை தலையில் இடித்திருக்கிறாள். 'ரத்தம் எதுவும் வரவில்லை. நெற்றியில்தான் வீக்கம். ஐஸ் வைத்தபிறகு ஒன்றுமில்லை. கவலைப்படவேண்டாம்' என்றார்கள். எப்படி கவலைப்படாமலிருப்பது?!! சௌக்கி என்பது டெஸ்க் போல இருக்கும். அன்று சீக்கிரம் கிளம்பி வீட்டுக்குச் சென்றுவிட்டேன். நல்லவேளையாக பயப்படும்படி ஒன்றுமில்லை. அதிலிருந்து பப்புவையும் மாலாவையும் வகுப்பில் தூர தூரமாக உட்கார வைப்பதாகவும் சொன்னார்கள். அதன்பிறகு, லஞ்சில் மட்டும் மாலாவோடு சேர்ந்துக்கொள்வதாகவும், சாரி சொல்லி ஃப்ரெண்ட்ஸ் ஆகிவிட்டதாகவும் பப்பு சொல்லியிருந்தாள்.
ஆனால், மனதில், பாத்ரூமில் லாக் செய்த தாக்கம் மட்டும் பதிந்துவிட்டிருக்கிறது. அந்த மாலாதான், நோட்டுப்புத்தகங்களை கைகளில் வைத்துக்கொண்டு அமர்ந்திருந்தாள்.
'ஹாய் மாலா' என்றதும், அவளும் 'ஹாய்' என்றாள்.
லீவுக்குப் ஊருக்குப் போனது பற்றி எல்லாம் பேசி முடித்தோம். அதற்குள், அவரது அம்மா யூனிஃபார்ம் வாங்கிகொண்டு வந்திருந்தார். எனது முறையும் வந்திருக்கவில்லை.
'அம்மா, அவதான் குறிஞ்சி, பாத்ரூம்ல லாக் ' என்று அம்மாவிடம் சொன்னதும், அவர், "சாரி சொன்னியா? சாரி சொல்லு" என்று என்றார்.
"இட்ஸ் ஓகே, மாலா, அதெல்லாம் போன வருசம்தானே....குறிஞ்சி வீட்டுக்கு வரியா ஒருநாள்?" என்றேன்.
மாலாவின் அம்மாவிடம் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போது எனது முறை வந்தது. விடைப்பெற்றுகொள்ளும்போது, மாலாவும், 'நீங்க எங்க வீட்டுக்கு வாங்க' என்று அழைத்தாள்.
அவளிடம் 'பை' சொல்லிவிட்டு யூனிஃபார்ம் வாங்கினோம். நோட்புக்குகள் வாங்க காத்திருக்கும்போது, பிரம்மி ,தந்தையுடன் கடந்து சென்றாள். சென்ற வருடம், அவளது டான்ஸ் ஸ்கூலிலிருந்து ஒரு ஃப்ளையரை கொண்டு வந்து கொடுத்து 'குறிஞ்சியை சேர்த்துவிடுங்க ஆன்ட்டி' என்று சொல்லியிருந்தாள்.
திரும்பி வரும்போது, பப்புவிடம்,
"ஹேய், பிரம்மி என்னப்பா, நல்லா ஒயரமாயிட்டா!!" என்றேன்.
"இல்ல ஆச்சி, அவ என்னோட குள்ளம்" பப்பு
" அப்படியா? ஆனா, லீவ்ல ரொம்ப ஒல்லியாகிட்டா, குண்டா இருப்பாளே!"
"ஆச்சி, இப்ப நீ சப்பாத்தி மாவு உருட்டறேன்னு வச்சிக்கோ, ஃபர்ஸ்ட் உருண்டையா குண்டா இருக்கும்.... அப்புறமா, உருட்டனா நீட்டா ஒல்லியாதானே ஆகும்...அதுமாதிரிதான், குட்டி வயசுல, குண்டா, குள்ளமா இருந்தா. இப்ப, ஒல்லியா நீட்டா ஆகிட்டா."
அவ்வ்வ்வ்வ்வ்!! என்னவொரு interpretation!!
Saturday, April 20, 2013
குழந்தைகளைத் துரத்தும் கேள்விகள்
மதியம், பப்புவுக்கு சாப்பாடு கொடுத்துவிட்டு சாப்பிட அமர்ந்தேன்.
"ஆச்சி, புவன் வந்து ஹர்ட் பண்றான்னு அவனுக்கே தெரியாம என்னை ஹர்ட் பண்ணிட்டான்! "
தொண்டை அடைத்துக்கொண்டது. 'ஹையய்யோ!! நேரடியா சொல்லாம இப்படி சொல்கிறாளே?! ஏதாவது அடிதடியா ?!!' (ஒரு சில முன் அனுபவங்கள் தான்....) அதிலும், ஃப்ரெண்ட்சை மாட்டிவிடுவது/கோள் சொல்வது பப்புவுக்கு பிடிக்கவே பிடிக்காது. அதே சமயம், அப்படி நடந்ததையும் என்னிடம் சொல்லிவிட வேண்டும்,அவளுக்கு. வேன் நண்பர்களுக்கிடையே வரும் சண்டையை வீட்டில் வந்து சொல்லும் போது, "நான் ஆன்ட்டிக்கிட்டே கேக்கிறேன்/சொல்றேன்" என்று நான் சொல்வது அவளுக்குப் அறவே பிடிக்காது.அப்போது, கதையையே மாற்றிவிடுவாள். :-))
"என்ன ஹர்ட் பண்ணான்?"
"he is asking me 'you are rich or poor?'"
ஏற்கெனவே, பப்பு இந்த கேள்வியை எதிர்கொண்டிருக்கிறாள். எல்லாம் அவள் சொல்லித்தான் தெரியும். ஃப்ரெண்ட்ஸ் கேட்டபோது,"நாங்க நார்மல்" என்று சொன்னாளாம். அவர்களும், "நாங்களும் நார்மல்தான்" என்று சொன்னார்களாம். இந்த குட்டிப்பசங்களும், அவர்களது கேள்விகளும் /பதில்களும் என்று நினைத்து அப்போது சிரித்ததோடு சரி. இப்போதோ, "இது ஹர்ட் பண்ணிட்டான்"னென்று புதிய வடிவம்!!
it will hurt me right? he do not know that word hurts me.
.....(அவ்வ்வ்வ்)
"அப்படி கேக்கலாமாப்பா?அவனுக்கு தெரியல, அது எனக்கு ஹர்ட் பண்ணும்னு."ஹேய் புவன், why are you asking this?" ந்னு கேட்டா, "ஹேய் குறிஞ்சி, கேட்டா என்ன?"னு சொல்றான்.he does not know that word will hurt others."
அவ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்!! இன்னும் தொண்டையிலிருந்து இறங்கவேயில்லை. அப்படியே விக்கிக்கொண்டது.
"அன்னைக்கு, you are muslim or christian? ந்னு கேக்கறான். that also will hurt me rite?"
'கொஞ்சம் சாப்பிட விடு, பப்பு! நீ எதுலேருந்து இதை கத்துக்கிட்டேன்னு நான் கொஞ்சம் யோசிச்சுக்கிறேன்!! :)' #மைன்ட்வாய்ஸ்
பப்பு, திடீரென்று தன்னை கிறிஸ்டியன் என்று சொல்லிக்கொள்வாள்.
"ஆச்சி, நான் கிறிஸ்டியன். நீ என்ன?" என்பாள். 'எதுவுமில்லை' என்றால், 'நீ சீக்' என்று மதம் மாற்றிவிடுவாள்."நான் முஸ்லீமாவே இருந்துடறேன்ப்பா" என்பாள் ஒருநாள். இந்தியாவின் மக்களைப்ப் பற்றியும், திருவிழாக்கள் பற்றியும் படிப்பதாலோ அல்லது 'நாம ஏன் எந்த பெஸ்டிவலும் கொண்டாட மாட்றோம்?" என்ற சந்தேகம் வந்ததாலோ தெரியவில்லை.
மேலும், அவளுக்கு இந்தி படிக்க ரொம்ப ஆசை. பள்ளியில் தமிழ் கிளாசில் இவளையும், புவனையும்,பிரம்மியையும் சேர்த்து மொத்தம் மூன்றுபேர்தான். மீதி அனைவரும் இந்தி. "நான் கிறிஸ்டியன், என்னை இந்தியிலே சேர்த்துவிடு" என்பாள் தமிழ் வீட்டுப்பாடம் செய்யும் தினங்களில். மொத்தத்தில் நாங்களும், ஒன்றும் சொல்வதில்லை அவள் கிறிஸ்டியனாகவோ முஸ்லீமாகவோ இருக்கும்போது! ஆனால், இப்போது புவன், அவளை அப்படி கேட்பது ஹர்ட்டிங்காக இருக்கிறதாம்!! அவ்வ்வ்வ்
"you should not ask this right?that hurted me . ஏன் ஆச்சி, அப்படி கேக்கலாமா மத்தவங்களை?"
"ஆமா, நாம மத்தவங்களை இந்த மாதிரி பர்சனல் கொஸ்டின்ஸ்ல்லாம் கேக்கறது சரியில்லை" என்ற பிறகே, சாப்பிட அனுமதித்தாள்! !திடீர் திடீரென்று பப்புவுக்கு இருக்கும் நல்லவள் விழித்துக்கொண்டுவிடுவாள். இன்று அப்படியான ஒரு தினம் போல!!
"ஆச்சி, புவன் வந்து ஹர்ட் பண்றான்னு அவனுக்கே தெரியாம என்னை ஹர்ட் பண்ணிட்டான்! "
தொண்டை அடைத்துக்கொண்டது. 'ஹையய்யோ!! நேரடியா சொல்லாம இப்படி சொல்கிறாளே?! ஏதாவது அடிதடியா ?!!' (ஒரு சில முன் அனுபவங்கள் தான்....) அதிலும், ஃப்ரெண்ட்சை மாட்டிவிடுவது/கோள் சொல்வது பப்புவுக்கு பிடிக்கவே பிடிக்காது. அதே சமயம், அப்படி நடந்ததையும் என்னிடம் சொல்லிவிட வேண்டும்,அவளுக்கு. வேன் நண்பர்களுக்கிடையே வரும் சண்டையை வீட்டில் வந்து சொல்லும் போது, "நான் ஆன்ட்டிக்கிட்டே கேக்கிறேன்/சொல்றேன்" என்று நான் சொல்வது அவளுக்குப் அறவே பிடிக்காது.அப்போது, கதையையே மாற்றிவிடுவாள். :-))
"என்ன ஹர்ட் பண்ணான்?"
"he is asking me 'you are rich or poor?'"
ஏற்கெனவே, பப்பு இந்த கேள்வியை எதிர்கொண்டிருக்கிறாள். எல்லாம் அவள் சொல்லித்தான் தெரியும். ஃப்ரெண்ட்ஸ் கேட்டபோது,"நாங்க நார்மல்" என்று சொன்னாளாம். அவர்களும், "நாங்களும் நார்மல்தான்" என்று சொன்னார்களாம். இந்த குட்டிப்பசங்களும், அவர்களது கேள்விகளும் /பதில்களும் என்று நினைத்து அப்போது சிரித்ததோடு சரி. இப்போதோ, "இது ஹர்ட் பண்ணிட்டான்"னென்று புதிய வடிவம்!!
it will hurt me right? he do not know that word hurts me.
.....(அவ்வ்வ்வ்)
"அப்படி கேக்கலாமாப்பா?அவனுக்கு தெரியல, அது எனக்கு ஹர்ட் பண்ணும்னு."ஹேய் புவன், why are you asking this?" ந்னு கேட்டா, "ஹேய் குறிஞ்சி, கேட்டா என்ன?"னு சொல்றான்.he does not know that word will hurt others."
அவ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்!! இன்னும் தொண்டையிலிருந்து இறங்கவேயில்லை. அப்படியே விக்கிக்கொண்டது.
"அன்னைக்கு, you are muslim or christian? ந்னு கேக்கறான். that also will hurt me rite?"
'கொஞ்சம் சாப்பிட விடு, பப்பு! நீ எதுலேருந்து இதை கத்துக்கிட்டேன்னு நான் கொஞ்சம் யோசிச்சுக்கிறேன்!! :)' #மைன்ட்வாய்ஸ்
பப்பு, திடீரென்று தன்னை கிறிஸ்டியன் என்று சொல்லிக்கொள்வாள்.
"ஆச்சி, நான் கிறிஸ்டியன். நீ என்ன?" என்பாள். 'எதுவுமில்லை' என்றால், 'நீ சீக்' என்று மதம் மாற்றிவிடுவாள்."நான் முஸ்லீமாவே இருந்துடறேன்ப்பா" என்பாள் ஒருநாள். இந்தியாவின் மக்களைப்ப் பற்றியும், திருவிழாக்கள் பற்றியும் படிப்பதாலோ அல்லது 'நாம ஏன் எந்த பெஸ்டிவலும் கொண்டாட மாட்றோம்?" என்ற சந்தேகம் வந்ததாலோ தெரியவில்லை.
மேலும், அவளுக்கு இந்தி படிக்க ரொம்ப ஆசை. பள்ளியில் தமிழ் கிளாசில் இவளையும், புவனையும்,பிரம்மியையும் சேர்த்து மொத்தம் மூன்றுபேர்தான். மீதி அனைவரும் இந்தி. "நான் கிறிஸ்டியன், என்னை இந்தியிலே சேர்த்துவிடு" என்பாள் தமிழ் வீட்டுப்பாடம் செய்யும் தினங்களில். மொத்தத்தில் நாங்களும், ஒன்றும் சொல்வதில்லை அவள் கிறிஸ்டியனாகவோ முஸ்லீமாகவோ இருக்கும்போது! ஆனால், இப்போது புவன், அவளை அப்படி கேட்பது ஹர்ட்டிங்காக இருக்கிறதாம்!! அவ்வ்வ்வ்
"you should not ask this right?that hurted me . ஏன் ஆச்சி, அப்படி கேக்கலாமா மத்தவங்களை?"
"ஆமா, நாம மத்தவங்களை இந்த மாதிரி பர்சனல் கொஸ்டின்ஸ்ல்லாம் கேக்கறது சரியில்லை" என்ற பிறகே, சாப்பிட அனுமதித்தாள்! !திடீர் திடீரென்று பப்புவுக்கு இருக்கும் நல்லவள் விழித்துக்கொண்டுவிடுவாள். இன்று அப்படியான ஒரு தினம் போல!!
Saturday, March 16, 2013
பப்பு டைம்ஸ்
பப்புவோட நாட்டுப்பற்று ;)
சோபாவில் இதைப்பார்த்ததும், எது அவளை தூண்டியிருக்கும் என்று அறிந்துக்கொள்ள ஆர்வமாக இருந்தது. மூன்று கலர்களை பார்த்ததுமா அல்லது வெள்ளையின் நடுவில் இருக்கும் அந்த முத்திரையா என்று! ஆனால், கேட்கவில்லை. அவளுக்குத் தெரியாமல் போட்டோ மட்டும் எடுத்துக்கொண்டேன்.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
முன்பெல்லாம், பள்ளியில் என்ன நடந்தது என்று வாயே திறப்பதில்லையே என்று கவலைப்படுவேன். இப்பொழுதெல்லாம், திறந்த வாய் மூடுவதில்லை. வகுப்பறையில் நடந்தது, சாப்பிடும் போது நடந்தது, க்ரௌண்டில் நடந்தது, ஃப்ரெண்ட்ஸ்கிடையிலான சண்டைகள் (ஸ்ஸ்ஸ்....என்னா பாலிடிக்ஸ்!!), யார் யாருக்கு ஃப்ரெண்ட் என்பதெல்லாம் ஓயாமல் சொல்லிக்கொண்டிருக்கிறாள். ஏதோ ஒரு தருணத்தில், விலாசினி குட்டி பொண்ணுதானே, இப்போதானே சீனியருக்கு வந்தா என்று சொல்லிவிட்டேன். 'பச்சமொளகா'வுக்கு சுர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்!!
"விலாசினியை சின்னப்பொண்ணுன்னு நினைக்காதே ஆச்சி, அவளுக்கு "பார்ட்ஸ் ஆஃப் எலபண்ட்'ஏ தெரியும்!! "
அவ்வ்வ்வ்வ்!! :-))) 'பெரியவர்கள் என்பதற்கு என்னவெல்லாம் தெரியவேண்டியிருக்கு' என்றெண்ணி எனக்கு சிரிப்பு வந்துவிட்டது.
அவளது எதிரில் சிரித்தால் இன்னும் சுர்ர்ர்ர்ர்ர் ஆகி விடுவாள் என்பதால் சிரிக்கவில்லை!!
குறிப்பு: பப்பு இப்பொழுது வளர்ந்துவிட்டாள். என்றாலும் அவள் இன்னும் சிறுமிதான். ஆனால், குட்டிப்பெண்ணாக இருக்கும்போது 'பெரியமனுசத்தனமாக' பேசினால் புன்னகைப்பேன். ஆச்சரியப்படுவேன். இப்பொழுது, வளர்ந்தபின்னால், குட்டிப்பெண்ணின் அறியாமையோடு பேசினால் சிரிப்பு வருகிறது!! என்னே, காலம் செய்த கோலம்!! (ஹிஹி...எல்லாம் ஒரு ஃபீலிங்ஸ்தான்!!)
Wednesday, March 02, 2011
பப்பு டைம்ஸ்
”கொன்னே புடுவேன்”
”என்ன பப்பு சொல்றே?”
”நவ்ஜோத் இல்ல ஆச்சி, ’என் தம்பிக்கு யாராவது பை சொன்னீங்களோ கொன்னே புடுவேன்’னு சொன்னான்.”
ம்ம்....
”ஆச்சி, நான் இப்டி குடுமி போட்டிருக்கேன் இல்ல, அது ஃப்வுண்டெய்ன் குடுமியாம். வேதா ரெண்டு குடுமி போட்டிருக்கா இல்ல, அது இண்டிகேட்டர் குடுமியாம். தனுஷ் சொல்றான்….திருட்டு பையன்…”
”பப்பு அப்டில்லாம் சொல்லக்கூடாது பப்பு. என்ன பேச்சு இதெல்லாம்”(அவ்வ்வ் நான் ஏன் அப்பப்போ தேஞ்சுபோன ரெக்கார்டு மாதிரி ஆகிடறேன்!)
”இல்லப்பா, புவனேஷ்வரி ஏறினாதான் அடுத்து நவ்ஜோத் ஏறமுடியும். (?) புவனேஷ்வரி ஏறிட்டு தூங்கும்போது என்னா பண்ணுவான், மெதுவா பின்னாடி போய் ஸ்னாக்ஸ் பாக்ஸ் தெறந்து சாப்பிட்டுடுவான்.”
பேருக்கு பேரு சரியா போயிந்தி.....?
”இங்க பாருப்பா, வேதாக்கு மட்டும் முடி வளந்தா போதுமா, எனக்கு முடி வளர வேணாமா, சொல்லு ஆச்சி”
”ஏன் பப்பு, உனக்கும்தான் முடி வளரணும்..”
”வேதா பேரிச்சம்பழம்ல்லாம் எடுத்துசாப்ட்டுடறா, எனக்கு குடுக்கவே மாட்டேங்கறா…அவளுக்கு மட்டும் முடி வளரணுமா? எனக்கு முடி வளர வேணாமா?”
ரொம்ப நல்ல புள்ளைன்னுதானே நினைச்சீங்க பேரிச்சம்பழத்துலேருந்து எஸ்கேப் ஆகறதுக்கான வழி…இது!
”இந்த லஷ்மி பாருப்பா,”
....
”ஒரு நாள் குடுமி போட்டுட்டு வந்தா அடுத்த நாளும் குடுமி போட்டுட்டு வரக்கூடாதாம். அதுக்கு, அடுத்தநாள்தான் குடுமி போட்டு வரணுமாம்…நான் என் இஷ்டத்துக்கு நான் என்ன வேணா பண்ணுவேன்…அவளுக்கென்ன?அப்டி சொல்லலாமாப்பா…அவங்கவங்க இஷ்டம்தானே…அவ ஏன் சொல்றா…”
ஒரு விசாரணைக் கமிஷன் பார்சல்ல்ல்ல்....
Wednesday, November 24, 2010
ஆபரேஷன் ஓப்பன் டே
முன்பொரு காலத்தில் ஒரு அம்மா இருந்தாள். அவளது குழந்தையின் எல்லா 'முதல்'களை...ஒரு சின்ன விஷயத்தைக் கூட விடாமல் எழுதி வைத்துக் கொள்வாள் ரொம்பவும் சென்டிமென்டலாக. இப்போது அந்த அம்மாவின் முதல்கள் மாறிவிட்டனவா தெரியவில்லை..ஆனால், சென்டிமென்டல்கள் மட்டும் மாறவில்லை.....ஓக்கே..ஓக்கே...போதும்...விஷயத்துக்கு வரேன். :-)
தினமும் காலையிலே பப்புவை எழுப்புவது ஒரு கலை. இந்த 'டயமாச்சு', 'வேன் வந்துடும்', 'தண்ணி ஆறுது' இல்லேன்னா 'எவ்ளோ நேரம் சொல்லிக்கிட்டே இருக்கேன், சீக்கிரம் எழு' இதெல்லாம் வேலைக்கே ஆகாது.
என்னைப்போல, தூக்கத்திலிருந்து கண் விழித்ததும், அந்த பக்கம் திரும்பி கொஞ்ச நேரம், இந்த பக்கம் திரும்பி கொஞ்ச நேரம், ஜன்னலைப் பார்த்துகொண்டு கொஞ்ச நேரம்....லேசாக சாய்ந்து உட்கார்ந்து கொஞ்ச நேரம்...இந்த மாதிரி துயில் கலையும் விஷயமெல்லாம் பப்புவிடம் அறவே கிடையாது. லிரில் புத்துணர்ச்சிதான். பெரும்பாலும் லஷ்மி கார்த்திகா, ஸ்ருதி லயா, அத்தி ஆண்ட்டி நினைப்புதான். எனவே, எனக்கும் தினமும் ஏதாவது ஒன்று கிடைத்துவிடும்.
'இன்னைக்கு யோகாவா' என்ற மொக்கையான கேள்வியிலிருந்து 'ஆம்பூர்/ வடலூர் ஆயா வர்றாங்களா இன்னைக்கு' 'இன்னைக்கு என்ன சிடி பாக்கலாம்' ..இப்படி ஏதாவது கேள்வியில் தொக்கி நிற்க வேண்டும். வெள்ளிக் கிழமைகள் போனான்ஸா. அன்றைக்கு ஆம்பூர்/வடலூர் ஆயா விசிட் இருந்தால் டபுள் போனான்ஸா. திங்கள் காலையில் எழுப்புவது எவ்வளவு கஷ்டமோ அவ்வளவு எளிது வெள்ளிகாலை எழுப்புவது.
மிக முக்கிய காரணம், வெள்ளிக்கிழமைகளில் யோகாவும் இல்லை. கராத்தேவும் இல்லை. ப்ளே க்ரவுண்ண்ண்ண்ண்ட்.
சிறிது நாட்களாக அதுவும் மழை ஆரம்பித்த நாளிலிருந்து பப்பு ப்ளே க்ரவுன்டில் வந்த விஷபாம்பைப் பற்றிப் பேசிக்கொண்டிருக்கிறாள்.'ப்ளே க்ரவுண்டுக்கு இப்பல்லாம் ஆன்ட்டி எங்களை அனப்ப மாட்றாங்க' என்றும் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறாள். பள்ளியின் மைதானம் அவ்வளவு பெரிதெல்லாம் இல்லை. ஏதோ கொஞ்சம் விளையாட்டு சாதனங்கள் இருக்கும். ஆனால், காம்பவுண்டைச் சுற்றி இருக்கும் காலி இடம்...மரங்கள்... தேங்கியிருக்கும் தண்ணீர்...எல்லாம் சேர்ந்து 'க்ரவுண்டில் வந்த விஷப்பாம்பை' கொஞ்சம் படமெடுக்கத்தான் செய்தது.
ஓபன் டேவுக்குச் சென்றிருந்த போது, ஆன்ட்டி ட்ரைனாமியல், பைனாமியல், ஜ்யாமெட்ரிக் ட்ரே என்று பப்புவின் புலமையை பறைச்சாற்றிக்கொண்டிருக்க என் மனமோ விஷப்பாம்பையே சுற்றிக்கொண்டிருந்தது. எப்போடா முடிப்பாங்க என்று ஆண்ட்டி ரிப்போர்ட் கார்டை முடித்ததும் கையெழுத்திட்டுவிட்டு, 'ஆன்ட்டி (ஆமா, அங்கே பெரியவங்களை எல்லாம் பெரியவங்கஆன்ட்டின்னுதான் கூப்பிடுவாங்க..சில ஸ்கூல்லே சித்தின்னு கூப்பிடுவாங்களாம்..அதுக்கு இது எவ்வளவோ பெட்டர்தானே!) க்ரவுண்டில பாம்பு வந்துச்சு, ஓட்டையிலே கல்லு வைச்சு மூடி வைச்சிருக்காங்க ந்னு சொல்லிக்கிட்டிருக்காங்க. பாம்பு வந்துச்சா... க்ரவுண்டுக்கு அனுப்பினா கொஞ்சம் பத்திரமா பாத்துக்கோங்க...' என்று ஆரம்பிக்க....
"மழை வந்ததுலேருந்து ப்ளே க்ரவுண்டுக்கு கொஞ்ச நாளா அனுப்புறதில்லை. பாம்பெல்லாம் வரலை. இங்கே வர்றதுக்கு சான்ஸே இல்லை. ஆனா, வெள்ளிக் கிழமையானா ப்ளே க்ரவுண்ட் ஆன்ட்டி எல்லாரும் கேப்பாங்க. நாங்கதான் நிறுத்தி வைச்சிருக்கோம். அந்த கோவத்துலே சொல்லியிருப்பாங்க, நீங்க பயப்படாதீங்க.." என்றார் சிரித்துக்கொண்டே.
பப்புவை நம்புவதா ஆன்ட்டியை நம்புவதா என்ற குழப்பத்தில் பதிலுக்கு சிரிக்க முடியவில்லை. ரொம்ப நீளமாக இருந்த அந்த விஷப்பாம்பு, பப்புவும் அவளது நண்பர்களும் கல்லெல்லாம் வைத்து சுவரின் ஓட்டையை அடைத்தாலும் தள்ளிவிட்டு வந்த அந்த பாம்பு மட்டும், வெள்ளிக்கிழமைகளில் மறக்காமல் நினைவுக்கு வந்துவிடுகிறது.
"ஆச்சி, நான் கீழே இருக்கிற வொர்க்கெல்லாம் கம்ப்ளீட் பண்ணிட்டேன்னு ஆன்ட்டி என்னை மாடிக்கு அனப்பிட்டாங்க, வர்ஷினி, பி.ஹர்ஷினி, தனுஷ், நானெல்லாம் மாடிக்குப் போயிட்டோம். மாடிக்கு அனுப்பிட்டா சீனியர் மான்ட்டிசோரி, நாங்க சீனியர் மான்ட்டிசோரிக்கு போயிட்டோம், ஆச்சி"
இது மூன்று வருட கோர்ஸ். பப்புவின் பள்ளியில் இந்த கோர்ஸின் பெயர் எம்1.இதை முடித்த பின்னர்தான் சீனியர் மான்ட்டிசோரி - ஒன்றாவது, இரண்டாவது எல்லாம்.... கீழே இருக்கும் அனைத்து வேலைகளையும் முடித்து விட்டார்களா, பப்புவும் கற்று முடித்துவிட்டாளா, மாடிக்கு அனுப்பிவிட்டார்களா டபுள் ப்ரமோஷனெல்லாம் ஆயா காலத்தோட சரியாச்சே...என்றெல்லாம் சந்தேகம்.ஏனெனில், மாதாந்திர சந்திப்பின்போது, 'குறிஞ்சியும் வர்ஷினியும் இங்கேயிருக்கும் மெட்டீரியல்ஸை எல்லாம் முடித்த பின்பே சாப்பிடக் கிளம்புவார்கள்' என்று சொல்லியிருந்தார். ஆன்ட்டியிடம் கேட்டபோது, ' டெய்லி எங்களை மாடிக்கு அனுப்புங்க ஆன்ட்டி, நாங்க இந்த வொர்க்கெல்லாம் முடிச்சுட்டோம்.' என்று நச்சரிக்க ஆரம்பித்திருக்கிறார்களாம். அந்த பூமராங்தான் என்னிடமும் வந்திருக்கிறது.
அடுத்த வருடம்தான் மாடிக்காம். :-)
ஓபன் டேவுக்கு கொஞ்சம் சீக்கிரம் சென்றுவிட்டேன் போல. பிள்ளைகள் எல்லாரும் வேனுக்குக் கிளம்பிக் கொண்டிருந்தார்கள். நானும் வராண்டா விலிருந்து அவர்களது வகுப்பறையை எட்டி பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். பப்புவையும் அவளது நண்பர்களையும் பார்க்க.
பப்புவைத் தவிர மற்ற குட்டீஸெல்லாம் எட்டி எட்டி என்னைப் பார்த்து 'குறிஞ்சீஸ் மதர்' என்றும் 'ஆன்ட்டி ஹாய்' என்றும் சொல்லிக்கொண்டிருந்தார்கள். எனக்கோ பயம். பப்பு இதை பார்த்தால் அவ்வளவுதான்...எவ்வளவு கிள்ளுகள அடிகள் எனக்கு இருக்கிறதோ என்று எண்ணிக்கொண்டேன். ஆயாவுக்கு ஊசி போடுவதற்காக நர்ஸ் வந்திருந்தார். அவரது குழந்தையையும் அழைத்து வந்திருந்தார். அந்தக் குழந்தையைக் கொஞ்சப் போக அந்த வினையே தீர்ந்த பாடில்லை. தூங்கப்போகும் சமயம், சரியாக இது அவளது நினைவுக்கு வந்து விடும். இப்போது இவர்களுக்கு ஹாய் சொல்லி பேசிக் கொண்டிருந்தால்.... அதை பப்பு பார்த்துவிட்டால்.....நினைக்கவே பயமாக இருந்தது.
கடைசியாக பப்புவும் வந்தாள். என்னைப் பார்த்து சிரித்துவிட்டு ஓடி விட்டாள்.
வீட்டிலும் கூட இதைப் பற்றி எதுவும் பேசவில்லை.
ஆன்ட்டியை பார்த்தது பற்றி நானாக ஆரம்பித்தபோது, "ஹேய், என் ஃப்ரெண்ட்ஸ்ல்லாம் பார்த்தியா, அவங்கதான் என் ஃப்ரெண்ட்ஸூங்க..." என்று யார் வேதஸ்மிருதி, அக்ஷயா, பி.ஹர்ஹினி, மெரில் என்றெல்லாம் பெருமையாக சொல்ல முற்பட்டாள். பொறாமையற்ற அந்த பப்புவை ஆச்சரியமாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.
மற்ற ரிமார்க்ஸ் : சொற்களுக்குகிடையில் இடைவெளி விடுவதை அறிந்து எழுதுகிறாள். கதை சொல்வதில் ஆர்வம் இருக்கிறது.
ஆன்ட்டி சொல்லாமல் விட்டது : நான் கூட உட்கார்ந்து எழுத வைக்கும் நேரங்களை விட அவளாகவே ஹோம் ஒர்க் செய்தால் அழகாக எழுதுகிறாள்.
தினமும் காலையிலே பப்புவை எழுப்புவது ஒரு கலை. இந்த 'டயமாச்சு', 'வேன் வந்துடும்', 'தண்ணி ஆறுது' இல்லேன்னா 'எவ்ளோ நேரம் சொல்லிக்கிட்டே இருக்கேன், சீக்கிரம் எழு' இதெல்லாம் வேலைக்கே ஆகாது.
என்னைப்போல, தூக்கத்திலிருந்து கண் விழித்ததும், அந்த பக்கம் திரும்பி கொஞ்ச நேரம், இந்த பக்கம் திரும்பி கொஞ்ச நேரம், ஜன்னலைப் பார்த்துகொண்டு கொஞ்ச நேரம்....லேசாக சாய்ந்து உட்கார்ந்து கொஞ்ச நேரம்...இந்த மாதிரி துயில் கலையும் விஷயமெல்லாம் பப்புவிடம் அறவே கிடையாது. லிரில் புத்துணர்ச்சிதான். பெரும்பாலும் லஷ்மி கார்த்திகா, ஸ்ருதி லயா, அத்தி ஆண்ட்டி நினைப்புதான். எனவே, எனக்கும் தினமும் ஏதாவது ஒன்று கிடைத்துவிடும்.
'இன்னைக்கு யோகாவா' என்ற மொக்கையான கேள்வியிலிருந்து 'ஆம்பூர்/ வடலூர் ஆயா வர்றாங்களா இன்னைக்கு' 'இன்னைக்கு என்ன சிடி பாக்கலாம்' ..இப்படி ஏதாவது கேள்வியில் தொக்கி நிற்க வேண்டும். வெள்ளிக் கிழமைகள் போனான்ஸா. அன்றைக்கு ஆம்பூர்/வடலூர் ஆயா விசிட் இருந்தால் டபுள் போனான்ஸா. திங்கள் காலையில் எழுப்புவது எவ்வளவு கஷ்டமோ அவ்வளவு எளிது வெள்ளிகாலை எழுப்புவது.
மிக முக்கிய காரணம், வெள்ளிக்கிழமைகளில் யோகாவும் இல்லை. கராத்தேவும் இல்லை. ப்ளே க்ரவுண்ண்ண்ண்ண்ட்.
சிறிது நாட்களாக அதுவும் மழை ஆரம்பித்த நாளிலிருந்து பப்பு ப்ளே க்ரவுன்டில் வந்த விஷபாம்பைப் பற்றிப் பேசிக்கொண்டிருக்கிறாள்.'ப்ளே க்ரவுண்டுக்கு இப்பல்லாம் ஆன்ட்டி எங்களை அனப்ப மாட்றாங்க' என்றும் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறாள். பள்ளியின் மைதானம் அவ்வளவு பெரிதெல்லாம் இல்லை. ஏதோ கொஞ்சம் விளையாட்டு சாதனங்கள் இருக்கும். ஆனால், காம்பவுண்டைச் சுற்றி இருக்கும் காலி இடம்...மரங்கள்... தேங்கியிருக்கும் தண்ணீர்...எல்லாம் சேர்ந்து 'க்ரவுண்டில் வந்த விஷப்பாம்பை' கொஞ்சம் படமெடுக்கத்தான் செய்தது.
ஓபன் டேவுக்குச் சென்றிருந்த போது, ஆன்ட்டி ட்ரைனாமியல், பைனாமியல், ஜ்யாமெட்ரிக் ட்ரே என்று பப்புவின் புலமையை பறைச்சாற்றிக்கொண்டிருக்க என் மனமோ விஷப்பாம்பையே சுற்றிக்கொண்டிருந்தது. எப்போடா முடிப்பாங்க என்று ஆண்ட்டி ரிப்போர்ட் கார்டை முடித்ததும் கையெழுத்திட்டுவிட்டு, 'ஆன்ட்டி (ஆமா, அங்கே பெரியவங்களை எல்லாம் பெரியவங்கஆன்ட்டின்னுதான் கூப்பிடுவாங்க..சில ஸ்கூல்லே சித்தின்னு கூப்பிடுவாங்களாம்..அதுக்கு இது எவ்வளவோ பெட்டர்தானே!) க்ரவுண்டில பாம்பு வந்துச்சு, ஓட்டையிலே கல்லு வைச்சு மூடி வைச்சிருக்காங்க ந்னு சொல்லிக்கிட்டிருக்காங்க. பாம்பு வந்துச்சா... க்ரவுண்டுக்கு அனுப்பினா கொஞ்சம் பத்திரமா பாத்துக்கோங்க...' என்று ஆரம்பிக்க....
"மழை வந்ததுலேருந்து ப்ளே க்ரவுண்டுக்கு கொஞ்ச நாளா அனுப்புறதில்லை. பாம்பெல்லாம் வரலை. இங்கே வர்றதுக்கு சான்ஸே இல்லை. ஆனா, வெள்ளிக் கிழமையானா ப்ளே க்ரவுண்ட் ஆன்ட்டி எல்லாரும் கேப்பாங்க. நாங்கதான் நிறுத்தி வைச்சிருக்கோம். அந்த கோவத்துலே சொல்லியிருப்பாங்க, நீங்க பயப்படாதீங்க.." என்றார் சிரித்துக்கொண்டே.
பப்புவை நம்புவதா ஆன்ட்டியை நம்புவதா என்ற குழப்பத்தில் பதிலுக்கு சிரிக்க முடியவில்லை. ரொம்ப நீளமாக இருந்த அந்த விஷப்பாம்பு, பப்புவும் அவளது நண்பர்களும் கல்லெல்லாம் வைத்து சுவரின் ஓட்டையை அடைத்தாலும் தள்ளிவிட்டு வந்த அந்த பாம்பு மட்டும், வெள்ளிக்கிழமைகளில் மறக்காமல் நினைவுக்கு வந்துவிடுகிறது.
"ஆச்சி, நான் கீழே இருக்கிற வொர்க்கெல்லாம் கம்ப்ளீட் பண்ணிட்டேன்னு ஆன்ட்டி என்னை மாடிக்கு அனப்பிட்டாங்க, வர்ஷினி, பி.ஹர்ஷினி, தனுஷ், நானெல்லாம் மாடிக்குப் போயிட்டோம். மாடிக்கு அனுப்பிட்டா சீனியர் மான்ட்டிசோரி, நாங்க சீனியர் மான்ட்டிசோரிக்கு போயிட்டோம், ஆச்சி"
இது மூன்று வருட கோர்ஸ். பப்புவின் பள்ளியில் இந்த கோர்ஸின் பெயர் எம்1.இதை முடித்த பின்னர்தான் சீனியர் மான்ட்டிசோரி - ஒன்றாவது, இரண்டாவது எல்லாம்.... கீழே இருக்கும் அனைத்து வேலைகளையும் முடித்து விட்டார்களா, பப்புவும் கற்று முடித்துவிட்டாளா, மாடிக்கு அனுப்பிவிட்டார்களா டபுள் ப்ரமோஷனெல்லாம் ஆயா காலத்தோட சரியாச்சே...என்றெல்லாம் சந்தேகம்.ஏனெனில், மாதாந்திர சந்திப்பின்போது, 'குறிஞ்சியும் வர்ஷினியும் இங்கேயிருக்கும் மெட்டீரியல்ஸை எல்லாம் முடித்த பின்பே சாப்பிடக் கிளம்புவார்கள்' என்று சொல்லியிருந்தார். ஆன்ட்டியிடம் கேட்டபோது, ' டெய்லி எங்களை மாடிக்கு அனுப்புங்க ஆன்ட்டி, நாங்க இந்த வொர்க்கெல்லாம் முடிச்சுட்டோம்.' என்று நச்சரிக்க ஆரம்பித்திருக்கிறார்களாம். அந்த பூமராங்தான் என்னிடமும் வந்திருக்கிறது.
அடுத்த வருடம்தான் மாடிக்காம். :-)
ஓபன் டேவுக்கு கொஞ்சம் சீக்கிரம் சென்றுவிட்டேன் போல. பிள்ளைகள் எல்லாரும் வேனுக்குக் கிளம்பிக் கொண்டிருந்தார்கள். நானும் வராண்டா விலிருந்து அவர்களது வகுப்பறையை எட்டி பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். பப்புவையும் அவளது நண்பர்களையும் பார்க்க.
பப்புவைத் தவிர மற்ற குட்டீஸெல்லாம் எட்டி எட்டி என்னைப் பார்த்து 'குறிஞ்சீஸ் மதர்' என்றும் 'ஆன்ட்டி ஹாய்' என்றும் சொல்லிக்கொண்டிருந்தார்கள். எனக்கோ பயம். பப்பு இதை பார்த்தால் அவ்வளவுதான்...எவ்வளவு கிள்ளுகள அடிகள் எனக்கு இருக்கிறதோ என்று எண்ணிக்கொண்டேன். ஆயாவுக்கு ஊசி போடுவதற்காக நர்ஸ் வந்திருந்தார். அவரது குழந்தையையும் அழைத்து வந்திருந்தார். அந்தக் குழந்தையைக் கொஞ்சப் போக அந்த வினையே தீர்ந்த பாடில்லை. தூங்கப்போகும் சமயம், சரியாக இது அவளது நினைவுக்கு வந்து விடும். இப்போது இவர்களுக்கு ஹாய் சொல்லி பேசிக் கொண்டிருந்தால்.... அதை பப்பு பார்த்துவிட்டால்.....நினைக்கவே பயமாக இருந்தது.
கடைசியாக பப்புவும் வந்தாள். என்னைப் பார்த்து சிரித்துவிட்டு ஓடி விட்டாள்.
வீட்டிலும் கூட இதைப் பற்றி எதுவும் பேசவில்லை.
ஆன்ட்டியை பார்த்தது பற்றி நானாக ஆரம்பித்தபோது, "ஹேய், என் ஃப்ரெண்ட்ஸ்ல்லாம் பார்த்தியா, அவங்கதான் என் ஃப்ரெண்ட்ஸூங்க..." என்று யார் வேதஸ்மிருதி, அக்ஷயா, பி.ஹர்ஹினி, மெரில் என்றெல்லாம் பெருமையாக சொல்ல முற்பட்டாள். பொறாமையற்ற அந்த பப்புவை ஆச்சரியமாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.
மற்ற ரிமார்க்ஸ் : சொற்களுக்குகிடையில் இடைவெளி விடுவதை அறிந்து எழுதுகிறாள். கதை சொல்வதில் ஆர்வம் இருக்கிறது.
ஆன்ட்டி சொல்லாமல் விட்டது : நான் கூட உட்கார்ந்து எழுத வைக்கும் நேரங்களை விட அவளாகவே ஹோம் ஒர்க் செய்தால் அழகாக எழுதுகிறாள்.
Friday, July 30, 2010
Bubble Art
கண்ணாடி போன்ற சோப்புக் குமிழ்களை விடுத்து வண்ண வண்ண சோப்புக்குமிழ்கள் செய்ய முடிந்தால் - பபிள் ஆர்ட் (ஐடியா ஃப்ரம் இணையம்)! கடையிலிருந்து வாங்கிய பபிள் கரைசலோடு சிறிது வாட்டர் கலர்களை கரைத்துக் வெவ்வேறு கிண்ணங்களில் கொடுத்தேன்.
பப்பு, குமிழ்களை காற்றில் விட அதை பேப்பரில் சேமித்தேன். இது நல்ல விளையாட்டாக இருந்தது - பப்புவுக்கு! அவள் காற்றில் பறக்க விட்டதும் ஓடிப் போய் நாந்தானே பிடிக்க வேண்டும்.
மீதி பேப்பர்களை கீழே வைத்து குமிழ்களை மெதுவாக பேப்பரை நோக்கி செலுத்தி வெடிக்க விட்டாள். நீலம், பச்சை மற்றும் மஞ்சள். வழக்கம்போல எல்லா வண்ணங்களையும் ஒன்றாகக் கலந்து கருப்பு வண்ணம் கொண்டு வந்து கருப்புக் குமிழ்களையும் உருவாக்கினாள்.
சிறிது நாட்களுக்கு முன்பு உடையாத சோப்புக் குமிழைப் பற்றி, காடு மலைகளை சுற்றி செல்லும் ஒரு சோப்புக்குமிழைப் பற்றி படித்த கதையைப் நினைவு கூர்ந்தோம்.
தொடர்ந்து, பள்ளிகூடக் கதைகளைச் சொல்லத் தொடங்கினாள்.
“நவ்ஜோத் இல்லப்பா, அவனுக்கு வலிக்கவே வலிக்காது. கிள்ளினா கூட வலிக்காது. அடிச்சாக் கூட வலிக்காது. சண்டைப் போட்டாக் கூட வலிக்காது” - பப்பு
” ஓ, ஏன்?”
”செமையா கிள்ளினாக் கூட அவனுக்கு வலிக்காது. செமையா அடிச்சா..செமையா சண்டையா போட்டாக் கூட வலிக்கவே வலிக்காது” - பப்பு
“ஆ!! எப்படி பப்பு?” - நிஜமாகவே ஆர்வமாக இருந்தது எனக்கு.
ஒரு நொடி - என்னை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.
“அவங்கம்மா அவனை அப்ப்ப்ப்ப்டி வளக்கறாங்க!”
ஹலோ நவ்ஜோத் அம்மா, அடுத்த பேரண்ட்ஸ் மீட்டிங்கில் தங்களை சந்திக்க ஆர்வமாக இருக்கிறேன். :-)
பப்பு, குமிழ்களை காற்றில் விட அதை பேப்பரில் சேமித்தேன். இது நல்ல விளையாட்டாக இருந்தது - பப்புவுக்கு! அவள் காற்றில் பறக்க விட்டதும் ஓடிப் போய் நாந்தானே பிடிக்க வேண்டும்.
மீதி பேப்பர்களை கீழே வைத்து குமிழ்களை மெதுவாக பேப்பரை நோக்கி செலுத்தி வெடிக்க விட்டாள். நீலம், பச்சை மற்றும் மஞ்சள். வழக்கம்போல எல்லா வண்ணங்களையும் ஒன்றாகக் கலந்து கருப்பு வண்ணம் கொண்டு வந்து கருப்புக் குமிழ்களையும் உருவாக்கினாள்.
சிறிது நாட்களுக்கு முன்பு உடையாத சோப்புக் குமிழைப் பற்றி, காடு மலைகளை சுற்றி செல்லும் ஒரு சோப்புக்குமிழைப் பற்றி படித்த கதையைப் நினைவு கூர்ந்தோம்.
தொடர்ந்து, பள்ளிகூடக் கதைகளைச் சொல்லத் தொடங்கினாள்.
“நவ்ஜோத் இல்லப்பா, அவனுக்கு வலிக்கவே வலிக்காது. கிள்ளினா கூட வலிக்காது. அடிச்சாக் கூட வலிக்காது. சண்டைப் போட்டாக் கூட வலிக்காது” - பப்பு
” ஓ, ஏன்?”
”செமையா கிள்ளினாக் கூட அவனுக்கு வலிக்காது. செமையா அடிச்சா..செமையா சண்டையா போட்டாக் கூட வலிக்கவே வலிக்காது” - பப்பு
“ஆ!! எப்படி பப்பு?” - நிஜமாகவே ஆர்வமாக இருந்தது எனக்கு.
ஒரு நொடி - என்னை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.
“அவங்கம்மா அவனை அப்ப்ப்ப்ப்டி வளக்கறாங்க!”
ஹலோ நவ்ஜோத் அம்மா, அடுத்த பேரண்ட்ஸ் மீட்டிங்கில் தங்களை சந்திக்க ஆர்வமாக இருக்கிறேன். :-)
Monday, April 26, 2010
பப்பு vs கவிதா
பள்ளி விடுமுறை விட்டவுடன், பப்பு என்னைப் பற்றி அதிகமாக கேட்க ஆரம்பித்து விட்டதாக முல்லை சொன்னார்கள். நானும், 'ஒரு நாள் அவளுடன் விளையாட வருகிறேன்' என்று சொல்லி வையுங்கள் என்றேன். எதிர்பார்க்காமல் பப்பு என்னை தொலைபேசியில் அழைக்க, ஆச்சரியத்துடன், சந்தோஷத்துடனும் அவளுடன் பேச ஆரம்பித்தேன்.
இந்த குழந்தையை நான் சந்தித்தது 3 வயதாக இருக்கும்போது. முத்துலட்சுமியை சந்திக்க சென்ற போது முதல் முறையாக பார்த்தேன். அப்போதிருந்து அவளை எனக்கு தெரிந்திருந்தாலும், அன்று அவளுடன் பேசிய போது என்னுள் தோன்றியது.. "பப்பு வளர்ந்துவிட்டாள், தெளிவாக பல விஷயங்கள் பேசுகிறாளே.." என்ற ஆச்சர்யம்தான். குழந்தைகள் வேகமாக வளர்கிறார்கள்.
போனில் அவள் பேசிய சில...
நீங்க இப்ப என்ன செய்யறீங்க.. ?
ஏன் எங்க வீட்டுக்கு வரல? எப்ப வருவீங்க..?
எங்க வீட்டுக்கு வர வழி தெரியுமா? (வழி தெரியும் என்ற பதிலுக்கு பிறகு) எப்படி தெரியும்..?
யார் சொல்லிக்கொடுத்தா? எப்ப வழி தெரிந்து தனியா நீங்க வந்து இருக்கீங்க? ஆச்சியும் நானும் தானே உங்களை கூட்டுட்டு வந்தோம்.. (மறக்க முடியுமா...எந்த லெஃப்ட் எந்த ரைட் சொல்லுங்க..பாப்போம்!!) எப்படி வரணும்னு சொல்லுங்க.. - என்று அவளின் சந்தேகம் தொடர்ந்து கொண்டே இருந்தது.
வெயில்ல வாரதீங்க. .வெயில்ல வெளியில போகக்கூடாதுன்னு உங்களுக்கு தெரியாதா?
வெயில் போனவுடனே சாயங்காலம் வாங்க...
நான் புது விளையாட்டு எல்லாம் கத்துக்கிட்டு இருக்கேன், அது எல்லாம் உங்களுக்கு தெரியுமா? நான் அதை எல்லாம் உங்களுக்கு சொல்லித்தரேன்,
(இதுல கவனிக்க வேண்டியது "வாங்க போங்க" என்பது அவள் பேச்சில் மரியாதை சேர்ந்திருந்தது, முன்பு ஒருமையில் அழைப்பாள் முல்ஸ் க்கு தர்மசங்கமாக இருக்கும், என்னிடம் "சாரி கவிதா ன்னு சொல்லிக்கிட்டே இருப்பாங்க.. :) )
நேற்று முன் தினம், ஒரு வழியாக பப்புவுடன் விளையாட சென்றுவிட்டேன். உடன் ஆயாவையும் பார்த்து பேச எனக்கு ஆசை. முல்ஸ் முன்னமே சொல்லியிருக்க, பப்பு எனக்காகவே காத்திருந்தாள். உள்ளே நுழையும் போதே..
”நீங்க இதுக்கு முன்னமே இங்க வந்தீங்களா” என்றாள்..
”இல்லப்பா இப்பத்தான் வரேன்”
”ஆச்சி நீங்க காலையில வருவீங்கன்னு சொன்னாங்களே..”
“ஓ... ஆனா நீந்தான் என்னை வெயிலில் வர வேண்டாம் னு சொன்ன...அதான் இப்ப வந்தேன்...”
உடனே அவளின் புது விளையாட்டை விளையாட என்னை அழைத்தாள். எடுத்து சென்ற கேக், சாக்லெட்-ஐ அவளே பிரிட்ஜில் வைக்க உதவி செய்தாள்.
பாயை விரித்து போட்டு, விளையாட்டு பொருட்களை கொண்டு வந்தாள். இருவரும் மண் சொப்பு வைத்து விளையாட ஆரம்பித்தோம். நடுவே ஆயாவிடம் கதை. முல்ஸ் எழுதிய "காப்பி" பதிவை பற்றி ஆயாவிடம் கேட்க ஆயா காப்பியை பற்றி விபரமாக சொன்னார்கள். ஆயாவிடம் என் கவனம் செல்லக்கூடாது என்பதில் பப்பு கவனமாக இருந்தாள்.
பிறகு எனக்கு விளையாட ஒரு பாப்பா பொம்மை எடுத்து வந்து கொடுத்தாள். பெயர் என்ன என்று கேட்டேன். ஏதோ ஒரு ஆண் குழந்தையின் (நீளமான) பெயரை சொன்னாள். நான் பெயர் பெரியதாக இருக்கிறது அதுவும் இது பெண் குழந்தை பொம்மை அதனால் பெண் பெயர் சொல்லு என்றேன்.
உடனே ஒரு குட்டி யோசனை. ஆனால் பெயர் எதுவும் சொல்லாமல்-
”அப்பன்னா என் பெயர் "குறிஞ்சி மலர்" பெரிய பெயரா இருக்கா?”
”ம்ம்.. ஆமா.. ஸ்கூல் ல எப்படி கூப்பிடறாங்க... குறிஞ்சி ன்னா மலர் ன்னா?”
”இல்லையே எல்லாருமே குறிஞ்சி மலர் தான் கூப்பிடறாங்க..”
”ஓ..நிஜமாவா. .அப்ப சரி.. பெரிய பெயரா அவங்களுக்கு தெரியல போல.. நானா இருந்தா குட்டி ஆக்கிடுவேன்.”
”அப்பன்னா என் பேரு பெரிய பேரா?”
”ம்ம்ம் ஆம்மா பெரிசா தான் எனக்கு தெரியுது...”
********
பப்பாளி பழம் கட் பண்ண சொல்லி, சாப்பிட உட்கார்ந்துவிட்டாள்.
”அது எப்படி நீங்க வெட்டிக்கொடுத்தா இவ்வளவு டேஸ்ட்டா இருக்கு? சூப்பர் டேஸ்ட் சூப்பர் டேஸ்ட்.. இந்தாங்க சாப்பிட்டு பாருங்க....” (அடுத்தவங்களை சந்தோஷப்படுத்தி சந்தோஷப் படறதுலே பப்பு என்னை மாதிரியே...)
ஆயா புருவத்தை உயர்த்தி, 'பேச்சை பாத்தியா' ன்னு சிரிச்சாங்க..
நானும் கொஞ்சம் ஆச்சரியப்பட்டு... ”அப்படியா?” என்றேன்..
”ஆமா அன்னைக்கு ஆச்சி கட் பண்ணாங்க டேஸ்டாவே இல்லையே..”
”கட் பண்றாதால டேஸ்ட் மாறாது பப்பு, சில பழம் ருசியா இருக்காது, சில பழம் நல்லா ரைப் ஆகி ருசியா இருக்கும் , அதனால் யார் கட் பண்ணாலும், இந்த பழம் டேஸ்டாத்தான் இருக்கும்”- என்றேன். (விளையாட்டுக்குச் சொல்றதையெல்லாமா சீரியஸா எடுத்துக்குவாங்க..ஹைய்யோ...ஹைய்யோ!)
***********
”உங்க வீட்டில விளையாட நிறைய பசங்க இருக்கு இல்ல.. அந்த பசங்களை எல்லாம் நீங்க தூக்குவீங்களா?”
”ம்ம்..மாட்டேன் ..நான் தூக்கினாலும் அதுங்க.. இருக்காது. .இறக்கி விடும் னு சொல்லும்..”
”ஏன் இறக்க சொல்லும்?”
”அதுங்களுக்கு நாம தூக்கினா பிடிக்காது... தூக்கிட்டா ஃபிரியா விளையாட முடியாது இல்லையா?”
”அந்த குழந்தைகள் எல்லாம் எவ்வளவு பெருசு?”
”2 குழந்தை உன்னை விட சின்னது... 2 குழந்தை உன்னை விட பெருசு...”
”அவங்க எல்லாம் ரொம்ப வெயிட்டா இருப்பாங்கன்னு தான் தூக்க மாட்டீங்களா?”
”ம்ம்ம்ம்..ஆமா வெயிட்டா இருந்தாலும் தூக்க முடியாது..”
”அப்ப நீங்க யாரை த்தான் தூக்குவீங்க.. ? நவீன் அண்ணாவை.. ? ஆயா வை? என்னை? ஆச்சியை?”
”யாரையுமே என்னால தூக்க முடியாது.. எல்லாரும் வெயிட். .வேணும்ன்னா உன்னை தூக்கலாம்..”
”ஆமா நான் கூட யாரையும் தூக்க மாட்டேன்..”
”நவீன் போட்டோல பாத்து இருக்க இல்ல.. அவனை என்னால தூக்க முடியாது... ஆனா அவன் என்னை தூக்கி போட்டுடுவான்...”
”நான் பாத்ததில்லையே... (ஒரு சடன் கோபம்)....அப்பன்னா நான் உங்க வீட்டுக்கு வரும் போது அவனை நாம தூக்கி போட்டுடலாம் ...”
***********
”ஆயா கால் தோல் எல்லாம் சுருங்கி இருக்கே.. எனக்கு எப்ப அப்படி ஆகும். ” (என்னோட கைகளையும் பேசியவாறே பார்க்கிறாள்) ”
"ஆயாக்கு வயசாச்சு அதனால் தோல் சுருங்கி இருக்கு.... உனக்கு என்ன சின்ன குட்டி தானே.. உனக்கு ஒன்னும் ஆகாது..”
”நான் ஆயா வானா சுருங்கிடுமா..? நான் எப்ப ஆயா வா ஆவேன்..”
”முதல்ல ஆச்சியும் உங்க அப்பாவும் ஆயா தாத்தா ஆவாங்க(என்னா வில்லத்தனம்!)... அதுக்கு அப்புறம் நீ ஆவ.. ஆனா அதுக்கு ரொம்ப வருஷம் இருக்கு....”
”ஆச்சி தான் எனக்கு ஃபிரண்டு.... அப்பா ஃபிரண்டு இல்ல...”
”ஓ ஏன்.. அப்பா ஃபிரண்டு இல்ல..”
”அது அப்படித்தான்..ஆச்சி மட்டும் தான் எனக்கு ஃபிரண்டு.. !!” (Yay!!!)
குறிப்பு : பப்புவுக்கு விடுமுறை ஆரம்பித்ததும் கடந்த வாரத்தின் ஒரு நாளில் 'அணில்குட்டி அனிதா' புகழ் கவிதா வீட்டுக்கு வந்திருந்தார். (நீண்டநாட்களுக்குப் பிறகு..இல்லையா கவிதா..?! :-) ) அவர் எழுதிய அனுப்பிய மடலே மேலே நீங்கள் வாசித்தது!நெருக்கடியான வேளைகளில் நான் சாய்ந்துக்கொள்ளத் தேடும் தோள்கள் அவருடையது - 'அவசர' மற்றும் 'திடீர்' உதவிக்கு அழைப்பதும் அந்தத் தோள்களிலிருந்து நீளும் கரங்களையே! (ஹேய்..கவிதா...கொஞ்சம் கவிதையா ட்ரை பண்ணியிருக்கேன்ப்பா....கண்டுக்காதீங்க...:-) ) நன்றியெல்லாம் சொல்லி உங்களை கஷ்டப்படுத்த விரும்பவில்லை.
அப்புறம், அந்த ப்ராக்கெட்-குள்ள இருக்கிறதெல்லாம் என்னோட கமெண்ட்ஸுன்னு சொல்லியாத் தெரியணும்!
இந்த குழந்தையை நான் சந்தித்தது 3 வயதாக இருக்கும்போது. முத்துலட்சுமியை சந்திக்க சென்ற போது முதல் முறையாக பார்த்தேன். அப்போதிருந்து அவளை எனக்கு தெரிந்திருந்தாலும், அன்று அவளுடன் பேசிய போது என்னுள் தோன்றியது.. "பப்பு வளர்ந்துவிட்டாள், தெளிவாக பல விஷயங்கள் பேசுகிறாளே.." என்ற ஆச்சர்யம்தான். குழந்தைகள் வேகமாக வளர்கிறார்கள்.
போனில் அவள் பேசிய சில...
நீங்க இப்ப என்ன செய்யறீங்க.. ?
ஏன் எங்க வீட்டுக்கு வரல? எப்ப வருவீங்க..?
எங்க வீட்டுக்கு வர வழி தெரியுமா? (வழி தெரியும் என்ற பதிலுக்கு பிறகு) எப்படி தெரியும்..?
யார் சொல்லிக்கொடுத்தா? எப்ப வழி தெரிந்து தனியா நீங்க வந்து இருக்கீங்க? ஆச்சியும் நானும் தானே உங்களை கூட்டுட்டு வந்தோம்.. (மறக்க முடியுமா...எந்த லெஃப்ட் எந்த ரைட் சொல்லுங்க..பாப்போம்!!) எப்படி வரணும்னு சொல்லுங்க.. - என்று அவளின் சந்தேகம் தொடர்ந்து கொண்டே இருந்தது.
வெயில்ல வாரதீங்க. .வெயில்ல வெளியில போகக்கூடாதுன்னு உங்களுக்கு தெரியாதா?
வெயில் போனவுடனே சாயங்காலம் வாங்க...
நான் புது விளையாட்டு எல்லாம் கத்துக்கிட்டு இருக்கேன், அது எல்லாம் உங்களுக்கு தெரியுமா? நான் அதை எல்லாம் உங்களுக்கு சொல்லித்தரேன்,
(இதுல கவனிக்க வேண்டியது "வாங்க போங்க" என்பது அவள் பேச்சில் மரியாதை சேர்ந்திருந்தது, முன்பு ஒருமையில் அழைப்பாள் முல்ஸ் க்கு தர்மசங்கமாக இருக்கும், என்னிடம் "சாரி கவிதா ன்னு சொல்லிக்கிட்டே இருப்பாங்க.. :) )
நேற்று முன் தினம், ஒரு வழியாக பப்புவுடன் விளையாட சென்றுவிட்டேன். உடன் ஆயாவையும் பார்த்து பேச எனக்கு ஆசை. முல்ஸ் முன்னமே சொல்லியிருக்க, பப்பு எனக்காகவே காத்திருந்தாள். உள்ளே நுழையும் போதே..
”நீங்க இதுக்கு முன்னமே இங்க வந்தீங்களா” என்றாள்..
”இல்லப்பா இப்பத்தான் வரேன்”
”ஆச்சி நீங்க காலையில வருவீங்கன்னு சொன்னாங்களே..”
“ஓ... ஆனா நீந்தான் என்னை வெயிலில் வர வேண்டாம் னு சொன்ன...அதான் இப்ப வந்தேன்...”
உடனே அவளின் புது விளையாட்டை விளையாட என்னை அழைத்தாள். எடுத்து சென்ற கேக், சாக்லெட்-ஐ அவளே பிரிட்ஜில் வைக்க உதவி செய்தாள்.
பாயை விரித்து போட்டு, விளையாட்டு பொருட்களை கொண்டு வந்தாள். இருவரும் மண் சொப்பு வைத்து விளையாட ஆரம்பித்தோம். நடுவே ஆயாவிடம் கதை. முல்ஸ் எழுதிய "காப்பி" பதிவை பற்றி ஆயாவிடம் கேட்க ஆயா காப்பியை பற்றி விபரமாக சொன்னார்கள். ஆயாவிடம் என் கவனம் செல்லக்கூடாது என்பதில் பப்பு கவனமாக இருந்தாள்.
பிறகு எனக்கு விளையாட ஒரு பாப்பா பொம்மை எடுத்து வந்து கொடுத்தாள். பெயர் என்ன என்று கேட்டேன். ஏதோ ஒரு ஆண் குழந்தையின் (நீளமான) பெயரை சொன்னாள். நான் பெயர் பெரியதாக இருக்கிறது அதுவும் இது பெண் குழந்தை பொம்மை அதனால் பெண் பெயர் சொல்லு என்றேன்.
உடனே ஒரு குட்டி யோசனை. ஆனால் பெயர் எதுவும் சொல்லாமல்-
”அப்பன்னா என் பெயர் "குறிஞ்சி மலர்" பெரிய பெயரா இருக்கா?”
”ம்ம்.. ஆமா.. ஸ்கூல் ல எப்படி கூப்பிடறாங்க... குறிஞ்சி ன்னா மலர் ன்னா?”
”இல்லையே எல்லாருமே குறிஞ்சி மலர் தான் கூப்பிடறாங்க..”
”ஓ..நிஜமாவா. .அப்ப சரி.. பெரிய பெயரா அவங்களுக்கு தெரியல போல.. நானா இருந்தா குட்டி ஆக்கிடுவேன்.”
”அப்பன்னா என் பேரு பெரிய பேரா?”
”ம்ம்ம் ஆம்மா பெரிசா தான் எனக்கு தெரியுது...”
********
பப்பாளி பழம் கட் பண்ண சொல்லி, சாப்பிட உட்கார்ந்துவிட்டாள்.
”அது எப்படி நீங்க வெட்டிக்கொடுத்தா இவ்வளவு டேஸ்ட்டா இருக்கு? சூப்பர் டேஸ்ட் சூப்பர் டேஸ்ட்.. இந்தாங்க சாப்பிட்டு பாருங்க....” (அடுத்தவங்களை சந்தோஷப்படுத்தி சந்தோஷப் படறதுலே பப்பு என்னை மாதிரியே...)
ஆயா புருவத்தை உயர்த்தி, 'பேச்சை பாத்தியா' ன்னு சிரிச்சாங்க..
நானும் கொஞ்சம் ஆச்சரியப்பட்டு... ”அப்படியா?” என்றேன்..
”ஆமா அன்னைக்கு ஆச்சி கட் பண்ணாங்க டேஸ்டாவே இல்லையே..”
”கட் பண்றாதால டேஸ்ட் மாறாது பப்பு, சில பழம் ருசியா இருக்காது, சில பழம் நல்லா ரைப் ஆகி ருசியா இருக்கும் , அதனால் யார் கட் பண்ணாலும், இந்த பழம் டேஸ்டாத்தான் இருக்கும்”- என்றேன். (விளையாட்டுக்குச் சொல்றதையெல்லாமா சீரியஸா எடுத்துக்குவாங்க..ஹைய்யோ...ஹைய்யோ!)
***********
”உங்க வீட்டில விளையாட நிறைய பசங்க இருக்கு இல்ல.. அந்த பசங்களை எல்லாம் நீங்க தூக்குவீங்களா?”
”ம்ம்..மாட்டேன் ..நான் தூக்கினாலும் அதுங்க.. இருக்காது. .இறக்கி விடும் னு சொல்லும்..”
”ஏன் இறக்க சொல்லும்?”
”அதுங்களுக்கு நாம தூக்கினா பிடிக்காது... தூக்கிட்டா ஃபிரியா விளையாட முடியாது இல்லையா?”
”அந்த குழந்தைகள் எல்லாம் எவ்வளவு பெருசு?”
”2 குழந்தை உன்னை விட சின்னது... 2 குழந்தை உன்னை விட பெருசு...”
”அவங்க எல்லாம் ரொம்ப வெயிட்டா இருப்பாங்கன்னு தான் தூக்க மாட்டீங்களா?”
”ம்ம்ம்ம்..ஆமா வெயிட்டா இருந்தாலும் தூக்க முடியாது..”
”அப்ப நீங்க யாரை த்தான் தூக்குவீங்க.. ? நவீன் அண்ணாவை.. ? ஆயா வை? என்னை? ஆச்சியை?”
”யாரையுமே என்னால தூக்க முடியாது.. எல்லாரும் வெயிட். .வேணும்ன்னா உன்னை தூக்கலாம்..”
”ஆமா நான் கூட யாரையும் தூக்க மாட்டேன்..”
”நவீன் போட்டோல பாத்து இருக்க இல்ல.. அவனை என்னால தூக்க முடியாது... ஆனா அவன் என்னை தூக்கி போட்டுடுவான்...”
”நான் பாத்ததில்லையே... (ஒரு சடன் கோபம்)....அப்பன்னா நான் உங்க வீட்டுக்கு வரும் போது அவனை நாம தூக்கி போட்டுடலாம் ...”
***********
”ஆயா கால் தோல் எல்லாம் சுருங்கி இருக்கே.. எனக்கு எப்ப அப்படி ஆகும். ” (என்னோட கைகளையும் பேசியவாறே பார்க்கிறாள்) ”
"ஆயாக்கு வயசாச்சு அதனால் தோல் சுருங்கி இருக்கு.... உனக்கு என்ன சின்ன குட்டி தானே.. உனக்கு ஒன்னும் ஆகாது..”
”நான் ஆயா வானா சுருங்கிடுமா..? நான் எப்ப ஆயா வா ஆவேன்..”
”முதல்ல ஆச்சியும் உங்க அப்பாவும் ஆயா தாத்தா ஆவாங்க(என்னா வில்லத்தனம்!)... அதுக்கு அப்புறம் நீ ஆவ.. ஆனா அதுக்கு ரொம்ப வருஷம் இருக்கு....”
”ஆச்சி தான் எனக்கு ஃபிரண்டு.... அப்பா ஃபிரண்டு இல்ல...”
”ஓ ஏன்.. அப்பா ஃபிரண்டு இல்ல..”
”அது அப்படித்தான்..ஆச்சி மட்டும் தான் எனக்கு ஃபிரண்டு.. !!” (Yay!!!)
குறிப்பு : பப்புவுக்கு விடுமுறை ஆரம்பித்ததும் கடந்த வாரத்தின் ஒரு நாளில் 'அணில்குட்டி அனிதா' புகழ் கவிதா வீட்டுக்கு வந்திருந்தார். (நீண்டநாட்களுக்குப் பிறகு..இல்லையா கவிதா..?! :-) ) அவர் எழுதிய அனுப்பிய மடலே மேலே நீங்கள் வாசித்தது!நெருக்கடியான வேளைகளில் நான் சாய்ந்துக்கொள்ளத் தேடும் தோள்கள் அவருடையது - 'அவசர' மற்றும் 'திடீர்' உதவிக்கு அழைப்பதும் அந்தத் தோள்களிலிருந்து நீளும் கரங்களையே! (ஹேய்..கவிதா...கொஞ்சம் கவிதையா ட்ரை பண்ணியிருக்கேன்ப்பா....கண்டுக்காதீங்க...:-) ) நன்றியெல்லாம் சொல்லி உங்களை கஷ்டப்படுத்த விரும்பவில்லை.
அப்புறம், அந்த ப்ராக்கெட்-குள்ள இருக்கிறதெல்லாம் என்னோட கமெண்ட்ஸுன்னு சொல்லியாத் தெரியணும்!
Tuesday, April 13, 2010
கொலம்பஸ்..கொலம்பஸ்...
"(2-12 வயது) குட்டீஸ் பென் ஃப்ரெண்ட்ஸ்-க்கு பதிவு செய்ய விபரங்களுக்கு இங்கே செல்லவும்"
கம்(Glue) கூட வண்ணங்களைக் குழைத்து கம்பையிண்டு பண்ணி "கம்-பெயிண்டு" பண்றது (அப்புறம் பெயிண்டிங் பிரஷை எடுக்க நாங்க டக்காஃப் வார் நடத்தினது குடும்பக்கதை!), கம்-லே முதல்லே வரைஞ்சு அது காஞ்சதும் மேலே பெயிண்டிங் பண்றது...
இந்த மாதிரி நுண்கலைகளுக்கு அணுகவும் - "ஐடியாமணி" பப்பு!
மேலே இருக்கிற படமும், கீழே இருக்கும் படமும் பப்புவின் கண்டுபிடிப்பு டெக்னிக்கில் வரையப்பட்டது. இந்த ப்ராசஸிலே என்ன வரைஞ்சோம்கிறதைதான் மேடம் மறந்துட்டாங்க - அட்ஜஸ்ட் ப்லீஸ்!
(இது சூரியனாம்! - கம் -லே வரைஞ்சு காய்ஞ்சதும் அது மேலே கலர்.)
இது மரம் . அப்லோடு பண்ணும்போது ரொடோட் ஆகிடுச்சு..கொஞ்சம் தலையை 45 டிகிரி கோணத்தில் காக்காய் போல வைத்துக்கொண்டு பார்க்கவும்...ஹிஹி!
தேஷ்னா, அர்ஷித் கைலாஷ், வர்ஷிணிக்கு கொடுக்கிறதுக்காக வரைஞ்சு, பையில் வைக்கிறதுக்கு முன்னாடி கிளிக்கியது. இதெல்லாம் என்னவா? என்னது இது சின்னப்புள்ளத்தனமா... கேட்டுக்கிட்டு..ஆர்ட்-னு சொன்னா அனுபவிக்கணும்..ஆராயக்கூடாது!
கட் பண்ணின ஸ்ட்ரா துண்டுகள்(20 ரூ பாக்கெட்!), ஐஸ் குச்சியை (50 குச்சிகள் 5 ரூபா!) உடைச்சு
அதிலே பெயிண்டை தொட்டு வரைஞ்சதுதான் இந்த பின்னவீனத்துவ மாடர்ன் ஆர்ட்!
அவளது பள்ளிக்கு இந்த வருஷத்தின் கடைசிநாள் இன்று . நாளையிலிருந்து விடுமுறை. அடுத்த வருஷத்திலேருந்து வெண்மதி வேற ஸ்கூலுக்கு போய்டுவான்னு ஒரே ஃபீலிங்ஸ்! உலகம் சின்னது பப்பு, சீக்கிரம் வெண்மதியை மீட் பண்ணலாம்! ஹாப்பி ஹால்ஸ், பேபி! :-)
கம்(Glue) கூட வண்ணங்களைக் குழைத்து கம்பையிண்டு பண்ணி "கம்-பெயிண்டு" பண்றது (அப்புறம் பெயிண்டிங் பிரஷை எடுக்க நாங்க டக்காஃப் வார் நடத்தினது குடும்பக்கதை!), கம்-லே முதல்லே வரைஞ்சு அது காஞ்சதும் மேலே பெயிண்டிங் பண்றது...
இந்த மாதிரி நுண்கலைகளுக்கு அணுகவும் - "ஐடியாமணி" பப்பு!
மேலே இருக்கிற படமும், கீழே இருக்கும் படமும் பப்புவின் கண்டுபிடிப்பு டெக்னிக்கில் வரையப்பட்டது. இந்த ப்ராசஸிலே என்ன வரைஞ்சோம்கிறதைதான் மேடம் மறந்துட்டாங்க - அட்ஜஸ்ட் ப்லீஸ்!
(இது சூரியனாம்! - கம் -லே வரைஞ்சு காய்ஞ்சதும் அது மேலே கலர்.)
இது மரம் . அப்லோடு பண்ணும்போது ரொடோட் ஆகிடுச்சு..கொஞ்சம் தலையை 45 டிகிரி கோணத்தில் காக்காய் போல வைத்துக்கொண்டு பார்க்கவும்...ஹிஹி!
தேஷ்னா, அர்ஷித் கைலாஷ், வர்ஷிணிக்கு கொடுக்கிறதுக்காக வரைஞ்சு, பையில் வைக்கிறதுக்கு முன்னாடி கிளிக்கியது. இதெல்லாம் என்னவா? என்னது இது சின்னப்புள்ளத்தனமா... கேட்டுக்கிட்டு..ஆர்ட்-னு சொன்னா அனுபவிக்கணும்..ஆராயக்கூடாது!
கட் பண்ணின ஸ்ட்ரா துண்டுகள்(20 ரூ பாக்கெட்!), ஐஸ் குச்சியை (50 குச்சிகள் 5 ரூபா!) உடைச்சு
அதிலே பெயிண்டை தொட்டு வரைஞ்சதுதான் இந்த பின்னவீனத்துவ மாடர்ன் ஆர்ட்!
அவளது பள்ளிக்கு இந்த வருஷத்தின் கடைசிநாள் இன்று . நாளையிலிருந்து விடுமுறை. அடுத்த வருஷத்திலேருந்து வெண்மதி வேற ஸ்கூலுக்கு போய்டுவான்னு ஒரே ஃபீலிங்ஸ்! உலகம் சின்னது பப்பு, சீக்கிரம் வெண்மதியை மீட் பண்ணலாம்! ஹாப்பி ஹால்ஸ், பேபி! :-)
Thursday, April 08, 2010
குட்டீஸ் பென் ஃப்ரண்ட்ஸ்
சாயங்காலம் அலுவலகத்திலிருந்து நான் வந்தால் போதும்..கதவை திறக்க ஓடி வருவாள். உள்ளே நுழையும் முன், ”ஆபிஸிலே என்ன சாப்பிட்டே, லஞ்ச் பாக்ஸ்லே இருந்ததையெல்லாம் ஃபுல்லா சாப்பிட்டியா” என்று அவளிடம் விசாரணை நடப்பதுபோல என்னிடமும் விசாரணை நடத்துவாள். சென்ற வாரத்தில் ஒரு நாள் உள்ளே நுழைந்த என்னை கண்டுக்கொள்ளாமல், அவளது பையை எடுப்பதும் எதையோ எடுத்துப் பார்ப்பது பின் மறைத்து வைத்துக்கொள்வதுமாக இருந்தாள்.
'எனக்கும் காட்டு பப்பு, என்னது அது' என்றதற்கு 'நான் உன் ஃப்ரெண்ட் இல்ல, தேஸ்னா ஃப்ரெண்ட்” என்று மறைத்து வைத்துக்கொண்டாள். கலர்கலராக ஒரு பேப்பரில் ஏதோ வரைந்திருந்தது. ரொம்ப கேட்டால் ஓவராக பிகு பண்ணிக் கொள்வாள் என்று லூசில் விட்டுவிட்டேன். கொஞ்சநேரம் கழித்து 'நான் உனக்கு மட்டும் காட்டறேன், அப்பாக்கு கிடையாது' என்று சொல்லிவிட்டு காட்டினாள். ஒரு அட்டையில் கேட்டர்பில்லர், மரம், பூ, தென்னை மரம் என்று குட்டி குட்டியாக படங்கள் வரைந்து வண்ணங்கள் தீட்டப்பட்டிருந்தது. தேஷ்னா, பப்புவுக்குத் தந்ததாம் அது. அவங்க அப்பா வரைஞ்சதும் தேஷ்னா கலரடிச்சு பப்புவுக்கு கிஃப்ட் கொடுத்தாளாம்.
வீட்டிலிருக்கும் பழைய டைரிகள் எல்லாம் இப்போது பப்பு வசம். எழுதுவது, வரைவது, பெயிண்டிங் அப்புறம் கிழிப்பது என்று எல்லாவற்றும் எளிது. திடீரென்று பேப்பர் கேட்கும்போது தேடி அலைய தேவையில்லை. அன்றிரவு படுக்கையில் பார்த்தால் பாதி படுக்கையை டைரியிலிருந்து கிழித்த பேப்பர்கள் நிறைத்திருந்தது. டைரி முன் அட்டையும் பின் அட்டையுமாக இளைத்திருந்தது. 'பப்பு என்னது இது..ஏன் இப்படி கிழிச்சு வைச்சிருக்கே' என்றதற்கு நாளைக்கு தேஷ்னாவுக்கு தருவதற்கு இவள் வரைந்துக் கொண்டிருக்கிறாளாம். எல்லாவற்றிலும் ஏதேதோ கிறுக்கல்கள். பேனாவால், க்ரேயான்ஸ்-ஆல்... 'அய்யோ..இதை எப்போ க்லீன் பண்ணி எப்போ படுக்கிறது' என்று ஆயாசமாக இருந்தது.
”போதும்,எடு பப்பு” என்று கெஞ்சியதற்கு பிறகு பெரிய மனசு பண்ணி எல்லாவற்றையும் அடுக்கி வெளியே எடுத்துச்சென்றாள். அடுத்த நாள் காலை லஞ்ச்பாக்ஸ் வைக்க பையை திறந்தபோது அந்த பேப்பர் கட்டுகள் - கலை கல்வெட்டுகள் பையை நிறைத்திருந்தன. இரவு பையில் வைத்துச் சென்றிருக்கிறாள் போல.
இது இப்போது தினமும் நடக்கும் வழக்கமாகிவிட்டது. தினமும் ஏதாவது பேப்பர் கொண்டு வருவதும், இவள் ஏதாவது ஆர்ட் ஒர்க் செய்து எடுத்துச் செல்வதுமாக! எல்லாம் தேஷ்னா,சுதர்சன்,கீர்த்தி, அர்ஷித் கைலாஷ்-க்கு கொடுப்பதற்காம். க்ரூப் இப்போ பெரிசாகிடுச்சுன்னு நினைக்கிறேன். எதுவாக இருந்தாலும் எனது இந்த ஐடியாவிற்கு வித்திட்ட தேஷ்னாவிற்கு ஒரு தேங்ஸ்! :-)
இந்த ஐடியா ஒன்றும் புதிதில்லை. pen friends என்ற பெயரில் நமக்கெல்லாம் ஏற்கெனவே அறிமுகமானதுதான்.
இதே பேனா நண்பர்கள் தங்களது டிராயிங் மற்றும் பெயிண்டிங்குகள், வண்ணங்கள் மூலம் தங்கள் உலகை பரிமாறிக்கொண்டால் எப்படி இருக்கும்?
அதுவும் குட்டீஸ்?!
ஒரு கடிதமாக இருக்கலாம் அல்லது புதிதாக கற்றுக்கொண்ட வார்த்தையாக இருக்கலாம் ஏன் கதையாகக் கூட!
உங்களுக்கும் இந்த ஐடியா பிடித்திருந்தால் உங்கள் வீட்டிலும் பத்து வயதிற்குள் குட்டீஸ் இருந்தால் எனக்கு ஒரு மடலிடுங்கள். ”குட்டீஸ் பேனா நண்பர்கள்” என்று சப்ஜெக்டில் குறிப்பிட்டு, தங்கள் குழந்தையின் பெயர்,வயதுடன் மின்மடலிடுங்கள்.மேலும் , gender preference இருந்தாலும் தெரிவியுங்கள்.
அடுத்த வெள்ளிக்கிழமை வரை இந்த ஆஃபர் உண்டு. எத்தனை பேர் சேர்கிறார்கள் என்பதையும் குட்டீஸின் வயதைப் பொறுத்தும் கொண்டு மேட்ச் செய்து உரியவர்களிடம் தெரிவிக்கிறேன்.அப்புறம் என்ன..குட்டீஸ்-கள் டிராயிங்குகளை/
கடிதங்களை ஸ்கேன் செய்து மின்மடல் மூலம் பரிமாறிக்கொள்ளலாம்..அல்லது முகவரிகளைப் பெற்றுக்கொண்டு கடிதங்களாகவும்(surface mail) பரிமாறிக் கொள்ளலாம்..அது உங்கள் வசதி! என்ன சொல்றீங்க?
பதிவரின் குழந்தையாக மட்டுமே இருக்க வேண்டுமென்ற அவசியம் இல்லை. வாசகரின் குழந்தையாகக் கூட இருக்கலாம். உங்களுக்கும் உங்கள் குட்டீஸுக்கும் இந்த ஐடியா பிடித்திருந்தால், டிராயிங்/கடிதங்களை அனுப்பவும் பெறவும் ஆர்வமிருந்தால் mombloggers@gmail.com என்ற ஐடிக்கு மடலிடுங்கள். அடுத்த சனிக்கிழமை அறிவிப்புகள் வெளியாகும்.
இன்னும் வேறு ஐடியாக்கள் இருந்தாலும் பகிர்ந்துக்கொள்ளுங்கள்.
ஒன்றரை மாசம் லீவு..எப்படியாவது பொழுதை போக்கணும் இல்லே.. எது எப்படியாயினும், தேஷ்னாவுக்கும் பப்புவுக்கும் எனது அன்பும் நன்றிகளும்!
(Cross posted in ammaakalin valaipoo too!)
'எனக்கும் காட்டு பப்பு, என்னது அது' என்றதற்கு 'நான் உன் ஃப்ரெண்ட் இல்ல, தேஸ்னா ஃப்ரெண்ட்” என்று மறைத்து வைத்துக்கொண்டாள். கலர்கலராக ஒரு பேப்பரில் ஏதோ வரைந்திருந்தது. ரொம்ப கேட்டால் ஓவராக பிகு பண்ணிக் கொள்வாள் என்று லூசில் விட்டுவிட்டேன். கொஞ்சநேரம் கழித்து 'நான் உனக்கு மட்டும் காட்டறேன், அப்பாக்கு கிடையாது' என்று சொல்லிவிட்டு காட்டினாள். ஒரு அட்டையில் கேட்டர்பில்லர், மரம், பூ, தென்னை மரம் என்று குட்டி குட்டியாக படங்கள் வரைந்து வண்ணங்கள் தீட்டப்பட்டிருந்தது. தேஷ்னா, பப்புவுக்குத் தந்ததாம் அது. அவங்க அப்பா வரைஞ்சதும் தேஷ்னா கலரடிச்சு பப்புவுக்கு கிஃப்ட் கொடுத்தாளாம்.
வீட்டிலிருக்கும் பழைய டைரிகள் எல்லாம் இப்போது பப்பு வசம். எழுதுவது, வரைவது, பெயிண்டிங் அப்புறம் கிழிப்பது என்று எல்லாவற்றும் எளிது. திடீரென்று பேப்பர் கேட்கும்போது தேடி அலைய தேவையில்லை. அன்றிரவு படுக்கையில் பார்த்தால் பாதி படுக்கையை டைரியிலிருந்து கிழித்த பேப்பர்கள் நிறைத்திருந்தது. டைரி முன் அட்டையும் பின் அட்டையுமாக இளைத்திருந்தது. 'பப்பு என்னது இது..ஏன் இப்படி கிழிச்சு வைச்சிருக்கே' என்றதற்கு நாளைக்கு தேஷ்னாவுக்கு தருவதற்கு இவள் வரைந்துக் கொண்டிருக்கிறாளாம். எல்லாவற்றிலும் ஏதேதோ கிறுக்கல்கள். பேனாவால், க்ரேயான்ஸ்-ஆல்... 'அய்யோ..இதை எப்போ க்லீன் பண்ணி எப்போ படுக்கிறது' என்று ஆயாசமாக இருந்தது.
”போதும்,எடு பப்பு” என்று கெஞ்சியதற்கு பிறகு பெரிய மனசு பண்ணி எல்லாவற்றையும் அடுக்கி வெளியே எடுத்துச்சென்றாள். அடுத்த நாள் காலை லஞ்ச்பாக்ஸ் வைக்க பையை திறந்தபோது அந்த பேப்பர் கட்டுகள் - கலை கல்வெட்டுகள் பையை நிறைத்திருந்தன. இரவு பையில் வைத்துச் சென்றிருக்கிறாள் போல.
இது இப்போது தினமும் நடக்கும் வழக்கமாகிவிட்டது. தினமும் ஏதாவது பேப்பர் கொண்டு வருவதும், இவள் ஏதாவது ஆர்ட் ஒர்க் செய்து எடுத்துச் செல்வதுமாக! எல்லாம் தேஷ்னா,சுதர்சன்,கீர்த்தி, அர்ஷித் கைலாஷ்-க்கு கொடுப்பதற்காம். க்ரூப் இப்போ பெரிசாகிடுச்சுன்னு நினைக்கிறேன். எதுவாக இருந்தாலும் எனது இந்த ஐடியாவிற்கு வித்திட்ட தேஷ்னாவிற்கு ஒரு தேங்ஸ்! :-)
இந்த ஐடியா ஒன்றும் புதிதில்லை. pen friends என்ற பெயரில் நமக்கெல்லாம் ஏற்கெனவே அறிமுகமானதுதான்.
இதே பேனா நண்பர்கள் தங்களது டிராயிங் மற்றும் பெயிண்டிங்குகள், வண்ணங்கள் மூலம் தங்கள் உலகை பரிமாறிக்கொண்டால் எப்படி இருக்கும்?
அதுவும் குட்டீஸ்?!
ஒரு கடிதமாக இருக்கலாம் அல்லது புதிதாக கற்றுக்கொண்ட வார்த்தையாக இருக்கலாம் ஏன் கதையாகக் கூட!
உங்களுக்கும் இந்த ஐடியா பிடித்திருந்தால் உங்கள் வீட்டிலும் பத்து வயதிற்குள் குட்டீஸ் இருந்தால் எனக்கு ஒரு மடலிடுங்கள். ”குட்டீஸ் பேனா நண்பர்கள்” என்று சப்ஜெக்டில் குறிப்பிட்டு, தங்கள் குழந்தையின் பெயர்,வயதுடன் மின்மடலிடுங்கள்.மேலும் , gender preference இருந்தாலும் தெரிவியுங்கள்.
அடுத்த வெள்ளிக்கிழமை வரை இந்த ஆஃபர் உண்டு. எத்தனை பேர் சேர்கிறார்கள் என்பதையும் குட்டீஸின் வயதைப் பொறுத்தும் கொண்டு மேட்ச் செய்து உரியவர்களிடம் தெரிவிக்கிறேன்.அப்புறம் என்ன..குட்டீஸ்-கள் டிராயிங்குகளை/
கடிதங்களை ஸ்கேன் செய்து மின்மடல் மூலம் பரிமாறிக்கொள்ளலாம்..அல்லது முகவரிகளைப் பெற்றுக்கொண்டு கடிதங்களாகவும்(surface mail) பரிமாறிக் கொள்ளலாம்..அது உங்கள் வசதி! என்ன சொல்றீங்க?
பதிவரின் குழந்தையாக மட்டுமே இருக்க வேண்டுமென்ற அவசியம் இல்லை. வாசகரின் குழந்தையாகக் கூட இருக்கலாம். உங்களுக்கும் உங்கள் குட்டீஸுக்கும் இந்த ஐடியா பிடித்திருந்தால், டிராயிங்/கடிதங்களை அனுப்பவும் பெறவும் ஆர்வமிருந்தால் mombloggers@gmail.com என்ற ஐடிக்கு மடலிடுங்கள். அடுத்த சனிக்கிழமை அறிவிப்புகள் வெளியாகும்.
இன்னும் வேறு ஐடியாக்கள் இருந்தாலும் பகிர்ந்துக்கொள்ளுங்கள்.
ஒன்றரை மாசம் லீவு..எப்படியாவது பொழுதை போக்கணும் இல்லே.. எது எப்படியாயினும், தேஷ்னாவுக்கும் பப்புவுக்கும் எனது அன்பும் நன்றிகளும்!
(Cross posted in ammaakalin valaipoo too!)
Monday, March 22, 2010
பப்பு டைம்ஸ்
காலை தத்துவம் 1011 : (அதாவது, விழித்ததும் பப்பு உதிர்க்கும் தத்துவங்கள் சில)
ஆச்சி, நான், “எனக்கு ஜூரம்,”ன்னு வர்ஷினிக்கிட்டே சொன்னப்போ, வர்ஷினி வெண்மதிக்கிட்டே, “குறிஞ்சிக்கு ஜுரமாம்”ன்னு வெண்மதிக்கிட்டே சொன்னா.
என்னது...(பின்ன, காலையிலே கண்ணைத் திறந்த உடனே இப்படி பேச ஆரம்பிச்சா, புரிஞ்சுக்க நேரம் வேணாமா?)
நான், 'எனக்கு ஃபீவர்'ன்னு வர்ஷினிகிட்டே சொன்னப்போ, வர்ஷினி வெண்மதிக்கிட்டே “குறிஞ்சிக்கு ஃபீவர்”ன்னு சொன்னா.... ஃபீவர்-ன்னாலும் ஜூரம்-ன்னாலும் ஒண்ணுதான்.
(எனக்கு என்னவோ ஜூரம்-ன்னா ஃபீவர்ன்னு தெரியாத மாதிரி...அவ்வ்வ்)
காலை தத்துவம் 101 :
”ஆச்சி, நான் வர்ஷினி ஃப்ரெண்டே இருக்க மாட்டேன். விக்கி ஃப்ரெண்டேதான் இருப்பேன்! ” (ரொம்ப முக்கியம்...அதுவும் காலையிலே ஆறரைக்கு!)
காலை தத்துவம் 101.6 :
”வெண்மதி வர்ஷினி ஃப்ரெண்ட், வர்ஷினி என் ஃப்ரெண்ட், குறிஞ்சி விலாசினி ஃப்ரெண்ட், விலாசினி சுதர்சன் காதுலே “அர்ஷித் கைலாஷ் என்னை கிள்ளிட்டான்”ன்னு சொன்னதும் நாங்க பார்த்தப்போ இல்லே..கிள்ளவே இல்ல!”
(ஸ்ப்பாஆஆ...என்ன ஒரு ஆராய்ச்சி!)
"ஜான்சன்'ஸ் பேபி சோப்-ன்னு போட்டிருக்கா, big பேபி சோப்-ன்னு போட்டிருக்கா?"
"ஜான்சன்'ஸ் பேபி சோப். "
"நான் என்ன ஜான்சன்'ஸ் பேபி-யா...?”
“....”
”நான் ஜான்சன்'ஸ் பேபியா?, குறிஞ்சி மலர், பப்பு - ன்னு தானே எனக்கு ரெண்டு பேரு இருக்கு...பிக் பேபி சோப் போடு எனக்கு! "
...Which means, அவளுக்கு என்னோட சோப் வேணும்! ;-) மேடம் இப்போ கண்ணடிக்கறாங்க...பார்க்கதான் கொஞ்சம் டெரரா இருக்கு...
24 மணி நேரமும் கண்ணாடி முன்னாடி நின்னு தலைமுடியை சீவோ சீவுன்னு சீவி மூணு குடுமி போட ஆரம்பிச்சிருக்காங்க...சிலசமயங்களில், ட்ரெஸ் போட்டிருக்கோமான்னு இல்லையான்னு கூட கவலைப்படாம சீவறதைப் பார்த்தாத்தான் ...
ஓ...ப்ரியமான என் கடவுளே, கத்திரிக்கோல் கையில் கிடைத்தால் யாருக்கும் தெரியாமல் தானாகவே முடிவெட்டிக்கொள்ளும் அந்த சின்னஞ்சிறு என் மகளெங்கே?!!
ஆச்சி, நான், “எனக்கு ஜூரம்,”ன்னு வர்ஷினிக்கிட்டே சொன்னப்போ, வர்ஷினி வெண்மதிக்கிட்டே, “குறிஞ்சிக்கு ஜுரமாம்”ன்னு வெண்மதிக்கிட்டே சொன்னா.
என்னது...(பின்ன, காலையிலே கண்ணைத் திறந்த உடனே இப்படி பேச ஆரம்பிச்சா, புரிஞ்சுக்க நேரம் வேணாமா?)
நான், 'எனக்கு ஃபீவர்'ன்னு வர்ஷினிகிட்டே சொன்னப்போ, வர்ஷினி வெண்மதிக்கிட்டே “குறிஞ்சிக்கு ஃபீவர்”ன்னு சொன்னா.... ஃபீவர்-ன்னாலும் ஜூரம்-ன்னாலும் ஒண்ணுதான்.
(எனக்கு என்னவோ ஜூரம்-ன்னா ஃபீவர்ன்னு தெரியாத மாதிரி...அவ்வ்வ்)
காலை தத்துவம் 101 :
”ஆச்சி, நான் வர்ஷினி ஃப்ரெண்டே இருக்க மாட்டேன். விக்கி ஃப்ரெண்டேதான் இருப்பேன்! ” (ரொம்ப முக்கியம்...அதுவும் காலையிலே ஆறரைக்கு!)
காலை தத்துவம் 101.6 :
”வெண்மதி வர்ஷினி ஃப்ரெண்ட், வர்ஷினி என் ஃப்ரெண்ட், குறிஞ்சி விலாசினி ஃப்ரெண்ட், விலாசினி சுதர்சன் காதுலே “அர்ஷித் கைலாஷ் என்னை கிள்ளிட்டான்”ன்னு சொன்னதும் நாங்க பார்த்தப்போ இல்லே..கிள்ளவே இல்ல!”
(ஸ்ப்பாஆஆ...என்ன ஒரு ஆராய்ச்சி!)
"ஜான்சன்'ஸ் பேபி சோப்-ன்னு போட்டிருக்கா, big பேபி சோப்-ன்னு போட்டிருக்கா?""ஜான்சன்'ஸ் பேபி சோப். "
"நான் என்ன ஜான்சன்'ஸ் பேபி-யா...?”
“....”
”நான் ஜான்சன்'ஸ் பேபியா?, குறிஞ்சி மலர், பப்பு - ன்னு தானே எனக்கு ரெண்டு பேரு இருக்கு...பிக் பேபி சோப் போடு எனக்கு! "
...Which means, அவளுக்கு என்னோட சோப் வேணும்! ;-)
மேடம் இப்போ கண்ணடிக்கறாங்க...பார்க்கதான் கொஞ்சம் டெரரா இருக்கு...24 மணி நேரமும் கண்ணாடி முன்னாடி நின்னு தலைமுடியை சீவோ சீவுன்னு சீவி மூணு குடுமி போட ஆரம்பிச்சிருக்காங்க...சிலசமயங்களில், ட்ரெஸ் போட்டிருக்கோமான்னு இல்லையான்னு கூட கவலைப்படாம சீவறதைப் பார்த்தாத்தான் ...
ஓ...ப்ரியமான என் கடவுளே, கத்திரிக்கோல் கையில் கிடைத்தால் யாருக்கும் தெரியாமல் தானாகவே முடிவெட்டிக்கொள்ளும் அந்த சின்னஞ்சிறு என் மகளெங்கே?!!
Friday, March 12, 2010
பப்பு டைம்ஸ்
நேற்றிரவு :
"பப்பு, வெண்மதி பர்த்டேவுக்கு என்ன வாங்கி கொடுக்கலாம்?"
"ம்ம்..நிஜமான போட் வாங்கிக் கொடுக்கலாம்! "
.....
"அவளுக்கு போட் ரொம்ப பிடிக்கும்.நாம பீச் வாங்கிக் கொடுக்கலாம், ஆச்சி!"
....
"சொல்லு, பீச் வாங்கிக்கொடுக்கலாமா?"
கொர்ர்ர்ர்ர்ர்.....
காலை 6.30.
நான் : இன்னைக்கும் மெய்ட் வரலை. பாத்திரம் எல்லாம் ஸிங்லே இருக்கு!
முகில் : பப்புவுக்கு என்ன லஞ்ச்? சப்பாத்தியா - குட்டி தோசையா?
பப்பு : இன்னைக்கு கராத்தேவா யோகாவா?
சும்மாவா சொன்னாங்க பெரியவங்க, " that that man, that that worry"-ன்னு!!
இன்று காலை சாப்பிடும் நேரத்தில்,
"வெண்மதிக்கு கார்ட் கொடுக்கலாம், நீயே வரைஞ்சது...வரையலாமா?"
"வெண்மதிக்கு போன் பண்ணிக்கொடு, பேசிட்டு அவளுக்கு என்ன வரையணும்னு கேட்டுட்டு வரையறேன்."- பப்பு
"வெண்மதி தூங்கிக்கிட்டு இருப்பா..நீயே ஏதாவது அவளுக்குப் பிடிச்சது வரை. "
"ஏய், வெண்மதி சின்னது...அவ-கிட்டே கேட்டுட்டுத்தான் வரைஞ்சு கொடுக்கணும்! "
சின்னவங்கன்னா கேக்காம செஞ்சுதானே பழக்கம்!!
போனை செய்தால், வெண்மதி நிஜமாகவே தூங்கிக்கொண்டிருந்தாள்.
பப்புவே சமாதானமாகி, வெண்மதிக்கு பீச் பிடிக்குமென்று பெரிய சுறா, குட்டி மீன்கள், ஜெல்லி ஃபிஷ், ஆமை எல்லாம் வரைந்தாள். ஆனால், அவசரத்தில் வீட்டிலேயே விட்டுவிட்டு போய்விட்டாள்.
வெண்மதிக்கு இனிய பிறந்தநாள் வாழ்த்துகள் :
"பப்பு, வெண்மதி பர்த்டேவுக்கு என்ன வாங்கி கொடுக்கலாம்?"
"ம்ம்..நிஜமான போட் வாங்கிக் கொடுக்கலாம்! "
.....
"அவளுக்கு போட் ரொம்ப பிடிக்கும்.நாம பீச் வாங்கிக் கொடுக்கலாம், ஆச்சி!"
....
"சொல்லு, பீச் வாங்கிக்கொடுக்கலாமா?"
கொர்ர்ர்ர்ர்ர்.....
காலை 6.30.
நான் : இன்னைக்கும் மெய்ட் வரலை. பாத்திரம் எல்லாம் ஸிங்லே இருக்கு!
முகில் : பப்புவுக்கு என்ன லஞ்ச்? சப்பாத்தியா - குட்டி தோசையா?
பப்பு : இன்னைக்கு கராத்தேவா யோகாவா?
சும்மாவா சொன்னாங்க பெரியவங்க, " that that man, that that worry"-ன்னு!!
இன்று காலை சாப்பிடும் நேரத்தில்,
"வெண்மதிக்கு கார்ட் கொடுக்கலாம், நீயே வரைஞ்சது...வரையலாமா?"
"வெண்மதிக்கு போன் பண்ணிக்கொடு, பேசிட்டு அவளுக்கு என்ன வரையணும்னு கேட்டுட்டு வரையறேன்."- பப்பு
"வெண்மதி தூங்கிக்கிட்டு இருப்பா..நீயே ஏதாவது அவளுக்குப் பிடிச்சது வரை. "
"ஏய், வெண்மதி சின்னது...அவ-கிட்டே கேட்டுட்டுத்தான் வரைஞ்சு கொடுக்கணும்! "
சின்னவங்கன்னா கேக்காம செஞ்சுதானே பழக்கம்!!
போனை செய்தால், வெண்மதி நிஜமாகவே தூங்கிக்கொண்டிருந்தாள்.
பப்புவே சமாதானமாகி, வெண்மதிக்கு பீச் பிடிக்குமென்று பெரிய சுறா, குட்டி மீன்கள், ஜெல்லி ஃபிஷ், ஆமை எல்லாம் வரைந்தாள். ஆனால், அவசரத்தில் வீட்டிலேயே விட்டுவிட்டு போய்விட்டாள்.
வெண்மதிக்கு இனிய பிறந்தநாள் வாழ்த்துகள் :
Tuesday, January 27, 2009
பட்டாம்பூச்சி - பப்புவிடமிருந்து!
குடுகுடுப்பையாரின் புதிய வண்ணத்துப் பூச்சியைத் தொடர்ந்து...!
இது பப்பு செய்த பட்டர்பிளை, சாக்லேட் காகிதத்திலிருந்து. இரண்டு முறை செய்துக் காட்டியபிறகு, அதைத் தொடர்ந்து இதை செய்தாள். முதல் முறை கீழ்பாகம் மேலே வந்திருந்தது,மடிப்புகளில்லாமல். திரும்பத் திரும்பச் செய்ததில், வசப்பட்டது பட்டாம்பூச்சி கைகளில்!!
இந்த பட்டர்பிளை விருது பப்புவிடமிருந்து பறந்துச் செல்கிறது நன்றிகளுடன், பப்பு @ சித்திரக்கூடத்தை வாசிக்கும் அனைத்து நண்பர்களுக்கும்! உங்கள் அனைவரது ஆசிகளும், வாழ்த்துகளும், ஊக்கமும் பப்புவை என்றும் சூழ்ந்திருக்கும்!
Special Thanks to her friends who made an effort to visit her over the weekend!!
எனக்கு பின்னூட்டமிட்டு ஊக்கப்படுத்தும் அன்பு அவர்கள், ஞாயிறன்றும், "பார்வைகள்" கவிதா அவர்கள், திங்களன்றும் பப்புவைச் சந்திக்க வீட்டிற்கு வந்திருந்தனர். உங்களது பரிசுகளும், அன்பும், உங்களுடன் தனது உலகத்தை பகிர்ந்துக் கொண்டதிலும் பப்புவுக்கு மிக்க மகிழ்ச்சி! அவள், உங்களிருவரையும் தனது நண்பர்கள் என்றுதான் அடையாளப் படுத்துகிறாள். அவளோடு பொறுமையாய், அவளுக்குச் சமமாய், பேசி, பேச்சைக் கேட்டதற்கு நன்றிகள் பல!!
இது பப்பு செய்த பட்டர்பிளை, சாக்லேட் காகிதத்திலிருந்து. இரண்டு முறை செய்துக் காட்டியபிறகு, அதைத் தொடர்ந்து இதை செய்தாள். முதல் முறை கீழ்பாகம் மேலே வந்திருந்தது,மடிப்புகளில்லாமல். திரும்பத் திரும்பச் செய்ததில், வசப்பட்டது பட்டாம்பூச்சி கைகளில்!!
இந்த பட்டர்பிளை விருது பப்புவிடமிருந்து பறந்துச் செல்கிறது நன்றிகளுடன், பப்பு @ சித்திரக்கூடத்தை வாசிக்கும் அனைத்து நண்பர்களுக்கும்! உங்கள் அனைவரது ஆசிகளும், வாழ்த்துகளும், ஊக்கமும் பப்புவை என்றும் சூழ்ந்திருக்கும்!
Special Thanks to her friends who made an effort to visit her over the weekend!!
எனக்கு பின்னூட்டமிட்டு ஊக்கப்படுத்தும் அன்பு அவர்கள், ஞாயிறன்றும், "பார்வைகள்" கவிதா அவர்கள், திங்களன்றும் பப்புவைச் சந்திக்க வீட்டிற்கு வந்திருந்தனர். உங்களது பரிசுகளும், அன்பும், உங்களுடன் தனது உலகத்தை பகிர்ந்துக் கொண்டதிலும் பப்புவுக்கு மிக்க மகிழ்ச்சி! அவள், உங்களிருவரையும் தனது நண்பர்கள் என்றுதான் அடையாளப் படுத்துகிறாள். அவளோடு பொறுமையாய், அவளுக்குச் சமமாய், பேசி, பேச்சைக் கேட்டதற்கு நன்றிகள் பல!!
Subscribe to:
Posts (Atom)