வேளச்சேரி டைம்ஸ் : பார்வதி அம்மாவின் காய்கறி கடை

அய்யாவானாலும் சரி, அம்மாவானாலும் சரி, வறுமையில் வாழும் குடும்பங்களுக்காக இலவசங்களை வழங்குகிறார்கள். 79 வயதானாலும் கடமை தவறாமல் நாட்டு மக்களையும் அவர்களின் நலனையும் பற்றி சிந்தித்து சிந்தித்து - வெளிநாட்டிலிருந்து கடன் வாங்கியாவது- அவர்களை முன்னேற்றிவிட துடித்துக்கொண்டிருக்கிறார் பிரதமர் அவர்கள். இப்படி, நாட்டை பூந்தோட்டமாக மாற்றி மக்களை மகிழ்ச்சிக்கடலில் ஆழ்த்திவிட வேண்டும் என்று முயன்று வருகிறார்கள் நம்மை ஆள்பவர்கள்...கோடி கோடியாய் செலவிட்டு எப்படியாவது வறுமையைதுரத்திவிட வேண்டுமென்று சபதமேற்கிறார்கள். அல்லும்பகலும் அதைப்பற்றியே சிந்திக்கிறார்கள். இதையெல்லாம் செய்த பின்னாலும் நாம் காணக்கிடைக்கும் முன்னேற்றம் மிகுந்த வியப்பையே தருகிறது.

20 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் சாதாரண மக்களின் வாழ்க்கை எப்படி இருந்ததோ அப்படியே கூட இல்லாமல். அதைவிட மிகவும் இழிந்த நிலையையே அடைந்துள்ளது. ஏழைகள் இன்னும் ஏழைகளாகவும், பணக்காரர்கள் இன்னும் பணக்காரர்களாகவும்மாறியிருக்கின்றனர். இருப்பதும் பறிக்கப்பட்டு விவசாயி கிராமத்தைவிட்டு துரத்தப்பட்டநிலையில் பண்ணையார்களும், பிரசிடெண்டுகளும் காண்டிராக்டர்களாக மாறி லட்சங்களில் சம்பாதிக்கிறார்கள். 32ரூ கொண்டு ஒரு நாளை தாராளமாக ஓட்டமுடியும் என்றும் வறுமையின் கீழ் அவர்கள் வருவதில்லையென்று அறிக்கைகள் கூறினாலும் நாட்டில் பாதிப்பேர் அந்த ஏழ்மைவாழ்க்கையைதான் வாழ்கின்றனர். பார்வதி அம்மா அந்த பாதிப்பேர்களில் ஒருவர்.




இந்த நிலைக்கெல்லாம் மேலே சொல்லப்பட்ட ஆட்சியாளர்கள்தான் காரணமென்று சொன்னால் பார்வதி அம்மா கேட்க மாட்டார். தனது இந்த நிலைக்கும் வாழ்க்கைக்கும் காரணம் பகவானே என்றுதான் நம்புவாரே தவிர ஆட்சியாளர்கள் காரணம் என்று அவருக்கு தெரியாது. பாவம், எடுத்துச் சொன்னாலும் கேட்க மாட்டார். நம்பவும் மாட்டார். அந்த அளவுக்கு ஆட்சியாளர்கள் பார்வதி அம்மாவை வைத்துள்ளார்கள் என்ற விபரம் நம்மில் பலருக்கும் தெரியாது.

இதை வாசித்துக்கொண்டிருக்கும் உங்களுக்கும், எழுதிக்கொண்டிருக்கும் எனக்கும் ஒரு கூரையின் கீழ் அமர்ந்து செய்யக்கூடிய வேலை இருக்கிறது. சென்ற வருடத்தைவிட இந்த வருடம் சம்பளம் கூடக்கூடிய வாய்ப்பு இருக்கிறது. அமர்ந்திருக்கும் சேருக்குப் பக்கத்தில் சாக்கடை ஓடாது. ஆனால், பார்வதி அம்மாவின் வேலையிடம் அப்படி அல்ல. இருபத்து நான்கு வருடங்களாக வேலை செய்தாலும் வருமானம் வருடா வருடம் கூடுவதில்லை. ஆனால், செலவுகள் மட்டும் கூடிக்கொண்டேயிருக்கின்றன. இருபது வருடங்களாக தலையில் கூடை சுமந்து காய்கறிகள் விற்றிருக்கிறார். கடந்த நான்கு வருடங்களாகத்தான் நிலையாக ஒரு இடத்தில், சாக்கடை ஓடும் பிளாட்பாரத்திற்கு அருகில் அமர்ந்து பூ,படம், காய்கறிகள் விற்கிறார். பார்வதி அம்மாவுக்கு தற்போது 68 வயது. ஒரு ரூமில்தான் குடித்தனம் - மகள் மற்றும் பேத்தியுடன்.

“காய்கறிங்க அதிகம் போவாது, பூ,பழம், கீரைதான் ஓரளவுக்கு போவும்” என்கிறார். என்னா வித்தாலும் விக்காட்டியும் பைனான்ஸ்காரங்களுக்கு ஒரு நாளைக்கு 40ரூ குடுத்துடணும். இப்போகூட குடுத்தேனே கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி - இன்னைக்கு. மூணு பைசா வட்டி. ஐயாயிரம் வாங்குனா, வட்டி மூணு மாசத்துக்கு என்னா ஆச்சு? 500ஐ புடிச்சுக்கிட்டு மீதி 4500 தருவாங்க. அதுல, தெனம் 40ரூ கட்டிக்கிட்டு வரணும். கரெக்டா கட்டிக்குட்டு வரணே...என்னா இப்போ பூஜை வருது,கொஞ்சம் வியாபாரம் ஆவும், ஒரு 2 ரூ இருந்தா நல்லாருக்கு, இதை கட்டாம மேல கேட்டா தரமாட்டாங்க” என்கிற பார்வதி அம்மாவின் முன் கத்தரிக்காய், வாழைக்காய், ஒருகூடை நிறைய எலுமிச்சைபழம், ஒரு சில கீரைக்கட்டுகள், ஜாதிமல்லி, உதிரி மல்லி, சாமந்தி பூக்கள்...சூடம், அகர்பத்தி, வாழைப்பழம்..

பார்வதி அம்மா ஆந்திராவிலிருந்து வந்தவர். அவரது கணவர் சிம்சனில் வாட்ச்மேனாக வேலை செய்துவந்தார். ஏதோ மனஸ்தாபத்தில் வேலை வேண்டாமென்று எழுதிக்கொடுத்துவிட்டு வந்துவிட்டார். அதன்பிறகு அவர் வேலைக்குச் செல்லவில்லை. அதிலிருந்து காய்கறி விற்க கூடை தூக்கியவர்தான். பார்வதி அம்மா, கணவர் இறக்கும் வரை அதை இறக்கவேயில்லை.

”என்னா பண்றது, கட்டுனவராச்சே, அப்படியே உட்டுட முடியுமா, இப்போ பொண்ணை காப்பத்தலியா..நம்ம வயித்துல பொறந்துடுச்சுன்னு, அது மாதிரிதான்...இப்போ நாலு வருசமாதான் இங்க கடை போட்டிருக்கேன். முன்னமாதிரி நாப்பது அம்பது கிலோ சொமந்துக்கிட்டு நடக்கமுடியலை” என்றார் நீட்டிய கால்களை நீவிவிட்டுக்கொண்டு. "பூ கட்டறது, காய்கறி வாங்கியாறதுன்னு எல்லா வேலையும் நானே செஞ்சுடறதாலே அதுதான் லாபம்னு நினைச்சுக்கணும்..இல்லன்னா அதுக்கு ஆள் வைச்சா ஒரு நாளைக்கு ரூ100 கொடுக்கனும்..அதுக்கு எங்க போக..பகவான் கை கால் நல்லா வைச்சிருக்கானே நெனைச்சிக்கறேன்"

முதியோர் இல்லத்துக்கான ஒரு விளம்பரத்தைப் பார்த்திருப்பீர்கள். மனதை உருக்கும் விளம்பரம் - அதில் சொல்லப்பட்டது போலவே. ஒரு இளம்பெண் புறாக்களுக்கு உணவிட்டுக்கொண்டிருப்பார். அவர் கையில் ஒரு பொட்டலம் இருக்கும். சற்று தூரத்தில் பெஞ்சில் ஒரு முதியவர் அமர்ந்திருப்பார். அரசாங்கத்திலோ அல்லது தனியார் நிறுவனத்திலோ அதிகாரியாக இருந்து ஓய்வு பெற்றவராக இருந்திருக்கக் கூடும். அந்த இளம்பெண்ணின் அருகில் வருவார். முதியவரின் கையில் பொட்டலத்தைக் கொடுத்துவிட்டு புறாக்களுக்கு உணவிட்டுக்கொண்டிருப்பார் அப்பெண். கைகளில் தீனி தீர்ந்ததும் திரும்பிப்பார்ப்பார் அந்த முதியவர் தொலைவில் மறைந்திருப்பார் - பொட்டலத்தை எடுத்துக்கொண்டு. அந்த பெண் அப்படியே உறைய, அடுத்த காட்சியில் ஒரு தூணுக்கு பின் மறைந்தபடி அம்முதியவர் அந்த உணவை எடுத்து உண்பார். முதியோர் இல்லத்துக்கான வாசகத்துடனோ அல்லது முதியவர்கள் பராமரிப்புக்கான வாசகத்துடனோ அவ்விளம்பரம் முடியும்.

”ஒருத்தங்க ஃபீரியா கொடுத்தா கூட நான் வாங்க மாட்டன். என்னை மாதிரிதான அவங்களும் கஷ்டத்துல சம்பாரிச்சுருப்பாங்க. இன்னைக்கு ஒருத்தரு ரூ100 குடுக்கறாருன்னா அடுத்த நாளும் யாருனா அதுமாதிரி குடுக்க மாட்டாங்களான்னு மனோபாவம் வந்துடும் பாரு, அப்புறம், உழைக்கவே வராம சோம்பேறியா பூடுவேன்...கைகால் நல்லாருக்க வரைக்கும் ஏதோ என் பொண்ண பாக்க போறேன்...அவ புருசன் சரியில்ல...விட்டுட்டு போய்ட்டான்...என் பேத்தி காலேஜ் படிக்கிறா...அதுக்கு வருசத்துக்கு 15000 கட்டணும்...அதுக்குதான் இப்டி லோல்பட்டுனு கெடக்கறேன்... எங்களுக்கே செலவு ஒரு நாளுக்கு 100 ரூபா ஆகிடுது...நாங்க என்னா, நெய்யும் பாலுமா சாப்பிடபோறோம், காலயில், கொஞ்சம் சோத்தை எடுத்து தண்ணிவுட்டு மோர் ஊத்தி கரைச்சு குடிச்சுட்டு கோயம்பேடு போனன்னா காய் எடுத்துகிட்டு வருவேன். பஸ், லெக்கேஜ் சார்சே 40ரூபா ஆகுது.. அப்புறம்,. ராத்திரி வீட்டுக்கு போனா ரெண்டு தோசை. மத்தியானம், ஒரு டீ குடிச்சாலே 5ரூபா ஆகிடுது. அதுல என் பேத்திக்கு ஒருநாளைக்கு 20ரூபா வேணும்...இது இல்லாம பைனான்ஸ் காரங்களுக்கு தெனம் குடுத்துடணும், அப்பதான் அடுத்தவாட்டி கேட்டா தருவாங்க. பகவான் மேல பாரத்த போட்டுட்டு ஒக்கார்ந்திருக்கேன். மனோதைரியம்தான் வேணும்..இப்படி வித்துதான் ரெண்டு பொண்ணை கட்டுக்குடுத்தேன்..ஒன்ன்னு நல்லாருக்கு, இன்னொன்னுக்காகத்தான் இந்த பாடு.... அரிசி ரேஷன்ல வாங்கிக்குவோம்..காய்கறி இதோ இதுலயே நாலை எடுத்துப்போட்டு சாம்பார் வைச்சுக்கவேண்டியது. நான் வெஜ்லாம் நாங்க அதிகம் சாப்பிடறதுல்ல... இதுல என்னாத்த சேத்து வைக்கிறது...நான் செத்தா கார்ப்பரேஷன்காரந்தான் தூக்கி போடணும்”

பேத்திக்கு காலேஜ் பீஸ் கட்டதான் அவர் அலையாக அலைந்திருக்கிறார். பன்னிரெண்டாம் வகுப்பு வரை அவரது பேத்தி ஒருமுறை தேர்வில் தோற்றதில்லையாம். நன்றாக படிப்பாராம். பணம் கட்டமுடியாதவர்களுக்கு உதவி செய்யும் சில அமைப்புகளைப் பார்த்து நடை விரயமானதுதான் மிச்சமாம். வெறுத்து போய் விட்டுவிட்டாராம். அதோடு இந்த தொழிலில் பல பிரச்சினைகள் வேறு. கடன் தொல்லைகள். பகவான் நேர்மையாக இருப்பவர்களைத்தான் குறி வைத்து சோதிப்பாராம்.

”தொழில்னா லாபமும் இருக்கும், நஷ்டமும் இருக்கும். நஷ்டமாயிடுச்சுன்னு ஒக்காந்துடவா முடியும்...நாம நெனைக்கிறதெல்லாமா நடந்துடுது? நாம ஒண்ணு நெனைப்போம்.அது ஒண்ணு நடக்கும். நாம நெனைக்கிறது நடக்கவே நடக்காது. பகவான் மேல பாரத்தை போட்டுட்டு இருக்கேன். நேர்மையா இருக்கிற வங்களைதான் பகவான் சோதிப்பான். இதுல கொசுவுக்கு கைகால்ல மருந்து தடவுனா இங்க ஒக்காந்திருக்கவே முடியும். காய்கறி வாங்கியாந்துட்டன்னா, அது விக்கிறவரைக்கும் மனசு இருக்காது. வித்து அதை காசாக்கினாதான்.... அதுவரைக்கும் மனசு ஒரு நெலையில இருக்காது. இல்லன்னா அடுத்த நாளைக்கு என்னா பண்ரது? ”

கற்பனைக்கும் வாழ்க்கைக்கும் சம்பந்தம் இருக்காது என்பது வேண்டுமானால் உண்மையாக இருக்கலாம். ஆனால், வாங்கிய காய்கறி விற்கவில்லை யென்றால் அடுத்தநாள் தனக்கானதாக இருக்காது என்ற பார்வதி அம்மாவின் பயம் உண்மை.

அந்த பயம் - வாழ்வின் மீதான பயம்.

அவரது பயம் தெளிவது எப்போது?

அனைவரையும் போல பயமின்றி மனநிம்மதியோடு பார்வதி அம்மா வாழ்வது எப்போது?

பப்பு சொன்ன கதைகள் - II

ஒருநாள் ஒரு மயில் குளத்துக்கு போச்சு. அங்க ஒரு கொக்கு இருந்துச்சு. அதுக்கிட்டே போய் ”என் தோகையை பாரு, என்னை பாரு, நான் எவ்ளோ அழகா கலர்ஃபுல்லா இருக்கேன். உன்னால உயரமாவே பறக்க முடியாதுன்னு” சொல்லுச்சாம். அப்போ கொக்கு வானத்தை நோக்கி பறந்துச்சாம். பறந்து பறந்து மேகத்தை தாண்டி போய்டுச்சாம். கடைசில பார்த்தா சூரியன்கிட்டேயே போய்டுச்சாம். திரும்பி வந்துச்சாம் பாரு, அது பீக்-ல சூரியன். அது சூரியனையே பீக்-ல எடுத்துட்டு வந்துடுச்சு.

மயிலுக்கு கொஞ்சம் உயரத்துக்கு மேல பறக்கவே முடியலை.

இதுக்குதான் நான் அழகா இருக்கேன், நான் கலர்கலரா இருக்கேன்னு சொல்லக்கூடாது.


**********************************

ஒரு ராணி இருந்தாங்க. அந்த ராணி ஒருநாள் அனிமல்ஸ் எல்லாத்தையும் வர சொன்னாங்க.

“வாங்க, இன்னைக்கு நான் உங்களுக்கு ப்ரைஸ் தரப்போறேன்”ன்னு சொன்னாங்க. எல்லா அனிமல்ஸும் குட்டிகளையும் தூக்கிட்டு வந்துச்சுங்க. ஒரு குரங்கும் அதோட குட்டியை தூக்கிட்டு வந்துச்சு.

குரங்கு குட்டியை பார்த்துட்டு ராணி “அய்யே, இது அசிங்கமா இருக்கு, உனக்கு பிரைஸ் கிடையாது”ன்னு சொல்லிட்டாங்க.

குரங்கு, குட்டிக்கிட்டே சொல்லுச்சு“ அது வேணாம், பரவால்ல,நீ எனக்கே பிரைசா இருந்துக்கோ” .

இதுக்குதான் யாரையும் அசிங்கமா இருக்கேன்னு சொல்லக்கூடாது.

*******************************
த்ரிஷா காட்டுக்கு போன கதை கூட சொல்லியிருந்தாங்க மேடம். தூக்கக்கலக்கத்துல நாந்தான் மறந்துட்டேன். :-))

chaska maska

பப்பு கையில் மணிகளாலான ஒரு பிரேஸ்லெட்டை அணிந்திருந்தாள். குளிப்பதற்காக அதை கழட்டும்போது அதிலிருந்த தொங்கல்கள் அவளது கையை கீறிவிட்டன (லேசாகத்தான்!).

“நீ ஒரு அம்மா மாதிரியா நடந்துக்கறே, குழந்தையை பத்திரமா பாத்துப்போம்னு இல்லாம...நீ உண்மையான அம்மாவே இல்ல!!”

இது நடந்து ஓரிரு நாட்கள் இருக்கும். தூங்குமுன்பு பேசிக்கொண்டிருந்த போது,

”அபிஷேக் என்னை இன்னைக்கு கிரௌண்ட்ல புஷ் பண்ணிட்டான் ஆச்சி, நான் விழுற மாதிரி போயிட்டேன்...அவன் ஏன் என்னை புஷ் பண்ணான்?”


”தள்ளிவிட்டானா?கீழே விழுந்தியா?”


”இல்ல ஆச்சி, நாங்க ஓடிபுடிச்சு விளையாடினோம்...அவன் என்னை வந்து வந்து தள்ளி விடறான். ”

“நீ உடனே ஆண்ட்டிகிட்டே சொல்ல வேண்டியதுதானே? ஏன் சும்மா இருந்தே?
தள்ளிவிடாம விளையாடணும்னு சொல்றது?”

“அபிஷேக் என் ஃபிரண்டு. பிரண்டையெல்லாம் ஆண்ட்டிக்கிட்டே மாட்டிவிடலாமா?”

:-) -தா :-( -தா என்று தெரியாமல் :-|

பப்பு சொன்ன கதைகள்

ஒருநாள் ஒரு கோல்டிலாக்ஸுனு ஒரு பொண்ணு இருந்தா. அவங்கம்மா ஒரு நாள் சூப் செஞ்சாங்க. சூப் குடிக்கமாட்டேன், எனக்கு பிடிக்காதுன்னு சொன்னா.

நோ நோ நீ சூப் குடிக்கணும்னு அவங்கம்மா சொன்னாங்க.

சூப் குடிச்சா காரம். தண்ணி குடிச்சா கூட காரம் போகவேல்ல. அப்டியே தூங்கிட்டா. அப்போ ஒரு எலி வந்து அவளை கடிச்சுடுச்சு.
எலி-யை பிடிச்சு அடிச்சு பூனைக்கு போட்டாங்க. பூனை சாப்பிட்டுடுச்சு. அப்புறம் பூனை சுட்டுட்டாங்க.

"சுட்டுட்டாங்களா? ஏன் சுட்டாங்க?"

"ஏன்னா, பூனை வீட்டுக்கு உள்ள வந்துடும் இல்ல, இன்னும் எலி இருக்கும்னு,அதுக்குதான்."

"ம்ம்...அப்புறம்..."

அப்புறம். அந்த எலியோட குட்டி எலி வந்து கோல்டிலாக்சை கடிச்சு நெறைய ரத்தம் வர வைச்சுடுச்சு. டாக்டர்கிட்டே கூட்டிட்டு போனாங்க. கோல்டிலாக்ஸுக்கு எலி ஊசி போட்டாங்க. எலிக்கும் ஊசி போட்டாங்க.
அப்புறம் எலி செத்து போய்டுச்சு.

இதுல என்னா புரிஞ்சுது?

....

எலி இருந்தாலும் நல்லதுதான். எலி இல்லன்னாலும் நல்லதுதான்!


*****************************

ஒரு நாள் ஒரு பொண்ணு கோழி வளத்துச்சு. அது ஒரு நாள் கோல்ட் முட்டை போட்டுச்சு.

உடனே அந்த பொண்ணு ”ஆ, நான் கொஞ்சம் சாப்பாடு கொடுத்ததாலதான் ஒரு முட்டை போடறே...இந்தா நெறைய சாப்பாடு”-ன்னு நெறைய நெறைய சாப்பாடு போட்டா! கோழிக்கு மூச்சே விட முடியல...மூச்சு விட முடியாம கோழி செத்து போச்சு...


இதுக்குதான் பேராசை கொள்ள கூடாது!


********************************

ஒருநாள் ஒரு அங்கிள் இளநீ குடிக்க கடைக்கு போனாரு. கடையில ஃபைவ் ரூபீஸ் சொன்னாங்க.

”நோ நோ ஐ வில் கிவ் ஃபோர் ரூபீஸ்” ந்னு சொன்னார் அங்கிள்.

”யூ கோ தேர் ஃபார் ஃபோர் ரூபிஸ்ன்னு சொன்னார் கடைக்கார்


அந்த கடைக்கு போனா ஃபோர் ரூபீஸ் சொன்னாங்க.

”நோ நோ ஐ வில் கிவ் த்ரீ ரூபீஸ்” ந்னு சொன்னார் அங்கிள்.


அந்த கடைக்கு போங்கன்னு சொன்னாங்க. அந்த கடைக்கு போனார் அங்கிள். அங்க போய் ”நோ நோ ஐ வில் கிவ் டூ ரூபீஸ்” ந்னு சொன்னார் அங்கிள்.

அந்த கடைக்கு போங்கன்னு சொன்னார் கடைக்கார். அந்த கடைக்கு போனார். அந்த கடைக்கார் ஃபைவ் ரூபீஸ் சொன்னார்.

”நோ நோ ஐ வில் கிவ் ஒன் ரூபின்னு” சொன்னார் அங்கிள்.

அவர்கிட்டே ஃபைவ் ரூபீஸ் இருந்தது,. அவர் பொய் சொன்னார். அப்போ கடைக்கார் சொன்னார், அதோ அந்த மரத்துல ஏறுங்க அங்கதான் ஒன் ரூபின்னு சொன்னதும் அங்கிள் மரத்துல ஏறுனார் பாரு....

இளநீ பறிச்சுட்டு தொப்புன்னு விழுந்துட்டார்.

இதுக்கும்தான் பேராசை கொள்ளக்கூடாது.

************************


குறிப்பு: கொஞ்சம் சற்றே பெரிய கதைகள் வாசிக்க ஆரம்பித்திருக்கிறோம். Going someplace special/The magic locket/சிறுவர்மணி கதைகள் - மாதிரி. அவளது வயதுக்கு ஏற்றதாக இருக்கிறதா என்றும் அவள் என்ன நினைத்து வைத்திருக்கிறாள் என்றும் புரிந்துக்கொள்ள அவ்வப்போது ”இதுல என்ன புரிஞ்சுது” என்று அவளை கேட்பதுண்டு. அது இப்படி பூமராங்காக வரும் என்று நினைக்கவில்லை! (இன்னும் கூட சில கதைகள் இருக்கிறது. மறக்குமுன்பு எழுதிவைத்துக்கொள்ள வேண்டும். )

Dr.Seuss junior

cat and mat
mat on cat
cat playing with the mat
mat fighting cat


impact: Fox in socks/The cat in the Hat

காலை நேர பல்பு

”பப்பு, இன்னைக்கு நீயே எல்லா வேலையும் செஞ்சுடு, என்னை சொல்ல வைக்காம...”

......

“சொல்லி சொல்லி எனக்குதான் டென்சன் ஆகுது....டென்சன் ஆனா பிபி வந்துடும்...பிபி வந்தா என்ன ஆகும்..”


“சாயங்காலத்துலேருந்து காலைல வரைக்கும் கண் தெரியாம போய்டுமா,ஆச்சி?”

!!!