ஒரு வருடக் கடைசியில்...

பதிவுகளை தொடர்ந்துக் கொண்டிருக்கிறேன்...இதுவே ஒரு சாதனைதான் என்னைப் பொறுத்தவரையில்!! :-)

2008 - தமிழ்மண நட்சத்திரமாகவும், வலைச்சர ஆசிரியராகவும் மட்டுமன்றி பல நண்பர்களையும், புதிய வலைப்பூக்களையும் சந்திக்க முடிந்தது! எனது முதல் Tag அளித்த காட்டாறுக்கும், என் பதிவுகளை வாசிக்கும், வாசித்து பின்னூட்டமிடும் அனைத்து நண்பர்களுக்கும் நன்றிகள், வாழ்த்துகள்! என்னை தொடரும் நண்பர்களுக்கு சிறப்பு வாழ்த்துகள்!

2008- பப்பு பள்ளி செல்வதையும் பள்ளி சூழலுக்கு செட்டிலானதையும் கண்டது. பப்பு புதிதாக பல விஷயங்களைக் கற்றுக் கொண்டாள்,பல விஷயங்களை கற்பித்தாள், எங்களுக்கு!

2008- எனக்கும் முகிலுக்கும் நிறைய தெளிவுகளை, குடும்பத்தின் அவசியத்தை, வாழ்க்கை பற்றிய புரிதல்களை தந்தது!திடநம்பிக்கையை, மன வலிமையை சற்றே அசைத்துப் பார்த்தது! எனக்குள் இருந்த எனது இன்னொரு பரிணாமத்தை அடையாளம் காட்டியது! சூழ்நிலைகள் எவ்வாறாயினும், தாங்கிடும் திடன் கொடுத்த கடவுளுக்கு நன்றி! முடிவாக, காலத்தைப் பார்த்து சூளுரைக்க முடிந்தது, "Tough times Never last, But tough people do!" Finally I have learnt the art of letting go things!

இதை தட்டச்சுக்கொண்டிருக்கும் நேரத்தில், சிறிது பின்னோக்கி பார்க்கையில், எனக்கு ஆதரவளிக்க ஒரு அன்பான குடும்பமும், ஊக்கமளிக்க உறவினர்களும் இருப்பதை உணரமுடிகிறது..நன்றிகள் ஆயாவிற்கும், அம்மாவிற்கும், பெரிம்மாவிற்கும், ஆன்ட்டி - அங்கிளுக்கும்!!


(படம்: நன்றி-கூகுள் உபயம்.)

அனைவருக்கும் இனிய புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள் 2009!!

A Song..

for my Mugil!!

Words - Bee Gees

12 விஷயங்கள் - பப்புவை பற்றி!

1. சந்தனச்சாலையில்
சின்ன சீதாப் போனாளே - என்று புத்தகத்திலிருந்த் வாசித்துக் காட்டினேன். சிலதினங்கள் கழித்து
என்னிடம் வந்து அந்த ட்யூனிலேயே பாடுகிறாள்,

ஆச்சி போனாளே
சந்தனமுல்லை வந்தாளே

2. நொண்டி அடிக்கிறாள். 2 அல்லது மூன்று ஸ்டெப்-கள் தான். ஆனால், பேலன்ஸ் செய்வதைப் பார்க்க அவ்வளவு கண்கொள்ளாக் காட்சியாயிருக்கிறது..

3. தான் கற்ற/கேட்ட கதைகளின் பாத்திரங்கள், நிகழ்வுகளை தன்னுடன் தொடர்பு படுத்திக் கொள்கிறாள். திராட்சை வாங்கி கழுவிக்கொண்டீருந்தேன். அது கொத்தாக இருந்ததை பிரித்துக் எடுக்கும்போது, ”நரி இப்டி இப்டி ஜம்ப பண்ணுச்சு, ஆச்சி”, என்று சொல்லி குதித்துக்காட்டினாள். பின், நரி நல்லாருக்காதுன்னு சொல்லிட்டு ஓடிடுச்சு” என்று சொல்லி வட்டமடித்து ஓடினாள். எப்போது திராட்சை வாங்கினாலும் இந்தக் கதையை நினவுகூர்கிறாள், அந்த திராட்சைதானா இதுவென்ற கேள்வியுடன்!

அம்மா, மைக்ரோவனி வைக்க பௌல்கள் வாங்கி வந்திருந்தார், ஒவ்வொரு அளவுகளிலும். “இது குட்டிக் கரடியோட பௌலா” என்று எடுத்துக் கொண்டாள், கோல்டிலாக்ஸ் கதையை நினைவுகூர்ந்தபடி!

அதே போல் வடை செய்திருந்தபோதும், வடையை வாயில் வைத்து கடித்துக் கொண்டு, நரி கேக்குது என்று கற்பனை நரியை காட்டுகிறாள்.

4. அவள் கண்ட கனவுகளைப் பற்றி எங்களிடம் கேட்கிறாள்/சொல்கிறாள். ஏன் சிங்கம் ஓடுச்சு என்றும் பூனை ஆயாவின் கைத்தடியை எடுத்துக்கொண்டு சமயலறைக்குள் ஓடியதாகவும், அவள் பூனையிடமிருந்து அதை பிடுங்கிக் கொண்டு அதை விரட்டியதாகவும் என்று பலப்பல கனவுகள். சிங்கம் வந்து என் முதுகில் கடித்ததாகக் கூறி என் முதுகில் தடவிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் இரண்டு மூன்று நாட்கள் வரையில். (அதுதான் அவள் எனக்குக் கூறிய முதல் கனவு)


5. அம்மான்னு கூப்பிடனுமா, மம்மியா?

மழையின் நிமித்தம் வீட்டில் இருந்த பப்புவிடம் விடைபெற எண்ணி 'பை சொல்லு" என்று கிளம்பும்போது எதிர்கொண்ட கேள்வி இது.எனக்குள் சில எண்ணங்களைக் கிள்றி விட்டது. அம்மா என்பதும் மம்மி என்பதும் என்னைத்தான் குறிக்கிறது என்று அறிந்திருக்கிறாள். பக்கத்துவீட்டினரோ, தண்னிர் எடுக்கும் பையனோ எவரோ ஒருவர் "மம்மி" யைக் குறித்து கேட்டிருக்கவேண்டும். அந்த வார்த்தையைக் கேட்பதொன்றும் புதிதல்ல பப்புவுக்கு. (எனினும், சிலசமயம் நாங்கள் தெளிவாகச் சொல்லிவிடுவதுண்டு, "மம்மி,டாடின்னு இல்ல,
அம்மா,அப்பான்னுதான் பழக்கியிருக்கிறோமெ"ன்று.)சிலசமயம் மம்மி,மம்மியென்றும் விளித்திருக்கிறாள். ஆனால் இப்போது அவளுக்கு கேள்வி, அவள் எதைத் தொடரவேண்டுமென்று! உனக்கு எப்படி கூப்பிடபிடிக்குமென்றேன்.
"அம்மா"
சரி, அப்படியேக் கூப்பிடு!
பை,அம்மா!!

6. முன்பு டீவியில் நாம் வைத்ததைப் பார்ப்பாள், அல்லது டோரா வேணுமென்றும் பும்பா வேண்டுமென்றும் கேட்பாள். இப்போதோ, ரிமோடில் சுட்டி டீவியை கண்டுபிடித்து வைக்கத் தெரிகிறது.முன்பு வால்யூம் கூட்டத் தெரியும். இப்போது சானலும்..மக்கள் வேணுமா, விஜய் வேணுமா..என்றும், எனக்கு சுட்டிதான் என்று எந்த வரிசையில் இருந்தாலும் வைக்கிறாள்!
(is this a milestone??lol)

7.கச்சாமுச்சா என்ற வார்த்தை அவளுக்கு அவ்வளவு சிரிப்பாயிருக்கிறது. அந்த வார்த்தையை சொல்லி சொல்லி ஒரு ஜோக்-குக்கு சிரிப்பது போல் சிரிக்கிறாள். அவள் "தண்ணொளி" என்று கூப்பிடுவாளாம். ஆனால் சஞ்சய், "தண்ணு வளி" என்று கூப்பிடுகிறானாம். "தண்ணு வளி" என்று சொல்லிவிட்டு, laughing at her own joke.

8.ஆச்சி, எனக்கு அப்பாதான் பிடிக்கும்.
உடனடியாக,
எனக்கு உன்னைப் பிடிக்காது!

எனக்கு இதற்கு எப்படி ரியாக்ட் செய்யவதெனத் தெரியவில்லை.
அவளது உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளித்து விட்டுவிடுவதா இல்லை குழந்தைகளுக்கேயுரிய அந்தந்த நேரத்து உணர்ச்சிகள் என்று விட்டு விடுவதா? கடமையிலிருந்து தவறிவிட்டேனென்று வருந்துவதா அல்லது முகிலைப் பார்த்து பொறாமைப் படுவதா?
அல்லது ஒரு காலத்தில் நானும் என் அம்மாவை ஒதுக்கினேனே என்று இயல்பாய் எடுத்துக் கொள்வதா?

9.சிலசமயங்களில் என்மீது படுத்துக்கொள்வாள் பப்பு...பாதுகாப்பு உணர்வுக்காகவோ அல்லது
தூக்ககலக்கதில் இதம் வேண்டியோ! அப்படியொரு பொழுதில் சொன்னாள், "உன் வாசனை வருது" என்றாள்.ஆச்சர்யத்துடன், எங்கேர்ந்து வருது என்றபோது, என் நெஞ்சைக் காட்டினாள். ஓ..அது என் வாசனையல்ல பப்பு, என் நெஞ்சில் நான் சேமித்து வைத்திருக்கும் உனக்கான அன்பின் வாசனை!!


10."எனக்கு ஒடம்பு சரியில்ல..பவுடர்பில் டாக்டரை வரச்சொல்லு"
- டாக்டர் பவுடர்பில்-லை சந்திக்க அவ்வள்வு ஆசையாயிருக்கிறாள்..அதேபோல் பீட்டர் பான் - ஐயும்! அவளுக்குத் தெரிந்திருக்க நியாயமில்லை,நானும் அவரை சந்திக்க அந்தவயதில் அவ்வளவு ஆவலாயிருந்தேனென்று!கதையென்று நினைத்துச் சொல்வது அவளுக்கு எவ்வளவு நிஜமாயிருக்கிறது!! probably, one fine day she will know the reality!

11.பப்பு தனிமையை உணர்கிறாள். அவள் வயதையொத்த ஒரு நட்பு அவளுக்கு தேவையாயிருக்கிறது இப்போது. தானாக கற்பனை செய்துக் கொண்டு பேசுவதும், பொம்மைக்குச் சொல்லிக் கொடுப்பதும், அதன் கையை பிடித்து இழுப்பதுமாக செல்கிறது அவளின் விளையாட்டு நேரங்கள். யாராவது குழந்தைகள் வீட்டுக்கு வந்துவிட்டு சென்றபின் "ஏன் போய்ட்டாங்க" என்ற வளின் கேள்வி ஓயாததாய் இருக்கிறது. சிறிது சிறிதாக அவள் ஒரு புதிய கட்டத்திற்கு செல்வதை உணர முடிகிறது..அவளுக்கு விளையாட இப்போது பெரியவர்க்ள்
தேவையில்லை..அம்மா,அப்பா..ஆயா..தாத்தா..அவளுடன் பேசவும்,சேர்ந்து விளையாடவும் அவளுக்குத் தோதான,அவள் ஈடான ஒரு சிறுமியோ/சிறுவனோ தான்!

12.என்னைப் போல் துப்பட்டா போட்டுக்கொள்வதும், என்னைப் போல் கண்ணாடி முன்நின்று தலைவாரிக் கொள்வதும், பையை கையில் எடுத்துக் கொள்வதுமாக...பப்பு என்னை பின் தொடரும் காப்பி கேட்டாகத்தான் இருந்தாள் இதுவரை! என்னைப் போலவே யாரும் செய்தால் ஒதுக்கும் நான், அவளின் செய்கைகளை ரசிக்கத் தொடங்கினேன், அதிலும் ஒரு பெருமிதம் இருக்கத் தான் செய்தது! என்னை நகலெடுத்த பப்பு இப்போது அவளது ஆன்ட்டியின் மேனரிசங்களை...அவர்களைப் போல் சிரிப்பதும், பொம்மைகளிடம் அவர்களைப் போல் பேசுவதும், "#$%#$%#$% கோ" என்று..."#$@#$ ஸ்னாக்ஸ் டைம்..கோ" என்றும் ஆங்கிலத்திலுமாக மோதி ஆன்ட்டி புராணமாயிருக்கிறது. சிரிப்பாயிருக்கிறது, சிலசமயத்தில் பொறாமையாயும் ;-)!!

நானும் மனிதர்களும்

(உபயம் : பள்ளிக்காலத்து கதை நோட்டு)

மு.கு: இது அனுபவமில்லை, கற்பனையென்று சொன்னால் நம்பவா போகிறீர்கள்? (ஒரு சில வாக்கியங்கள் எனது மற்றும் என் கிளாஸ் தோழிகளின் அனுபவங்கள். )


நான் மாடியில் இயற்கையின் மடியில் போதையுற்று இருந்தேன். நான இலைகளின் இனிய கீதத்தில் மயங்கியிருந்தேன். கீழே, காற்றில் ஓடும் சருகுகளின் சப்தத்தை ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன். மேகப்பட்டாடையை கிழித்துக் கொண்டு எட்டிப் பார்க்கும் நிலவின் குறும்பை ரசித்து மெய் சிலிர்த்தேன்.

கீழே, வீட்டில் சலசலப்பு. இன்று சன் டீவியில் “நீங்கள் கேட்ட பாடலாம்.”

ஓ, சொல்ல மறந்துவிட்டேனல்லவா!
நான் 16 வயதுடைய இளம்பெண்.

கீழேயிருந்து அம்மா கூப்பிட்டாள்.

”கேட்ட பாடல்”கூட கேட்காம என்ன பண்றா, மாடியில” - பக்கத்து வீட்டு பெண்ணின் சந்தேகம்.

“என்ன செய்றா மாடில் இவ்வளவு நேரம்”? - ஒரு அம்மாவின் கேள்வி.

“இந்த நேரத்தில என்ன வேல, மாடில? காலங் கெட்டுக் கிடக்கு, பொண்ணுங்களை அப்படியே
சுசந்திரமா விட்டுட முடியாது” - ஓசி டீவி பார்க்க வந்த ஒருவரின் லெக்சர்.

ஓ, உங்களுக்குத் தெரியுமா? தென்றலின் தீண்டுதலின் சுகம்? நீங்கள் அறிவீர்களா பிறைநிலவின் புன்சிரிப்பை?

பிறைநிலவு எனை நோக்கிச் சிரித்தது என்று நான் சொல்வேனாகில் நீங்கள் பக்கத்து விட்டு சந்திரன் உன்னை பார்த்து ஜொள்ளுவிட்டானா என்பீர்களே?

பறவைகளின் மோகனராக கொஞ்சலில் என மறந்தேன் என்றால் மோகன் உனைப் பார்த்து சீழ்க்கையடித்தது என் காதில் எபப்டி விழாமல் போயிற்று என்று கேட்பவராயிற்றே நீங்கள்?

பக்கத்துவீட்டு சரளா ஓடிப்போனதையும், அம்புஜத்தின வீட்டுக்காரன் சின்ன வீடு வைத்துக் கொண்டிருப்பதைப் பற்றி பேசும் உங்களிடம் நான் என் ரசனைகளை எப்படி பகிர்ந்துக் கொள்வேன்?

சினிமாவிலே வாழ்ந்து, கனவிலே சஞ்சரித்துவிடும் உங்களிடம் என்னை எப்படி அறிமுகப் படுத்திக்கொள்வேன்?

என் வயதொத்த சக மாணவனுடன் பேசினாலும் சந்தேகக் கண்களுடன் பார்க்கும் உங்களுக்கு எங்கள் நட்பை எப்படி புரிய வைப்பேன்?

பள்ளி விட்டு வீட்டுக்கு வந்தேன்.வராண்டாவில் மோகன் மாமா. உள்ளே நுழைகிறேன். அவர் பேசியது என் காதில் பாய்ந்தது, வஜ்ரமாக.

“உங்க பெண்ணை நான் கடைத்தெருவில் ஒரு பையனுடன் பார்த்தேன், காலங் கெட்டுக் கிடக்கு, என்ன இருந்தாலும் வயசுப் பொண்ணு. அடுத்த நிமிஷம் என்ன செய்வான்னு யாருக்கு என்னத் தெரியும்? நம்ப மானம் காத்தில பறக்கறதுக்கு முன்னாடி கண்டிச்சு வையுங்க”.

அப்பாவிற்கு கோபம் மூக்கின் மேல் வந்தது. “மாமா சொல்றாரே, உண்மையா”?

ஒருமுறை இருவரையும் தீர்க்கமாய் பார்த்துவிட்டு “மாமா, உங்க பெண்ண இப்பதான் அருண் ஐஸ்கிரீம் வாசலில் யாருடனோ சிரித்து பேசிக்கொண்டிருப்பதைப் பார்த்தேன். எதுக்கும் கண்டிச்சு வையுங்க, ஏதாவது தப்பு நடக்கற்துக்குள்ளே. உங்க தங்கச்சி காய்கறி காரன்கிட்டே கலகலன்னு அப்படி என பேசுவா? கொஞ்சம் கண்டிச்சு வைங்க, ஏடாகூடாம நடக்கறதுக்கு முன்னாடி” - என்றபடி செருப்பை காலிலிருந்து வீசியெறிந்துவிட்டு, மாடியில் சென்று கதவை படீரென சாத்திவிட்டு அழ ஆரம்பிக்கிறேன் நான்!!




தமிழ்பிரியன் அண்ணா, உங்க குழலோவியத்தில் இந்த கதையை கொஞ்சம் பரிந்துரைப்பீர்களா?:-))

காலையில் தினமும் கண்விழித்தால்...

காலைநேரங்கள் பரபரப்பானவை. ”படுக்கையை விட்டு எழு, பப்பு பள்ளி செல்லவேண்டும்” என்பதுதான் என் மூளை எனக்குக் கொடுக்கும் முதல் கட்டளையாயிருக்கும். அதுவும் 7லிருந்து 8 மணிவரை ஒரு நிமிடம் கூட வீணாக்கக் கூடாது. பப்புவின் மனமும் கோணாதவாறு! 7 மணிக்கு எழுப்பி துப்புரவாகி பால் குடிக்கச் செய்து 8.05-க்கு வீட்டை விட்டு வெளியேறியிருக்க வேண்டும் நாங்கள். அதிலும் எல்லாம் விளையாட்டாகவே செய்ய வேண்டும். எல்லாவற்றையும் தானாக செய்யவேண்டுமென்றும் பப்புவுக்கு! அதற்கேற்றவாறூ வளைந்து செய்து முடித்தல் வேண்டும். so, every minute is crucial for me.

பேஸ்ட் நானே வச்சிக்கறேன்,
ஓக்கே.
இல்லை, உனக்கும் நானே வைப்பேன்..
ஹ்ம்ம்..ஓக்கே!

நானே சோப் போட்டுக்கறேன்..
இந்தா உன் கையில்..பிடி..முகத்தில தேச்சிக்கோ!
நானே தண்ணி ஊத்திக்கறேன்!
இந்தா மக், தண்ணி மேலே எப்படி ஊத்திப்பே?!

இதன் நடுவில், குளிப்பாட்டி முடித்திருப்பேன்.

நானே ட்ரெஸ் போடறேன்..
சரி, பால் எடுத்துக் கொண்டு வர்றதுக்குள்ள..
ஆனால், பால் கொண்டு வந்திருந்தாலும், ஆற்றிக்கொண்டிருந்தாலும்...எந்தநிலையில் விட்டுச் சென்றோமோ அப்படியே இருக்கும்.
சட்டையைப் போட்டுவிட்டால்,

பட்டன் நானே போட்டுக்கறேன்..

சரி போடு..நான் உன் பேக் ரெடி பண்றேன்.
பேக் ரெடியாயிருந்தாலும்,பட்டன் ஒன்றுதான் மாட்டப்பட்டிருக்கும்!
மூட் ஸ்பாயில் ஆகக் கூடாது, அதே சமயம் உன்னால் முடியாது என்றும் தோணிவிடக் கூடாது!சோ, பொறுமை..பொறுமை..என்ன பப்பு போட்டுட்டியா?

”இது உள்ளே போகவே இல்லை”என்று அவளுக்கும் தன்னால் செய்யமுடியவில்லையே என்றும் ஒருவித அழுகை/கோபம் கலந்த உணர்ச்சியிலிருப்பாள். (பள்ளி செல்லவாரம்பித்தலிருந்து இதைக் காண்கிறேன்..அதாவது, அவளால் நினைத்தவாறு அல்லது அந்தப் பெர்பெக்‌ஷன் வரவில்லையென்றால் அந்த ஏமாற்றம்..அல்லது ப்ரஷ்ட்ரேஷன்!!)
உடனே, பாய்ந்துப் போய் காப்பாற்று..ம்..எங்கே இதோ உன்னாலே முடியுமே..நீ இதை பிடி, இங்க நேரா..ம்..அப்படிதான் இதோ வந்துடுச்சே!!

இப்படி நாலு பட்டன்களையும் போடச் செய்து..(நீதான் பவர்புல், அவளுக்கு செய்யும் திராணி இல்லை என்று உன் செய்கைகளால் மறந்தும் தோணிவிடும்படி செய்துவிடாதே!!)


பிறகு இருக்கிறது பாலுண்ணும் படலம்!
ஆகாஷ்தாஸ் கதை சொல்லு!
இது நானே உருவாக்கின ஒரு தொடர் கதை. ஆகாஷ் தாஸ் அவளது பள்ளித் தோழன்!
சாகசங்கள், விலங்குகள் நிரம்பிய ஒரு தொடர். பப்புவும் ஆகாசும் முக்கிய நபர்கள். வெண்மதி கெஸ்ட் ரோல். கண்டிப்பாக பப்பியும் சைக்கிளும் கூடவே வரும்! பின்பு இந்தக் கதைகளைப் பற்றி!

ஆகாஷ், பீச்-க்கு போனான்...பப்பி...பந்து..

பால் அப்படியே இருக்கும்.மணி 7.45 ஆகியிருக்கும்! கதையை நிறுத்தினால் குடிப்பாளென்று நினைக்கக் கூடாது!

நீ சொல்லல..என்று ஒரு ஸ்ட்ரைக் ஆகிவிடும்.

நோ, நோ.. உன் கோபம் எல்லாம் இங்கே வேலைக்காகாது! பொறுமை..பொறுமை..
ஒருவழியாய் குடித்து முடிக்கையில், மணி 8 ஆகியிருக்கும்.

தலைவாரி, காலணிகளைப் போடுகையில்,

நாந்தான் பக்கிள்ஸ் போடுவேன்..

ஓக்கே..ஓக்கே
குனிந்தப்படி, போட்டுமுடிக்கையில் மணி 8.05ஐ தாண்டியிருக்கும்!ஓ..8.15-க்கு வேன்!

வெரிகுட், சூப்பர் பப்பு, அழகா போட்டுட்டியே..(உள்ளுக்குள் பொங்கும் அவசரத்தை மறைத்துக் கொண்டு!)

“உச்சா வருது!”-இதுதான் பொறுமையின் எல்லை!!!

திரும்ப எல்லாம் கழற்றி, மாட்டி முடிந்து நிமிர்கையில், கண்கள் கடிகாரத்தை நோக்கி..ஆ 8.15 ஆக் போகுது!!

“ஆச்சி கோவமா இருக்கியா?!”

“ஆச்சி கோவமா இருக்கியா,சிரி..சிரி!!” --என்று அந்த பிஞ்சுக்குரலை நோக்கி, இல்லையே கண்ணா..என்று புன்னகைத்தபடி வேனை நோக்கி நடைபோடுவோம் அந்த நாளின் சூரியக்கதிர்களையும் வானவில்லையும் சந்திக்க !!

கனாக் கண்ட காலங்கள்!!!

கனவுகள் பற்றி ஒரு பதிவு படித்தேன், தேவன்மயத்தின் வலைப்பூவில்! எனக்கும் கனவுகளைப் பற்றி சொல்ல ஆசை வந்துவிட்டது! கனவுகள் வருவது சாதாரணம்தான்..ஆனால் அதன்கூட நாம் செய்யும் காமெடிதான் மேட்டரே!!

நன்றாகத் தூங்கிக் கொண்டிருப்பேன்..(ஆமா, தூங்கினாதானே கனவு வரும்!!). ஏதோ ஒரு கனவு. கனவிலேயே எனக்கு கால் வலி. வலியென்றால் நிஜமான வலி! உடனே விழிப்பு வந்து, பார்த்தால் நானே காலை சுவரில் மோதிக் விட்டிருக்கிறேன்! இன்னொரு கனவும் மறக்கமுடியாதது, என்னவென்றால் கீழே விழுவது போல. பார்த்தால் படுக்கையிலிருந்து தரையில் இருக்கிறேன்! நல்லவேளை, பொண்ணு படிக்குது என்று தனி ரூம் கொடுத்திருந்ததால் பிழைத்தேன் தம்பி என்றொரு சதிகாரனிடமிருந்து!!

ரெகுலராக சில் கனவுகளும் வரும், அதுவும் பரீட்சை சமயத்திலும், பரீட்சைக்கு பின்பும்! அதாவது, நான் செல்வதற்குள் பரீட்சை ஆரம்பாகியிருக்கும், அல்லது முதல் பாதி முடிந்திருக்கும் அல்லது ஹால் டிக்கட் கொண்டுபோகாமல் சென்றிருப்பேன்.. அந்தக் கனவு அவ்வளவு நிஜமாயிருக்கும்..இதயம் படபடக்க வேர்த்துக் கொட்டி எழுந்துப் பார்த்தால் மணி இரண்டு அல்லது மூன்று இருக்கும். அப்போது ஒரு நிம்மதி வருமே..அதற்கு ஈடு எதுவுமேயில்லை!

இன்னொரு விஷயம், ஏதாவது விரும்பத்தகாதது நடந்திருந்தால் இது கனவாக இருக்கக் கூடாதா என்று நினைத்துக்கொள்வேன்! உச்சபட்ச காமெடி, கனவிலும், இது கனவாக இருக்கக் கூடாதாவென்று நினைத்துக் கொள்வது போல் வரும்!! :-))

சின்னவயதில் பகலில் மதியம் தூங்கி அந்திசமயம் எழுந்ததும் அடுத்தநாள் காலை போலிருக்கும். அப்போது பல்விளக்கியெல்லாம் காமெடி செய்திருக்கிறேன்! சமீபத்தில் பப்புவும் அப்படி செய்ய முற்பட்டாள்.

நினைவு தெரிந்து வந்த முதல் கனவு இன்றும் மனதிலிருக்கிறது. நிறைய கதைகள் கேட்ட பாதிப்பு என்று நினைக்கிறேன். ராட்சசன் வந்து எங்கள் வீட்டு கொல்லையிலுள்ள பனை மரத்தை பிடுங்கி பல் விளக்குகிறான். அன்று பகல் முழுவது பயந்த பயமும் இன்றும் நினைவிருக்கிறது! :-)))


கனவில் உளறுவது இன்னொரு காமெடி. மாமா பையன் புகழேந்தி கனவில் உளருவான். நாம் கேட்கும் கேள்விகளுக்கெல்லாம் பதில் சொல்லுவான்! கனவில் சொல்லாததையெல்லாம் உளறியதாகச் சொல்லி கலாட்டா செய்து காலி செய்யும் கூட்டமும் எங்கள் வீட்டில் பஞ்சமில்லாமலிருந்தது!

கனவென்றால் மறக்கமுடியாமல் நினைவுக்கு வருவது காலேஜில் நடந்த சம்பவங்கள் சில.
தினமும் கலாட்டா, ஜாலி, கிண்டல் தானே வாழ்க்கை அப்போது. ராகிங் செய்தவங்கதான் பிற்காலத்தில் நமக்கு எல்லாம் உற்ற தோழிகள்/அக்காக்களாகி விட்டிருப்பார்கள். அவர்கள் செய்த ராகிங்களுக்கெல்லாம் நம்மிடம் வாங்கிக் கட்டிக் கொள்வார்கள் அப்புறமாக! அப்படி என்னை கலாட்டா செய்தவர்களிடம் சொன்னது இது!


"அக்கா, நேத்து நைட் எனக்கு ஒரு கனவு வந்துச்சுக்கா, என்ன தெரியுமா, அதுல நீங்க வர்றீங்க. அப்புறம் ஜெய்ஸ்ரீ, கலா, தேவி எல்லாரும் வர்றாங்க. நாம எல்லாம் ஹெவன் - ல இருக்கோம் அக்கா, அங்கே உள்ளே போனது சொல்றாங்க, நீங்க இந்த ஹால்ல நடந்து போகணும். அங்அக் ஒரு தட்டு வரும்,. அதை மட்டும் மிதிக்கவேக் கூடாது! நானும் பயந்து பயந்து நடந்து வர்றேன், பார்த்தா ஜெய்ஸ்ரீ அக்கா வர்றாங்க, அவங்ககூட யாரோ ஒரு ஆள். அசிங்கமா பார்க்கவே
சகிக்கல! என்னான்னு கேட்டா, அவங்க சொல்றாங்க, நான் அந்தத் தட்டை மெதிச்சுட்டேன், இந்த ஆளை கல்யாணம் பண்ணி வச்சுட்டாங்க, பார்த்து போ அப்படின்னு! அப்புறம் பார்த்தா தேவிக்காவும்! அவங்களும் அதே சொல்றாங்க! நானும் பயந்துகிட்டே வர்றேன்..பார்த்தா நீங்க வர்றீங்கக்கா! ஆனா உங்களுக்கு மட்டும் நல்ல அழகான் ஹஸ்பண்ட்! அப்போ நான் உங்களைக் கேக்கறேன், அக்கா நீங்க்தான் தட்டை மெதிக்கலையான்னு. அப்போ உங்க கூட இருந்தவர் சொல்றார், "இல்ல, நாந்தான் தட்டை மெதிச்சுட்டேன்"ன்னு!"
-அப்படின்னு சொல்லிட்டு ஓடியே வந்துட்டேன்!!

உஷாக்கா, ஐ மிஸ் யூ சோ மச் உஷாக்கா! அந்த முல்லையும் இப்போ இல்லை, அந்த உஷாக்காவும் இருக்க மாட்டாங்கன்னும் தெரியும்.வாழ்வின் உளிகளில் வெவ்வேறு பரிணாமங்களில் நாமிப்போது! ஆனா, நம்ம காலேஜ் காம்பஸ்-ல கண்டிப்பா ஏதாவதொரு முல்லையும், உஷாக்காவும் கண்டிப்பா இருப்பாங்க..எத்தனை பேட்ச் வந்தாலும்!

நீங்கள் மடிப்பாக்கம் வழிச் செல்பவராயின், ஒரு வேண்டுகோள்...

மடிப்பாக்கத்தின் பாலையா கார்டன் பேருந்து நிறுத்தத்திற்கு அப்பால் மெயின் ரோடை ஒட்டி ஏரி முடிவடையும். சமீபகாலமாக, கடந்த பெருமழைக்குப் பின், மிக மோசமான் துர்நாற்றம் வீசுகிறது. குடலை பிடுங்கும் துர்நாற்றம் என்றால் அதுதான்! அந்த ஏரியின் கரை சிறிது மேடாக இருக்கும். உண்மையில் அந்த இடம், மண்பகுதியாக இருந்தது, இந்த மழையில் நீர் நிரம்பி, மட்காத கழிவுப் பொருட்கள் சேர்ந்து இந்த நிலைக்கு ஆளாகியுள்ளது. அந்தக் கரையில் மேல் ஒரு கூடாரம். காற்றடித்தால் கூட சேர்ந்து பற்க்கும் படையான ஒரு கூடாரம். இரண்டு சிறுவர்கள், ஒரு சிறுமி மற்றும் கைக்குழந்தையுடன் தாய் மற்றும் தந்தை! அவர்களின் தொழில் வீட்டு அலங்கார பொருடகள் விற்பது. (அந்தப் பகுதியைக் கடந்து செல்லும்போது பார்த்ததுதான். இன்னும் சிலரும் இருக்கலாம்.)


அவ்வீட்டு வாயிலில் காணக்கிடைப்பவை சுட்ட மண்ணினால் ஆன கலை வேலைப்பாட்டுப் பொருட்கள், அலங்கார வாயில் தொங்கல்கள் மற்றும் சில உருவ பொம்மைகள். காலையில் ஒரு பெண் அமர்ந்து அந்த பொருட்களுக்கு சாயம் பூசிக் கொண்டிருப்பதைப் பார்க்கலாம். பாதுகாப்பான நாலு சுவர் கூட இல்லாத ஒரு வீட்டில் இருந்துதான், ஒரு வீட்டை அழகாக்குவதற்கான, வீட்டின் எல்லா மூலைகளுக்கான அலங்காரப் பொருட்கள் தயாராகிறது.இதைப் படிக்கும் நீங்கள், அந்தப் பகுதியைக் கடக்க நேரிட்டால் என்னிடம் ஒரு வேண்டுகோள் உண்டு உங்களுக்கு! ஏதாவது ஒன்று அவர்களிடம் வாங்குங்கள்..தொங்கும் மணிகளோ, பூச்சாடியோ அல்லது யானையோ..உங்களால் முடிந்த ஏதாவதொன்று!! குளிர்காலத்துக்கேற்ற ஒரு ஆடையாவது, குழந்தைக்குப் பாலாவது அல்லது வாழ்க்கையின் மீதான நம்பிக்கையாவது அவர்களுக்கு கிடைக்கலாம் நம் மூலமாக!!


பி.கு : நெடுநாட்களாக நான் வாங்கவேண்டுமென்றிருந்த தொங்கும் மணிகளை வாங்கவியலாமல் போனது, இங்கு வாங்கவேண்டுமென்றுதான் போல!!!

வா ஓடி போகலாம்

மு.கு: இது அடுத்தக் கதை. திகில் கதையாக்கும்!!ஓக்கே..ஸ்டார்ட்!!


அவர்கள் இருவரும் திரும்பிப் பார்த்துக் கொண்டே நடந்தனர். அவர்கள் என்பது ஒரு பெண்னும், ஒரு ஆணும். ஒருவர் கையை ஒருவர் பிடித்துக் கொண்டு நடந்தனர்.

அவன் கேட்டான், “யாராவது பார்த்தாங்களா, கௌரி, நாம வரும்போது”. அவள் கூறினாள்,” நல்லவேளை, யாரும் பார்க்கலை”.

அவர்களிருவம் பயத்தினால் கையை கெட்டியாக பற்றிக் கொண்டு ஓடத் துவங்கினர். கௌரி கூறினாள், “என்னால் இனிமே முடியாது, மெதுவாப் போலாம்”.

அவன் கூறினான், “அதோ தெரியுதே, அதுகிட்ட போயிட்டா ஒண்ணுமே தெரியாது. வா, போலாம். அப்புறம் ஜாலிதான்.”

அவர்கள் அன்கே போனதும் “ஹோ” எனக் கத்தியபடி, “கௌரியும் சங்கரும் வந்தாச்சு, வாங்க விளையாடலாம்” என்றபடி விளையாடத் துவங்கியது அந்தச் சிறுவர் கூட்டம்!!

பிறந்தநாள் வாழ்த்துக்கள் : ராப்

இனிய பிறந்தநாள் வாழ்த்துக்கள் ராப்!

ராப் எனக்கு எப்படி அறிமுகமானது பாப் பாடல்கள் பற்றின என்னோட பதிவுகள்னுதான் நினைக்கிறேன்! ராப்-இன் ஃபேவரிட் பாடல் எனக்குத் தெரியாததனால், என்னோட ஃபேவரி பேண்ட் Bombay Vikings-இன் சூப்பர் டூப்பர் பாடல், நாளை பிறந்த்நாள் கொண்டாடும் ராப்பிற்காக!!

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

பப்புக் குறிப்புகளும், பப்புவுக்குக் குறிப்புகளும்!!

(படத்தில் தெரியும் அந்தச் சின்னஞ்சிறு கைகள் செயதன, இந்த வட்டத்தை!)

பப்புவுக்கு இப்போது எல்லாமே ஷேப்ஸ்தான்! வட்டங்கள், முக்கோணங்கள் மற்றும் சதுரங்கள் ஆளுகின்றன அவளது கற்பனையை! முக்கோணம் செய்து எங்களைக் கூப்பிட்டு காட்டியவள், காமெரா எடுத்து வருவதற்குள் கலைத்து வட்டமாக்கி விட்டாள்! எழுதும் போதும் எழுத்துக்களால் ஒரு கட்டத்தை அமைக்கிறாள்.

இப்போது உணவில் விளையாடுவது மகிழ்ச்சி தருகிறது அவளுக்கு. சாதத்தை தண்ணீரில் போட்டு, காயையும் சேர்த்து...பின் தம்ளருக்கு மாற்றியென. நானும் எந்த கட்டுபாடுகளை வீச வில்லை, இந்த முறை! அவளுக்கு மகிழ்ச்சி தருகிறது எனில், அதில் ஒரு புதிய முறையை கற்கிறாள் எனில், செய்வதில், செய்யும் முறையில் ஆழ்ந்து போகும் விஷயமெனில் அதைக் கலைப்பானேன்?!

ஜனகன மன பாடக் கற்றுக் கொண்டுள்ளாள். “பாக்ய விதாதா” வும், பஞ்ஞ்ஞாஆஆப சிந்துவும்” அடிக்கடி வரும், எந்த சீக்வென்ஸாயிருந்தாலும்! இப்போதுதான் ஜீரத்திலிருந்து மீண்டிருக்கிறாள், ஆனால் சளி இருப்பதால் குரல் பதிவு லேட்டர்!!

உண்மையில் இந்தப் பதிவை போட இவ்வளவு நாட்கள் எடுத்துக் கொள்ளவேண்டுமென எண்ணவில்லை, ஆனால் அப்படி ஆகிவிட்டது. பப்புவின் பள்ளியில் கடந்த மாதத்தின் முதல் வாரத்தில் அவளது முன்னேற்ற மறுபார்வைகள் (progress review - தமிழ்ல என்னப்பா??) நடந்தேறியது. இதோ பப்புவுக்கான ஒரு சின்னக் குறிப்பு:

பப்பு,

உனது பள்ளியின் ரெவ்யூ எனக்கு ஆச்சர்யங்களெதையும் தரவில்லை. நீயாகவே என்ன வொர்க் செய்ய வேண்டுமென்றும், அதை ”well co-ordinated hand movements"களிலும் செய்து விடுகிறாய். வேலை செய்யும்போது எதுவும் உன் கவனத்தை திசைத் திருப்புவதில்லை போலும்! நிறைய நேரங்களில் நானும் அதை உணர்ந்திருக்கிறேன், எப்போதும் இப்படி இருக்கவேண்டுமெனவும் ஆசைப்பட்டிருக்கிறேன்!

சப்தங்களை அறிந்துணர்வதிலும், பொருட்களை கண்டறிவதிலும் உனக்கு அதிக ஆர்வமே. பாடுவதிலும், பாடல்கள் கற்பதிலும் மகிழ்ச்சியாய் உணர்கிறாய், எப்போதும் போல்!! ஆனால் பப்பு, ஆங்கிலத்தில் பேச இன்னமும் நன்றாய் பழக வேண்டும். இனிமேல், முயற்சிக்கலாம் என்ன?!

முக்கியமாக, பள்ளியின் உனது சூழ்நிலையில் நீ பொருந்திவிட்டாய் என்றும் சொல்லப்படாத விதிகளை புரிந்துக் கொண்டாயெனவும் அறியும்போது கவலைகள் நீங்கியது. நீ கற்பது என்பது அடுத்த விஷயம், ஆனால் உனக்கான ஒரு இடத்தை, அந்த இடத்தில் நீயாக accomadate ஆவது..சுழல ஒரு மையத்தை உராய்வுகளின்றி நீயாகவே அமைத்துக் கொள்வதே என் விருப்பம்! I always want you to be independent, to be on your own!

100 நாட்கள் நடைப்பெற்ற பள்ளிக்கு, 60 நாட்கள் சென்றிருக்கிறாய். ஜூலையில் சேர்ந்ததால் ஒரு மாத வருகை தடைப்பட்டிருக்கிறது.

பொதுவாக உன்னைப் பற்றி, “a well-mannered kid with smiling face". அந்த புன்னகை என்றும் உன் முகத்தில் நீடிக்க எல்லாம் வல்ல ஆண்டவரை வேண்டிக்கொள்வோம்!

பல நேரங்களில் நாமிருவருமே பெருமை கொண்டவர்களாகி விடுகிறோம், சில நேரங்களில் உன்னாலும், சில நேரங்களில் என்னாலும். இந்ததடவை உன்னால்!! நன்றி, மகளே!

உன் அம்மா!

yaaron sun lo zara

என் ஆயா பப்புவையை எதற்கோ அப்படில்லாம் செய்யக்கூடதென்றதற்கு கோபமடைந்த பப்பு அவசரமாகச் சொன்னாள்,

ஆயா, நீங்க.... பாவக்காஆஆ!

ஆச்சர்யத்துடன், எது அவளை இவ்வாறு சொல்ல வைத்திருக்கக் கூடுமென்ற யோசனையில்,

பப்பு, நீ என்னடா அப்போ?

நான்..நான் ஸ்ட்ரோபெர்ரி!






பப்புவின் ஆயா ஊரிலிருந்து வந்திருந்தபோது இரவு அவர்களுடன் தூங்க விரும்பி "நான் ஆயா கூட தூங்கறேன் " என்றாள், அவர்களுடன் அடுத்த அறையில் படுத்துக் கொண்டு. இரண்டு முறை கூப்பிட்டுவிட்டு, நானும் தூங்கச் சென்றேன். அவர்களிருவரும் பேசிக்கொள்ளும் சத்தம் கேட்டது.

சிறிது நேரம் கழித்து, ஆச்சி கூப்பிடுது, போய் பார்த்துட்டு வரேன் என்ற குரலும், அதையடுத்து கதவைத் திறந்து, கூப்பிட்ட இல்ல, ஆச்சி என்று சொல்லிவிட்டு என்னருகில் படுத்துக் கொண்டாள்!

நான் கூப்பிட்டதுபோல நினைத்துக் கொண்டாளோ அல்லது, ஆயாவை காயப்படுத்தக் கூடாதென்று நினைத்தாளோ, ஆனால் அவள் செய்கை என்னை புன்னகைக்க வைத்தது!!








இது என்னவென்று ஊகிக்க முடிகிறதா?

பழசா இல்ல நியூஸ்பேப்பரா என்று கேட்டுவிட்டு வெட்டத் துவங்கியபோது மற்றுமொரு குப்பை என்றுதான் தோன்றியது. "இந்தா ஆச்சி, காசு, வச்சிக்கோ" என்ற போது சிரித்துக் கொண்டே வாங்கி மேஜை மேலே வைத்தேன். என் அசிரத்தை பிடிக்காமல், "எடுத்து உள்ள வை, ஆச்சி" என்று சொல்லிவிட்டு, இன்னும் அதிகமாக காசு தயாரிக்கும் வேலையில் மூழ்கிப் போனாள், பப்பு!

If only money can be made like this....;-)

மனிதம் நேசிப்போம்!

அவந்திகா ஆரம்பிச்சு, முத்துலெட்சுமி தொடர்ந்து, என்னை வந்து சேர்ந்திருக்கிறது இந்த டேக்!

தாக்குதல் செய்யப் போகிறார்கள் என்று செய்தி கிடைத்தும் தடுக்க இயலவில்லை என்றால், என்ன மாதிரி நாட்டில் வாழ்கிறோம் என்றுத் தெரியவில்லை. அரசியல்வாதிகள் கடமையை உணர்ந்துதான் செயல்படுகிறார்களா என்பதே சந்தேகமாக இருக்கிறது. நம் நாட்டின் மிகப் பெரும் சக்தியே மனித வளம்தான்! அதிலும் இளைஞர்கள் சதவீதம் நமது நாட்டில் அதிகம் என்று எங்கோ படித்திருக்கிறேன். அந்த சக்தி நமது அரசியலுக்குள் வந்தால் பல நல்ல மாற்றங்களுக்கு வழிவகுக்கும்!


ஆனால், முத்துலெட்சுமி சொன்னதுபோல், யாராவது நமது பிள்ளைகள் அரசியலுக்குப் போகிறேன் என்றால், நாம் முதலில் செய்வது அட்வைஸ். படிச்சு, நல்ல வேலைக்கு போகிற வழியைப் பாரு! இதற்கு காரணம், இன்றைய அரசியல் சூழலில் நிலவும் போக்குதான். யாரு யாரை எப்போ போட்டுத் தள்ளுவாங்களோ என்ற அடிப்படை பயம்!! முதலில், அரசியலில் வர சில அடிப்படை தகுதிகளை வைக்கவேண்டும். படிப்பு மட்டுமே என்று சொல்லவில்லை, ஒரு basic morale..மனிதம் உணர்ந்து மனிதர்களை மதித்து வழிநடத்தும் தலைவர்கள் இருந்தால்..ஹ்ம்ம்!


ஆனால், தீவிரவாதம்..அப்பாவி மக்களை கொல்லும் இந்தத் தீவிரவாதத்தால் சாதிக்கப் போவதுதான் என்ன? புரியவில்லை!

நான் டேக் செய்ய விரும்புவது,

அமித்து அம்மா,
ஆகாயநதி,
ஜமால்
வித்யா!
வெயிலான்

ஒரு சோனி வாக்மேனும் சில சென்டிமென்ட்-களும்

ஸ்கூல் படிக்கும்போது எங்களிடம் ஒரு வாக்மேன் இருந்தது. எங்களிடம் என்றால் எனக்கும், என் தம்பிக்கும் சேர்த்து!வீடீயோகான் என்று நினைக்கிறேன். அதை எந்தளவுக்கு உபயோகிக்க முடியுமோ அந்தளவுக்கு தேய்த்தாயிற்று. காலேஜ்-க்கு ஹாஸ்டலுக்கு போகும்போது கண்டிப்பாக அதை எடுத்துச் செல்ல முடியாது. ஆனால், நான் வாங்கியிருந்த கேஸ்ட்-டுகளை எடுத்து பெட்டியில் போட்டுக் கொண்டேன். (என்ன ஒரு நல்லெண்ணம் பாருங்க, என் தம்பி கேட்டுடக் கூடாதாம், என்னோட கேஸ்ட்-களை!)

புது வாக்மேன் வேண்டுமெனக் கேட்டதற்கு, படிக்கத்தானேப் போறே, அப்புறம் வாங்கிக்கலாம் என்று வீட்டிலிருந்து பதில். நானும் ஓக்கே என்று ஒரு சோக முகத்தை காட்டிவிட்டு, பேக் செய்த காசெட்டுகளை எல்லாம் வைத்துவிட்டு சென்றேன், ஒரே ஒரு கேசட்டைத் தவிர.அது Khamoshi. ஒரு மாதம் சென்றது. ஒரு நாள் மதியம் மெஸ்ஸில் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த என்னை வார்டன் வந்து பார்த்துட்டு போ என்று சொன்னபோது வழக்கம் போல் கடிதம் என்று நினைத்துப் போனவளை வரவேற்றது நீட்டாக துணியின் ஓரங்கள் தைக்கப்பட்ட ஒரு பார்சல். வாவ்! பெரிம்மாவிடமிருந்து! பிரித்த போது வந்து விழுந்தது, பேரிச்சம் பழ பேக்கட்டுகளும், காய்ந்த திராட்சையும், ஒரு சோனி வாக்மேனும், என் பேவரிட் கேசட்டுகளும் மற்றும் ஒரு லெட்டரும்.

dedicating this song to my perimma,The wonderful personality I have by myside!


Get Your Own Hindi Songs Player at Music Plugin

பி.கு. அந்த வாக்மேன் இப்போது உபயோகிப்பாரற்று, பெட்டியிலிருந்தது ஹெட்போன்கள் பழுதடைந்து!. அதைப் பார்த்தபோது நினைவுக்கு வந்த கொசுவத்தி!

குத்துவிளக்காக குலவிளக்காக!!!

அமித்து அம்மா ஆரம்பிச்சு, வித்யா தொடர்ந்து அப்புறம் என்னையும் இழுத்து விட்டுட்டாங்க இதுல. ஓக்கே என்னோட கொசுவத்தி இல்லை அனுபவங்கள் எப்படியாவது எடுத்துக்கோங்க!
உண்மையில் ஒரு பதிவு எழுதத்தான் நினைத்திருந்தேன் வழக்கம்போல பப்புவை பற்றி! வில் பப்பு ஃபாலோ அ ரிலீஜியன், அப்படின்னு! ஏன்னா, ரிலீஜயனை விட ஸ்பிரிச்சுவலா இருக்கறதுதான் முக்கியம்ன்றது என்னோடக் கருத்து! அந்தப் பத்தி அப்புறம் பார்ப்போம்!

நான், ஒரு தமிழ்நாட்டு பெண்ணுக்குரிய அடையாளங்களான, நீள முடி, பூ வைக்கிறது, கொலுசு போட்டுக்கிறது, கை நிறைய வளையல் இதெல்லாம் இல்லாத ஒருத்தி. ஏனோ அதெல்லாம், சீரியல்லயும் சினிமாலயும் வர்றவங்களுக்குத்தான் எனும் நினைப்பு! பெண்ணுக்கு படிப்பும் அறிவும் இருந்தாப் போதும்ன்ற நினைப்பாக் கூட இருக்கலாம்! உண்மை-ன்னு ஒரு புத்தகம் எஙக் வீட்டுக்கு வரும். அதை ஐந்தாவது படிக்கும்போதிலிருந்து படிக்க ஆரம்பிச்சேன். அதுல படிச்சு, சின்ன வயசுலயே மனசில பதிந்ததனாலேயே என்னவோ எனக்கு நகை, அப்புறம் பூ மேலல்லாம் ஈர்ப்பு இல்லாமயே போய்டுச்சு! பூ ரொம்ப பிடிக்கும், ஆனா பறிக்கப் பிடிக்காது. ஏன்னா, ஒருதடவை கோகுலத்தில், “பூ எனக்குப் பிடிக்கும், ஆனா அதை பறிச்சு ஜாடியில் வைக்கப் பிடிக்காது, குழந்தைகள் கூடத்தான் அழகு. அதனால், அவர்களின் தலைகளை வெட்டியா வைச்சிக்கறோம்-”ன்ற மாதிரி ஒரு பொன்மொழி படிச்சேன். அதிலேர்ந்து பூக்களை பறிக்கறது இல்லை. அதுவுமில்லாம, பூவை தலையில் வைக்க அவ்வளவாக முக்கியத்துவம் கொடுத்ததில்லை நான். ஒருமுறை, மதுரை பஸ் நிலையத்தில் ஒரு பெண் நின்று ஓரத்தில் இருந்த கடையில் பூவாங்கி தலையில் வைத்துக் கொண்டு பஸ் ஏறிச் சென்றதை மிகுந்த வியப்போடு பார்த்தேன் நான்!

வீட்டுல எனக்கு நகை வாங்கினாக் கூட நான் போட்டுக்கவே மாட்டேன். மேலும் அதெல்லாம் எனக்குத் தெரியாமலே வச்சிருந்தாங்க. (காலேஜ் போனப்பறம்தான் ஆகா, இவ்ளோ இருக்கான்னு தெரிஞ்சது. அதிகமில்லை, குட்டி குட்டியா கம்மல்கள்)எனக்கு அதெல்லாம் வேணாம்னு தொடவே மாட்டேன். நானே சம்பாரிச்சுதான் போட்டுக்கணும்னு ஒரு வைராக்கியம். மேலும் நகை மேல அப்படி ஒன்னும் பெரிய ஆசையெல்லாமும் இல்லை. வீட்டிலயும், எனக்கு நகை ஆசை வராதமாதிரிதான் பார்த்துக்கிட்டாங்க. நகை-னு ஒண்ணு போட்டுக்கணும்னு தோணினது, கல்யாணத்துக்கு அப்புறம்தான்! உறவினர் கல்யாணம், விசேஷங்கள்-னு போக ஆரம்பிச்சதுக்கு அப்புறம், அம்மா கொடுத்த நகைகளை பூட்டி வைக்காம அப்போ மட்டும் போட்டுக்க ஆரம்பிச்சேன். மேலும், இன் லாஸ்-க்கு நாம் போட்டுக்கலன்னா அது பிரஸ்டீஜ் பிராப்ளம்! அதுவும், ரொம்ப சிம்பிளாதான், அப்போ மட்டும் அமித்து அம்மாவோட அம்மன் எஃபக்ட் கொடுப்பேன் நான். புடவைக் கட்டி, கை நிறைய மேட்சிங் வளையல் போட்டு, தொங்கல் கம்மல், இல்லேன்னா இருக்கவே இருக்கு முத்துக்கள். பூ மட்டும் நோ சான்ஸ், ஏன்னா எனக்கு இருக்கற முடியில் வைக்க முடியாதே!

கல்யாணம் நிச்சயமானபின் முடி வெட்டாம விட்டுட்டேன் வளரட்டும்ன்னு, முகிலின் பாட்டி வேண்டி விரும்பி கேட்டுக்கிட்டதால! கல்யாணத்திற்கு அப்புறம், ட்ரிம் பண்ணிட்டேன், கொஞ்சமா பின்னல் போடறமாதிரி. அப்போ எங்க மாமியார் வந்திருந்தாங்க ஊரிலிருந்து. நான் ஆபிஸ் கிளம்பும்போது, நான் தலை சீவறேம்மான்னாங்க. யார் என் தலையில்
கைவச்சாலும் எனக்கு பிடிக்காது. ஆனா, நோ சொல்லதான் நமக்கு தெரியாதே. சோ, பின்னி விட்டுட்டு,பிரிட்ஜிலிருந்து பூ எடுத்துட்டு வந்தாங்க. கனகாம்பரம். மஞ்சள் கனகாம்பரம்.
அன்னைக்குன்னு பார்த்து, என் கூட வேலை செய்ற பிரண்டு வேற நான் ஆட்டோலதான் போறேன், ரெடியா இரு, பிக்கப் பண்ணிக்க வரேன் ஒண்ணா போலாம்னு வேற சொல்லியிருந்தா. ஆகா, பிரண்ட்ஸ்-எல்லாம் பார்த்தா கிண்டல் பண்ணியே நம்மளை காலி பண்ணிடுவாங்க்ளேன்னு ஒரு கிலி வேறே! ஆனா, வைச்சிக்காம இருந்தா அவங்க ஹர்ட் ஆகிடுவாங்கன்னும் தோணுது. என்ன பண்ணறது! என் பிரண்டு வர்றா, அவளுக்கு வேணும்னு கட் பண்ணி வைச்சிட்டு, போகும்போது வச்சிக்கறேன் ஆண்ட்டி-ன்னு சொன்னா நானே வச்சிடுறேம்மான்னு வைச்சிவிட்டுட்டாங்க, பார்த்தா அப்பவும், சடையை விட நீளமா தொங்குது பூ! அப்புறம், என்ன ரெண்டு பேரும் மஞ்சள் கனகாம்பரம் வச்சிக்கிட்டு சியன்னா ஸ்விட்ச் பக் பிக்ஸ் பண்ணக் கிளம்பினோம். ஆட்டோவில் போகும்போது ரெண்டு பேரும் எடுத்து ஹாண்ட் பேகில் வைச்சிக்கிட்டோம், அந்தப் பூவை!!

மெட்டிப் போட்டுக்க பிடிக்கும் எனக்கு. ஆனா சில சமயம், செருப்புகளோட ஒத்துப் போகாது, உறுத்தும். ஆனா, பப்பு ஒரு வயசா இருக்கும்போதிலிருந்து அதை கழட்ட முயற்சி செஞ்சு ஒன்றரை வயசுக்குள்ள வெற்றியும் பெற்று விட்டாள். கையில் வச்சிருந்து முழுங்கிட்டா என்ன பண்றதுன்னு, அதையும் கழட்டி வைச்சதுதான், இன்னும் போடலை. எங்கம்மாவும் திட்டித் திட்டி பார்த்துட்டாங்க. நாமதான் சொன்னா செய்ய மாட்டோமே! ஒருவேளை சொல்லாம இருந்திருந்தா போட்டிருப்பேனோ என்னவோ!

கொலுசு போட்டும் பழக்கமில்லை எனக்கு. ஆனா யாராவது போட்டிருந்தா பார்க்கப் பிடிக்கும்.
கல்யாணத்தின் போது, அம்மா ஒரு செட்டும், கல்யாணத்திற்கு அப்புறமும் மாமியார் ஒரு செட்டும் கொடுத்தாங்க. ஆனா, நாந்தான் போட்டுக்க மாட்டேனே.வழக்கம் போல மாமனார் கொலுசு போடும்மா ந்னு சொன்னார். ரொம்ப சத்தம் வரும் அங்கிள், ஆபிஸ்-ல் எல்லாரும் என்னையே பார்க்கற மாதிரி பீலிங் ந்னு சொன்னது,, அந்த மணிகளை மட்டும் எடுத்திட்டு கொடுத்தார். அப்புறம் அவங்க ஊருக்குப் போனப்பறம் கழட்டி வைக்கிறது, அவங்க நாளைக்கு வராங்க இன்னைக்கு நைட் எடுத்து போட்டுக்கறதுன்னு ரெண்டு மூனு தடவை நடந்துச்சு. நம்ம கொள்கைகள், விருப்பங்கள் அடுத்தவங்களை காயப் படுத்திடக்கூடாதுன்னு! அப்புறம், முகில் இதைப் பார்த்திட்டு, உனக்கு இஷ்டமில்லேன்னா போடாதே, நான் கேட்டா சொல்லிக்கறேன் அப்படின்னு சொல்லிட்டாங்க. சோ, அதுக்கும் டாடா!!

நகையெல்லாம், சிட்டில வீட்டுல இருந்தா பயம்ன்னு, லாக்கர்ல கொஞ்சம், எங்க மாமியார் வீட்டுல கொஞ்சம்னு இருக்கும். ஏன்னா, சில சமயம் அது ஹிந்தி ட்யூசன் படிக்கப் போகும். அதேசமயம், ஊரில விசேஷம்னா, அங்க இருக்கும் நகையை போட்டுக்கிட்டு போகலாம். மத்தபடி தாலி போட்டிருக்கும் செயின் மட்டும்தான்! கொத்துக் கொத்தா போட்டுக்கற வழக்கமும் கிடையாது. இப்போ சுத்தமா வளையலும் கிடையாது, போட்டிருந்தா இப்படி டைப் அடிக்கமுடியுமா என்ன! காலேஜ் டே, சாரி டே மாதிரி வந்தா மட்டும் பேஷனபிளா போட்டுப்பேன். அவ்வளவுதா, ஆனா சின்ன வயசுல எக்கச்சக்கமா பான்ஸி வளையல்கள் போட்டிருக்கேன். அதுக்கு அப்புறம் பிரெஸ்லெட்தான். ஏனோ தங்க வளையல் என் கைக்கு நல்லாயில்லாத மாதிரி பீலிங். சின்ன வயசுலே ஒரு தடவை, குடும்ப நண்பர் கல்யாணத்தில், செயினையோ கம்மலையோ வேற தொலைச்சுட்டேன்! அவ்ளோதான், அதுவும் கட். அதுவும் இல்லாம, காலேஜ் படிச்சது ஹாஸ்டல், அதுவும் கொடைக்கானல். பனிரெண்டு மணிநேர பயணம். அதனாலேயே காதுல போட்டுக்க சின்னச் சின்ன கம்மலா கலெக்‌ஷன் வச்சிருப்பேன். உயிருக்கே ஆபத்தாயிடக்கூடாது இல்லையா! அப்படியே போட்டு போட்டு, இப்போ எனகிட்ட இருக்கறதெல்லாம் லைட் வெயிட் மாடல்கள் தான்!

பதிவு ரொம்ப நீளமா போய்கிட்டிருக்கு!
முடிவா என்னன்னா, சாதாரணமான நாட்கள், அலுவலகம் செல்லும் போது கம்மல்,
தாலி போட்டிருக்கும் செயின். வளையல், பூ நோ எண்ட்ரி! புடவை, அதான் சொன்னேனே, கல்யாணம் அதுவும் காலை முகூர்த்ததிற்கு போனால் மட்டுமே. ரிசப்ஷன் என்றால் சல்வார்! இப்படியிருக்கும் நான், என்னோட அடுத்த தலைமுறைக்கு என்ன கத்துக் கொடுக்கப் போறேன்னு நினைக்கறீங்க? உனக்கு இஷ்டமிருந்தா இதெல்லாம் போட்டுக்கோ, வற்புறுத்தவோ தலையிடவோ மாட்டேன். ஆனா, உனக்கு பிடிச்சமாதிரி வேணுங்கறதை நீ சம்பாரிச்சுதான் வாங்கிக்கணும்!

பி.கு:
இதுக்கு எல்லாம் காரணம், அமித்து அம்மாவோட போட்டோ பார்த்து ஒன்னைக் காட்டினாங்க..பார்த்தா, கையில் ஒரு வேல் வைச்சி, ஏதாவதொரு பூவுக்குள்ள நிக்கவோ உட்காராவோ வைச்சு அம்மன் படம் தோத்துது போங்க, அந்த ரேஞ்சுல இருந்தாங்க!! அதைப் பத்தி பேசிக்கிட்டே இருந்தப்போ இதைப் பத்தி பதிவு போடலாமான்னு பேசினது, இப்போ இந்த நெலமையில் இருக்கு. யாராவது இந்தப் பதிவை தொடர்ந்தா நல்லாயிருக்கும்!

சென்னை : குழந்தைகளுக்கான நிகழ்ச்சிகள்

குழந்தைகளுக்கான நிகழ்ச்சிகள் பற்றிய அறிவிப்பு அம்மாக்கள் பதிவுகளில்.

திருந்திய மனம்

பள்ளி படிக்கும் வயதில், கதைகளும் ஜோக் என்ற பெயரில் ஒரு சில அறுவைகளும் எழுதியிருக்கிறேன், கவிதைகளோடுகூட! அந்தக் கதையில் வரும் கதாபாத்திரங்களின் பெயர்கள் எல்லாமே எனது கஸின்ஸின் பெயர்கள்! நல்லவேளை, அப்போ அவங்கள்ளாம் இதை படிச்சிருந்தா என்னை பின்னியெடுத்திருப்பாங்க!! ஓக்கே..ஒன்னொன்னா ரிலீஸ் பண்றேன்..இது எழுதினப்போ நான் 11வது படிச்சிக்கிட்டிருந்தேன்னு என்னோட நோட்டு சொல்லுது!!



திருந்திய மனம்

கயல்விழி படித்துக் கொண்டிருந்தாள். ஐந்தரை மணியாகிக் இருந்தது. இன்று அவளுக்குப் பரிட்சை! பத்தாம் வகுப்புத் தேர்வு!பிளாஸ்க்கிலிருந்து ஊற்றப்பட்ட காபி ஆறிப் போய்விட்டிருந்தது. திடீரென கதவு தட்டப்படும் ஓசை கேட்டது.

அவள் மனம் திக் என்றது.இந்த நேரத்தில் கதவைத் தட்டுவது யாராயிருக்கும் என்றெண்ணியவாறு நாற்காலியிலிருந்து எழுந்தாள். கதவைத் திறந்தபோது அங்கு அமுதமொழி நின்றிருந்தாள்.

கயல்விழி அவளை வரவேற்று என்னவென்று விசாரித்தாள். அமுதமொழி தன் கையிலிருந்த தாளைக் காட்டி ' “கயல்விழி, இதோ சயன்ஸ் கொசின் பேப்பர். அவுட்டாயிடுச்சி, அவா, நாம் ரெண்டு பேரும் படிக்கலாம். ஒரு கொசின்பேப்பர் 50 ரூபாய்னு நம்ம ஸ்கூலுக்குப் பக்கத்தில இருக்கற கடையில வித்தாங்க. அதான் இப்ப வாங்கிட்டு நேரா இங்க வந்தேன்”.

கயல்விழி ஒன்றும் பேசாமல் மௌனித்தாள். பின்னர் அமுதாவிடமிருந்தது வினாத்தாளை வாங்கிக் கிழித்துப் போட்டாள். சொன்னாள்,” அமுதா, நாம் எப்பவும் நேரான வழியிலதன் போணும். குறுக்கு வழியில போகக் கூடாது. நாம உழைச்சதுக்கேற்ற பலன் கிடைக்கும். நநாம இப்ப இதைப் படிச்சு எழுதினா நம்ம உழைப்புக்கே, ஏன் நம்ம படிப்புக்கே மதிப்பில்லாம போய்டும். நேர்மையா படிச்ச பசங்கள்ளாம் எப்படி வேதனைப்படுவாங்க. நாம படிச்சதுக்கேற்ப மார்க் கிடைக்கும். வா, நாம ரெண்டு பேருமே படிக்கலாம்”, என்று இருவரும் படிக்கத் தொடங்கினர்.


(கயல்விழி, அமுதமொழி இருவரும் என் பெரிய மாமா, சின்ன மாமா பெண்கள். இருவருமே இப்போதைக்கு இதைப் படிக்க நோ சான்ஸ்! இன்னும் சமூக நலன் கதையெல்லாம் கூட இருக்கு! மெதுவா வலையேற்றுகிறேன்!!)

பப்பு டைம்ஸ்

மழையின் காரணமாக பள்ளி செல்லமுடியாமல் பப்பு பள்ளியை மிகவும் மிஸ் செய்தாள்!
அதன் உச்சகட்டமாக, எல்லா பொம்மைகளையும் அவளைச் சுற்றி உட்கார வைத்து பாடல்கள் சொல்லித்தர ஆரம்பித்தாள். அப்புறம் இப்போ வொக் பண்ணனும் என்று பொம்மைகளைப் படுத்திக் கொண்டிருந்தாள். பொம்மைகள் என்று சொன்னால் கோபம் வரும். அவை அவளது பள்ளி நண்பர்கள். ஒவ்வொன்றிற்கும் ஒரு பெயருண்டு. சஞ்சய், வெண்மதி, ஆகாஷ் என்று. அந்த பெரிய ஆரஞ்சு கலர் பொம்மை பவன் கார்த்தி (பவன் கார்த்தியின் பெற்றோர் இதை படிக்க நேர்ந்தால் மன்னிக்கவும்.!) ஏனென்று பப்புவுக்குத் தான் தெரியும்!! அப்புறம், அவள் கை வைத்திருப்பதுதான் பப்புவாம். நாந்தான் மோதி ஆன்ட்டி என்று்ம் சொல்லிக்கொண்டாள்! அவளது வகுப்பறையில் ஆங்கிலத்தில்தான் பேசுகிறாள்..."கம் ஹியம்" என்பதும், "ஸ்நாக்ஸ் டைம்" என்பதும்!!

அன்றொரு நாள் பப்புவுக்கு அவள் யார் யாரோடு பழகலாம் அல்லது வெளியேச் செல்லலாமென்ற எல்லையை விளக்க எண்ணி பேச்சைத் துவக்கினேன். எப்போது தனியே செல்லலாமென்றும்!

"பப்பு, யாராவது புது ஆண்ட்டி அங்கிள்-ல்லாம் கூப்பிட்டா பேசக்கூடாது!

ஏன் பேசக்கூடாது?

ரைடிங் ஹூட் கதையில் என்ன சொன்னேன்? அந்த ஓநாய் வந்து ரைடிங் ஹூட்டோட
ஆயாவை கட்டிப் போட்டுச்சு இல்ல? ஏன்? பாப்பா ஓநாய்கிட்ட பேசுச்சு,
நான் எங்க ஆயாவை பார்க்கப் போறேன்ன்னு சொல்லுச்சு, அதாலதான்!

யாராவது உன்னை வா, தூக்கறேன் - ன்னு சொன்னா, வேணாம்-னு சொல்லிடனும்!

ஏன் தூக்கக்கூடாதுன்னு சொல்லனும்?

ஆமா பப்பு, அம்மா, அப்பா, ஆயா, தாத்தா-தான் உன்னைத் தூக்கணும்.

"முருகன் மாமா?" (பப்புவின் தாத்தாவின் கார் ஓட்டுனர், முகிலின் தூரத்து உறவினர்)

முருகன் மாமா தூக்கினா, நானே நடந்து வருவேன் - னு சொல்லணும்! நீதான் வளர்ந்துட்டே இல்ல, உன்னால நடக்க முடியும் இல்ல...ஃபாஸ்டா!!

"நான் தயிர் சாதம் சாப்பிட்டு, பெரிய பொண்ணாயிட்ட உடனே தனியா போலாமா?"

(ஆம் என்று சொன்னால், நாந்தான் பெரிய பொண்ணாயிட்டேனே, இப்போவே தனியா போறேன் என்று சொல்வாள் என்றெண்ணி, ம்..அம்மாகூட போலாம் என்று சொன்னேன்!)

அந்தப் பதில் அவளது தன்னம்பிக்கையை, செல்ப்-எஸ்டீமை காயப்படுத்திவிட்டது போல. she felt offended!

"நான் தனியாத்தான் போவேன் ", என்றாள் அதிகாரமான கோபத்துடன்!!

கடந்தவாரத்தில் மழையின்காரணமாக ஊர் கிளம்ப எத்தனித்து செல்லவியலாமல் ஆகிவிட்டது பெரிம்மாவுக்கு. பப்பு அவளது துணிகள் வைக்கப்பட்டிருந்த கூடையினை கொண்டுவந்து வைத்து அவளது பையில் துணிகளை அடைத்துக் கொண்டிருந்தாள். ”எங்கே போறே”? என்றதற்கு,

நான் எங்க ஊருக்குப் போறேன்!!

ஆகா, ஆரம்பித்துவிட்டதா என்று ஆச்சர்யத்துடன், எந்த ஊருக்கு என்று வினவ,

“நான் எங்க மாமியார் ஊருக்கு போறேன்!”

நாங்கள் எல்லாரும் எங்கிருந்து கற்றிருப்பாள் என்ற ஆச்சர்யமும், அப்படின்னா யார் என்று அவள் புரிந்து வைத்திருக்கிறாள் என்று அறியும் நோக்குடனும் ”யார்டா மாமியார்?” என்று கேட்க,

“இதோ, எங்க ஊர்ல எங்க மாமியார் இருக்காங்க, அவங்களைப் பார்க்க போணும்” என்றால் ஹாலின் அந்த மூலையை காட்டியவாறு! நாங்கள் சிரிப்பதைப் பார்த்து தான் ஏதோ நகைச்சுவையாக சொல்லிவிட்டோமென்று புரிந்து அவளுக்கும் ஒரே சிரிப்பு!

(அதாவது ஹாலின் ஒரு பகுதி ஊர் என்றும், கடை எனறும், மெயின் ரோடு என்றும் மாறிக்கொண்டே இருக்கும் அவளது கற்பனைக்குத் தக்கவாறு)

மாமியார் என்றொரு காரெக்டர் "வீட்டுக்கு வீடு லூட்டி" எனும் தொடரில் வருவதாம். ஆனந்தம், கோலங்கள் மட்டும்தான் பார்ப்பதாக ஆயா சொன்னது இரவில் மட்டும் பார்க்கும் தொடர்கள் என்பதும் நிருபணமாகியிருக்கிறது! ;-)

ரைம் டைம்

சொல்லிவிட்டு சிறிது நேரம் கழித்து வாயை சிரிப்பது போல் காட்டுவதைப் பார்த்து யோசிக்கிறீர்களா? அந்த அனிமேடட் பாடலில் வரும் பொம்மை பாப்பா சொல்லிவிட்டு அப்படி புன்னகைக்கும். அதுதான் இது!! ( . - இ-திருஷ்டிப் பொட்டு) ;-)








”ஆயாம்மா டைனி ” என்று பப்பு பாடும் பாடலைப் பற்றி இங்கே சொல்லியிருந்தேன். அது கொஞ்சம் முன்னேறி இதோ இப்படி ஆகியிருக்கிறது!!

போட்டி அறிவிப்பு

உங்கள் வீட்டு சுட்டிக்கு 7வயதிலிருந்து 12 வயதுக்குள்ளா? எண்கள் குறித்து ஆர்வமுண்டா?
அவர்களின் வேகத்தையும் சமன்படுத்தும் துல்லியத்தையும் கண்டுபிடிக்க இங்கே செல்லவும்!

சுட்டிகளுக்கு வாழ்த்துக்கள்!

சின்ன Incy makoda!!

ஆங்கில வெர்ஷன்:

Incy Wincy spider climbing up the spout
Down came the rain and washed the spider out
Out came the sun and dried up all the rain
Now Incy Wincy spider went up the spout again!

தமிழ் வெர்ஷன்;

சின்ன சின்ன சிலந்தி மேலே ஏறிச்சாம்
மழை வந்ததாம்,சிலந்தி கீழே விழுந்ததாம்
வெயில் வந்ததாம்,சிலந்தி மேலே ஏறிச்சாம்.

இந்தி வெர்ஷன்

chota mota makoda oopar chad gaya
Barish bari aaya,makoda gir gaya
Suraj bahar nikala pani sookh gaya
phir chota mota makoda oopar chad gaya.


பப்பு வெர்ஷன்:

incy wincy spider, climbing up the spout,
Down came the rain and washed the spider out
Suraj bahar nikala pani sookh gaya
phir chota mota makoda oopar chad gaya.
chota mota makoda oopar chad gaya
மழை வந்ததாம் makoda gir gaya

spider.WAV

(இன்னும் இது போன்ற வித்தியாச வெர்ஷன்கள் கிடைக்கும் இந்தப் பாட்டுக்கு! we have not opted for Hindi in her school though!)